-შემობრძანდით!
კარი ნელა გავაღე და მაშინვე დავინახე 'დემე, ჩემგულში უკვე 'დემეს ვეძახი, ერთი ასე ვთქვათ 'ნაკლი მაქვს შემიძლია ადამიანი მომეწონოს ისე, რომც არც მენახოს. 'დემე 'ჩემი' 'დემე, ისეთი იყო როგორიც წარმომედგინა მისი გვარის გამო, მაღალი, მხარბეჭიანი, შავი თმითა და ცისფერი თვალებით, მაღალი ყვრიმალებით, ლამაზი ფართო წითელი ბაგეებით, ჩემი სიზმარიდან არის მგონი გამოპარული, ფიქრებში ისეგავერთე ვერ დავინახე როგორ მომიახლოვდა, მარჯვენა ხელი გამომიწოდა
- დემეტრე ჯაჭვლიანი
-ანასტასია კალანდაძე
ნაზად ჩამოვართვი ხელი.
- შენ ჩემი პირადი თანაშემწე იქნები, შენი მაგიდა ეს იქნება.
მიმითითა მისი მაგიდის გვერდით მყოფზე. ეს არმომეწონა, მე მეგონა გუნდში ჩემი ადგილი მექნებოდა მაგრამ სადაა, მაგრამ ამასაც აქვს რაღაც პლიუსი, 'დემესთან უფრო მეტ დროს გავატარებ. ფიქრებიდან ისევ მისმა ხმამ გამომიყვანა
-წამოდი კაფეტერიაში გუნდის წევრებს გაგაცბობ.
კაფეტერია მეორე სართულზე აღმოჩნდა, საკმაოდ დიდი. ერთ-ერთი მაგიდიდან 'ჟრიამული მოდიოდა, ჩვენც სწორედ იმ მაგიდასთან მივედით, მაგიდასთან სადაც ორი მამაკაცი იჯდა, ორივე მწვანეთვალება, ერთი ქერა მეორე კი ყავისფერთმიანი.
-ანასტასია გაიცანი ეს იოანე წულუკიანია.
მიმითითა შავთმიანზე.- ეს კი ცოტნე რატიანია, გაიცანით ანასტასია კალანდაძე. მიმითითა ქერაზე.
-ვაუ! თქვენ სამივე სვანები ხართ?
- კი, მაგრამ ხისთავიანი ჩვენგან მხოლოდ დემეა. თქვა სიცილით იოანემ, ცოტნემ კი სიცილი ვერშეიკავა და გადაბჟირდა. შემდეგ ძლივს მოსულიერდა და მითხრა.
-კეთილი იყოს შენი გაწევრიანება სვანთა კლუბში გურულსკი.