ნიკა მიყვარდა უსაზღვროდ, მის ღიმილზე და მწვანე თვალებზე, ყოველთვის რაღაც საოცრება მემართებოდა. ბედნიერები ვიყავით, მაგრამ რაღაც ყოველთვის გვიშლიდა ხელს. ერთხელ, ჩვეულებრივ სკოლიდან გამოვდიოდი, როდესა გარეთ ლუკა გელოვანი შემხვდა. არვიცი ეს ასე სრაფად როგორ მოხდა, მაგრამ უცებ ლუკამ ყელზე დანა დამადო და მითხრა:
-თუ ახლავე ცოლად არ გამომყვები, ყელს გამოგჭრი პატარავ. არჩევანი შენზეა. როგორ გირჩევნია? (ლუკა)
დანაზე ხელი ავუკარი, პირისპირ დავუდექი:
-შენნაირ არასწორ ტიპს ვაბშე როგორ ველაპარაკები მიკვირს.(მე)
და დავინახე, როგორ მოდის ნელი ნაბიჯით ნიკა. ჩემთან მოვიდა, მაკოცა, შემდეგ ლუკას მიუახლოვდა:
-ახლა აქ ხარ, ჩემს წინ და არაფერს გიშვები, მაგრამ დაიმახსოვრე 6 დეკემბერი, შენი ცხოვრება დამთავრდება ზუსტად 2 თვეში, ასე რომ ეცადე და იქნებ რამე კარგი საქმე გააკეთო. ახლა კი დროზე ნახ*ი აქედან. (ნიკა)
მე და ნიკა სახლში დავბრუნდით, სუფრა გავშალე. ნიკამ ლაპარაკი დაიწყო:
-დავით, მგონი უკვე დროა, რომ მე და სალო ჩემთან გადავიდეთ საცხოვრებლად. რას იტყვი? (ნიკა)
-რაც მტავარია, სალოს გვერდით მაგარი ტიპი ყავს, რომელსაც ბოლომდე ვენდობი. ეს კი სალომ გადაწყვიტოს, უკვე წამოვა შენთან თუ არა. (დათუნა)
-ხვალვე წავიდეთ. (მე)
-ოოოო მგონი უკვე დროა რომ ავღნიშნოთ. (დათუნა)
ასე დილის 6 საათამდე ვერთობოდით, ისეთი ამბავი იყო სახლში დედა შვილს რომ არ აიყვანდა ხელში. გათიშული მთვრალები, იმენა ტრუპები ვიყავით. მეორე დღეს ჩავალაგე საჭირო ნივთები და წავედით ახალ სახლში. ადგილზე მისვლისთანავე თვალები ისე გამიფართოვდა ნიკამ ხელები მომიშვირა თუ რამეა და გადმოგვარდა დაგიჭერო. სახლი იყო იმენაა რა. უზარმაზარი, სამი სართულით. დიდი ეზო უამრავი შავი ვარდებით. სახლის შიგნით, ოთახებზე ხომ აღარ ვლაპარაკობ. 2 ადამიანისთვის უზომოდ დიდი იყო. საკაიფოდ ვცხოვრობდით, სულ ხმაური იყო ჩვენთან, ხან ვინ მოდიოდა და ხან ვინ. ერთ დღესაც გავიღვიძე და ნიკა იქ არ დამხვდა. გახარებული ვიყავი რადგან, რაღაც უნდა მეთქვა მისთვის. შევედი მისაღებში. ოთახი სულ ჩაბნელებული იყო, იქვე სავარძელში ნიკა იჯდა, სიგარეტს ეწეოდა. დამინახა:
-მოდი ანგელოზო (ნიკა)
მივედი გვერდით მივუჯექი, ვაკოცე და ვუთხარი:
-მალე მამა გახდები. (მე)
ვერ ავღწერ ტიპს რა დაემართა, სულ ჰაერში მატრიალა, მკოცნიდა, მეხუტებოდა. რაღაც საოცრება დაემართა. ეს მართლაცსხვა თემა იყო, როცა აცნობიერებ, რომ შენს სხეულში, კიდევ ერთი სხეული იზრდება. ნუ რათქმაუნდა ესეც ავღნიშნეთ. ყველას უხაროდა, ყველა ბედნიერი იყო. მაგრამ დადგა 6 დეკემბერი.
***********
ნიკა უცებ გაქრა, მობილურს არ იღებდა, არავინ იცოდა სად იყო. უცებ ტელევიზორში აცხადებენ: დღეს 6 დეკემბერს, თბილისში მოხდა მკვლელობა, ნიკოლოზ დადეშქელიანმა, ცეცხლსასროლი იარაღით, გულმკერდის არეში დაჭრა ლუკა გელოვანი. დაზარალებული ადგილზე გარდაიცვალა, ნიკოლოზ დადეშქელიანს კი მთელს საქართველოში ეძებენ. ეს გავიგე და შემდეგ აღარაფერი მახსოვს. თვალები რომ გავახილე, საავადმყოფოში ვიყავი, ნიკა შემოვიდა და თქვა:
-სალო არაფერი თქვა, მესმის შენი. პოლიცია მეძებს, საქართველოდან უნდა წავიდე, უბრალოდ მითხარი მკვლელთან ერთად ცხოვრება გინდა? ბოლომდე იქნები მასთან ერთად? (ნიკა)
მე თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და ჩავეხუტე.
-აი ეს არის ყალბი საბუთები. უპრობლემოდ გადავალთ საზღვარზე, რუსეთში წავალთ, ყველაფერი მოგვარებულია, პროსტა არანაირი კითხვა არ დამისვაამ საკითხზე. ახლა კი წავედით. (ნიკა)
ლუკა გელოვანის მოკვლით, ნიკას და ლუკას სასტავს შორის ომი დაიწყო. გადიოდა დღეები, ცხოვრება ჩევულ რიტმს დაუბრუნდა, მეგობრების უმეტესობაც ჩვენთან იყო. მე როცა 9 თვის გავხდი, ექიმმა გვითხრა, რომ ტყუპ ბიჭებს ველოდებოდით და 13 ივლისს საკეისრო კვეთა უნდა გაეკეთებინათ.
ყველამ კარგად იცოდა, რომ გელოვანის სასტავი რაღაცას მოიმოქმედებდა, მაგრამ დრო გადიოდა და არაფერი ხდებოდა. გულის სიღრმეში კი ყველამ იცოდა რომ რაღაც საშინელი აუცილებლად მოხდებოდა.
გათენდა 13 ივლისი. საავადმყოფოში მივდიოდით. ჩვენი სასტავი მანქანაში ჩასხდნენ, მე და ნიკა კი ბოლოს გავედით. უცებ ატყდა ყველა მხრიდან ტყვიების სროლის ხმა და ჩემი სხეული საშინელმა ტკივილმა მოიცვა.
ნიკა დადეშქელიანი-დაიბადა 1997 წლის 15 იანვარს. თბილისში. გარდაიცვალა 20014 წლის 13 ივლისს.
სალომე გიორგაძე-დაიბადა 1999 წლის 24 მარტს. თბილისში. გარდაიცვალა 20014 წლის 13 ივლისს.
ნიკა დადეშქელიანი და სალომე გიორგაძე, თავის დაუბადებელ შვილებთან ერთად საუკუნო ძილით განისვენებენ.
ისინი გარდაიცვალნენ ხელიხელ ჩაკიდებულნი. ნიკას 9 ტყვია ესროლეს. 5 გულში, 4 თავში.
სალომეს 5 ტყვია ესროლეს. 2 მუცელში, 1 თავში, 2 გულში.
_____
ყველას ძალიან დიდი მადლობა ვინც კითხულობდით მიყვარხართ ყველას ბედნიერებას და წინსვლას გისურვებთ