ბედნიერება?(1)
მე ვარ ნინი ლომაძე 18 წლის. მაღალი,თაბლისფერი თვალებით და გრძელი შავი თმებით.ვსწავლობ ჯავახიშვილის უნივერსიტეტში,მყავს არაჩვეულებრივი ოჯახი:დედა ლანა,მამა მათე და საყვარელი ძამიკო ნიკოლოზი 3 წლის,რომელიც ძალიან მიყვარს .ხო მართლა დღეს 16 აგვისტოა დედაჩემის დაბდღე, მე და მამა სურპრიზს ვუმზადებთ და ვიცით რო ძალიან მოეწონება.
დღეს ადრე ავდექი ,გავემზადე და გავეშურე საქმეების მოსაგვარებლად (და მამაჩემსნ საფულედან ფულიც ამოვაცალე).როგორც მოვრჩი ქალაქში ბოდიალს ქეთისთან გავეშურე...
კაკუ კაკუ.. ვაბრახუნებ კარებზე. სად გაქრა ესგოგო?თეა(ქეთის დედა)მაინც არაა სახლშიი??ვბუზღუნებ ჩემთვის, როდესაც კარი გააღო პირსახოცში გამოწყობილმა მაგალმა, ქერა ,შავთვალება 18 წლის გოგონამ.
-სად იყავი?(მე)
-შხაპის მიღებასაც არგაცლიან რაა (ქეთი)
-ჩაიცვი მივდივართ
-სად??
-ჩემთან. დღეს რა დღეა არგახსოოვს?? თეა სადაა??
-აუუ დაბდღე და რამეე, სად ვქეიფობთ??თეა მალე მოვა ბებოსთანაა.
-აა კაი მალეეე ჩაიცვი საჩუქარი უნდა ვუყიდო დედიკოს და საღამოს რესტორანშიიი
-ვაუ სმა ბოლომდეეე
-ჰაჰაჰაა აბაააა მალეე!!
ქეთი ხუთ წუთში მზად იყო და ეგრევე წავედით საჩუქრის საყიდლად.მთელი მაღაზიები მოვიარეთ და ძლივს ავარჩიეთ შესაფერი ყელსაბამი.ზოგან ფასები არმოგვეწონა, ზოგან სამკაულები და ნუ მოკლედ იმდენი ვიარეთ დამატყდა ფეხები.
სახლში როგორც კი შევედი დედას დაბდღე მუვულოცე და საჩუქარიც მივართვი.დედა მზად იყო.ამ დროს სახლთან გაჩერდა თეთრი ლიმუზინი ,კარები გაიღო და გადმოვიდა მათე თეთრი ვარდებით ხელში სმოკინგში გამოწყობილი(ძალიან სიმოატიური იყო.მათე 36 წლისაა დედა კი 34.ადრე დაქირწინდნენ მაგრამ მიუხედავად ცოლის მოყვანისა მამამ სწავლა განაგრძო და შესამიშნავი ექიმი გამოვიდა..დედას სიხარულისგან თვალები უბრწყინავდა და ცრემლებს ძლივს იკავებდა.შემდეგ ყველანი ერთად წავედით რესტორანში რომლის გამოც დავრბოდი ამდილას.მიუხედავად იმისა რომ ყველაფერს რესტორნის დიზაინერი აგვარებდა მეც დავეხმარე ,რადგან მინდოდა დედას გემოვნებით ყოფილიყო ყველაფერი.დედაჩემს კი ჩემზე უკეთ არავინ იცნობს.
აქ იყო ყველა ჩვენი ახლობელი და მეგობარი ასევე ქეთი და თეაც (და იქნებოდა მამუკაც, ქეთის მამაც რომელიც რამოდენიმე წლის წინ გარდაიცვალა.იგი მამას მეგობარი იყო და მეც ძალიან მიყვარდა ). კარგად ვერთობოდით.აი დადგა ტორტის დროც და დარბაზში შემოიტანეს უზარმაზარი, სამ სართულიანი, ყვავილებით მოქარგული ტორტი ,რომელი სხვათაშორის მე შევარჩიე და დედას ძალიან მოეწონა.ტორტის შემდეგ კი ჩაირთო ნაცნობი სიმღერა, სიმღერა რომელზეც პირველად იცეკვეს ჩემმა მშობლებმა. გული სიხარულით მევსებიდა როცა მათ შევყურებდი,ძალიან მინდა მეც შევიგრძნო ასეთი სიყვარული,როდესაც უსიტყვოდ ესმის შენი, და შენ მისი.როცა წლების მატებასთან ერთად თანდათან მატულობს თქვენი სიყვარულიც.ისინი ხომ 18 წელია ცოლ-ქმარი არიან და ისევ ისევე შესცქერიან ერთმანეთს როგორც უწინ, როცა პირველად იცეკვეს ერთად.
ჩვენი გართობა დიდხანს გაგრძელდა.ბევრი ვიცეკვე და ვიმხიარულე.შინ გვიან დავბრუნდით...ბალიშზე თავი დავდე და მკვდარივით დამეძინა.
დილით თავის ტკივილით გამეგვიძა,თვალი გავაღე და რას ვხედავ,ნეტავ სულ რას ვაღებდინიკას რაც კი სათამაშო აქვს ყველა ჩემს ოთახში შემოუტანია და პირდაპირ ამ სიტყვის მნიშვნელობით ჩემზე დაუყრია.თვითონ კი დამჯდარა და არხეინად თამაშობს. ხელზე მიკიმაუსი მაზის, ფეხზე მანქანები მაყრია,და მუცელზე როგორც ნიკა იტყვის პიპიას ატარებსეხა ამას რას ვუზაამ,,, ავდექი და გემრიელად ჩავკოცნე ის კი იცინოდაჩემი ბიჭიიიი ისევ ვაკოცე და ჩავეხუტე ..მიყვარს რიცა სახელს მეძახის,, დადა ნინია როგორ მიყვაარს ჩემი პატარააააა........
ოთახიდან გავედი ,შხაპი მივიღე შემდეგ კი ტოსტი გავიკეთე.
-პრივეტ ლაან
-ოხ აბრძანდიი?? გამიღიმა დედამ
-კიი ნიკა რაქნა არიციი??
-კიი ვნახე,პატარაა რასიზამ დედას ჭკვიანი
-ხო ჭკვიანი კია
-რატო?
-რატო კიარა გუშინ მამამ ლარიანი მისცა და ტირილი დაიწყო და ხუთიანი რომისცა უცებ გაჩერდა
-ვის გავს ნეტა?? გაიცინა დედამ
-ისე ხოო აუ დეე სადმე წავიდეთ რაა, დავიწვი ამ თბილისში. აუ მოდი ბორჯომში წავიდეთ ან ბათუმში ჯობს ზღვაზე.
-ხოო მამაშენი აიღებს შვებულებას და წავალთ სადმე
-აუ რაკარგიააა,თორე ჩავიხუთე ამ თბილისში და რიდის აიღებს???
-რავი მალეე
-აუუ. დავიბღვირე და ნიკასთან წავედი.ის ისევ ჩემს ოთახში თამაშობდა, გვერდით მივუჯექი. გადავწყიტე მთელი დღე მისთის დამეთმო. ჯერ სათამაშოებით ვითამაშეთ,პიპია ვატარეთ ეზოში, შემდეგ მულტიკებს ვუყურეთ. ამასობაში მამაც მოვიდა.თურმე შვებულება აუღია .ძალიან გამიხარდა ხვალ ბათუმში მივდივართ, ეხლავე უნდა დავიწყო ჩალაგება ბათუმში მივდივართ ნიკუუუ!!ხელში ავიყვანე და დავატრიალე...
გათენდა თუარა ლოგინიდან წამოვხტი გახარებული.რამაგარია ბათუმიი. ბარგი ჩავალაგე ,შორტები,ზედები საცურაო კოსტუმი და კიდევ რაგაცეები. მერე ნიკასაც ჩავულაგე და რიგორც იქნა სახლიდან გაავედით. მამას ჯიპში ჩავჯექით და დავიძარით. მე და ნიკა უკან ჩავჯექით და ღვედი გავიკეთეთ, სიმგერები გვქონა ჩართული და ვთამაშობდით როდესაც მანქანა შებარბაცდა,მოსრიალდა, მამამ საჭე ვერ დაიმირჩილა და...

***
თვალები გავაღე.ბუნდოვნად ვხედავდი.თავზე უცნობი სილუეტები მედგნენ. ძალიან შემეშინდა, ვერგავიგე რა ხდებოდა, ვერაფერს ვიხსენებდი.მხოლოდ მომღიმარი ნიკა მედგა თვალწინ.ნელნელა ამოტივ ტივდა გონებაში მომხდარი და საზარელი სურათის სახით დამიდგა თვალწინ ...ყველაფერი გამახსენდა,როგორ ამოტრიალდა ჩვენი მანქანა და მოწყვეტით ჩავარდა თხრილში. ეხლა კი აქ ვწევარ,საავადმყოფოს პალატაში და თავზე ექიმები დამყურებენ...მაგრამ სად არიან ჩემი მშობლები,ჩემი ნიკა., ნუთუ ისინი.... ისინიი..
-სად არიან ჩემი მშობლები?!?!? წამოვიწიე და ვუღრიალე გვერდზე მდგარ ექთანს,.ის დუმდა .მეორედ ვკითხე,მესამედ და საერთოდ გავიდა პლატიდან.მეკი ისტერიული ტირილი ამიტყდა და საკუთარ თავს ვუმეორებდი რომ ისინი კარგად იიყვნენ.
&&&&&
რამდენიმე საათი გავიდა რაც პალატაში ვარ მარტო და ვხვდევხვდები რომ აქ გაჩერება აღარ შემიძია .
-ვინმე მომაქცევს ყურადღებას??? ვკივი ბოლო ხმაზე. უეცრად კარი იღება და პალატაში ნიკა შემორბის, თან ცოტათი შეცვლილი.მას კი ქეთი შემოყვა და ბოლო ხმაზე აქვითნდა .
-ქეთ რახდება??
-არაფერი გახსოვს?
-არა, რამოხდა?ნიკა გაზრდილია თუ მეჩვენება?
-არა ნინი არგეჩვენებ ა.და ტირილს უმატა.
-კიმაგრამ რახდება?
-ნინი...
-სადარიან დედა და მამა?
-ნინი ისინიი...(ძლივს გამოსცრა აქვითინებულს)
-რახდება?ქეთი მითხარი რახდებაა???(ხმას ვუმატე და ავტირდი )
-ნინი ისინი დაიღუპნენ.ძალიან ვწუხვარ.მოვიდა და ჩმეხუტა.
-რაა??არააააა!! კიმაგრამ როგოორ? რამდენი ხანია ასე ვაარ?!? ბოლო სიტყვები დავამთავრე და ბოლო ხმაზე ავქვითინდი, ტვალწინ კი დედას დაბადებუსდღე მედგა, როგორი ბედნიერი იყო მაშინ ორივე. მე, ნიკა და ქეთი დიდი ხანი ვიყავით ჩახუტებულები ერთმანეთზე,ბოლოს ჩამეძინა....
&&&
მეორე დღეს უკვე სახლში გამეღვიძა..არაფერი მტკიოდა გარდა გულისა, რომელიც ასე განიცდიდა საყვარელი ადამიანების დაკარგვას.ლოგინიდან ძაოვდექი,სააბაზანოში შევედი,თვალები ტირილისგან სულ დამსიებოდა,სახე კი ძალიან დასუსტებული მქონდა, აბა რაოქნებოდა თითქმუს ერთი წელი ვიყავი კომაში.ჩავიცვი და ძირს ჩავედი. დამზარეულოში ნიკა და ქეთი იყვნენ.ნიკა ძალიან მხიარული ჩანდა,ის ხომ 4ისაა და მისთვის,რთულია ამის გაგება.
-გაიღვიძე ნინუ?(ქეთი)
-სასაფლაოზე მინდა წასვლა,მე ხომ მათ დასაფლავებასაც არდავსწრებივარ,უკვე წლისთავიც გასულა ((ავტირდი)
-კარგი ნინ წავიდეთ.
მოვიდა და ჩამეხუტა.-ოღონდ ჯერ რამე ჭამე.
-არმშია.
-ნინი რამე უნდა ჭამო.
-არმინდა. წავიდეთ.
--კარგი როგორც გინდა.
ნიკა ქეთის დედასთან დავტოვეთ და სასაფლაოე წავედით.მათმა სურათებმა გული მატკინა, სწორედ იმ ღამეს გადაღებული ფოტოები მიუხატავთ ქვაზე.. ეს იყო ბოლო ბედნიერი დღე მათ ცხოვრებაში.
-ჩემო ლამაზო დედიკო..ქვას ვაკოცე,სადაც დედაჩემის ლამაზი სახე იყო გამოსახული და მისი საყვარელი თეტრი ვარდები დავუდე.შემდეგ მამაჩემს მივეალერსე....
-მათგარეშე როგირ უნდა ვიცხოვრო?ნიკას,რავუთხრა,როდემდე ვატყუო რო დასასვენებლად,არიან წასულები.სულ პატარა ხო,არ იქნება?
-ამაზე ა რიფიქრო. ნინი, დრო მივა და ეტყვი, შენი მშობლები კი მუდამ შენთან იქნებიან შენს გულში,,როგორც მამაჩემია ჩემთან.მე ყოველთვის ვგრძნობ მას,როცა ბედნიერი ვარ.ისინი მუდამ ჩვენს გულებში იქნებიან.
-ხო მაგრამ. ......
ნიკას გავუარეთ და კვლავ ჩემთან წავედით.. არც ჭამ მინდიდ ოდა. და საერთოდ არაფერის აზრი .მუდოსავით ვიჯექი და ერთ წერტილს მივჩერებოდი.სიჩუმეს მხოლოდ ნიკას სიცილი არღვევდა,მულთფილმებს უყურებდა,როგორ მინდა მეც 4 წლის ვიყო......
&&&&&
უკვე ორი კვირა გავიდ რაც გარეთ არ გავსულვარ.დებილივით ვზივარ და კედელს ვუყურებ, ქეთი სულ ჩვენთანაა, ის რო არიყოს რამეშველებოდა. ჩემს ხელში ნიკა მშიერი მოკვდებოდა, მე თვითონ არაფერს ვჭამ, მადა არმაქვს.ამდენი ფიქრის შედეგ მივხვდი რომ დედას,და მამას რმოვეწონებოდათ ასეთი ნინი, მოწყენილი და მოუწესრიგებელი.ვფიქრობ მეორედ გარდაიცვლებოდნენ, მისი მხიარული და სიცოცხლით სავსე შვილი რომ ასეთი ენახათ.. გადავწყვიტე სწავლაზე თავი დამენებებუა და მუშაობა დამეწყო,თან გაცდენების რაოდენობაც პიკს აღწევდა და ჯობდა აღარც მევლო. მოკლედ გადავწყვიტე მუშაობა დამეწყო, ახლა ჩემი საზრუნავი მხოლოდ ნიკას მომავალი იყო და ყველაფერს ვიზამდი მისი გლისთვის.