-კარგი,მაშინ.. აივანზე გავიდა და მაგიდათან დაჯდა.. საბუთებს ათვალიერებდა.. ლიზა ერთი ხანი უყურებდა , შემდეგ დაბლა ცავიდა, წვენი დალია და ისევ მაღლა ავიდა:
-მამა, წვენი არ გინდა?
-არა, შვილო მადლობა.. საბუთებს უნდა გადავხედო.. მართლა ხვალ მე და ელენე სოფელში მივდივართ.. ცოტა უნდა დავისვენო..ნიაკოს მარინასთან ვტოვებთ(ელენეს დედა)შენ შენს ძმებთან დარჩები და უნდა შემპირდე რომ წესიერად მოიქცევით.. კარგი?
-ეგ კარგი მაგრამ, იცი ანდრია ძალიან ცუდათ მექცევა? და საერთოდ ისევ სვამს.. სიგარეტზე ლაპარაკი აღარ არის და დღეს იცი ჩემი მეგობარი მანქანიდან გააგდო.. მეუბნება რომ ეს აუცილებელი იყო.. მიზეზს კი არ მიხსნის...ამასთან ერთად ელენეს სულ ლანძღავს როცა სახლში არ ხარ...
-კარგი, კარგი დაველაპარაკები...
-კარგი რა მამა ასე მიშორებ თავიდან... ხვალ სანამ წახვალ ელაპარაკე.. მე თავი დამანებოს მეგობრების შერჩევა ძალიან კარგად ვიცი... ყველას მიფრთხობს გარშემო... საზიზღარი... და ცხვირი მაღლა ასწია
გიოეგი ადგა .. ლიზასთან მივიდა და უთხრა: - შენს საქციელს დაუკვირდი? საკუთარ ძმაზე როგორ ლაპარაკობ...
-ძალიან კარგად მამა.. შენზე როგორ ლაპარაკობენ გაინტერესებს? ანდრია როგორ პიროვნებად თვლის ელენეს.. ესეც ხომ გაინტერესებს.. შენი შვილი კი არა.... მე არავის არაფრად მივაჩნივარ და როცა უნდა ანდრიას საშუალება აქვს ასე მოიქცეს! მას ყველაფრის უფლებას აძლევ... და გათავხედდა.... მალე მაგრად შეგარცხვენს იცოდე.. გარდა ამისა წინა კვირას სახლში რომ არ იყავი ელენეს იცი როგორ ეჩხუბა .. დიდი კაცივით ყვიროდა .. ხელიც გაარტყა კიდეც... ელეს შეიძლება არ უთვია მაგრამ ეს უნდა იცოდე....
-ხელი გაარტყა? სიმართლეს ამბობ?
-კი სიმართლეს ვამბობ.. ცოტნე სახლში იყო.. იცრუა ლიზამ რმ უფრო დაეჯერებინათ მისი ნათქვამი....
-კარგი.. მორჩა .. დაწყნარდი.. ხვალ გპირდები დაველაპარაკე.. ელენესაც დაველაპარაკები რატომ არ მითხრა....
-ჩამშვები.... ყველზე მაბზიღარა და შპიკი ხარ ლიზა... შენთან ვინ იმეგობრებს....
აივანზე ცოტნე გამოვიდა- მამა იმ დღეს სახლში არ ვყოფილვარ გატყუებს .. შენ კი ცალკე და გელაპარაკები... ლიზა და თავვი ოთახში შევიდა...
-ნამდვილად ვიცი რომ ხვალ მარტოებს ვერ დაგტოვებთ .. ერთმანეთს რას უზამთ.. ანდრია რაღამ გააგიჟა...
-ისევ მე ბრალდება! დაიყვირა ლიზამ და დაბლა ჩავიდა .. გიორგი ერთხანს იდგა აივანზე, ხელები სახეზე ჩამოისვა და ისიც ელენესთან წავიდა ოთახში.. ლიზა კი ისევ დაბლა იდგა.. გაბრაზებული იყო.. დაინახა შერვაშიძეების აივანზე ვიღაცამ გიარა ....ისევ შემობრინდა და ლიზას დაუწყო ყურება ... უცხო ბიჭი იყო მანამდე რომ არ ენახა.. დაჟინებით რატომ უყურებდა ვერ ხვდებოდა .. სახლში შესვლა დააპირა მანამდე კი ცას ახედა,, მოღრუბლული იყო ალბათ ისევ იწვიმედა.. ვარსკვლავები საერთოდ არ ჩანდნენ, შემდეგ ისევ აივანს ახედა ის ბიჭი იქ აღარ იდგა.. კარები დაკეტა და თავის ოთახში შევიდა...
დილით ლიზამ ჩხუბის ხმაზე გაიღვიძა პირდაპირ მისარებ ოთახში გავიდა ... ანდრია, ცოტნე და გიორგი იყვნენ... შეჩერდა და კედელს ამოეფარა
-მიდი გააღვიძე.. ჩემი და რაღაცებს იგონებს... მე სახლში არ ვყოფილვარ.. და მე შემეშვით საერთოდ
-იცოდე ასეთი შემთხვევა რომ გამეორდეს მაგრად გცემ ანდრია... და სახლიდან გაგაგდებ ელენეს ერთი ზედმეტიც რომ უთხრა.. ამას უყურე .. როგორ გაგზარდე.. ასე რომ მექცევი.. რამე დაგაკელი... ხომ შემეძლო მეც მიმეტოვებინე.. არა, ასე არ მოვქცეუვალ და როგორც ნამდვილი ადამიანი და ნამდვილი ჯაფარიძე ისე უნდა მოიქცე,, შენი ქცევა რას გავს მითხარი?
-მამა, კარგი აღარ გამეორდება ელენეს ხმასაც არ ვცემ მგონი... ეს შეცდომა იყო... ელემაც იმიტომ არ გითხრა.. ჩემი და ენაჭარტალასავით იქცევა
-ანიტას რაღას ერჩოდი ანდრია დაიწყო გიორგიმ..
-არ მინდა ჩემი და ვიღაცეებთან მეგობრობდეს.. წესიერი გოგო არ იყო და მაგიტომ... თან გავარკვიე რომ სანდროს მეგობარია.. და ხომ ხვდები...
თვალი ძმას ჩაუკრა...
-მოკლედ ანდრია შენი მანქანით მივდივარ სოფელში.. შენ ცოტა ხანი აქ დარჩები.. იცოდეთ წესიერად მოიქეცით.. ლიზასთან არ იჩხუბოთ გასაგებია?
ელენე ჩამოვიდა ხელში ნიაკო ეჭირა და გიორგის გაუღიმე
-არ მივდივართ გიორგი უკვე გვიანდება... და საათზე მიანიშნა...
-წავალთ ძვირფასო.. აბა თქვენ იცით ბიჭებო.. და ფეხზე წამოდგა
კარებისკენ წავიდნენ ანდრიამ დაიწყო
-ჯერ გავიდნენ ლიზას რას ვუზამ ნახოს მაგან... ლიზას ფეხებში ჟრუანტელმა გაუარა ძმის მუქარა რომ გაიგო და იქვე მდგარ ვაზას დაეჯახა და გადააქცია.. საშინელი ხმა იყო.. ანდრია შემობრუნდა.. მიხვდა ყველაფერს და კედელის უკან გავიდა...
იქვე კუთხეში ლიზა იყო და ტიროდა...
-ჩემი საყვარელი ვაზა იყო.. როგორ დავმტვრია დეიდამ მაჩუქა....
-ღირს ხარ.. ხედავ რა დაგემართა შენი ბოროტებით... რამე ხომ არ იტკინე აბა მანახე! ანდრიამ ლიზას მიუახლოვდა
-ვიცი ჩემზე გაბრაზებული ხარ.. მაპატიე გთხოვ მამას არაფერს აღარ ვეტყვი... მე რა ვიცოდი რომ ანიტა სანდროს იცნობდა
-გვისმენდი კიდეც ? დაიწყო ანდრიამ
ლიზამ ხმა არ ამოიღო
-კარგი გაპატიე.. ეს იმიტომ რომ ჯერ ბავშვი ხარ თან რამე რომ გითხრა მამაჩემს ტყუილებით შეზავებულ მოუყვები...
-ვაა! ლიზა ყოჩაღ! შემოვიდა ცოტნე, და სიცილ დაიწყო... ძმაო იცი რატი ჩამოვიდა.. მანქანა იდგა გარეთ.. წუხელ ჩამოსულა..
ანდრია ცოტნეს გაჰყვა და გარეთ გავიდნენ... ლიზამ ვაზის ნატეხები შეაგროვა.. იფიქრა იქნებ სევაკეთოო მაგრამ არ გამოვიდოდა ამიტომ გადაყარა...
ანდრიას ტელეფონი მაგიდაზე იდო და ვიღაცამ დარეკა... ტელეფონს დახედა და საბა იყო...
ლიზამ უპასუხა
-ანდრია სად ხარ?
-ანდრია არ ვარ ლიზა ვარ.. სახლში არ არის .. მთხარი და გადავცემ
-სად არის ამ დილაადრიან? სადმე წავიდა
-არა ვირაც რატი ჩამოვიდა.. და იქ არის///
-შერვაშიძე?
-მგონი
-კაი რომ მოვა უთხარი აუცილებლად დამირეკოს კარგი?
-კარგი.. უპასუხა ლიზამ და გათიშა....
ისევ აივანზე გავიდა .. წვენი მაგიდაზე დადო.. და წიგნი გადაშალა.."მადამ მენდილიპის სატანური თოჯინები" ეწერა წიგნს ირველ ყდაზე კი საშინელი სანახავი თოჯინები დაფრინავდნენ
-ღმერთო მიშველი! დაიყვირა ლიზამ -ეს რა ვნახე! და პირზე ხელი აიფარა .. გაოცებული სახე მიიღო... შეეშინდა ძალიან... სანდრო გაახსენდა და ძალიან შეეშინდა ეს წიგნი საიდან იმეორებდა თავისთვის და თან შეშინებული ცახცახებდა.. გაახსენდა ოთახი სადაც.... იმს შემდეგ მარტო ოთახში დარჩენის ეშინია.. სულ ნათელ ოთახში სძინავს..
-რა გჭირს ლიზა? აივანზე ცოტნე ამოვიდა და დასთან მივიდა
-ამ წიგნს ჩემთან რა უნდა? შენ დადე? ჩემი შეშინება ვის უნდა?
-დაწყნარდი... ძმას მიეყრდნო და უარესად ატირდა შემდეგ კი ფეხებში სისუტე იგრძნო ძირს დავარდა..
-ანდრია მოდი აქ!!!! დროზე!! ლიზა ცუდათ არის!!
რატი შემოვიდა ოთახში
-რა ხდება ანდრია წავიდა უკვე.. ვიღაცამ დაურეკა დაა
ცემი და ცუდათაა .. აქ იყავი .. ახლავე მოველ.. რატიმ ნაბიჯი წინ გადაგდა.. ძირს უგონოდ იწვა ლიზა მაგიდაზე კი გადაშლილი წიგნი იდო .. წიგნს დახედა და მაშინვე თვალი მოაცილა .. ძირს დაიხარა და ლლიზა ოდნავ წამოაყენა.. ცოტნე მოვიდა და მოასულიერა... ლიზამ როგორც კი თვალები გაახილა.. ისევ ტირილი დაიწყო..
-კარგი დაწყნარდი ლიზ.. ნუღარ ტირიხარ..
-წიგნი მოაშორე აქედან.. საზიზღარი წიგნი...
რატომ წიგნი აიღო და დახურა
-ას რა არის შენს დას წიგნებზე ალერგია აქვს..
-ეე .. ძმაო ..ნეტა მართლა.. ახლა ხუმრობის დროა...
ლიზა ფეხზე წამოდგა.. ძალა მოიკროფა და აივნიდან გავიდა.. რატის სიტყვები მართლაც უადგილო იყო
ლიზა თავის ოთახში შევიდა და კარები ჩაკეტა
-ეს წიგნი აქ ვინ მოიტანა დაიწყო ცოტნემ... ვითომ ყველა დავწვით...
-რა ხდება ცოტნე არ გამარკვევ?
-გრძელი ამბავია.. მხოლოდ იმას გირჩევ ეს წიგნი არ წაიკითხო ...
ცოტნე დაბლა ჩავიდა და წვენი დალია.. თან ხელებით დაყრდნობილი მაგიდაზე რაღაცას ფიქრობდა
-რატ გუშინ რა რიცხვი იყო?
-8 მაისი
-გასაგებია ყველაფერი... წიგნი მანახე ერთი წუთი
-რატიმ წიგნი გაუწოგა
წიგნს ფურცვლა დაუწყო... ერთ-ერთი დვერდზე გადაშალა და უცბათ ჩაიკითხა წიგნი აიღო და კედელს ესროლა
-ნაბ...ვარი ბიჭი იცი რას ვუზამ,,,, მოვკალავ მაშინ ხომ გადარჩა... ვიპოვი და ყველაფერს ვანანებ....
-არ მითხრა რომ ის სანდროს მოწყობლია ძმაო!
-კი ნაღდათ მისი.. ამ დღეს გაიცნო ჩემი და.. და აქედან დაიწყო უბედურება და ეს თოჯინებიც....ინგლისშია ახლა და მაგრამ ისევ ჩამოვიდა მგონი .. ჩემს დას გადაკიდებული ჰყავს სერიოზელად
-და ეს წიგნი რა შუაშია?
-ეგ თავშია ძმაო... ეს იცი რა საშინელი წიგნია? ახლავე დავწვავ...
-მე უნდა წავიდე.. რაღაც უნდა გავარკვიო.. აქ დარცები ჩემი და მარტო არ დატოვო გთხოვ ძალიან.. კარგი ძმაო?
-კარგი დავრჩები პრობლემა არ არის!
-წავედი.. მალე მოვალ...
რატომ გააცილა და იქვე დაჯდა მაგიდასთან წიგნი აიღო და გადაშალა... კითხვა დაიწყო..."მან გაიცინა და თქვა : "სამაგიეროდ მე არ ვარ ღარიბი.ის თქვენი იქნება< როდესაც სამოსს შევუკერავ!" უხერხული იყო მაგრამ მაინც ვერ შევძელი არ მეთქვა :თქვენ ალბათ ძალიან ძალიან მდიდარი უნდა იყოთ. რამდენი შესანიშნავი ნივთი გაქვთ. მიკვირს,რად გინდათ თოჯინების ფარდული? მან გაიცინა დატქვა:....
რას აკეთებ ლიზა ოთახიდან გამოვიდა და რატის შეხედა
-არ გირცევ მაგის წაკითხვას.. თავი გაანებე გთხოვ.. რატომ წიგნი დახურა და ლიზასთან მივიდა
-ლიზა ხომ? მოდი აქ დაჯექი და ხელი გაუწოდა
-ლიზა დაჯდა რატიმ დაიწყო
-შენ რა მშიშარა ყოფილზარ!
-მშიშარა არ ვარ... ცდები .. უბრალოდ ეგ წიგნი ცუდ მოგონებებთან ასოცირდება ჩემთვის...