ცოტახანი ასე უაზრპდ ვიჯექითდა ერთმანეთის ყურებით ვტკბებოდით.მერე რაღაც უაზრო ფილმს ვუყურეთ ისეთი უაზრო იყო რომ აზრი ვერგამოვიტანე(ვიცინი)ბოლოს სადღაც რვა იქნებოდა ქალაქის გზაზ დავადექით.მანქანაში არ გავჩუმებულვარ იმდენს ვლაპარაკობდი ვაკო კი ჩემს ქცევაზე იღიმოდა და თან საჭეს თვალს არ აცილებდა
-აუ საშინლად არ მინდა(ვაკო)ჩუმად ამოიხვნეშა ვაკომ.
-რა არ გინდა?(მე)გაკვირვებულმა ვკითხე
-შენი სახლში დაბრუნება(ვაკო)მოწყენილმა შემომხედა
-სულელო ყოველდღე მნახავ ხოლმე(მე)გავუცინე
-ხშირად ვეღარ..თან სენთან ერთად ძილი მომენატრება(ვაკო)
-აუ მე..-მაგრამ უნდა მივეჩვიოთ(მე)ისევ გავუცინე
-გამმიჭირდება(ვაკო)ისევ ნაწყენი ხმით ჩაიბურტყუნა
-სიყვარული მსხვერპსლ მოითხოვ ვალერი(მე)ვუთხარი და გადავიხარხარე
-ეგსილამაზეზეა სულელო(ვაკო)ისიც გამხიარულდა
-არ იცოდი გენიოსი რომ ვიყავი?(მე)
-ახალ გამონათვამებს ვთხზავ(მე)გავიცინე
-კაი კაი ჩემო ანგელოზო ოღონდ ვალერს ნუ მეძახი არმიხდება(ვაკო)ისევ გაიცინა
-შენ ყველაფერი გიხდება(მე)
-ნუ ეგეც მართალია მაგრამ ვაკო ჯობია..ვალერიი რაღაც ზაან ბებრულია(ვაკო)გაეცინა
-კაი კაი ვაკუნა(მე)
-აუ ამ ვაკუნას ისევ ვალერი მირჩევნია(ვაკო)
-კაი კაი ვაკო შენ მარტო ჩემი ხარ,,,მარტო ჩემი ვაკო(მე)კმაყოფილმა წამოვიყვირე
-შენ ჩემი სნიკერსი ხარ(ვაკო)მითხრა და გადაიხარხარა
-მმმმმ...შენ ჩემი ალპენგოლდი(მე)
-მაშინ შენ ჩემი კრაბის სალათი(ვაკო)
-შენ ჩემი ვინეგრეტი(მე)
-შენ ჩემი პიცა(ვაკო)
-შენ ჩემი ჰამბურგერი(მე)
-შენ ჩემი კარტოფილი ფრი(ვაკო)
-მმ..შენ ჩემი კოკა-კოლა(მე)ვუთხარი და გადავიხარხარე
-შენ ჩემი ომლეტი(ვაკო)სიცილით მითხრა
-კაი კაი გეყო თორე მომშივდა(მე)ვუთხარი და მეც სიცილი დავიწყე
-წამო გავაჩერებ სადმე და ვჭამოთ გინდა?(ვაკო)
-აუ არა არა ტათიასთან მიივიდეთ რა(მე)
-კაი ცქნაფო..ისე რა მაინტერესებს თათიას მშობლები სად არიან?(ვაკო)
-სადა და მაგის მშობლები ხომ იურისტები არიან და მივლინებაში არიან წასულები.ხოდა როგორც ვიცი რამოდენიმე დღეში ჩამოვლენ უკვე(მე)
-ააა გასაგებია(ვაკო)სერიოზული სახით მიპასუხა და გზას გახედა
_________________________________________________-
_________________________________________________-
ცოტახანი ესე ვიჯექით ხმას არ ვიღებდით.მე ვაკოს ვუყურებდი და ხან ისიც გამოაპარებდა თვალს და ტუჩის კუთხეს სასიამოვნოდ ტეხდა.ვხვდებოდი რამდენად ძვირფასი იყო ვაკო ჩემთვის მის გარეშე უბრალოდ სუნთქვაც კი აღარ შემეძლო მინდოდა სულ მასთან ყოფნა მისი თითოეული შეხება გონებას მირევს და აღარ ვიცი რას ვაკეთებ.ვფიქრობ რა უაზრო იქნებოდა ჩემი ცხოვრება ვაკო რომ არ გამეცნო იმ ექსკურსიაზე......
-რამე იტკინე(ვაკო)მკითხა მზრუნველად
-ფეხი მტკივა(მე)ისევ გაბრაზებულმა ვუთხარი
-მოდი აქ(ვაკო)ხელში ამიტაცა
-დამსვი რას აკეთებ(მე)გავბრაზდი-ჩემით წამოვალ(მე)
-როგო წამოხვალ ფეხი გტკივა და ვერ დადიხარ(ვაკო)
-მე თვითონ(მე)ჩამოსვლა ვცადე მაგრამ ვაკომ უფრო მომხვია ხელი
-ნუ ხარ ჯიუტი და ჩამეხუტე(ვაკო)
...............................................
ამ სცენის გახსენებაზე ყურებამდე გამეღიმა და ვაკოს სიყვარულით სავსე თვალებიტ გავხედე.არც მას დარჩენია ჩემი გაცისკროვანებული სახე შეუმჩნეველი და ღიმილით მკითხა
-რაზე იღიმი?(ვაკო)
-გამახსენდა ტყეში პირველად ხელში რომ ამიყვანე რა ნაზად მექცეოდი მე კი მაინც გეუხეშებოდი(მე)ისევ გავუღიმე
-შენ ხო ჩემი ჯიუტი გოგო ხარ..მარტო ჩემი ჩემს გარდა ვერავინ შეგეხება ვერავინ შეძლებს შენემდე მოსვლას და ვინც ზედმეტს გაბედავს თავყბას გავუერთიანებ(ვაკო)დარწმუნებით მითხრა და გამიღიმა
-ჩემი ველური(მე)მეც ღიმილით ვუტხარი და მის მარჯვენა ხელში ჩემი მარცხენა ხელის თითები ავხლართე
-ისე სიყვარული მაგრადასწორებს(ვაკო)მითხრა და გაიცინა
-ხო ჩვევად გვექცა და ესეც ასწოებს(მე)მეც გავუცინე
-სულ მეყვარები და შენ ეს იცი(ვაკო)მითხრა და თბილად გამირიმა
-სანამ არმეტყვი მომენატრეო არ მოგწერ ერთს
სანამ არ მეტყვი მჭირდებიო იღლები შენც(მე)
ვუთხარი და ჩემს სისულელეზე სიცილი ამიტყდა
-ჩემი სულელი ხარ შენ(ვაკო)
ამასობაში თბილიშიც ჩამოვედით და თათიას სახლშიც მივედით