2012 წლის აგვისტოში მაშას დაბადების დღეა. კლასელებთან ერთად აღნიშნა რესტორანში. მისი ორი მეგობარიც მასთან ერთად იყვნენ. ნინი და ლიკა.
ნინი ერთ-ერთი მომღერლით აღფრთოვანებული დარჩა. მაშამ კი რომ შეხედა თქვა. "რა ქალოიაა. " ეს გუგა ჯაფარიზე გახლდათ.
მას შემდეგ ერთი წელი გავიდა და ბანკეტი ჰქონდა მაშას იმავე რესტორანში. მათ მაგიდასთან ერთ სიმპატიურ მომღერალს დაუძახეს მისმა კლასელებმა და ერთი ჭიქა ღვინის შესმა შესთაავაზეს. მანაც არ დააყოვნა და დალოცა ისინი, მაშას მიუბრუნდა და სკოლის დამთავრება მიულოცა. მაშა აღფრთოვანდა ბიჭით. მას ძალიანმოეწონა იგი. მისი ლამაზი თვალები, სიმპატიური სახე, მამაკაცური სიარული.
მან როგორც გაიგო ეს ბიჭი ის ქალოია ბიჭია გუგა ჯაფარიძე. მას იმ დღის შემდეგ გუგა ჯაფარიძე გულში ჩაუვარდა.
2013 წლის აგვისტოში კვლავ მაშას დაბადების დღე დადგა რომელიც იმავე რესტორანში აღნიშნა. ახლა მის გვერდით კლასელებთან ერთად მისი მეგობარი ლიკა და მისი დეიდაშვილი ლიკა იმყოფებოდა.
შუა ქეიფის დროს მაშამ დაღლილობა იგრძნო და გარეთ გავიდა და კამზე ჩამოჯდა. მის წინ გუგა ჯაფარიძე დაჯდა.
-რატომ ტირიხარ?
-არ ვიტირივაარ.
-არ იტირო ტირილი არ გიხდება. -უთხრა ღიმილით და წავიდა.
მაშა რესტორანში შევიდა. გუგა სიტყვით გამოვიდა. ეს სიმღერა ყველაზე ლამაზ გოგონებს ეძღვნებათო და მაშას გახედა.
ზალიან ლამაზი სიმღერა შეასრულა.
მაშამ არ იცეკვა, ამიტომ გუგამ ახლა პირადად მიუძღვნა სიმღერა.
-ეს სიმღერა შენ გეძღვნება -სცენიდან თითი გაიშვირა გუგამ და მაშს მიუთითა.
ბარა ბარა ბარა ჩაირთო. მაშამ ახლა იცეკვა.
მერე ორივე ლიკამ სიმღერის შესაკვეთად გადაწყვიტეწ წასვლა და ასეც მოიქცნენ. გოგონებმა ოთახის კარზე დააკაკუნეს და შიგნით შევიდნენ.
- გამარჯობათ - მიესალმნეენ გოგონები მომღერლებს.
-რა გნებავთ? -იკითხა ერთ-ერთმა მომღერალმა.
-სიმღერის შეკვეთა. გვინდა მაშას უნივერსიტეტში ჩაბარება მივულოცოთ.
-ეს ის ლამაზი იუბილარი გოგო არ არის? -უთხრა გუგამ რომელმაც მაშას ხსენებაზე ყურადღება მიაქცია გოგოებს. -კი ის არის.
-რა სიმღერა გინდათ? -იკითხა გუგამ.
-ზოგი ასე უბერავს.
-ჩააბარა და უბერავს? -სიცილით უთხრა ერთ-ერთმა მომღერალმა. -მაგრამ ეს სიმღერა იყო უკვე კიდევ არ შეიძლება.
-წადი მოიყვანეთ და აქ ვკითხოთ რომელი უნდა თან უნივერსიტეტში ჩაბარებას მივულოცავთ -თქვა გუგამ.

***
-სად არიან ამ დრომდე? შეკვეთა ვერ მისცეს? -ნერვიულად გაიხედა კარებისკენ საიდანაც მისი დეიდაშვილი ლიკა დაკრეჭილი გიჟივით მორბოდა.
-წავედით - მაშას დასტაცა ხელი და ოთახისკენ გააქანა.
მაშამ რამდენიმე წამში მისგან მოულოდნელად თაძი ოთახში ამოყო.
-გამარჯობათ -თვალი მოავლოო ყველას.
-გამარჯობა თქვა გუგამ და გაუღიმა. -ჩემი სახელი გუგა -ხელი გაუწია წინ ისე რომ ფეხზე არ წამომდგარპ.
-მაშა- ხელი ჩამოართვა მან და გული ერთიანად შეეკუმშა.
-გილოცავ მაშა ჩაბარებას -გაუღიმა გუგამ.
-მადდლობა.
-აბა მაშა რა სიმღერა გინდა? -იკითხა ძალიან სუსტმა მომღერალმა.
-ვაიმე არ ვიცი- დაიბნა მაშა.
-აბა აქ გუგას გასსაცნობად ხოარ მოდი? -დაიკრიჭა გიორგი.
გიორგი მაშას ახლობელი იყო. მაშა ერთ ბიჭს უყვარდა' გიორგი კი ამ ბიჭის ძმაკაცი არის.
-გიორგი -თვალები დაუქაჩა მაშამ.
- გ ი ო რ გ ი -წაიღიღინა გუგამ -აქედან რომ გახვალ მოგხვდება -გაიცინა მან.
-ეგ გოგო სოფლელია -კვლავ იხუმრა გიორგიმ.
-სოფელში ასეთი ლამაზი გოგოები არ იცხოვრებენ -თქვა და ფანდურის სიმები მოჭიმა. მერე ლამაზი ხმით წაიმღერა-"არ გიინდაა ქალაქშიი გაცხოვრეებ?"
-ვაიმე წავედი -მაშას ძალიან შერცხვა' სახეზე ხელები აიფარა და კარებისკენ შებრუნდა.
-როგორი მორცხვია -თქვა გუგამ. -მოიცა სიმღერა?
-რაც გინდათ ის დაუკარით. -თქვა მაშამ და უკანმოუხედავად გავიდა დარბაზში.
-რა მორცხვია -ჩაილაპარაკა კვლავ გუგამ და ფეხზე წამოდგა.
-ღმერთო გოგოებო მე ის მიყვარს' როგორი კარგია. ხომ კარგია ჰა?
- კარგია მაშა' ძალიან კარგი. -დაეთანხმა მეგობარი ლიკა.
მაშას კი უკვე გულში ცეცხლი უტრიალებდა' აბობოქრებულ ზვირთებში გრძნობდა თავს და ნებისმიერშ საწინააღმდეგო სიტყვას გუგას შესახებ ზვირთების ხმაური ახშობდა.

***
6 დღეში მარიამობა დადგა. მაშა მეგობრებთან ერთად კვლავ იმ რესტორანში წავიდნენ სადაც მის გულს მიუხაროდა... საღამომ ლამაზად ჩაიარა. იყო ცეკვა' მოწვეული მომღერლების მიერ შესრულებული სიმღერები' იყო მორიდებული ცქერა გუგას მისამართით და უკან დაბრუნებული მზერა მაშას.
-გიორგი მოდი -დაუძახა მაშას ნაცნობს რომელიც მიმტანად მუშაობდა. ხელის მოფარებით ყურში რაღაც უჩურჩულა და მაშასკენ გააპარა მზერა.
გიორგი სცენიდან ჩამოვიდა და მეგოიბრებთან ერთად მოცეკვავე მაშას მიუახლოვდა.
-მაშა-ხმამაღლა დაიწყო საუბარი გიორგიმ რათა მაღალი მუსიკის ხია ცოტათი მაინც ჩაეხშო. -გუგამ მითხრა რომ სცენაზე ახვიდე.
-რაა?-გაოცდა მაშა და სცენისკენ გაიხედა საიდანაც გუგას გამჭოლი მზერა თავგზას უბნევდა. -არა' გამორიცხულია -უთხრა და მეგობარ ლიკასთან ერთად მაგიდას დაუბრუნდა.
-რატომ არ ახვედი? -ჰკითხა მეგობარმა.
-იმის მიუხედავად რომ იგი ძალიან მიყვარს' თავს გაბეზრებთ მის გამო' იმის მიუხედავად რომ ისეთი დოზით სიყვარული არასოდეს განმიცდია როგორც ახლა მის დაძახებაზე ვერ გავიქცევი - თქვა მაშამ და გულიდან წამოსული ცრემლი ჩუმად მოიწმინდა.
მაშას დაავიწყდა ვინ იყო გუგა, არა არ აგერიოთ ეს ის პირველი გუგა დაავიწყდა თორემ მეორეს სიყვარულმა ისეტი ძალით იფეთქა მასში სულ მთლად აურია თავგზა. წქმდა გუგაზე ფიქრობდა, ძინავდა და ის ესიზმრებოდა, კომპიუტერთან იჯდა და მის სურათებს ათვალიერებდა. ერთ უბრალო დღეს მარტო, თავის ოთახში მოწყენილი ზის და თავი პრინცზე ოცნებებს გასცქერის. კომპიუტერმა დაიწრიპინა სმს მოვიდა.
-როგორ ხარ?
"რაა? ო ღმერთო ჩემო გუგა. " თვალებგაფართოებული სკამიდან წამოხტა, აჟიტირებულმა აქეთ იქეთ სირბილი დაიწყო მერე ახლოს მივიდა ეკრანთან და ლამის შიგ შეძვრა ისე დააკვირდა სმს. ცოტატი დამშვიდებული ისევ სავარძელზე მოთავსდა და პასუხის მიწერა დაიწყო.
-გიცნობთ?? -იყო ყველაზე სულელური პასუხი გოგოასო რომელსაც ძალიან უყვარდა ბიწი. მაგრამ მაშა ხომ მაშაა, ის მორიდებული დაცმორცხვი გოგონა რესტრანში შეკვეთაც რომ ვერ მისცა და საყვარელი ადამიანის დანახვისას ყურებამდე რომ გაწითლდა.
-გავიცნოთ? - უპასუხა გუგამ.
არა -იყო მაშას მოულოდნელი პასუხი.თუმცაცუმალვე ინანა იგი.
-რატომ?
-იმიტო. - იმიტომ რომ,,თუმცა მაშამაც არ იცოდა რატომ. ტუმცა არა იცოდა, არ სჯეროდა რომ გუგა გულწრფელი იყო მასთან.
-ამაყი ხარ.
-მართლა? -იწყინა მაშამ.
-მართლა. -დაეთანხმა კვლავ.
-კაი
-კაი.
მაშას როგორ სურდა კიდევ რამე მოეწერა მისთვისცმაგრამ შენც არ მომიკვდე ისევე დუმდა კომპიუტერი როგორც კედელი, თუმცა კედელს ხელი რომ დაუკაკუნო ხმას გაგცემს. ასე რამდენიმე წუთი გაშტერებული მისჩერებოდა კომპიუტერს და აფორიაქებული სმს-ს ელოდა რომელიც ძალიან იგვიანებდა.
ასე გავიდა კვლავ რამდენიმე დღე და დადგა 2013 წლის 15 სექტემბერი როცა ყველა მოსწავლეს უხარია სკოლის პირველი დღე, ჰოდა მაშამაც გააცილა მეგობრები სკოლამდე. იქ მეგობრებმა გადაწყვიტეს რესტორანში წასულიყვნენ საქეიფოდ სადაც მაშაც დაპატიჟეს, ეს კი ის რესტორანია სადაც მაშას მხოლოდ "წ" უხსენეთ და პირველი გაგასწრებთ ყველას. საღამო ხანს მაშა, ნინი და ლიკა ლამაზად მორთულნი რესტორნისკენ დაიძრნენ სადაც ლიკას და ნინის კლასელები ელოდებოდნენ.
მაშამ რეესტორნის ჭიშკრიდანვე დაიწყო თვალიერება და ნაცნობ იდუმალ თვალებს დაეძებდა იმისდა მიუხედავად რომ ბიჭს უარუ უთხრა გაცნობაზე და ისიც არ დაუჯერა რომ მას ის მოსწონდა.
მის თვალიერებაში უკვე რესტორანში აღმოჩნდა და მაგიდასთან მოკალათდა. სიხარულის ელფრმა გადაჰკრა თვალებზე როცა მისი თვალები ნაცნობ ტვალებს შეეფეთა, მორცხვად დახარა თავი ძირს და მეგობრებს მიუბრუნდა.
რესტორანში უამრავი სტუმარი იყო, მოსწავლე თუ მასწავლებელი ყველანი აღნიშნავდნენ სწავლის დაწყებას.
ცეკვა გაჩაღდა... გუგა არ იწყენდა, ძალიან გაერთო სხვადასხვა გოგოებთან რომლებიც ხან სცენაზე ხტბოდნენ და ხან მასთან ერთად მღეროდნენ. ამის შემხედვარე მაშს გული უსკდებოდა, ერთ-ერთი სიმღერის დროს როცა გუგა მთელი გულით და სულით მღეროდა, მაშამ ვერ გაუძლო და გარეთ გავიდა, იქვე სავარძელზ ჩამოჯდა, მკლავები მაგიდაზ ჩამოდო და თავი დაადო და თვალდახუჭული ცრემლ მომდგარი მის სულელ თავს მისტიროდა. რამდენიმე წამში მის გვერდით სკამზე ბიჭი დაჯდა, თუმცა რატომ დაჯდა, ჩქარი ნაბიჯით მომავალი სკამზე დახტა. მაშმ შეშინბულმა გაიხედა და მისი საყვარელი ბიჭი უმზერდა.
გუგამ როდესაც შენიშნა, მოწყენილი მაშა რომელიც გარეთ გადიოდა სიმღერა დაასრულა თუ არა ჩქარი ნაბიჯებით მისკენ გაემართა.
-რატომ ტირიხარ? ჰკითხა და თვალებში ჩახედა.
მაშა ძალიან დააბნი მისმა თაფლისფერმა თვალებმა, თუმცა ფერს რა მნივნელობა აქვს როცა საყვარელი ადამიანის თვალებს უმზერ.
-არ ვიტირივარ. -თქვა და თვალები ძირს დახარა.
-ტკივილი გულში არ ჩაიდო. -მთელი არსებით გულწრფელად ურჩია ბიჭმა.
მაშამ გაჭირვებით გაიღიმა, მძიმედ ჩაისუნთქა და ფიქრებში წავიდა. "როგორ არ ჩავიდო როცა უკვე გულის ტკივილი ღრმად მაქვს გამჯდარი გულში, შენი სიყვარულის ტკივილი. მე ხომ ას ძლიერ ვიწვი შენი სიახლოვით, შენი არსებით"
-შეყვარებული გყავს?
-რაა? არა -ფიქრებიდან შეკითხვამ გამოარკვია.
-გიყვარს ვინმე?
-არა.
-მოგწონს ვინმე?
-არა.
-მე მომწონხარ. -იყო პასუხი მცირე სიჩუმის შემდეგ, პასუხი რომელსაც ასე ძალიან ელოდა მაშა.
-კარგი რა.
-არ გჯერა?
-რა არის დასაჯერებელი აქ. -უთხრა და მძიმედ ამოიხვნეშა, თუმცა ისე მძიმედაც არა რომ გუგას შეემჩნია რამე.
-იცი? აი იქ გაცნობაზე უარი რომ მითხარი, ძალიან გამიტყდა.
ჰაჰ გაუტყდა ბიჭს, "მე ყველა გოგო არ ვგავარ" გაიფიქრა და მხოლოდ გაკვირვებულმა შხედა.
-კაი წავდი.
-წადი. -"არა დარჩი" ფიქრობდა გოგონა.
-წავიდე? -გაკვირვებულმა და ცოტა გულდაწყვეტილმა უთხრა ბიჭმა.
-წადი. -კვლავ გაუმეორა მაშმ.
გუგა უხმოდ წამოდგა და წავიდა.
საღამომ მშვიდად არ ჩაიარა მაშასთვის რადგან მხიარულების მიზეზი არ ჰქონდა, ალბათ იტყვით მეტი სამხიარულო რაღა უნდაო, ბიჭმა თითქმის სიყვარული აუხსნა სხვა მის ადგილზე ბედნიერი იქნებოდაო იმ სულელმა გოგონამ კი პირი დააბჩინა და ბედნიერება საკუთარი ხლბით გააფრინაო. მართალი ხართ, მაგრამ მაშასაც უნდა გავუგოთ, მას შეყვარებული აასდეს ჰყოლია და არ უნდა მოტყუებული დარჩეს. თუმცა ამ უარის შემდეგ არაფრის იმედი არ უნდა ჰქონდეს მას.
***
უიმედოდ მაგრამ ცოტათი ხალისით ერთი კვირის შემდეგ უნივერსიტეტის კარები შეაღო და პირველად შედგა ფეხი როგორც 18 წლის, პირველი კურსის სტუდენტმა მაშამ.
ლექციები დსრულდა, მამამ რომელმაც მაშას უნივერსიტეტში უნდა მოაკითხოს მანქანით იგვიანებდა. მაშ ჭიშკართან ელოდა. 10 წუთიანი ლოდინის შემდეგ რამდენიმე ბიჭის ხმა შემოესმა, უკან მიიხედა და გულმა გამალებით დაუწყო ძგეა, ისე თითქოს სადაცაა საგულედან ამოვარდბოდა. რამდენიმე ბიჭს შორის აქთ მომავალი გუგა შენიშნა. გველნაკბენივით გამოაბრუნა გოგონამ სახე და გაეღიმ.
არა გუგა სტუდენტი არ არის. ის უნივერსიტეტთან ახლოს მუშობს, სამუშოს კი დილის 10 საათზე ასრულებს.
გუგამ მაშა შენიშნა, თითქოს ა ელოდა მის აქ გმოჩენას ამიტომ კარგად დააკვირდა მართლა ის არისო? მერე ისევ მეგობრებს შეუერთდა და გამოქცეული მზერა კვლავ მაშასკენ გამოაპარა. გზა გადაჭრა და ისევ გამოხედა გოგონას. ქარმა კეპკის ქუდი თავიდან გადახადა და ძირს დავარდა. ქუდის ასაღებად დახრილმა გუგამ კვლავ სტყორცნა მზერა მაშას. გოგონა მაქსიმალურად ცდილობდა თავი შეეკავებინა მისი მზერისგან მაგრამ ბოლოს და ბოლოს ის შეყვარებული გოგონაა და თვალი გაექცა. გუგამ მაშს თვალებს შეგებებულმა თავი ძირს დახარა და გზ უკან მოუხედავად განაგრძო.
მაშამ ლიკას და ნინის მეგობარი ნახა, მან უთხრა რომ გუგამ მისწერა. მაშას ძალიან ეწყინა მაგრამ რომ გაიგო რა უთხრა დამშვიდდა. გუგას სიტყვები კი იყო "მაშა? მომეწონა როგორც ერთი უბრალო ლამაზთვალება ბავშვი"
***
გასდიოდა დრო. მაშ უნივერსიტეტის კედლებს ეჩვეოდა. ცდილობდა კარგად ესწავლა მგრამ ხომ გაგიგიათ როცა სიყვარული კარებში შემოდის ჭკუა ფანჯრიდან მიიპარებაო :)) თუ რაღაც ამდაგვარი. ხოდა ასე დაემართა მაშასაც. გუგაზე ფიქრებში გაიპარებოდა და წიგნში წაკითხულ ერთ წინადადებასაც ვერ იმახსოვრებდა.
ალბათ დაახლოებით ოქტომბრის დასაწყისი იქნებოდა ან ცოტათი კიდევ მეტი. დილის 9 საათზე დაწყებული ლექციები 3 საათზე დასულდა. აუდიტორიიდან გამოსულმა ხელები ჟაკეტის ჯიბეებში ჩიწყო და დაღლილმა თავდახრილმა ჩიაა უნივერსიტეტის კდლები.
შენობიდან გამოსულს მზემ თვალი მოსჭრა და ისევ თავი დახრილმა განაგრძო გზა.
-მაშაა. -მოესმა ნაცნობი ხამ, თავი მაღლა ასწია და რამდენიმე მეტრში გაღიმებული გუგა იდგა, მაშაც შეყოვნდა, გაუღიმა და შემდეგ ზა განაგრძო.
-მაშ ერთი წუთით. -უთხრა და გოგონასკენ წავიდა.
მაშ გაჩერდა, მათ წინ მნქანამ გაიარა. გუგა დაელოდა, მანქანა გაატარა და შემდეგ გადაჭრა გზა.
-როგორ ხარ? -ხელი მკლავზე მოკიდა, ნინასკენ დიხარა და მაშას ლოყაზე აკოცა.
მაშაც მთელ ტანში დააყარა ბუსუსები, ლოყები სასიამოვნოდ გაუვარდისფერდა.
-კარგად, შენ როგორ ხარ? -მაშმ იგრძნო როგორი უსუსური იყო იგი ახლა ამ წუთში. მთელი სხეული უხურდა, როგორ ეწვოდა მთელი ორგანიზმი. ფეხები და ხელები აუკანკალდა, მუხლები მყარად დაიჭირა, ხელები კი ერთმანეთს ჩაკიდა გუგას უმნიშვნელოდ რომ დარჩენოდა მისი აღელვება.
-აქ რაღაც გაქვს. -საჩვენებელი თითი თავის წარბზე დაიდო და მაშს მიუთითა.
-მაშამ მარცხენა წარბზე ხლი მოისვა და შეცხვა დასვრილი ვყოფილვარო.
--მანდ არა, აქეთ. -მეორე წარბისკენ მიუთითა ბიჭმა.
-მაშმ ახლა ხელი მარჯვენა წარბზ მოისვა და ფრჩხილის ლაქის მცირე ნაწილი ჩამოვარდა. მაშს გაახსენდა ლექციისგან დაღლილმა ფრჩხილებიდან ლაქის აშორება რომ დაიწყო.
-მართლა ასეთი მორცხვი ხარ? -თვალებში ჩახედა გუგამ.
-მაშმ მხოლოდ გაუღიმა და თავი თანხმობის ნიშნად დაუქნია.
-შეყვარებული გყავს? -კვლავ დასვა ნანატრი შეკითხვა რომელსაც ალბათ სიყვარულის ახსნაც მოჰყვებოდა თან, თუმცა მაშმ როგორც ყოველთვის ახლაც გააფუჭა ყველაფერი.
-კარგი რა.. წავედი -წინ გადადგა რამდენიმე ნაბიჯი მაშამ.
-კარგი მოიცადე. -ხლი მოკიდა მკლავზე და შეაჩერა. -ძალიან ლამაზი ხარ.
-მეე? -გულწრფელდ გაიოცა მაშამ. -საერთოდ არა.
-არა რას ამბობ, მართლა ლამაზი ხარ. -გუგა გაჩუმდა. -მაშინ რომ არ გამეცანი, რატომ?-კვლავ სოციალური ქსელის უარი გაახსენდა გუგას.
-არ მინდოდა.
-მართლა?
-მართლა. კარგი წვედი.
-კარგად. -გაუღიმა გუგამ და თვალი ადევნა მაშას ნაბიჯებს.
-ეს ბედნიერება იყო მისთვის. მან შძლო და გაბედა ესაუბრა გუგასთნ. თქვენ ხომ არ იცით როგორ უყვარს მას იგი, მეტი სიყვარული წარმოუდგენელი, არ შეიძლება მასზე მეტად გრძნობდე სიყვარულს.
პირველი გუგას მიმართაც კი არ ჰქონდა ასეთი გრძნობა რმელმაც რეამდენიმე დღის წინ ასეთისიტყვები უთხრა მაშას "შენ სიგრძე ფეხი აქვს მას" ეჭვიანობა აბრმავებს ადამიანს, მაშს კი ყურეადღებაც კი არ მიუქცევია მისთვის.
მაშამ მთელი გზა ოცნებებსა და ფიქრბში გაატარა. ტელეფონის ზარმა მოიყვანა გონს.
-ალო მაშა როგორ ხარ? -ლიკა იყო ტელეფონს მიღმა მისი დეიდაშვილი.
-კარგად ლიკ, შენ როგორ ხარ? იცი რა მოხდა? -არ დალოდებია მის პასუხს და დღევანდელი ამბის შესახებ სწრაფად ჩამოურაკრაკა ყველაფერი.
-მეც მინდა გაგახარო, თანაც ძალიან.
-ამაზ მეტად რა უნდა გამიხარდეს, მაგამ მიდი თქვი.
-20 ოქტომბერს ჩემს დაბადების დღეს რესტორანში ვიხდი. აბა გამოიცანი სად?
-ოო ღმერთო. ლიკა მართლა? როგორ მიყვარხარ. ახლა მთელი ს დღეები უნდა ვიფიქრო როდის დადგება 20 ოქტომბრის საღამო.
-ნახე ერთი ამას დამიხედე, ჩემი დაბადების დღე არ ახარებს და იმ სიმპატიური ბიჭის ნახვის სურვილი კი დღითიდღე უფრო მეტად კლავს.
-მაპატიე ლიკ. -ყუჩები წინ გამოსწიამაშამ.
-კარგი ვხუმრობ. შენი ბედნიერება ძალიან მინდა. -უთხრა ლიკამ და დაემშვიდობა.
ალბათ არ დაგჭირდებათ იმის თქმა როგორ გაატარა ეს რამდნიმე დღე გოგონამ. კარგი გიპასუხებთ, ოცნებებსა და ფიქრებში.
***
და დადგა 2013 წლის 20 ოქტომბრის საღამო.
ლიკა და მაშა მაშას მამამ წაიყვანა რესტორანში. ლიკას კლასელებიც მალევე მოვიდნენ.
მაშ კვლავ თვალებით დაეძებდა საყვარელ მამაკაცს. კვლავ ცეკვავენ... მხიარულობენ...
ლიკას მეგობარმა ლიკას და მაშას თხოვა სიმღერის შსაკვეთად წამყევითო. მაშა მას სიამოვნებით დასთანხმდა. ოთახში შესულებიდან ლიკას მგობარი მომღერლებს მიუახლოვდა. ლიკა მის გვერდით დადგა. მაშა კი კარების გვერდით თითქოს კარებსაც კი იყო ამოფარებული. მაშას სამწუხაროდ გუგა ოთხში არ დაუხვდა თუმცა რამდენიმე წუთში გაღიმებულს გული კვლავ სიხარულით აუძგერდა. გუგა კარის ზღურბლზე გამოჩნდა, იქ მდგარი მაშა შენიშნა და კარს ცოტათი მიაწვა, მაშც არ დარჩა ვალში და მანაც ძალა დაატანა კარებს.
-გავიჭყინტე გოგოო. -გაეცინა გუგას დ მკლავზ ხელი მოისვა.
-გუგა მორჩი. -მაშას გამოესარჩლა ერთ-ერთი მომღერალი.
გუგც შეეშვა კარებს და ახლა მეორეე კარებში დადგა რომელიც მაშას წინ მდებარეობდა.
-ამ გოგოს ფული არ გამოართვათ ჩემი შეყვარებულია. -გამოვიდა სიტყვით.
-მაშამ საპასუხოდ გაბაზებულმა სახე მუკუმშულმა გახედა.
გუგას გაეღიმა, მაშას ენა გამოუყო და პატარა ბავშვივით ერთ-ერთი მომღერლის ზურგს ამოეფარა.
მაშამ ლიკას ხელი ჩაავლო და გერთ გამოიყვანა. ცრემლები უნამავდა სახეს, აღარ შეეძლო ეცქირა მისის სახისთვის და მისად არ დაეგულა იგი.
ბავშვები დაიღალნენ და სკამებზე ჩამოჯდნენ სადაც რესტორნის გასასვლელი კარები იყო.
მაშმ პასტა და ფურცელი დაიკავა ხელში დახატვა დაიწყო. სიდანღაც გუგა გამოხტა, ფურცელს ხელი დაავლო და გარეთ გაიჭრა. მომღერლებს შეუერთდა. მაშ მას დაედევნა.
-მომეცი. -ხელი გაუწოდა მაშამ და გაბრაზებულმა გახედა.
-არა. -გუგამ ხელი მაღლა ასწია. -შენგან სამახსოვროს მექნება. -მერე ფურცელი შუაზე გადაკეცა და ჯიბისკენ წაიღო.
-გუგა გეყოს. -თვალები დაუბრიალა მომღერალმდა ბიჭმა, სწორედ მან ვინც წინათ გამოესარჩლა მაშას.
გუგამ უხმოდ გაუწოდა ნახატი მაშას, გოგონაც თავის ადგილს დაუბრუნდა. რამდენიმე წუთში კვლავ გამოჩნდა კარებში მეგობართან ერთად, მაგრამ ახლ მშვიდად იქცეოდა, ემგობარი შეაჩერა და მაშას თავზე დაადგა. მაშ კვლავ ხატავდა.
-ნახე რა კარგად ხატავს. -უთხრა გუგამ მგობარს და რამდენიმე წამის მანძილზ თვალის მოუცილებლად დასცქეროდა ხან ნახატს, ხან მაშას ხელი მოძრაობას.
მაშამ ხელი დააფარა ნახატს და გუგაც იძულებული გახდა იქაურობას გასცლოდა.
მაშას ჰკითხეს გუგა შენი შეყვარებულიაო? რატომღაც ყველას ასე ეგონა.
***
ასე გავიდა ეს დღეც და კვლავ განახლდა უნივერსიტეტში სიარული.
უნივერსიტეტში ამდენჯერმე შეხვდა.
"-მაშ როგორ ხარ?
-კარგად, შენ?
-მეც კარგად"
ას სრულდებოდა მათი სუბარი.
ნოემბრის შუა რიცხვები იქნებოდა, მაშს ერთი ლექცია ჰქონდა და დილის 10 საათზე დაუმთავრდა. გაჩერებასთან მდგარი მარშუტს ელოდებოდა. გვერდით გაიხედა და გუგა დაინხა მეგობრებთან ერთად მდგარი. მაშ სწრაფად დაუბრუნდა საწყის მდგომარეობას.
-მაშაა. -გუგამ დაუძახა მაშას, გოგონამაც საპასუხოდ ღიმილი დაუბრუნა.
-გუგამ ცოტა ხანს თავდახრილმა იტრიალა წინ და უკან, თითქოს რაღაც არ ასვენებდა. მოესვენრობამ შეიბყრო და ნაბიჯი წინ გადადგა.
-როგორ ხარ? -უთხრა და რამდენიმე ნაბიჯში მაშასთან გაჩნდა.
-კარგად შენ?
მეც კარგად. სად იყავი?
-ლექციაზე.
-უნივერსიტეტში შენი სახლიდან დადიხარ?
-კი.
-შორს არ არის? არ გიძნელდება? არ გინდა აქ იქირავო ბინა?
-არ, მამიკოს დავყავარ ხოლმე, ხან კი მარშუტით დავდივარ. თანაც ეს რომ არა მეორე კურსიდან თბილისში გადავდივარ.
-მე მომყვები? -გაეცინა გუგას.
"ახლა ეს მებლატავება თბილისში გადასვლით თუ რა უნდა? " გაიფიქრა და უთხრა. -შეენ? რატომ? -გულწრფელად გაუკვირდა მაშას.
-10 დღეში სამსახურს ვამთავრებ და თბილისში გადავდივარ.
-გადადიხარ? -გულდაწყვეტით ჩაილაპარაკა.
-ახლა მამიკოს ელოდები? -იკითხა მზრუნველი ტონით.
-არა.
რამდენიმე წამით სიჩუმე ჩამოვარდა.
-მომატებული ხარ. -გაუღიმა გუგამ -და ძალიან გიხდება.
მაშმ გადაწყვიტა საპასუხო ეთქვა მაგარამ მიხვდა გუგა მის ჩანაფიქრს და თავად უპასუხა.
-ახლა ბებიასთან და ბაბუასთან ვარ და ცოტა მც მოვიმატე. -მერე გზას გახედა. -კარგი მაშა კარგად. ჩემი წასვლის დროა. -მის წინ გაჩრებულ მანქანაში ჩაჯდა და გაუჩინარდა.
"ახლა კი დავიღუპე, ის მიდის, ამ ქალაქიდან მიდის... როგორ გავძლო უმისოდ?" სასწრაფოს გეგმის შემუშავება იყო საჭირო, თუმცა რას გახდებოდა ერთი მორცხვი გოგონა რომელმაც გაცნობაზეც კი უარი უთხრა საყვარელ ადამიანს.
ბევრი ტირილის მიუხედავად კვლავ გავიდა 2 დღე. მაშას ნინი გაჰყვა უნივერსიტეტში. იცოდა რომ დღეს აუცოლებლად შეხვდებოდა მას, ამას გული უგრძნობდა.
ასეც მოხდა.
-როგორ ხარ? -გაუღიმა გუგამ.
-კარგად, შენ?
-მეც კარგად. -თქვა და გაიარა.
-მოსწონხარ მაშა. -ბეჭედი დაარტყა ნინიმ და მაშას ხელი დასტაცა.
-სად მივდივართ?
-უნდა გავყვეთ.
-გოგო რაა? არაა. -წონასწორობის შნარჩუნებას ცდილობდა მაშა.
-მაშაა. -ნინიმ მაინც მოახერხა მაშას ადგილიდან დაძვრა. რამდენიმე მეტრი უკან სდიეს შემდეგ კი კვალი დაკარგეს.
მაშა დანინი სანამ სახლამდე მივიდოდნენ მაშამ ტირილი დაიწყო, დღეს კვლავ უნდა ვნახოვო. ხოდა იმდენი მოახერხა ნინისთან და ნინის ბიძაშვილთან ერთად რესტორნის გზს დაადგნენ.
რესტორანში შესვლა ვერ მოახერხეს, რადგან ქორწილი იყო. გუგა კი შორიდან დაინახა. უკან წამოსულებს კი გზაში მაშამ ისტერიკული ტირილი მორთო, მანქანა უკან მიაბრუნეს და რესტორანში დაბრუნდნენ, ცოტა ხნით უცქირა გოგონამ შეუმჩნევლად გუგას და სახლში წამოვიდნენ.
მთელი ღამე ტირილში გაატარა. ვეღარ უძლებდა უმისობას.
მეორე დღეს ნინიმ გადაწყვიტა რესტორანში ასულიყო და გუგას დალაპარაკებოდა მაშას გრძნობეის შესახებ, მაგრამ ვერ მოახერხა და მეორე დისთვის გადადო.
იმ საღამოს მაშა კომპიუტერთან ზის და მეგობარს ემესიჯება.
-მაშა როგორ ხარ?
-რავი ვარ შენ დათო?
დათო მისი ბიძაშვილი იყო.
-მაშა რაღაც უნდა გითხრა.
-თქვი
-ოღონდ გთხოვ არ ინერვიულო. კარგი?
-მაშა დაიბნა.
-გუგამ დღეს ცოლი მოიყვანა....
გუგამ დღეს ცოლი მოიყვანა... ცოლი მოიყვანა... ცოლი... ცოლი.... ცოლი მოიტვანა გუგამ... გუგამ ცოლი მოიყვანა...
სეტყვასავით დაესი ფიქრები და ტყვიასავით ჩასმოდა ყურში სიტყვები.
გული შეეკუმშა. ძარღვები დაებერა. უნდოდა მთელი ხმით ეღრიალა მაგრამ ოთახში მშობლები იყვნენ და ვერ შეძლო. თვალებიდან ღვარღვარა ცრემლებს ჰღვრიდა ისე თითქოს წყლით სავსე ჭურჭლიდან წყალს ღვრიდნნ. მისთვის ჩუმად სლუკუნებდა. დათოსთვის უნდოდა ეთქვა ალბათ მეხუმრებიო მაგრამ ხელები ვერ დაიმორჩილა.
-მაშააა.....
მაშა.
მაშაააა.
მაშ.
ა
ა
ააა
აააააა
მაშააააა -ხომ კარგად ხარ? -დაუსრულებლად სწერდა დათო და პასუხს ვერ იღებდა. არა მაშა არ არის კარგად. ცუდად არის ძალიან ცუდად. მაშა მოკვდა, მაშა აღარ არსებობს. თავბრუ დაეხვა. კომპიუტერი გამორთო და ბორძიკით ფეხზე წამოდგა. -მე ზემოთ წავალ -ჩაიდუდუნა თავისთვის და თავდახრილმა კიბეები სწრაფად აირბინა. ოთახში შესულმა თავი ბალიშში ჩარგო და დაგუდული ღრიალი ამოუშვა. ვენებში სისხლი მოაწვა. ვერ წარმოიდგენთ ეს რას ნიშნავს როცა შენს ცხოვრებას ჰკარგავ, როცა შენს ცხოვრებას მას წარმოიდგენ. მაშა მოკვდა, აა სხეული არა სული მოკვდა.
ალბათ ძალიან გვიან ჩაეძინა.
-დილით ტირილში გაეღვიძა. ნამტირალევი დასიებული თვალები ძლივს გაახილა და დეას სმს მისწერა დღეს უნივერსიტეტში არ მივდივარო.
მისი დედ მამა სამსახურში ავიდნენ. ძმა სკოლაში. იგი მარტო დარჩა სახლში.
ახლა კი მისცა თავს უფლება ეღრიალა მთელი გულით, დაეტირა საკუთარი უსუსური თავი. ნინი გადმოვიდა მასთანდ ა ძლინ მაგრად ჩაეხუტა მას.
გადიოდა დღეები. ღიმილი სადღაც ქრებოდა და ავი ღრუბელი ისადგურებდ სახეზე. ყველგან ტიროდა, ქუჩში, სახლში, ლექციებზ. ყველაფერი აღიზიანებდა. წარმოიდგნდა ხოლმე მის სახეს, აა კიარ წარმოიდგენდა სულ თვალწინ ედგა მისი თვალები. ენატრებოდა მისი ხმა, მისი სიარული. ყველასში მას ხედავდა. ისეთი სიყვარული გამოცადა როგორის დაწერაც კი შეუძლებელია. ისეთი ტკივილით სტკიოდა მისი წარმოდგნაც კი გაგიჭირდებათ.
გავიდა ერთი წელი და კვლავ გულშ ყვირის, ტირის, ნერვიულობს, წუხს. თითქოს ის ხშიად აღა ახსენებს, თუმცა იმიტომ რომ თავი მოაბეზრა ყველას მასზ საუბრით. მაგრამ არა, არა, არა მას ხომ ისვ ისე ძალიან უყტვარს იგი.
დღეს 2015 წლის 20 მაისია და თითქმის 2 წელი გავიდა მას შემდგ რაც მის თვალებს არ უხილით იგი. 2 წელი გავიდა და მაინც სიგიჟემდე უყვარს. 2 წელი ავიდა და მისი სახისთვის არ სუხედავს, მისი ხმა არ მოუსმენია, მისი სიარულისთის არ უცქერია თუნდაც იმისთვის თუ როგორ მიდის ის. დღეს 2015 წლის 20 მაისს მას ცოლი და შვილი ჰყავს.
2015 წლის 18 მაისს დაესიზმრა გუგა. ღიმილით ახსენდებოდა სიზმარი და ცხოვრება მიუხაროდა. დღეს მაშა მესამე კურსზეა.
18 მაისს უნივერსიტეტის ქუჩას მიუყვება. უდარდელი ნაბიჯებით გაჰყურებს გზას. მისკნ მიმართული მზერა იგრძნო, მარცხნივ გაიხედა და ნაცნობი სახე შენიშნა.
გუგა მეგობართან ერთად იდგა და გზაზ მიმავალ მაშას გავცქეროდა. ალბათ საიდანღაც ეცნო, შეიძლება ფიქრორბდა კიდეც მართლა ის არის თუ არაო, თუმცა არა მშვენივერად იცნო.
მაშამ ქუჩა გადაკვეთა, მუხლები აუკანკალდა მაგრამ თავი ხელში აიყვანა. ოდნავ მზერა გააპარა გოგონასკენ და კვლავ ერთ ადგილს გაშეშებული და მიკენ მომართული მზერა შენიშნა.
რას ნისნავს ეს? რატომ უყურებდა? არა კიარ უყვარდა ალბათ კვლავ დასცინოდა. მაგრამ მაშას კვლავ სჯერა რომ გუგა არ არის ისეთი ზნედაცემული და ალბათ როდესღაც სადღაცგულის კუნჭულში გუგას მაინც მოსწონდა მაშა.
მაშა დინჯი ნაბიჯებით მიაბიჯებდა და კვლავ გრძნობდა გუგას მზერას. ქუჩის კუთხეს მოეფარა და ხმამაღლა ატირებული იქვე ჩიკეცა.
-ხომ კარგად ხართ? -მასთან ერთი ქალი მივიდა.
-არა, არ ვარ კარგად. მიყვარს ძალიან მიყვრს და არ შემიძლია დავიწყება. ხო ძალიან მიყვარს. -უთხრა მაშამ და უფრო ძლიერად ატირდა.
ქალი გაშორდა, ალბათ იფიქრა გიჟია ეს საცოდავიო ან თუნდაც მიხვდა მი გულის ტკივილს და მატომ დატოვება არჩია მისი.
როცა დავიწყებას მიეცმა მოგონება, მაშინ სიყვაერულიც აღარ იარსებებს.