წვიმს....აირია ფიქრები.მშვიდი მუსიკა,ფანჯარასთან ვდგავარ და სარკმლის მიღმა არსებული სამყარო ტილოზე დაგმომაქვს. რთულია მარტოობა როცა მარტო გიწევს ცხოვრებასთან ჭიდილი.


მე მარიამ ყიფიანი ვარ 16წლის,საშუალო სიმაღლის,ზღვის ტალღისფერი თვალებით,ვარდისფერი საშუალო ზომის ტუჩებით,და გრძელი დახვეული ყავისფერი თმით.ჩემს ოჯახზე არაფერი ვიცი,თუ იმას არ ჩავთვლით რომ 4წლის ასაკში მომიყვანეს ბავშვთა სახლში და აქ ვცხოვრობ დღემდე.მეგობარი არ მყავს,კარგად ვსწავლობ ერთი სული მაქ როდის დავაღწევ ამ ცივ თავშესაფარს თავს,აქაურობამ მაიძულა ასეთი მკაცრი და ცივი გავმხდარიყავი..ერთადერთი რაშიც უძიროდ ვიკარგები და ვხდები "მე "არის ხატვა ვხატავ და ეს ძალიან კარგად გამომდის.
ყოველი დღე ერთფეროვანია გულის ამრევი საუზმე,თანამოსახლეების ცივი არაფრის მეტყველი გამომეტყველება,სკოლა აქვეა ერთი დიდი შემოღობილი ტერიტორიაა და აქ მობინადრე ადამიანებისთვის განკუთნილი სკოლა,მაგრამ აქ სწავლება მეათე კლასამდეა და მე ვხვდები რომ მალე უნდა დავტოვო ეს ცივი კედლები.გაკვეთილების შემდეგ დირექტორმა ქალბატონმა ცირამ დამიბარა,ცოტა არიყოს გამიკვირდა და უკვე მის ოთახში ვზივარ და ველოდები თუ რა საქმესთან დაკავშირებით დამიბარა ქალბატონმა ცირამ.
მარიამ რამდენიმე კვირის უკან შენ პროექტი გააგზევნე საფრანგეთში,შენმა ნაშრომმა გაიმარჯვა და 100%დაფინანსებით მოხვდი საფრანგეთის ერთ-ერთ პრესტიჟულ კოლეჯში,სადაც შეგიძლია გამოამჟღავნო შენი ცნობის არეალი და შეგექმნას უკეთესი მომავლის პერსპექტივა.კოლეჯში არის საეთო საცხოვრებელი სადაც შენ გამოგიყოფენ ერთ ოთახს,რაც შეეხება გამგზავრებას ხვალ დილის 10საათზეა ფრენა,აეროპორტში დაგხვდებიან და მიგიყვანენ დანიშნულების ადგილას.იმედია ყველაფერი გასგებად აგიხსენი,ეხლა კი მოემზადე წინ დამღლელი მგზავრობა გელის.
რა ვიგრძენი?ვთვლიდი ეს კარგი გამოსავალი იქნებოდა ჩემი ერთფეროვანი ცხოვრების საფუძვლიანად შესაცვლელად.ბარგი ჩავალაგე და დილით თვალი მოვავლე ცივ კედლებს და მანქანაში ჩავჯექი სრულიად უემოციო სახით.ცოტახანში თვითმფრინავში ვიჯექი და ვუყურებდი ღრუბლებში ჩაკარგულ საქართველოს.
სასტიკად დაღლილი ვიდექი აეროპორტში და ვესაუბრებოდი ქალს რომელიც სავარაუდოდ მისის ქეიჯი უნდა ყოფილიყო მან მიმიყვანა კოლეჯში,ძალიან მომეწონა ყველაფერი ლამაზი ბაღი,აუზი,ბიბლიოთეკა,მუსიკის ოთახი სადა უმრავი საკრავი იყო,ნანახმა აღტაცებაში მომიყვანა,დადგა დრო ჩემი ოთახი მენახა და.....ჰოი საოცრება.....ბიჭთან ერთად უნდა მეცხოვრა,გავმწარდი თუმცა რას ვიზამდი.
უცნობმა დაიწყო დიალოგი
რა გქვიათ?
მარიამი,თქვენ?
ანდრესი,სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა
ჩემთვისაც.
ანდრესი კარგი ბიჭია ჩემზე 1წლით დიდია,მაღალი ცისფერი თვალებით,ლამაზი ტუჩებით,მასში ყველაზე მდტად ჩემდამი მობყრობა მომეწონა,მითხრა რომ დასავით მიმიღო ამიტომ ადვილად დავმეგობრდით.სწავლა ჩვეულებისამებრ მიდიოდა.გავიცანი გოგონა ციცი საბედნიეროდ ისიც ქართველი აღმოჩნდა, ძალიან დავმეგობრდით,და ესე შეიქმნა სამი მუშკეტერი.დღეს ციცის დაბადების დღეა ასერომ დირექციამ უფლება მოგვცა,კოლეჯი დაგვეტოვებინა და კლუბში აგვეღნიშნა,პირველად მივდიოდი ასეთ ადგილას მართალი გითხრათ არ ვაპირებდი წასვლას,მაგრამ ანდრესი და ციცი არ მომეშვა,და ეხლა ვდგავარ სარკის წინ და ჩემს თავს ვათვალიერებ.მოკლე შავი კაბა,ბალეტკები,თმა გავიშალე,ჩანთა ავიღე და დაველოდე ანდრესს,მისი მანქანით მივდიოდით მე და ციცი...ულამზესი იყო ვარდისფერი გაშლილი მუხლსაცდენილი კაბით,მაღლები,ულამაზესი იყო...ძაან მაგრად გავერთეთ,თუმცა არ მიცეკვია ბართან ვიდექი და კიქტელის ვწრუპავდი.ციცის შეყვარებულმა ძალიან მაგარი მანქანა აჩუქა,ძაან საყვარლები არიან ციცი და რეზი...ბოლოს ხელიც სთხოვა ნუ საოცრება იყო.ბოლოს ძალიან დავიღალე და წასვლა დავაპირე თუმცა ანდრესი ვერსად ვერ ვნახე,ვიფიქრე ჰაერზე გავალთქო,ულამაზესია პარიზი მართალია არ დამითვალიერებია,მოგატყუებთ თუ გეტყვით პარიზი ის ქალაქია სადაც მეორე ნახევართან ერთად ვოცნებობდი მოხვედრაზე,ვფიქრობ თუ საყვარელ ადამიანთან ხარ არ აქვს მნიშვნელობა ადგილს,რადგან სიყვარული შეგუქმნით ზღაპრულ ფერად სამყაროს საიდანაც წამოსვლა არასოდეს მოგინდება!მაგრამ სად არის სიყვარული?სიყვარულის აზრზე არ ვარ ეს ჩემთვის უცნობი ხილია,არავინ მომპყრობია სიყვარულით გაჟღენთილი თვალებით,ამაზე ფიქრებში ჩამომიგორდა დაუკითხავი ცრემლები.მალე ვიგრძენი თბილი ხელების შეხება ანდრესი იყო
აქ რასაკეთებ,გაიყიბები(ანდრესი)
ჰაერზე გამოვედი.(მე)
თბილად გამიღმა და გულზე მიმიკრო.მოგწონს პარიზი?
ჰო....არ დამითვალიერებია რაც. ჩამოვედი კოლეჯის გარდა არდად გავსულვარ.
გაოცებული თვალებით შემომხედა.არაუშავს მაგას ეშველება,ხვალ დილიდან დავუწყოთ პარიზის დალაშქვრა,თანახმა ხარ?(ანდრესი)
კი!!!კი!რათქმაუნდა და გახარებულმა ტაში შემოვკარი,მას ჩემს რეაქვიაზე გაეღიმა და ლიყაზე ხმაურიანად მაკოცა.
მალე დავიშალეთ და დავბრუნდით ჩვენს ოთახებში,ნუ მე და ანდრესი ერთად,დაღლილს მალე ჩამეძინა და დილაუთენია ანდრესი დამახტა თავზე და წამომაგდო ჩვენი გეგმების შესახებ შემახსენა,მეც სიხარულით წამოვფრინდი მოვემზადე და გავქუსლეთ პარიზის დასაზვერად,საღამომდე ვიხეტიელეთ რა არბვნახე თვალებგაბრწყინებული ვაკვირდებოდი ყველაფერს,ბოლოს ვნახეთ ტრიუმფალური თაღი და ეიფელის კოშკით დავაგვირგვინეთ,უამრავი ფოტო გადავიღეთ ვიმხიარულეთ,უბედნიერსი ვიყავით,საღამოს სკვერში დავსხედით,მე საქანელაზე ვიჯექი ანდრესი კი მაკატავებდა,მასთან ყოფნისას გულში უამრავი სითბო მეღვრებოდა,არ ვიცი ეს სითბო ქალ-ვაჟური იყო თუ და-ძმური.
ბამბის ნაყინიც ვჭამეთ,ფილმსაც ვუყურეთ ბევრი,ძალიან ბევრი ტკბილი და ბედნიერი წუთი შეემატა ჩემს უკვე ფერად სამყაროს.
შუაღამეს ბაღებში დავსეირნობდით ხელიხელ გდახვეულები მაგრამ ძილი მომერია,და მანქანაში ჩავსხედით,მერე არაფეირი მახსოვს დილით გამოვიღვიძე და ჩემს საწოლში მეძინა ჩამეღიმა როცა გავლილი საღამო გამახსენდა.ავდექი და ლექციაზე შევედი,წლის ბოლო ლექცია!!!დადადადაააააააამმმ!!!მოვიდა ზაფხული დავტოვე აუდიტორია და ბაღში გავედი ციცი მელოდებოდა,მერე ანდრესიც მოვიდა და დაიწყეს ბჭობა სად აპირებდნენ.ორივე. მიდიოდა მე კი ვრჩებოდი მარტო.მაგრამ ციციმ წამოიკივლა სამივე ერთად წავიდეთო.და გადაწყდა ანდრესის ვილაზე მივდიოდით,ზღვაზე.
ერთი კვირა გავიდა.მე ციცი ანდესი გავცილდით პარიზს,და მოვხვდით საოცრად ლამაზ სამყაროში,ზღვა მთები ერთი სიტყვით საოცარი გარემო დაუვიწყარი ზაფხულის გასატარებლად.


აბა როგორია?იმედია დაიმსახურებს ჩემი მოკრძალებული ისტორია თქვენს ყურადღებას.ბოდიშს ვიხდი გრამატიკული შეცდომებისათვის და როგორ ფიქრობთ ღირს გაგრძელება???