ახალგაზრდა გოგონამ,ქერა კულულები უკან გადაიყარა და ჩამწერი მაგიდაზე დადო...ბლოკნოტი აიღო სადაც კითხევბი ეწერა და დაიწყო...
-როგორ იყო ის?
-ის...ის ყველაზე კარგი იყო,მახსოვს ერთხელ ვარდები მაჩუქა,მე კი თავი დავიფასე და მის თვალწინ ნაგავში ცავგდე,მან გამიღიმა და ჩამეხუტა,ამაზე უფრო გავბრაზდი და დედასტან გავიქეცი სახლში...უკან,რომ მივიცედე ისევ ისეთი თბილი ღიმილით მიმზერდა...უნდა იცნობდე,რომ მასზე რამე თქვა,მაგრამ დამიჯერე როდესაც გაიცნობ კარგის გარდა ვერაფერს იტყვი...უხეში და ცივი იყო,მაგრამ მაინც უსაზღვროდ მიყვრდა,მასტან ტავი დედოფალი მეგონა,არადსროს სემპარვია ეჭვი მის სიყვარულში,მაგრამ პატრა ვიყავი და მადენს ვერ ხდებოიდ...ვერ ვხდებოდი რა იყო სიყვარული,მონატრება,არაფერი ვიცოდი და ამიტომ ვერ დავაფასე,ზურგი ვაქციე მაშინ,როდესაც ყველაზე მეტად ვჭირდებოდი..._ცოტა ხნით გაჩმდა ქალი,რომელსაც ამ სიბერეშიც ეტყობოდა ახალგაზრდობის კვალი,ნაოჭების ქვეშ ლამაზი და სათნო ღიმილი დასთამაშებდა,მისი უძირო წყლიანი მწვანე თვალები კი მომაჯადოებლად ბრწყინავდნენ...სიბერემ ვერაფერი დააკლო მის სილამზეს,მაგრამ გულს ბევრი რამ უქნა...ჭაღარა თამზე ხელი გადასივა და ობლად ჩამოგორებული ცრემლი,ხელის ზურგით მოიწმინდა...
-შემდეგ რა იყო?
-შემდეგ?!...აღარფერი..._ჩითი გრძელი კაბა,გაისწორა და წელშო მოხრილი გავიდა ოთახიდან...


***
-ეე ბიჭო...აზრზე მოდი...დემეტრე,გონს მოდი....საბა,ბიჭო საბა...ფუ ამის დედა შე***,საბაააა_განწირული ღრილებდა დათუნა დვალი და დემეტრე გადრანს სახეში ურტყავდა...ოთახში შპრიცით ხელში საბა დევდარიანი შემოვარდა გაფითრებული,ძამაკცს მივარდა და გასიებულ ვენაში სითხე სეუშვა...გადრანმა ერთი ღრმად ამოისუთქა და ისევ გაითიშა...
-რა მოხდა?(საბა)
-დიდი დოზა გაიკეთა(დათუნა)
-ვახ ჩემი რა...უნდა შევეშვათ(საბა)
-ორი წელია მაგას ვიძახით(დათუნა)_მწარედ ჩაეცინა და ხოტორა თავზე ხელი ნერვიულად გადაისვა...

***
-გოგო იცი ვინ მომწერა?(ნია)
-არა(ელენე)_უინეტერესოდ უპასუხა დაქალს და მათემატიკის წერა განაგრძო...ნახევარი საათი რაღაცას ლამპრაკობდ ნია,მაგრა ელენეს არფერი გაუგია,ისე იყო მათემატიკის წერაში გართული...
-ეეე გოგო,მსიმენ_დაურრილა ნიამ...მოულოდნელობისგან შეხტა ელენე და მობილური ძირს დაუვარდა...
-რა იყო რა გაღრილებს,გისმენ ხოო უფფ(ელენე)
-ხო?!აბა რა ვთქვი
-ემ,წავედი დედა მეძახის_უცებ გათისა,მაგრამ გაიგო როგორ მიაზახ ნიამ“მოგკლავს ცეცხლაძე“
...ფანჯრის რაფაზე შემოჯდა,გაყინული ხლები ცხელი ყავით გაითბო და ყურსასმენები გაიკეთა...დაცვარული ფანჯრებზე რაღაცის ხატვით იყო გართული,ოთახში,რომ შემოვიდნენ...
-ელენიკო დე,წამო ვჭამოთ_თბილად გაუღიმა ნანამ და კარებს მიეყრდნო
-არ მშია დე_ავის ფინჯანი რაფაზე ჩამოდო და ლოგინზე გაწვა
-ეგრე არ შეიძლება ელენე,შეხედა სენს ტანს,კაცი ხორს ვერ იპოვის_დაიწყო ბუზღუნი ნანმ და შვილს მიუახლოვდა,დედას საქცილეზე გაეცინა და წამოჯდა
-შენ ხომ ასეთიც გიყვარვარ და სხვა რაში მაინტერსებს_სუსტი ხელები მოხვია დედას და ცხვირი მის კისერში ჩამალა...


__________________________
აიმ ბექ,პაუზის შემდეგ დაგიბრუნდით ამ ისოტრიით,არ ვაპირებდი ჯერ დაწყებას,მაგრამ ვერ გავძელი და დავდე,ეს ისოტირა ძალიან მიყვარს,იმედია თვქნეც ისვე სეგიყვარდებათ როგორც მე