-ანა, ანა დამიცადე!-მომდევდა მთვრალი და გაბრაზბული მამა.
-რა გინდა!-ვკითხე უმოციოდ, მისდამი უკვე ვერაფრს ვგრძნობდი. თუმცა როგორ არა, სიძულვილი! ამ გრძნობით იყო ჩემი სხეული გაჟღნთილი.
-წესიერად მელაპარაკე!- მითხრა მბრძანებლული ტონით,-ფული იშოვე როგორც გინდა.
-რისთვის?
-ნუ მეტლიკინები და გააკეთე ის რასაც გეუბნები-სასმლის სუნით იყო გაჯერებული და ცხვირი საშინლად ამეწვა.
-იცი რა შენ უკვე დიდი ხანია მამაჩემი აღარ ხარ, მე არ ვაპირებ ვიმათხოვრო მხოლოდ იმიტომ, რომ შენ სასმელი იყიდო. მე არ ვარ შენი მონა. მძულხარ იმის მერე რაც შენმა ლოთობამ დედაჩემი შეიწირა.
-როგორ ბედავ ასეთ ლაპარაკს,-და ხელის დარტყმა გადაწყვიტა. მე გვერძე გავიწიე და ბოლო ხმაზე ვუყვირე:
-როგორ ბედავ ჩემზე ხელის აღმართვას?!-ემოციებმა და ტკივილმა თავისი ქნეს და ცრემლები წამომცვივდა.
-იცოდე ასე თუ მოიქცევი სახლიდან გაგაგდებ!- მითხრა ვითომდა მუქარით.
-იცი რა ამაზე შეწუხება არ ღირს, ისედაც გადავწყვიტე აქედან წასვლა, ასე რომ შეწუხება არ ღირს, პაკაა- უთხარი ირონიულად და ოთახში შევარდი ბარგის ჩასალაგებლად.
ყველაფერი ერთ ჩმოდანში ჩავყარე და სახლიდან თავქუდ მოგლეჯილი გამოვვარდი.
- ალო ნინო შეიძლება დღეს შენთნ დავრჩე?
-კი, რა კითხვაა? რამე მოხდა?
-სახლიდან წამოვედი.
-გასაგებია-ის მიხვდა ყველაფერს და ზედმეტი არაფერი უკითხავს. ის რაც მე ტკივილს მომაყენებდა. სწორედ ამიტომ ის ჩემს დად მიმაჩნდა, იგი ერთადერთი მეგობარი იყო, თუმცა საუკეთესო.
მის სადარბაზოში შევედი, ზარი დავრეკე და ნინო დავინახე თუ არა ისე ჩავეფსკვენი, ძალიანაც რომ მოგენდომებინათ ვერ ამწიწკნიდით.





მთელი ღამე ჭორაობაში გავატარეთ, ყველაფერი მოვუყევი.
ნინო მარტო ცხოვრობდა თვის ძმასთან ერთად, მისი მშობლები საზღვარგარეთ იყვნენ, ამიტომ ნება მომცა დიდხანს გავჩერებულიყავი. მე კი გადავწყვიტე ცხოვრება თავიდან დამეწყო და ჩემს თავზე მეზრუნა. მინდოდა მესწავლა, მაგრამ ამისთვის ფული არ მქონდა. ამიტომ გადავწყვიტე მემუშავა და მესწავლა, რათა კარგი მომავალი მქონოდა. დავივიწყებდი ყველაფერს და ნინო დამპირდა, რომ ყველაფერში დამეხმარებოდა, დადგებოდა ჩემს გვერდით რაც არ უნდა მომხდარიყო.





გამარჯობა, მოკლედ ვიცი რამდენი ისტორიაც დავდე დამთავრებას თავი ვერ მოვაბი და საერთოდ გაგრძელებასაც. ღირს კი ამ ისტორიის გაგრძელება? გამიზიარეთ თქვენი აზრები, ეს ჩემთვის მნიშვნელობა