-არა..არა. ეს არ მომხდარა.დამესიზმრა. ვაიმე ღმერთო მიშველე. ეხლა გადამარჩინე.- ამ ლაპარაკში შევაღე სახლის კარები.ელენე სახლში არ დამხვდა. სასწრაგოდ გავიძრე ტანსაცმელი და სააბაზანოში შევარდი კისრისტეხვით.ცხელმა წყალმა საშინლად მომადუნა და ძილი მომერია.მართალიცაა ალბათ ისეთი "ცეცხლოვანი" ღამე მქონდა დაძინებას ვერც მოვახერხებდი. მაგრამ ეს რომ ან ჩემს ძმას ან მამაჩემს გაეგო ალბათ სამუდამოდ გამომკეტავდნენ სადღაც მიუსვლელ კოშკში და იქ ამომხდებოდა სული. მინდა გითხრათ რომ ეს ჩემი პირველი ღამე იყო რომელიც სულ სხვანაირი წარმომედგინა-ჩემს საყვარელ ქმართან ერთად როდესაც ქორწილიდან დაღლილები დავბრუნდებოდით. მაგრამ ყველაფერი საპირისპიროს მოხდა. აბაზანიდან გამოვედი თუ არა გაისმა კარზე ზარი და მეც იქითკენ გავწიე.კარი გავაღე და ყურებამდე გაღიმებული ელენე შემოვიდა სალში. სიმართლე გითხრათ მე და ელენე ძალიან განვსხვავდებით ერთმანეთისგან,და ეს მოგვწონს.
-ო ღმერთო ჩემო. ღამე მქონდა...აიიიი ენით აღუწერელი. ვაიმე პარტნიორი ხო საერთოოდ....
-შენ არაფერი გეშველება მაგრამ მე...!?
-მოიცა რა შენ??არ მითხრა რომ...
-სამწუხაროდ უნდა გითხრა...-სკამზე ჩამოვჯექი და გაოცებისგან პირდაღებულ ელენეს შევხედე
-ვაიმე..რა მაგარია.. როგორც იქნა დათმე შენი ქალიშვილობა მაგრამ ვინ იყოო???-კითხვის ნიშნით სავსე თვალებით შემომხედა
-აე ვიცი. ისე დავიბენი დილას სხვა სახლში და ვიღაცაზე ჩახუტებულს რო გამეღვიძა რო გადმოვარდი ლოგინიდან და იმ დეგენერატმა ძილი მაცადე ლამაზოო- გავაჯავრე უცნობი და ჩემი თავლი კიდევ ერთხელ გავლანძღე.
-რააა????-იმხელაზე იკივლა სკამიდან ჩამოვარდი და ცხელი ყავა ზედ ხალათზე გადავივლე.
-ააააააა ელეენეე მეწვიიის!!!! აუუუ მოსაკლავი ხარ რააა!!!აუუუ მიშველეე რამეე- ვკიოდი და თან ცრემლები მისველებდნენ ისედაც სველ ხალათს. ელენემ სასწრაფოდ გამაძრო ხალათი და ცივი დუშის ქვეშ "შემაგდო".
გულმკერდი მთლიანად დამწვარი მქონდა ოღონდ არა ძლიერად ამიტომ ჩემი ბევრი თხოვნის შემდეგ დავითანხმე ელენე რომ საავადმყოფოში არ წავეყვანე.
-აუ წავალ მე დავიძინებ რაა ძალიან დაღლილი ვარ.!-ამოვიწუწუნე და სკამზე გავიზმორე
-წადი წადი მე მაინც ლუკა უნდა ვნახოო- სიყვარულით ანთებული თვალებით შემომხედა და ყურებამდე გაეღიმა
-აჰ...ეს ის "პარტნიორი" ლუკაა??-ირონიული გამომეტყველება ავიკარი სახეზე
-ეეჰჰ მარი მარიი.შენ არაფერი არ გეშველება. წადი დაიძინე. არც დაქალებამ არ გიშველა არაფერი.-გამეცინა და გავემართე ჩემი ოთახისკენ.დაწოლილი არ ვიყაბი რო ჩამეძინა. შორიდან მესმოდა ზუზუნის ხმა მაგრამ ჯიქურად ვცდილობდი ყურადღება არ მიმექცია. ბოლოს აუატანელი რომ გახდა ამ ყველაფრის მოსმენა ძლივსძლივობით გავახილე თვალები და ტუმბოზე დადებულ ტელეფონ გადავწვდი. არც დაკიხედია ისე ვუპასუხე
-ალოო
-რა ალო გოგო?კარგად ხაარ?გაგიხეთქე ტელეფონი...მერე დაცვა და ამბავი, ეხლა კიდე მამასთან დარეკვას ვაპირებდი და შენ კიდე გძინავს ტოოო???!!!- ღრიალებდა ბოლო ხმაზე ჩემი საამაყო ძამიკო დემეტრე
-მორჩიი???-ამოვიფრუტუნე უკმაყოფილოდ და თავი ისევ ბალიშზე დავდე
-ვაიმეე მარიამოო შენ თუ არ დაგბრიდო ნახავ რააა! გამისკდა გოგო გული!! აბა რას შვებით?-უცებ დაუთბა ხმა
-ჰმმ,აქამდე მეძინა და ახლა უკვე ერთი აუტანელი ადამიანის ლექციებს ვისმენ!!!
-გნახავ მე შენ!-მომმართა მოჩვენებითი სიმკაცრით მაგრამ ვიგრძენი როჰორ ჩაეღიმა-მარიამო დღეს გამოხვალთ ჩემთან შენ და ელეე??
-მე კი და ალბათ ელეც! შენ რაღაც ძაან "გაა-ელე"!!-ხმამაღლა გადავიხარხარე და მომლოდინედ ვუგდე ყური დემეს
-კარგი რაა მარიამოო! მოკლედ საღამოს გელოდებიით!!!!
-კარგი კარგი- გავუთიშე მაგრამ თავს საშინლად ვგრძნობდი რადგან ჩემს ძმას ასეთ რაღაცას ვუმალავდი!! ჩვენ მთელი ცზოვრება მესაიდუმლოელები ვიყავით და ახლა ჩემი იდიოტური საქციელის გამო თავზე დამემხო ყველაფერი. ალბათ გიკვირთ რატომაა ასე მშვიდადო მაგრამ აგიხსნით! არც ისეთი ტრადიციების მოყვარული გოგო ვარ და ვიცოდი რომ ეს დღე ოდესმე დადგებოდა(შეიძლებოდა ჩემს საყვარელ ქმართან ან სულაც შეყვარებულთან) მაგრამ ასე უეცრად და გაუაზრებლად ნამდვილად ვერ ვიფიქრებდი და თან ისე რომ არაფეეერი მე არ მახსოვს... მოკლედ ამ ფიქრებში მოსაღამოვდა და ელენეც დაბრუნდა სახლში.ცოტა ვილაპარაკეთ და შემდეგ გავემზადეთ ჩემ ძმასთან წასასვლელად.დახეული ჯიმსები და თავისუფალი მაიკა გადავიცვი.მივედით და კარი დაცვამ გაგვიღო. შიგნით შესულებს კი ასეთი სიტუაცია დაგვხვდა:
-ალექსსს რატო არ დაგვირეკე ბიჭო მოგაკითხავდით აეროპორტშიი!!!
-ბიჭო გუშინ ჩამოვედი ღამე და მერე დაღლილი ვიყავი და აღარ დაგირეკეთ! არ გაგიტყდეთ რაა ძმურში! ცოტა გაცერთე კლუბში..- ეშვაკურად აათამაშა წარბები და ბიჭებიც მაშინვე მიხვდნენ რასაც გულისხმობდა ამიტომ კმაყოფილი სახეებით გადახედეს ალექსანდრეს . სახე არ დამინახია ამიტომ გაბედულად შევაბიჯე ოთაცში და ჩემ ძმას კისერზე ხამოვეკიდე
-ოხ ჩემი პრინცესაც მოსულაოო
-ოოოო კარგი რა დემეტრეეე
-გაიცანი ალექსანდრე, ჩემი ბრატია რაა-გავხედე და ნეტა არ გამეხედა!!! "უცნობი"!!!! ოღონდ ახლა გადავრჩეეეე!!! ვაიმე ღმერთოოოოო ახლა გადამარჩინეეეე.



ამ ისტორიას ბევრი არ კითხულობდა ამიტომ ვიფიქრე რომ შევწყვიტავდი მაგრამ მერე მუზა მომივიდა და დავწერე!! დამიწერეთ კომენტარებში გავაგრძელო თუ არა თორე ჩემით ვეღატ ვხვდები უკვეე