ანამარია ადექი თორემ დაგაგვიანდება ... გააჰკიოდა დედაჩემი დაა თაან ჩემს უფროს დას აღვიძებდაა.
- აუ თქვენ ხო არ დააძინებთ ადამიანს რაა. წამოვდექი წუწუნიით დაა კარადასთაან მივედიი გადმოვიგე ჩემიი უსაყვარლესი ჯინსის კომბინიზონიი რომელიიც სუუ დახეულიი იყოო ქვემოდან თეთრი მაიკაა ჩავიცვი, ხოლო ფეხზე თეთრი ბენსიმონები მოვირგეე დაა ქვევიით ჩავედი სადაც მამაჩემი მელოდებოდა ჩემს დასთან ერთად რომელიც წუწუნებდა რომ ჩემგამმო აგვიანდებოდა სამსახურში. სანაამ სკოლიის გზას ვადგვაართ მოგიყვებიით ჩემზეც, მე ანამარია არაბული ვარ 17 წლის 12 კლასელი, მაღალი, გამხდარი, გრძელი შავი თმით.მყავს და როგორც ზევით ავღნიშნე ჩემზეე 4 წლით უფროსი. დედაჩემი დიასახლისია მამაჩემს კი თავისი კომპანია აქვს.შეძლებული ოჯახი მყავს.ჩემს მეზობელ ლილის რომ კითხო ჩემნაირიი გოგოს მნახველი არ არიის და სუულ მეხუმრება არ მოგიტაცანოო ნუ რას გააგებინებ რომ 21 საუკუნეეა და ეხა ეგეთები ტეხავს, როგორც იქნაა მივედით სკოლაშიც მამას ვაკოცე და გადავედი მანქანიდან. გადასვლისთანავე ჩემი უსაყვარლესი დაქალიი შემხვდა ტასო. გადავეხვიე ჩემს მეორე არაბიოლოგიურ დას და კინაღამ გავჭყლიტე. კლასში შესვლისას მალევე შემოვიდაა ბიოლოგიის მასწი და დაიწყოო ჩემი ტვინის ბურღვაც. მართალია კარგი მოსწავლე ვარ მაგრამ ამ საგანს ვერ ვიტან რატომღაც ამოვიჩემე არვიცი რატოომ. შვიდი გაკვეთილი არცისე მალე გავიდაა, სახლში ფეხით მომიწია წასვლა გზაში კი ჩემი უბნელი ბიჭები შემხვდნენ გამიხარდა მათი ნახვა მოვიკითთხე ყველაა მაგრამ ერთი არ მეცნნო. ბიჭებიც მიმიხვდნენ ფიქრებს და ერთ-ერთმა გამაცნოო ნიკუშა ნაკაშიძე. ნიკუშამაც ჩაიცინა დაა სასიამოვნოაო მითხრა მეკიდევ ნერვები მომეშალა დაა სწრაფად გავეცალე ბიჭებს. ზურგს მიწვავდა ვიღაცის მზერა და ძნელი მისახვედრი არ იყო ჩემთვის ვინ იქნებოდა ამ მზერის პატრონი...


ახალი ვარ და გთხოვთ შემიფასოოთ... ეს ისტორია კიი ნამდვილიი ამბავიაა. შემიფასეეთ როგორია და ღირს თუ არა გაგრძელებაა.