ყველა ნუცუბიძეზე ცხოვრობდა , ყველას მაგარი პატრონი და მაგარი მანქანა ჰყავდა , თაობა იყო ეს, სხვა თაობა იყო ერთამენთისაც, რომ არ ესმოდათ და ღრუბლებში, რომ დაფრინავდნენ იქნებ და ამ ყველფრისგან ამოსულ ყოფაში რაღაც ჭეშმარიტი ეპოვათ, ყველა ტიპობდა ყველა თავწეული დადიოდა მოკლედ, ეს ნუცუბიძე იყო, რომელზეც მხოლოდ რჩეუები დადიოდნენ , თეკაც ნუცუბიძელი იყო , მასაც უყიდეს მე 19 დაბდებს დღეზე პირვეი მანქანა და გადაუხადეს ისეთი დაბადების დღე თავად თეკაც, რომ სტუმრების 80 პროცენტს არიცნობდა . მოკლედ თეკა იყო გოგო რომეზეც ყველა ლაპარაკობდა , პირველ რიგში იმიტომ, რომ მინისტრის შვილი იყო მერე კი რათქმაუნდა მისი გარეგონბა . ყველა ნუცუბიძელს სჯობდა ყვეზე მაგარი და გაჩითუი გოგო იყო მთელ საბურთალოზე, რიგით მერამდენე შეყვარებულს იცვლიდა 14 წის შემდეგ ძან ჭირდა დათვა , მოკლედ თეკა იყო გოგო რომელზეც მთელი თბილისი ლაპარაკობდა და ეხლაც ლაპარაკობს , მაშინ ოთხმოცდაათიანებში კი განასაკუთრებით ჭორაობნენ ვისთან ყოფნას არ აწერდნენ მინისტრის შვილს იმდენ ჭორს გაიგონებდი თეკლა იოსელიანზე აბა ვინ მოსთვის , მაგრამ ცხოვრებაში ხო არაფერია მუდმივი იოსელიანიც მოწყდა ნუცუბიძეს და 4 წელი საზღვრებს გარედ საფრანგეთში გაატარა, აბა სად ეკადრებოდა მინისტრის შვის საქართვეოში განათების მიღება , და მოკლედ იქედან ჩამოვიდა ნამდვილი დახვეწიი განათლებული პარიზის მოდას ფეხადგმული თეკლა იოსელიანი ისევ განახლდა ქუჩის ბოლოს ჭორები ისევ ადუღდა ნუცუბიძე ისევ დაიწყო და დაიწყო , მაგრამ თეკა სულ სხვა გოგო იყო ადრე რომ ჭორები სიამოვნებდა და იღიმოდა, ეხლა არმოწონდა არუნდოდა ასე ყვლას ცოდნოდა ვინიყო და რას წარმოადგენდა , ბიჭებსაც გადაეჩვია საფრანგეთში , უფრო სწორად წიგნებმა დრო არ დაუტოვა გართობისთვის და აღმოაჩინა, რომ თეკა იოსეიანი სრულებით არიყო ნამდვილი ნუცუბიძელი , არაფრად უღირდა მამის სიმდიდრე და გავლენიანი საზოგადება , თავისუფება უნდოდა დამოუკიდებლობა და კიდე ვინ მოსთვლის , მოკლედ და თეკა იოსეიანი მაგრად გამოცვლილი დაუბრუნდა ქალაქს, მაგრამ ერთ მეშვენიერ დილას მზიანს და ხალიასიან ბომბი გასკდა მთელი საბურთაო და თბილისი შეირყა , თეკლა იოსეიანი გაიტაცესო , თბილი დადუმდა ყველა დადუმდა ჭორები შეწყდა და რეაქციები გასმაგდა მთელმა საბურთალომ იოსელიანებთან მოიყარა თავი ოსელიანები კი დუმდნენ

**

_ხომ ხვდები მაგრად რომ არგაგიმართლა ხომ ხვდები, რომ დღეიდან აღარაფერი ქინება მარტივად აი მაგას ხვდებოდა ეხა სისხლშემხრაი სახით იოსელიანი, კოლბაში იყოგამოკეტილი ერთი ფანჯარაც, რომ არქონდა და ხმას ვერ იღებდა, ანდა რა უნდა ეთქვა ყველაფერს მიხვდა ქუჩის ბოლოს ნიღბიანები რომ გამოუხტნენ და მანქანაში ჩატენეს , ასე ხდებოდა თბილისში ასე ხდებოდა საბურთაოზე, საბოლოოდ კი მკვდარ ცხედარსაც არ უბრუნებდნენ პატრონებს .. თეკა რეალობას მიესალმა და თვალზე ჩამოგორებული ცრემლი მხრის კიდით მოიწმინდა , თითქოს რაღაც შეგრძენები დაუბრუნდაო სავარაუდოდ მსხვილი თოკიდ შეკრულ დაბუჟებუ ხელებში , მერე უეცრად შუქი შემოვიდა ოთახში და ოისელინმაც მონდომებით ააფახურა თვალები , წინ სილუეტი იდგა ნაცნობი ზედმეტად ნაცნობი, ორი კი ნამდვილად ორი , ეცნობოდა ერთი ძალიან მეორე კი იცოდა ვინციყო მისი ბიძაშვიი, მისი სისხლი და ხორცი გეგი იოსელიანი , ის მეორე კი უცებ გონება დაწმინდა და 14 წის ასაკი მოაგონდა და პირველი პაემანი , მერე მამის გაფრთხლიება და წამს ამოუტივტივა გოენბამ სახელი დუდუ დადიანი , შეცვლიი იყო დადიანი ღმერთამ იცის რამდენი ხანი იყო არენახა ისელიანს , ალბად 10 12 წელი ანუ პირველი პაემნის მერე, დუდუც გაქრა და თეკაც დაფიქრდა მამის სიტყვებზე , მაგრამ ჭორებს დუდზეც გაიგონებდით ამობობდნენ დაჭრესო ამბობდნენ მოსკოვშიაო, ამბობდნენ წამალზე ზისო, ამბობდნე ეკათერინე ბაგრატიონთანააო , მოკლედ დუდუც ახსოვს იოსელიანს, მაგარი გაჩითული ტიპი იყო მაგრამ სხვამხრივ ყველა კრიმილალურ ცოვრებაზე ლაპარაკობდა დადიანის და მამისის ბარიგობაზე , გოგოებიც ლაპარაკობნენ დადიანზე მოსკოვში შეგვხვდა და დავიშოკეთ ისეთი მაგარიაო , მოკლედ რას არ გაიგებდით , ოისელიანმდეც მოდიოდა ეს ჭორები, მაგრამ აბა თეკა ვის რად აგდებედა დადიანისთვის რომ დაეთმო ყურადღება .


_თეკუნა ირონიით გაჭიმა სიტყვები გეგიმ და ბიძაშვილისკენ დაიძრა ნეა გადუსვა ხელი შემხმარ სისხლს და სიცილი დააყარა , გაუკვირდა იოსეიან მაგრად გაუკვირდა გეგის, ყოვეთვის გვერდით ედგა ბიძაშვიი აბა ეხა რახდებოდა რატომ იყო ასეთი


–თითქოს დადიანმა გოგოს აზრები მოისმინაო მკაცრად ამოილაპარაკა , შეეგუე იმ ფაქტს რომ აქედან ცოცხალი ვერგახვალ , იმასაც შეეგუე რომ შენი ბიძაშვილილიდან უფრო სწორდა მამაშენიდან რგორც კი ფულს ავიღებთ , სანათესაოს სახელით ვენებში გაშვებულ წამალსაც ამოვქაჩავთ , მერე კი თეკლა იოსელიანის სიკვდილზე წლები მთელი ნუცუბიძე ილაპარაკებს .დაინახა იოსელიანმა პირველად სისასტიკე დაინახა მაში დადიანის ხმაში და არა თვალებშიბში , ისიც გაიგონდა დამუნჯებუმო როგორ ხმაურით მიიკეტეა ოთახის კარი და როგორ მოწყდა მაღალი სილუეტი ადგილს

_იოსელიან კი პირველად შეეშინდა სიკვდილის და იმ ღამეს სწორედ რომ ამაზე ფიქრობდა


ოჰოჰოჰო , დღეს მომიყვეს ეს ამბავი , მე გადავწყვითე თქვენ მოგიყვეთ , სრულიად სხვა სივრცეა ეს თბილისური რეალური ლავსტორების თხრობა ამიტომაც არვარ მაღალფარდოვანი, მოკედ და თუ დაგაინტერესებთ გავაგრძელებ, ჩემი ყოფიერების სიმსუბუქე კი აორთქლდა და ამას მაინც დავწერ ...