- ელენე!
მომესმა ბებიაჩემის ნერვიული ყვირილი
უცებ გამოვფხიზლდი და მეც დავინტერესდდი
- ამჯერად რამოხდა ნელი დეიდა
ვუთხარი სიცილით
- რადა შენ ძმას უჩხუბია მეზობლის ბიჭთან
ძლივს ამოილაპარაკა მე წამოვჯექი და ვუპასუხე
- ბიჭები არიან ნელი დეიდა, ხან იჩხუბებენ ხან ცემენ ერთმანეთს მერე კი შერიგდებიან სხვა რაგზააქვთ. მაგისთვის უნდა გამაღვიძო?
ჩავილაპარაკე ღიმილით
- ოხ შენ რა უნდა გელაპარაკოს ადამიანმა! მამაშენიხარ ზუსტად! ცალ ფეხზე რომ ეკიდა ყველაფერი. კიდევკაი შენი და გვყავს მაინც ნორმალური წავიდა კარისკენ თან რაღაცეებს ბურტყბუტებდა. ელეს არუყვარდა თავის ასე ვთქვათ "იდეალურ" დას რომ ადარებდნენ, მაგრამ როგორც თვითონ იტყოდა : ცალ ყურში შეუშვი, მეორედან გამოუშვი. ახლა კი ცოტას მოგიყვებით ელეს შესახებ : ელე საშუალო სიმაღლის ყავისფერთმიანი, თაფლისფერ თვალება გოგოა, მხიარული თბილი გოგოა, ნუ ყოველშევთხვევაში ცდილობს. გიჟდება ფეხბურთზე, ასე ამბობს: მომავალი პელე გეზრდებითო, მაგრამ ოჯახის წევრებს ეს სულელური აზრი ჰგონიათ რადგან, ქალები როგორც თვითონ იტყოდნენ სუსტი წარმომადგენელი სქესი ვართ და ასეთი სპორტი არუნდა გვიტაცებდეს. მარა ელეს სულ არ აინტერესებდა მათი აზრი. მხოლოდ მამამის უნდოდა წარმატებული სპორცმენი გამოსულიყო. მის შემდეგ რაც მამა გარდაეცვალა 4 წელი გავიდა. ახლა ის 16ისაა და ცდილობს რო მამაცი და ძლიერი იყოს და არავის არ აჩვენებს როგორ ენატრება თავისი მამიკო. რაც შეეხება დედას, ძალიან უყვარდა ელე, რათქმაუნდა! მაგრამ "დედა-შვილური დაქალაობა" მაინც არასდროს აკავშირებდათ. ელეს ჰყავდა ძმა ირაკლი. რომელიც ყველაზე მეტად უყვარდა. იკა 21 წლისაა. მის ძმაკაცებთანაც ძმასავით იყო, რასაც ვერ ვიტყოდით თეკლაზე! მის უმცროს დაზე, დასანახად ვერ იტანდა მის ასე ვთქვათ ძერსკ გაუნათლებელ (როგოც თვითონ იტყოდა) დაქალუშკებს. თეკლა ელეს ასევთქვათ ანტი ვერსიაა. ის 1 წლით უმცროსია ელეზე. ბებო სულ ეუბნეოდა: შენ ხარ უფროსი და შენ უნდა აძლვდე თეკლას მაგალითს თუ როგორ უნდა მოიქცე!
მიუხედავათ იმისა რომ ყოველთვის ნერვებს უშლიდა მაინც უყვარდა და ზრუნავდა მასზე. სწავლით არაფრით გამოირჩეოდა. ჩვეულებრივად სწავლოდა. ყველაზე მეგობრული კლასი იყო. კლასელები და-ძმასავით ყავდა ისე უყვარდა, მაგრამ განსაკუთრებით რუსკას და ნიკუშას ეძმაკაცებოდა. მე3 კლასიდან ერთად მოდიან. რუსკა საშუალო სიმაღლის ცისფერთვალება ქერა გოგოა. ბიჭები სულ დასდევენ მას მერე ელე მათ კარგად გაულამაზებდა ხოლმე სახეს. ნიკუშაც ქერა მწვანეთვალება ბიჭია. გოგოებს ნასკებივით იცვლის, მაგარი ბაბნიკია. გოგოებს ყოველთვის შურდათ ელესი და რუსკასი. როგორ თუ სულ მის გარშემო დატრიალებენო, მაგრამ ელეს ვინ გაუბედავს რამის თქმას პირში?
მოკლედ ასეთი გოგოა ჩვენი ელე. ძილის შებურნება სცადა, მაგრამ მალევე გაეღვიძა. საათს დახედა 3 დაიწყო. ნელა წამოდგა საწოლიდან და აბაზანაში შევიდა სახე მოიბანა და მოწესრიგდა.
დაბლა ჩასულს ნელი ბებია და მისი ჭორიკანა დაქალი თამრიკო დაინახა.
- დილამაშვიდობისა!
გაუღიმა ელემ და მაცივარში შეძვრა.
- რაღა დილა შვილო! სადილის დროა უკვე!
ამოილაპარაკა ნელიმ. ელემ რო შენიშნა მაცივარში არაფერი ისეთი იყო რისი ჭამაც შეიძლებოდა სახე მობუსხა.
- ჰოდა გაშალე სუფრა! ისე მშია ეხა 2 ძროხასაც კი შევჭამ.
გაიკრიჭა ელე და ნელის იმედიანი თვალებით გახედა
- ხო შვილო ახლავე გაგიკეთებ სოუზსს.
თქვა ნელიმ და სამზარეულოში დატრიალდა. ელემ კი ლეპტოპი გახსნა და "Facebook" - ზე შეძვრა.
*ცოტახანში ნელიმ დამიძახა და მითხრა სოუზისთვის რეჰანი ამომეტანა. მე წამოვდექი ფული ავიღე და კიბეები ჩავირბინე. აივნიდან მესმის ნელის ყვირილი
- შვილო ჩაგეცვა ჟაკეტი! აპრილია და ცივა!
- არმინდაააა!
უვებ შევძახე და სწრაფად გავიარე. არა რა აქაც რომარ გასვენებენ
მაღაზიაში სწრაფად შევირბინე ნელიმ რაც დამაბარა ვუყიდე და ხურდაზე "ჰუბაბუბას" კევი ვიყიდე და მთლიანი პაჩკა ჩავიდე. ასე ბუშტების ბერვით წავედი სახლისკენ. გზაში იკა და მისი ძმაკაცი ცოტნე დავინახე.
- იკააა
უცებ დავუყვირე და პირიდან კევი გადმომივარდა. ერთი გემრიელად გულში შევიგინე და ირაკლისკენ წავედი
- ბაროო
დამიძახა ცოტნემ და ხელი ჩამომართვა კაი ძველი ბიჭივით.
- ვავა რაბიჭები
მეც გავუცინე. არა რა როგორ მიყვარს იკა და მისი ძმაკაცები. ცოტა ვილაპარაკეთ რაღაცეებზე და შევნიშნე ბიჭები უხასიათოდ იყვნენ. მეც არ დავიყოვნე და ვკითხე
- რახდება რა სახეები ჩამოუშვით?
ვკითხე და თან გავუცინე. ცოტნემაც ისეთი სახით შეხედა ვუთხრათ თუ არაო მზერით. იკამაც დაიწყო
- ისეთი არაფერი. უბრალოდ ის ა***ვარი რომაა ბექა ნადირაძე. ეგ გამოუშვეს!
უცებ ავნერვიულდი. ბექა ჩვენი უბნელი იყო ეგ და იკა ვერიტანენ ერთმანეთს. ერთხელ ბექამ კაცი დაჭრა და ამის გამო ციხეში იჯდა 1 წელი, მაგრამ მამამისის გამო მალე გამოვიდა და ლონდონში იყო 3 წელი. შემეშინდა. ბექასი არა! იმის რომ იკასთან ისევ შეექმნებოდა რაღაც კონფლიქტები. იკა ხშირად ჩხუბობს, მაგრამ წამითაც არ ვნერვიულობ იმიტორო ვიცი მორიგი ჯარიმებით დასრულდება, მაგრამ ბექა რო ვიცი რისი გამკეთებელიც არის მეშინია იკას რამე არ მოწიოს. არამარტო იკას, ნებისმიერს.
უცებ გამახსენდა რო ნელი მელოდებოდა, ბიჭებს დავემშვიდობე და სახლში ავედი. ნელის პროდუქტი ავუტანე და ოთახში ავირბინე. ლოგინზე დავეშვი და ვფიქრობდი .
უკვე 7 საათია. ტელეს დავხედე რუსკა მირეკავდა
- ალიიოო
ვუპასუხე რაღაცნაირი ხმით რასაც რუსკას სიცილი მოყვა.
- გოგო ეხა ნიკუშას ეზოსთან ვართ და მოდი შენც ვისეირნოთ.
- 5წთში მანდ ვარ
ვუთხარი და გავუთიშე. კარადასთან დავდექი და ვფიქრობდი რა ჩამეცვა. ბოლოს გადავწყვიტე შავი დახეული შარვალი და თეთრი ზედა ჩამეცვა. დედაჩემი უკვე სახლში იყო.
- აუ დე მე ნიკუშასთან გავალ კაი?
- კარგი დე ოღონდ მალე მოდი ხოიცი არმიყვარს ამ შუაღამისას გარეთ რომ ხართ.
- კაი
ვუპასუხე. ტყავის კურტკა ჩავიცვი, თმები გავიშალე და წავედი. ნიკუშას სახლამდეც მალე მივედი. რუსკა და ნიკა რაღაცაზე იცინოდნენ და მეც მალე შევუერთდი მათ. ცოტა ვისეირნეთ და იქვე ჩამოვჯექით.
- ნიკა ეხა არმითხრა რო ლიკას კიდევ დაშორდი
გავხედე თვალების ტრიალით
- ნუუუუ.....
- რა უგულო ხარ!
წამოიყვირა რუსკამ და მზესუმზირია ესროლა.
მე კი სიცილით ვიგუდებოდი. მალე ნიკუშას მორიგმა ნაშამ დაურეკა
- ალო....ხო სიცოცხლე....კი აბა შენთვის სულ მცალია....5 წუთში მანდ ვარ...
ჩვენ თან გვეცინებოდა. ნიკუშაც სიცილით დაგვემშვიდობა და წავიდა. მე და რუსკა ბევრს ვსეირნობდით უცებ ბიჭების სიცილი ხმა მოგვესვმა და წინ გავიხედეთ. დაახლოებით 5 ბიჭი იყო. საახეებზე დავაკვირდი და ერთ-ერთი მგონი ჩვენი სკოლელი იყო თორნიკე. ჩემი დის ყოფილი. და ბოლოს ჩემ გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა ბექა ნადირაძე რომ შევნიშნე. კი კი აშკარად ეგ იყო. რუსკას ვანიშნე და ვუთხარი წავიდეთ თქო მარა სხვა გზა არ გვქონდა. ხელები ერთმანეთზე გადავაჯვარედინეთ და გვერდის ავლა ვცადეთ. უცებ იმ იდიოტმა ჩემ დას გული რომ ატკინა დაგვინახა და შემოგვძახა
- ვაა ელეე
აშკარად მთვრალი იყო. ან ჩემგან რაღა უნდა? იძულებული გავხდით გავჩერებულიყავით.
- როგორ ხარ?
ის წამოდგა და ჩვენკენ წოვიდა
- ვა თოკო არ გაგვაცნობ შენ მეგობრებს?
მალევე წოდგა ერთ-ერთი მათგანიც და ცოტა შუქისკენ რომ დადგა ბექა ნადირაძეს სახე ამოვიცნე. მე მას მივაშტერდი დებილივით. მანაც ეს შეამჩნია და ჩაიცინა.
- რაიყო დაგევასე?
- მე? შეეენ? ასეთი სისულელე ჯერ არ გამიგია
უცებ ანერვიულებულმა ვუპასუხე. ოხ ელე რა გინდოდა რატო იწვევ?
- მე მითხარი?
სახე წამოენთო
- შენს გარდა ხედავ სხვა ვინმეს?
აიი ეს უკვე ნაღდად არ უნდა მეთვა. ის უცებ ჩემკენ წამოვიდა და ხელებში მომიქცია
- ზედმეტები ხოარ მოგდის შენ ჰა ? იცი მე ვინ ვარ?
- კი სამწუხაროდ
- ხოდა თუიცი მაშინ რატო მიბედავ ამდენს? თუიცი რისი გამკეთებელიც ვარ?
ნელნელა ხელებს უფრო მიჭერდა. რუსკამ ცადა ჩემი შველა მაგრამ თორნიკემ დაიჭირა.
- ხელებს ეგრე ნუმიჭერ მტკივა.
- შენ კიდე ბედავ ლაპარაკს?
უცებ მზერა ავარიდე. ისეთი გამწარებული თვალები ჰქონდა....
- თვალებში რატომ არ მიყურებ? გეშინია?
ხელით შემომაბრუნა სახე და მისი აცეცხლებული მწვანე თვალები ისევ დავინახე.
- მეტი საქმე არმაქვს შენი მეშინოდეს! უბრალოდ გული მერევა!
მან გაკვირვებულმა შემომხხედა და თან ჩაიცინა
- არა ამას უყურეთ რა! დაიმახსოვრე პატარა. შენ მე გამომიწვიე.
ცოტახანი თვალებში მიყურა. ხელები საშინლად მტკიოდა. საცაა ცრემლები წამომივიდოდა. მარა ჩემს ცრემლებს არავის ვაჩვენებ! მითუმეტეს ამ უგულო არსებას! შემდეგ ვიღაც ბიჭი მოვიდა და თქვა ყველაფერი მზადააო. ბექამაც გამიშვა ხელი და ბიჭებს დაუყვირა წავედითო. შემდეგ ჩემთან მოვიდა ისევ მომიჭირა ხელები რაც შეიძლებოდა მთელი ძალით და თავისკენ ძალიან ახლოს მიმწია ისე რომ მის სუნთქვას ვგრძნობდი. და ყურთან ძალიან ახლოს ჩამჩურჩულა: - ამით ყველაფერი არ დამთავრებულა!
ხელები გამიშვა და გაიქცა. რუსკა მომვარდა და მკითხა ხომ კარგად ხარო? მეც არ დავიყოვნე და ვუპასუხე კითქო. სახლში რომ მივედი ტანზე გავიხადე და ჩემ თავს სარკეში ვუყურებდი. მხრები სულ დალურჯებული მქონდა.
უცებ კარზე კაკუნის გარეშე ჩემს ოთახში ჩემი და შემოვიდა. მე საცვლების ამარა ვიდექი სარკის წინ და ჩემი დალურჯებული სხეული რომ დაინახა პირი დააღო.
- ელეე?? ეს რა გჭირს???
- ჩუმად გოგო! ვინმემ არ გაიგოს
ვთქვი და კარებისკენ წავედი დასაკეტად.
- შენ სულ გაგიჟდი? ეს ვინ გააკეთა?
- ეგ რო გითხრა იკას ეტყვი!
არ შემეძლო ამის თქმა იმიტორო ეს რომ იკას გაეგო..... საჩხუბრად ხომ წავიდოდა ჯერ დაასისხლიანებდნენ ერთმანეთს! შემდეგ მისი ძმაკაცებიც და იკასიც დაიწყებდნენ ჩხუბს და ის ბექა რო ვიცი როგორია დანას იხმარდა! ამიტომ არ შემეძლო
- ვეტყვი აბა არ უნდა ვთქვა?
- არა მერე საჩხუბრად წავა და გინდა დაჭრან ჩვენი ძმა?
- კიმაგრამ თუ ეგეთი ტიპია საქმე რატომ დაიჭირე მასთან ?
- კაი ჯანდაბას გეტყვი ყველაფერს ოღონდ დაიფიცე არავის არ ეტყვი!!
- კიმაგრამ...
- თეკლა!?
- კარგი
- ბექა
- ბექა.. ვინ ბექა ნადირაძე? შენ სულელი ხარ გოგო? მაგ კრიმინალი ბექას გადამტერება გაკლდა ზუსტად !
- თეკლა ეხა არ მანანო რომ გითხარი!
ვუთხარი მკაცრი თვალებით, მართალია არ უნდა მეთქვა მარა თეკლას ამბავი რომ ვიცი არაფერი რომ არ მეთქვა დედას ან მით უარესი იკას ეტყოდა.
- გოგოებო ჩამოდით დედა გეძახით!
კარზე იკამ დააკაკუნა და დაგვიძახა. მე უცებ იქვე მიგდებული მაიკა ჩავიცვი და კარი გავაღე
- ჩამოდით დედა გვეძახის რაღაცაზე, შენ კიდე გოგო რა საცვლებით დგახარ ამ ყინვაში. გაცივდები და ჩაიცვი დროზე!
- ხო კაი ჩამოვალთ ახლავე!
არა რა მეშველებოდა ჩემი ძმის გარეშე? აუღწერელი სიტყვებით მიყვარს! და არ მივცემდი იმის საშვალებას რამე რომ მოსვლოდა მას! მითუმეტეს ჩემს გამო
იკა ოთახიდან გავიდა და შემდეგ თეკლა შემომიბრუნდა
- ამჯერად არ ვიტყვი არაფერს, მაგრამ რამე რომ დაგმართოს მაგ ბექამ არ გეშინია
- ნწ
ვთქვი და ჩავიცინე. თეკლა ცდილობდა სერიოზული სახის დაჭერას, მაგრამ ბოლოს მასაც გაეცინა
- არა რა სულელი ხარ! მხრები დალურჯებული გაქ და დგახარ და იღრიჭები აქეთ
ჩაიცინა
- მიდი მიდი ჩადი შენ და ჩამოვალ მეც
თეკლა გავისტუმრე ოთახიდან და სპორტული შარვალი ამოვიცვი. კიდევ ერთხელ დავფიქრდი ბექას სიტყვებზე : "ამით ყველაფერი არ დამთავრებულა" რას ნიშნავდა. კიდევ ერთხელ დავტრიალდი სარკის წინ და გავუმეორე ჩემ თავს, რომ მეორეჯერ აღარ მივცემდი ჩემი დამცირების საშუალებას! ცინიკური ღიმილი ვესროლე სარკეს და ოთახიდან სწრაფად ჩავედი. რა უნდა ეთქვა დედას ასეთი რომ ყველას დაგვიძახა? ............


ჰააით ეს ჩემი ახალი მოთხრობაა, უკვე დაწერეილი მაქვს და ამიტომ შევეცდები ყოველდღე დავდოო ^^ უი ხო და ძაან გთხოვთ დაწეროთ რამე თუარ მოგეწონებათ! და აუუცციილეეებლაად შევცვლი <3