პაროლოგი
- შენ ამას შეძლებ კასანდრა - მამხნევედა ჯენსენი და თან ჩაფხუტს თავზე მიმაგრებდა.
- მეშინია - ვლუღლუღებდი,და ნერვიულად ვიკრავდი ტყავის ქურთუკის ელვას
- კას! არაფერზე ინერვიულო, შენ საუკეთესო ხარ! -დამიყვირა ბოლოს
- ლარა მოვიდა? - ნერვიულად ვკითხე ჩემს ერთადერთ მეგობარ გოგონაზე
- კი , მაყურებლებთან ერთად დგას - ახლა შუბლზე მაკოოცა და გასაღები გამომიწოდა
- წარმატებები- ესღა თქვა ბოლოს
- დღეს ჩვენ ვიქნებით არაამქვეყნიური მატჩის მომსწრენი !! ალბათ წლის რბოლა! მოტოციკლთა ჭიდილი! ნამდვილი ბრონქსის მეხის მტყორცნელი კასანდრა ფრენკი თავის შავ რაშზე! ხოლო მეორე მხარეს ბრუკლინის სიამაყე , ვერონიკა სმიტი !! - დაიყვირა მსაჯმა და მალევე ჩვენი ადგილებისაკენ დაძვრა გვანიშნა.
რამოდენიმე წამში მე და ვერონიკა ჩვენ-ჩვენ მოტოციკლეტებთან ვიდექით. გასაღები მოტოციკლეტს ხმაურიანად მოვარგე, ნერვიულობის კვალი წავშალე ჩემი სახიდან . თავი მტკიცეად მაღლა ავწიე და ჩაფხუტი კიდევ ერთხელ შევისწორე. ვერონიკამ - თვალი თვალში გამიყვარა და მწარედ ჩაიცინა.
- 3.....2......1.... - დაიყვირა მსაჯმა და წამის მეასედში ჩემი და ვერონიკას მოტოციკლმა ჰაერის მასა ხმაურიანად გაჭრა. წუილის ხმა ექოდ გაისმა , და აუდიტორიის დიდი ყურადღება გამოიწვია . მოტოციკლზე ჯდომის დროს არვფიქრობდი არაფერზე, მხოლოდ დასახულ მიზანზე. წლის რბოლა უწოდეს ამ შეჯიბრს ამიტომ ეს უნდა მომეგო. მაყურებლებს წამში გავუქროლე მაგრამ ერთი ბიჭის სიტყვები მკაფიოდ გავიგონე რომელიც მეორეს ეუბნებოდა
- ყავისფერთმიანე ვდებ ფსონს - თქვა ქერამ და ხუჭუჭას გაუღიმა . ყავისფერთმიანი მე ვიყავი ვერონიკა კი ქერა, ამიტომმ გულში რაღაცნაირად გაბრაზება ვიგრძენი, და გაზს უფრო მაგრად მივაჭირე ფეხი. ვერონიკა მილიმეტრებით მისწრებდა, ჩვენ შორის მანძილი ნელ-ნელა მცირდებოდა, ფინიშის ხაზი კი სულ ახლოს იყო. გაზს კიდევ ერთხელ ვუმატე და წამებში გაისმა მსაჯის ხმა
- და გამარჯვებულიაა !! კასანდრა ფრენკი !! - მისი ამსიტყვების გაგონებისას ძალა ვიგრძენი , მოტოციკლი ხმაურიანად მოვასრიალე და ვერონიკასკენ დავიძარი
- ღირსეული მეტოქე ხარ - ვთქვი და ხელი ჩამოვართვი
- შენც ასევე - თქვა და გამიღიმა
მალევე ჩემი კუთვნილლი 200$ გადმომცეს,და სახლისაკენ წავედი. ალბათ არაფერია თქვენთვის 200$ მაგრამ მათთვის ვინც თავს დღიდან-დღემდე ირჩენენ ეს დიდი ფულია. თვალში ისევ ის ბიჭი მომხვდა, მინდოდა მივსულიყავი და მაგრად დამერტყა სახეში. ჩაცმულობაზე ეტყობოდა რომ მდიდარი მამიკოს შვილი იყო. შუაღამისასაც კი შავი სათვალე მოერგო, იგივეს ვიტყყოდი ხუჭუჭ-თმიანზეც.
- დღეს მე გეპატიჟებით ლუდზე ! - წამოიყვირა ლარამ
- კარგი - ვთქვით მე და ჯენსენმა და გავიცინეთ
თავი 1
სახლში მალევე მივედით. სახლში რა, საერთო საცხოვრებელში. სადაც მე ლარა კელი ჯენსენი და კიდევ უამრავი სხვა ადამიანი ვცხოვრობთ. სოციალურად დაუცველთა სტატუსის მქონე ადამიანებში შევდივარ. 21წლის ვარ, მეგობრებთან ერთად როგორც გითხარით აქ ვცხოვრობ. და დღეში 15-20$ს ვიხდი .ნამდვილ ჯოჯოხეთში სადაც ყოველდღე ათასობით ადამიანი ესალმება სიცოცხლეს უსახსრობის გამო. ფულს მხოლოდ რბოლებით და ცეკვით ვირჩენ . ღამის ცვლაში ვმუშაობ, კლუბში კი ხშირად ვცეკვავ. გოგო მეგობრები თითქმის არც მყავს მხოლოდ ლარა და კელი. ბიჭებთან ხშირი უერთიერთობები მაქვს, მაგრამ არცერთი მთავრდება კარგად. ახლა კი ისევ კლუბში მივდივართ ჩემი გამარჯვების აღსანიშნავად. და სამუშაოდაც უნდა დავრჩე ბარემ. ჰიპ-ჰოოპს ვცეკვავ უბრალოდ სცენაზე და რათქმაუნდა სპეციალური შეკვეთიითაც, ამით 20$ მეტს მიმხდიან.
- კას , წავედით - დამიყვირა ლარამ და საფულიდან 50$იანი ამოიღო
- კარგი - გავიცინე
- ჯენსენი უკვე ქვემოთა- თქვა და ხელი გადამხვია
რამოდენიმე წუთში კლუბის შესასვლელთან ვიდექით. ბევრი ხალხის დანახვაზე თვალები გადავატრიალე და წაარმოვიდგინე რამდენი ადამიანი იქნებოდა იქ, და გამახსენდა ის დღეროცა რამოდენიმე მთვრალმაბიჭმა ჩემი გაუპატიურება სცადა, იმ დღის მერე იარაღი სულ თან დამაქვს, და აღარ მეშინია. კლუბში შესვლისთანავე ნაცნობი სახხეები დავლანდე ვერონიკა და მიკი . მალევე მივასალმე და ბარისკენ შევბრუნდი . ის ქერა ბიჭი დავინახე , წინათ რბოოლაზე რომ იყო, ნერვები მომეშალა და შევბრუნდი. მალევე ვიღაცის ხელი ვიგრძენი წელზე და გაცოფებული შევტრიალდი
- შენ თავს რის უფლებას აძლევ? - კედელზე მივაჯახე ვიღაც ბიჭი და ოღონდ ეს არა ისევ ის წყეული !
- მაპატიე პატარა ასე თუ გაგაბრაზე - სიცილს ვერიკავებდა ის იდიოტი
- აღარ მომეკარო გაიგე? - და ოდნავ ავწიე მაისური რადგან იარაღი მკაფიოდ დაენახა
- კარგი კარგი -თქვა და წასვლა დააპირა
- კას! - ამდროს კი ჯონათანის ხმა გავიგე ჩვენი მოლარის რომელიცმეუბნებოდა ვისთის უნდა მეცეკვდა . იყო დღეები როცა ვი -აი -პი ოთახში უნდა მეცეკვა რამოდენიმე ადამიანისთვის.
- გისმენ ჯონათან - ვთქვი და თბილად გადავკოცნე
- იცი დღეს მთელი ღამე უნდა იცეკვო - თქვა და თვალლები გადავატრიალე
- სახელები? - ესღა ამოვიბურტყუნე
- მხოლოდ ერთია -თქვა და ამის გაგონებაზე ცოტათი მომეშვა
- კარგია და ვინაა? (მე)
- უკან გიდგას- თქვა და ვისკის სმა განაგრძო
- არა ! არა! და არა ! - ამასთან არააააა
- იცი ამ კლუუბის მეპატრონის შვილია - თქვა და თვალები ნერვიულად დახარა
- არა ! ამას არგავაკეთებ - ვთქვი და შევუღრინე
- მაშინ დაემშვიდობე სამსახურს პატარავ - თქვა დაჩიცინა
- მირჩევნია წავიდე (მე)
- ჯიუტი გოგო ყოფილხარ - ისევ ჩაიცინა
მე კი უკან მოუხედავად გავიქეცი , უკვეე შეჩვეული ვიყავი ხალხისგან ასე დამცირებას. სახლში ავედი მაგრამ გამახსდნდა რომ მთელი ერთი თვის ქირა მქობდა გადასახდელი ნამდვილად გამომაგდებდა. მე კი მხოლოდ 200$ მქონდა სს არმეყოფოდა . ისე კლუბში წავიდე? არა არა!! შენ თავმოყვარეობა გაქვს! ვეჰბნებოდო ჩემს თავს მაგრამ უკვე კლუბის წინ ვიდექი. მალევე შევედი
- დაბრუნდი პატარავ? - ისევ ეს ხმა
- მთელი ღამე ვიცეკვებ! მაგრამ სანაცვლოდ?
- 1000$ მოგცემ 1თვის ქირას - ისევ ჩაიცინა
- კარგი
ესღა ვთქვი როცა ოთახისკენ დავიძარით . მალევე შევდდით ძალიან მდიდრულ ოთახში . ეს ალბათ ყველაზე ლამაზი ოთახი იყო რაც კი ოდდსმე მენახა.
- შენი მდიდარი მეგობრები სადღა არიან ? - ვიკითხე ისე რომ სიტყვა მდოდარი ვერგაეგო
- როგორი? - ალბათ გაიგო
- არაფერი უბრალოდ მეგობრები(მე)
- მარტოები ვიქნებით ! არანაირი მეგობრები - თქვა და ისევ მბრძანელუად ჩაიცინ
- არა ჩვენ ამაზე არ შევთანხმებულვართ ! მივდივარ! ქუჩაში მირჩევნია დაძინება - დავუყვირე და კარისკენ წავედი
- დაკეტილია ! ვერგახვალ - ახლა სახე დაუსერიოზულდა
- არა არა ... უნდა წავიდე - შემეშინდა მაგრამ არვიხი რისი.
- რაო პატარაც შეგეშინდა? - თქვა და ისევ ისე ჩაიცინა მე კი ჯიბეში ხელი ჩავიყავი რათა იარაღი ამომეღო, მაფრამ ვერ ვიპოვე .
- ამას ხომარეძებ? - ახლა უფრო გაიზარდა ღიმილი მის სახეზე

დაგიბრუნდით! ძალიან მომენატრეთ ! იმედია მოგეწონებათ ეს მოთხრობა! მინდოდა ქართველებზე დამეწერა მაგრა ისევ 1D დავტოვე! ისიამოვნეთ <3