-თუ ჟელიბონი გიყვარს შეგიძლია ჭამო - მხრები ავიჩეჩე და საწოლზე დავებერტყე ისიც მოვიდა და ჩემს გვერდით დაჯდა თან ჟელიბონის ჭამა დაიწყო ის ძალიან საყვარელი იყო ეხლავე აგიღწერთ:მაღალი გამხდარი კარგ ტანზე იდგა თმები გადაპარსული ქონდა და ძალიან უხდებოდა ყობველთვის კარგ ზმანზე იდგა საშუალო ზომის ვარდსფერი ტუჩები ლამაზი აპრეხილი ცხვირითა და დიდრონი მწვანე თვალებით მასზე ფიქრი უცებ შევწყვიტე და ვკითხე
-სახელი?
-ბექა
-ანასტასია, ანა როგორც გინდა ისე დამიძახე
-წამოდი ჩავიდეთ - მითხრა და ორივე წამოვდექით კარები უნდა გამეღო შემომატრიალა კედელს მიმანარცხა და ხელები ჩემს უკან კედელთან მიიტანა მის გახშირებულ სუნთქვას ვუსმენდი
-რას აკეთებ?! - ჩემი შეკითხვა დააიგნორა და ურო ახლოს მომიტანა სახე ცოტა გავიბრძოლე და მისი მკლავებიდან თავი დავიღწიე უცებ გავედი მათთან და დაბშვიდებული დავჯექი სკამზე
-და ბექა? - მკითხა დედაჩემმა
-ბექა? აა უი ხო ჯერ მითხრა რომ მეძახოდი შემდეგ კი საპირფარეშოში შევიდა - გავიღიმე და ბექაც მალევე დაბრუნდა. ცოტახანში კარზე ზარი იყო
-მე გავაღებ - წავედი კარის გასაღებად მითხრეს რომ წერილი იყო ჩემს სახელზე ხელი მოვაწერე რაღაცას და კარი მივხურე წერილი გავხსენი და ამოვიკითხე ტექსტი ეს თანხმობა იყო იმისა რომ მე და საბას შეგვეძლო წავსულიყავით ლონდონში და იქ ყველანაირი პირობა იყო რომ უფრო კარგად მოვმზადებულიყავით თანაც ლონდონი ძლიან მიყვარდა. მათთან გახარებული შევედი და თან ხელში წერილი მეჭირა კითხვა ჯერ არ დამესრულებინა
-ანა რა წერილია? რა გახარებული ხარ შვილო? - მკითხა მამაჩემმა ღიმილით
-თანხმობააა ანუ ლონდონში წავალთ მე და საბა - ვთქვი გახარებულმა და ყველამ მომილოცა როდესაც სიტუაციაში გავარკვიე
-ბოდიში საბას უნდა შევატყობინო - იქაურობას გავეცალე და ოთახში ავედი საბასთან გადავრეკე
-საბაააა გაიგე ახალი ამბავი?
-კი მეც მომიტანეს წერილი მაგარია ანა გილოცავ
-მეც გილოცავ - ორივე გახარებულები ვიყავით. რამოდენიმე დღე და უკვე უნდა წავსულიყავით.
-საბაა ხვალ გამო წავიდეთ რა ვიყიდოთ ტანსაცმელები მოვემზადოთ
-ხო კაი კაი წავიდეთ - მითხრა სიცილით მე ცოტახანი კიდევ ველაპარაკე და სტუმრებთან დავბრუნდი ისინიც მალე წავიდნენ გავაცილე და ოთახში ავედი.

/დილით/
-საბუუ - საბუსთან მივედი გახარებული და ჩავეხუტე
-აი ხო გითხარი ჩვენ გავიმარჯვებთთქო რა - მითხრა თავმომწონეთ
-ოხ ოხ შეიფერა ბიჭმა - გაგვეცინა ორივეს
-კაი წამო წავიდეთ ჯერ სანამ მაღაზიები გაიღება სადმე დავსხდეთ და მერე წავიდეთ და რაც გინდა ის ვიყიდოთ - საბას დავეთანხმე და ერთად ჩავსხედით მანქანაში. კაფეში მივედით და ცოტა ვილაპარაკეთ მერე კი წავედით მისთვისაც უამრავი რაღაცეები ვიყიდეთ და ჩემთვისაც სახლში პარკებით ხელში დავბრუნდი მან ამატანინა თორე მე ამდენს ვერც დავიჭერდი.
-ნანა დეიდა როგორ ხართ? - გადაკოცნა საბამ დედაჩემი და მოიკითხა
-კარგად საბა შენ? - კითხა მხიარულად დედაჩემმა
-მეც კარგად - გაუღიმა და ეხლა მე მომიტრიალდა
-კაი მოკლედ მე წავედი და ხვალ საღამოს ბავშვები გასაცილებელ საღამოს თუ რაღაცას გვიკეთებენ და ტეხავს რო არ მივიდეთ
-კაი კაი წავიდეთ რა პრობლემაა - ვუთხარი სიცილით. დავემშვიდობე და დივანზე დავებერტყე.

/მეორე დღე დილით/
-დეე რას შვები? - გამოვედი ჩემი ოთახიდან და დედაჩემთან მივედი თან თმაზე კოსას ვიკეთებდი. ნუ ჩემ ჭკუაში გავიკეთე მაგრამ რაღაც საშინელება გამოვიდა.
-საჭმელს - მითხრა ღიმილით და მომიღუტუნა მუცელზე
-დე გუშინწინ რომ იყვნენ მოსულები აი ბექასთან ერთად
-ა ხო ჩვენი ახალი მეზობლები არიან - მითხრა ღიმილით და წყალი გადამცდა ეგ რომ გავიგე თუმცა ჩემთვის რა მნიშვნელობა ქონდა მაინც წავიდოდი
-რომელ ბინაში გადმოვიდნენ?
-ჩვენს ქვემოთ
-მოიცა იმათმა ბინა გაყიდეს? რატო?
-ვალები ქონდათ ბანკშიო თუ რაღაცაო და მაგიტომ
-აააა კაი წავედი მე საღამოსთვის მოვემზადები
-კაი მიდი - ოთახში ავედი დიდი ხანი ვფიქრობდი მასზე თუმცა თავიდან მოვიშორე მასზე ფიქრები და აბაზანაში შევედი შხაპი მივიღე გამოვედი სანამ მე მოვემზადე მოსაღამოვდა კიდევაც ჩავიცვი მუხლამდე შავი თეთრში კაბა თავიდან ტანზე მომდგარი მერე გაშვებული შავი მაღალქუსლიანი თმა დავიხვიე და გავიშალე მობილურის და ჩანთას ხელი დავტაცე და ამ დროს მოვიდა საბას ესემესიც:
ჩამოდი დაბლა გელოდები - მეც დავემშვიდობე მშობლებს და კიბეები ძლივს ჩავიარე საბას ჩავეხუტე და მანქანაში ჩავსხედით. მალევე მივედით დანიშნულების ადგილას ყველას ჩავეხუტე დიდი ხანია არ მინახია ზოგიერთი დავსხედით და ვილაპარაკეთ უამრავ რამეზე ამ საღამოს გვიან იყო რეისი ბავშვებმა წამოვალთო მაგრამ კატეგორიულად გავაფრთხილე არც ერთი არ დაგინახოთ იქ მოსული არ მივარს ეს დრამა და მსგავსი რაღაცეებითქო. მე და საბა წამოვედით ჯერ ჩემს სახლში გავიარე მშობლებს დავემშვიდობე ბარგი ავიღე და წავედით. აეროპორტში სულ რაღაც 20 წუთი ვისხედით და ჩასხდომა უნდა დაწყებულიყო აეროპორტში ბექას მოვკარი თვალი თუმცა აღარ მიმიქცევია ყურადღება მისთვის და მალევე წავედით თვითმფრინავისკენ. დიდი ხანი ვმგზავრობდით მე ნაოშნიკები მეკეთა და მუსიკებს ვუსენდი დროდადრო საბაც გამომართმევდა ერთ ნაოშნიკს და ისიც უსმენდა მუსიკებს. იქ რომ ჩავედით უკვე საღამო იყო დაწყებული აეროპორტში დაგვხვდნენ და დაგვაბინავეს გოგოები ცალკე იყვნენ ბიჭები ცალკე დღისით უნდა წავსულიყავით სარეპეტიციო დარბაზში და რაღაც გაკვეთილები გვიტარდებოდა სემესტრის ბოლოს კი კონკურსი ჩატარდებოდა და ვინც გაიმარჯვებდა მას ყველა პირობას შეუქმნიდნენ რომ ნამდვილი მომღერალი დამდგარიყო. ერთი ლამაზი ოტახი იყო ჩემი თავისი სააბაზანოც ქონდა პირდაპირ რომ შეხვიდოდი მარჯვნივ იდგა საწოლი მარცხნივ სააბაზანო კარების გვერდით კარადა იდგა ხოლო მთავარი კარების მოპირდაპირე მხარეს დიდი ფანჯარა იყო და მაგიდა იყო ფანჯარასთან მიდგმული მე მომეწონა ჩემი ოთახი შხაპი მივიღე ჩავიცვი მოკლე შორტი ტოპი მაიკა და დავიძინე. დილით ადრე ავდექი მოვწესრიგდი და კაფეტერიაში ცავედი ყველას ერთად მოეყარა თავი და სუყველა ერთად ყიყინებდნენ რასაც ჩემი თავის ტკივილი მოყვა. მალევე ვიპოვე ის მაგიდა სადაც საბა იჯდა და იქით დავიძარი.
-ანაა გაიცანი ეს სალომეა ეს კი ლუკა ისინიც საქართველოდან არიან ჩამოსულები
-სასიამოვნოა - მივესალმე ორივეს . ერთმანეთი უფრო კარგად გავიცანით ოთხივემ და რომ ვისაუზმეთ მუსიკალური დარბაზისკენ ავირეთ გეზი მათ ყველაფერი დაგვათვალიერებინეს შემდეგ კი გაკვეთილზე შევედით. აქ დრო ძალიან სწრაფად გადიოდა. ყოველი დღე რაღაცა ახალის დასაწყისი იყო.
-ანა მალე წამოდი - მითხრა საბამ და ჩემთვის გაუგებარი მიმართულებისკენ გამაქცია. მანქანაში ჩავსხედით სალომე და ლუკაც მალე მოვიდნენ.
-კი მაგრამ ეს ყველაფერი რა იყო ეხლა? - ვთქვი სიცილით
-ეს კი არა ის რა იქნება - მითხრა სალომემ და ბექამ მანქანა დაძრა ლუკა სადაც ეუბნებოდა იქით მიდიოდა და ბოლოს მივედით. და დავსხედით სკამებზე ჯერ ვერ ვხვდებოდი ვერაფერს გათიშული ვიყავი რამოდენიმეჯერ რბოლაში მონაწილეობა მიღებული მქონდა და ვიცოდი რას ნიშნავდა როდესაც გამარჯვება გწყურია.
-რბოლა? სერიოსულად? - ვკითხე გაოგნებულმა მათ კი თავები დამიქნიეს. მეც მივტრიალდი და ვუყურებდი მათ ვინც რბოლაში მონაწილეობას იღებდა. ერთი ბიჭი იყო რომელსაც ბექას ძალიან ვამსგავსებდი ჩემგან ზურგით იდგა მერე კი ბაიკზე დაჯდა და გოგონას მკივარა ხმის გაგონებისას დაძრა ბაიკი მან და კიდევ რამოდენიმემ მაგრამ მან გაიმარჯვა სიმართლე გითხრათ რაღაც ისეთი გრძნობა მეუფლებოდა მინდოდა მას არ გაემარჯვა მინდოდა ბოლო ადგილზე გასულიყო თუმცა მოიგო.
-ვინმეს აქვს სურვილი შეეჯიბროს მას? - დაიკივლა გოგონამ მე კი დაუფიქრებლად წამოვდექი. და იქით მივდიოდი სადაც ისინი იყვნენ საბამ გამაჩერა
-ანა რას აკეთებ ნორმალური ხარ?
-საბა უბრალოდ... უბრალოდ გამიშვი რა
-არა ანა არ არსებობს რამე რომ დაგემართოს?
-არაფერი არ დამემართება საბა ეხლა თუ არ გამიშვებ იცოდე ხმას აღარ გაგცემ - საბამ იცოდა რომ ვეტყოდი ხმას აღარ გაგცემთქო შეიძლებოდა თვეები გასულიყო და ხმა მართლაც არ გამეცა მისთვის ზედაც კი არ შემეხედა ვიცოდი ეხლა საბას გულს ვტკენდი მაგრამ ისე მწყუროდა იმ ბიჭის დამარცხება რომ ვერავინ შემაჩერებდა.
-ამის დედაც - თქვა საბამ და ხელი გამიშვა. დაბლა ჩავედი ჩემთან ერთი ბიჭი მოვიდა მეცნო ისიც მუსიკალური სკოლიდან იყო დრამზე უკრავდა და შესანიშნავად მღეროდა საკმაოდ სიმპატიური იყო.
-მას ვერავინ ამარცხებს და ალბათ ვერც შენ დაამარცხებ მაგრამ წარმატებებს გისურვებ ეს ბაიკი რომელსაც ეხლა მე შენ მოგიყვან ჩემი მეგობრის უფრო სწორედ გარდაცვლილი მეგობრისაა სანამ გარდაიცვლებოდა ის დაუმარცხებელი იყო მინდა რომ შენ გაიმარჯვო და დაამტკიცო რომ ეს შეგიძლი ასე რომ - მან ბაიკი მომიყვანა და მითხრა
-წარმატებები
-მადლობა ჯონათან - ვუთხარი და ბაიკზე დავჯექი მოკლედ მოვემზადეთ და გოგოს კივილზე ორივე დიდი სისწრაფით მოვწყდით ადგილს. ეს იყო რაღაც საოცრება მთელი სისრაფით მივქროდი და იმხელა ადრენალინს ვგრძნობდი რომ ვერ აგიღწერთ ეს რაღაც საოცრება იყო არ მინდოდა გავჩერებულიყავი ის უკან ჩამოვიტოვე მე კი ფინიშის ხაზი გადავკვეთე. ასეთი დარწმუნებული არ ვყოფილვარ თითქმის არასდროს როგორც ეხლა.
-დაა გამარჯვებულიაა ანასტასია კირვალიძეე - ყველა მილოცავდა
-ასეთი რამ პირველად მოხდა ის აქამდე დაუმარცხებელი იყო ეხლა კი... ეს მართლაც შესანიშნავია... ფულიც მომცეს სანამ ბავშვები მანქანის მოსაყვანად გავიდნენ იმ ბიჭმა კედელტან მიმიწყვდია ორივე ხელი კედელზე მიადო და მელაპარაკებოდა
-იცოდე ეს ყველაფერი არ არის აქ არ მთვრდება არაფერი აქ არაფერი არ მტავრდება მე მაინც გავიმარჯვებ ხვალ იგივე დროს მოდი თუ შენ გაიმარჯვებ შეგეძლება აქ ნებისმიერ დროს მოხვიდე და რბოლაში მიიღო მონაწილეობა ხოლო თუ მე გავიმარჯვებ აქაურობას სამუდამოდ დაივიწყებ
-თანახმა ვარ - ვუთხარი ნიშნისმოგებით და მის თვალებში რომელშიც ცეცხლი გიზგიზებდა უფრო აალდა იქაურობას გავეცალე და მანქანაში ჩავჯექი
-ძალიან მაგარი იყავი ააან - მითხრა სალომემ და ლუკამ საბა კი ხმას არ იღებდა
-სააბ კაი რა მე ხომ გავიმარჯვე
-არა ანა რამე რომ დაგმართნოდა ჩემს თავს ვერასოდეს ვაპატიებდი
-ხო მაგრამ ნახე არაფერი არ მჭირს და სრულიად ჯანმრთელი ვარ - მას ლოყაზე ვაკოცე და ჩემს ადგილს დავუბრუნდი. ყველა ჩვენ ჩვენ ოთახებში დავბრუნდით. მეორე დღე უაზროდ გავიდა ჯონათანი ვნახე საღამოსკენ
-ჯონათან მინდა გუშინდელისთვის რაც გააკეთე მადლობა გითხრა
-პირიქით მე მინდა მადლობა გითხრა იმ მოტოციკლზე რომ დაჯექი და კიდევ ერთხელ გააცოცხლე ის გრძნობები რასაც ჩემში იწვევდა ეგ მოტოციკლი და საერთოდ რბოლა
-იცი მინდა რაღაც გითხრა ოღონდ ჩემი და შენი საიდუმლო იქნება ვერავინ უნდა გაიგოს
-არაა პრობლემა მითხარი
-დღეს ღამე იგივე დროს იქ უნდა ვიყო გადამწყვეტ რლს თამაშობს ეს ჩემს ცხოვრებაში გთხოვ ბაიკი მათხოვე
-შენ აპირებ კიდევ ერთხელ შეერკინო მას?
-კი გთხოვ - ჯონათანი ცოტახანს ყოყმანოდა
-მეც წამოვალ
-კარგი -დრო დავთქვით ადგილი და ერთად წაიდოდით რომ დაღამდა იმ დროს ყველას ეძინა უკვე იმიტომ რომ შუა ღამე იყო ფანჯრიდან გადავხტი და რომ არა რბილი მიწა და ზედ ამოსული ბალახი ალბათ ტრავმატოლოგიურში ვიქნებოდი დასაწვენი.

გამარჯობა... იმედია მოგეწონებათ დღეს არ ვაპირებდი დადებას იმიტო რო გამითიშეს ინტერნეტი და მეზობლის wifi დავიჭირე ისე შემოვედი და დავწერე იმედია მოგეწონებათ შეაფასეთ რა <3