თვალები დავხუჭე და ფსკერისკენ მივექანევოდი.თითქოს დავნებდი სიკვდილსაც და თავის გადასარჩენად არაფერს ვაკეთებდი.თითქოს მივენდე ზღვას და მოწყვეტით ჩავეშვი მის გულში. უეცრად რაგაც მომედო ფეხზე,ზევით ამიზიდა და წამში ამოვყავი თავი წყლიდან.დაბნეული და შეშინებული ვიყავი, ვიღაცას ვეჭირე ,უკან მივიხედე და როცა გიო დავინახე მთელი ძალით ჩავეხუტე.
-ნი კარგად ხარ? ანერვიულებულმა მკითხა თვალებში ჩაწითლეოდა .-მაპატიე ნინი ,არ უნდა გამომეშვი, შენ ხომ ცურვაც არ იცი. მთელი ძალით მიკრავდა გულში და ლამის ატირდა. მისი მწვანე თვალები სხვანაირი მეჩვენებოდა,უფრო კარგი უკეთესი.
-არაუშავს გიო მთავარია ცოცხალი ვარ ,შენი ბრალი არაფერია.გავუღიმე .
-ნინი სასაცილო რაფერია ,შეიძლებოდა ...დადუმდა.
-მოვმკვდარიყავი? ეხა ცოცხალი ვარ დამშვიდდი. ლოყაზე ვაკოცე და ნაპირზე ავედით...
-ნიი კარგად ხარ?? მომვარდნენ გოგოები
-კი კი კარგად ვარ., პირსახოცი მოვიფარე და იქვე დავჯექი. ნიკა ქვიშაში თამაშობდა სხვა ბავშვებთან ერთად .აქეთ -იქით ვიყურებოდი, უეცრად იმ უჟმურს წააწყდნენ ჩემი თვალები, აქეთ იყურებოდა და თან ძმაკაცს ესაუბრებოდა, ქვიშაზე წამოგორებულიყო და ფეხები ნიკოფსიიდან დარუბანდამდე ქონდა გაჭიმული.ამაზე სიცილი ამიტყდა...
-რა გაცინებს ნიი? გაოცებულმა მკითხა გიომ და ზემოდან დამხედა მისი მწვანე თვალებით, რომელიც ძალიან მიყვარდა.
-არაფერი ,ფეხზე წამოვდექი და გიოს გემრიელად ვაკოცე ლოყაზე.
-ჩემი ლამაზი .ჩამეხუტა ისიც და ლოყაზე ხმაურიანად მაკოცა...
-მოდი ცეცხლი დავანთოთ რო შეღამდება (წამოვიყვირე და გოგოებს გადავხედე )
-კაი აზრია, ფიჩხებს მე არ ვაგროვებ დაგასწარიით .წამიიყვირა ლიკამ, ამაზე ფულიანად,ვიცინეთ...

ნიკა წყალში შედოდა და მაშინვე გავიქეცი მის გამოსაყვანად.მაგრამ იმ უჟმურბა,გაჭიმულმა ყმაწვილმა დამასწრო...
-ბავშვს არ უნდა მიხედო?
-მიხედილია .ნვუცხადე უცებ,ნიკას ხელი დავავლე და უკან გამოვბრუნდი როცა მკლავზე შეხება ვიგრძენი
-მართლა იხრჩობოდი?კითხვისნიშანი თვალები მომაპყრო. მასაც მწვანე თვალები ქონდა როგორც გიოს, მაგრამ ჩემ გიოს უფრო თბილი თვლები აქვს..
-ვერ ნახე?
-მე მეგონა სურვილი წააგე და არაფერი ვიღონე. გამიღიმა ,ვაიმე რა ღიმილი აქვს ადგილზე გავშრი, თითქოს მომაჯადოვაო,კიარადა მართლა მომაჯადოვა მაგრამ რამეს როგორ შევიმჩნევდი.
-და რას იღონებდი? ვკითხე უცებ და მალევე ვუსაყვედურე ჩემს თავს:რას იღონებდა წყლიდან ამომათრევდამეთქი.
-შენი გმირი გავხდებოდი.. იმ ღიმილით გამიღიმა წეღან რომ გითხარით.
-მე უკვე მყავს ჩემი გმირი. ნიშნისმოგებით ვუთხარი და დოინჯი გავიკეთე.
-ვინ ის პიდარასტი? ირონიით შემომხედა.
-გიო პიდარასტი არა!მკაცრად ვუპასუხე და თვალები დავუბრიალე.
-ვაა ბიჭის სახელი კი ქონია და რაღა უნდა მეტი? დამცინავი სახით გაიხედა გიოსკენ.
-აუ მომისმინე რეგვენო! შენ შენს სახელს და ორიენტაციას მიხედე, იცოდე ჩემი მეგობრის შეურაწყოფას არავის ვაპატიებ.
-მეგობრისო?გაოცებული მზერა მომაპყრო.
-ხო რაიყო რა გაგიკვირდა?კითხვისნიშანი სახით შევხედე .
-მე შეყვარებული მეგონა. რავიცი ისე ეხუტებიდით ერთმანეთს .
-მერე რაარის მეგობარს თუ ჩავეხუტე.რაიყო ხოარ იეჭვიანე?.
-შენს გამო?ირონიით მკითხა.
-არა გიოს გამო გიჟო.ერთი გემოზე გადავიხარხარე და ადგილიდან მოვტყდი.