ჩემი სახელია ნატა,მაგრამ ნატუკას მეძახიან.
ვარ 11წლის.
რა თქმა უნდა სკოლაში ვსწავლობ.
არ მყავს აარც თუ ისე ბევრი მეგობარი.კარგი ახლა გადავიდეთ უფრო ისეთ რაღაცეებზე მაგალითად ჩემს ცხოვრებაზე:
დადგა დილა ჩემი ადგომის ამასვერ ვიტან, რადგან სკოლაში მიწევს წასვლა და მასწავლებლებთან ჩხუბი,მაგრამ მაინც კარგ ხასიაძე ვარ.
ვიცი სკოლაში მივალ და დამხვდება ჩემი ცალმხრივი შეყვარებული ანუ მე მიყვარს,მაგრამ მან არ იცის ასევე არ იცის რომ ძალიან სიმპატიურია ჯერჯერობით ჩემი სანდრუკელა.
ყველა ამბობს დედა
-გოგო რა დროს შენიშეყვარებულიაო.
ბებია
-ოხ შე კუდიანო მე რომ შენხელა ვიყავი იცი რაა?
-რა?
-ისა რა ქვიოდა ხომ ,გამახსენდა მე რომ შენხელა ვიყავი ჯერ ვიმეცადინებდი მერე კი საქმეს მივხედავდიო.
მამა
-ნატი გატყუებს შვილო ბებო ზუსტად შენხელა ვიყავი დედაშენი რომ შემიყვარდა ასე რომ დაწყნარდი ,მაგრამ ეს დაიმახსოვრე, მხოლოდ გაეპრანჭე. არავითარ შემთხვევაში არ უთხრა პირველმა, რომ გიყვარს. კაი?
-კაი მა.
-მიდი, მამას გოგო, წყალი მომიტანე, მაგიდაზე დევს.
კარგი, შევეშვათ სახლს . გადავიდეთ სკოლაში. იქ კარგად არის ყველაგერი, მაგრამ ოდნავი პრობლემები ყველგან მოიძებნება.
6 გაკვეთილი მქონდა.ექვსივეში ათები მივიღე. სანდროს ტავი მოვაწონე და ეს იყო სულ.სკოლა დამთავრდა და სახლისაკენ წამოვედი. მე ვაკის პარკთან ვცხოვრობ,
სანდრო კეკელიძეზე,მაგრამ სანდრომ მითხრა
-წამოდი სახლში გაგაცილებ.
მე დავთანხმდი და წამოვედით.
გზაში ბევრი ვიცინეთ და მე ძალიან გამიხარდა მამას ვუთხარი მასაც გაუხარდა და მითხრა:
-იმეცადინე,ადრე დაწექი,ხვალ სალონში წავალთ.
მერე მაღაზიებში და გაგალამაზებ.
-კარგი მამიკო,ასე ვუთხარი და დავჯექი სამეცადინოთ.