-რა გჭირს ?
-არაფერი წადი გაერთე
-კაი რა ნიკა აქამდე სულ სვამდი გულაობდი და არ იჯექი ესე ლუდისამარა
-არაფერი გაერთე
-ისევ ის გაგახსენდა?
-გამახსენდა მისი სიტყვები მე წავალ ვიტირებ და მომირჩება ნატკენები შენ კიდე დალევ და ყოველი ჭრილობა გაგეხსნება.
-არა ტო არა ვერ გიყურებ ესეთს...
-უცნაურია გზაში რამდენს ვფიქრობ ჩვენ პირველ შეხვედრაზე როცა 2 წლისმერე მას კიდე ვნახავ,უკვე არღარ ვართ პატარები ანიც გაიზარდა მაგრამ ვიცი როცა ის დადგება ჩემს წინ და შემომხედავს თავისი ცისფერი ულამაზესი თვაებით გავშეშდები ესიქნება გამყინვარება ჩემთვის...და მაინც ველოდები ამ დღეს როცა ვნახავ.
***
მე ვარ ნიკა დევდარიანი 20 წლის
-როგორია ნიკა დევდარიანი?
-მაქალი 1.85 სიმაღლის,შავგრემანი სუსტი ბიჭია,აი ტიპია? თვალს-თვალში ვერ გაუსწორებ თუ გიჟი არხარ,ყველამ იცოდა დევდარიანი რა თემა იყო არ უნდა შეგყვარებოდა თორე მაგრად დაგერხეოდა,-რატო? დევდარიანიის თემა იყოო ყველა გოგოსი მარა ნიკას არ ანაღვლებდა არცერთი გოგო გარდა ანი დოლიძესი ანი გამორჩეულიიყო ნაღდად მაგრამ ყველას ახსოვს მათი დაშორება...ჯრკიდე ყველას იმისმიუხედავად რომ 2 წელიგავიდა...ტიროდა ანი,თვრებოდა ნიკა და აი მგონი ყველაფერი ხელახლა იწყება.
2 კურსი...დაიწყო უნივერსიტეტი და დაიწო ტანჯვა.მაგრამ მუღამიც ქონდა ამყველაფერს ანი და ნიკუშა ერთმანეთს შეხვდებოდნენ ეს ყველამ იცოდა და მოუთმენლად ელოდებოდნენ ამ დღეს.ყველაზე ცუდი ისიყო რომ არაფერი გამოვიდა ვერც კი ვნახე ანი და ისევ ვცდილობდი სასმლით ჩამეხშო ყველაფერი
-დაასხი კიდე დაასხი
-ზედმეტი არარი ნიკა?
-ანის თვალებიჯერკიდევ წინმიდგას ამიტომ დაასხი გიო დაასხი
4ბოთლი არაყი ჩავცალეთ და სახლში ძლივს მიმიტანეს აღარ შემეძლო ამდენი და ანის ვურეკავდი 12 უიმედო ზარი 13-14 და ძლივს აიღო
-რაგნებავთ?
-ჩამო სადარბაზოსთან
-გვიანია არა
-ანა ჩამოდი სადარბაზოსთან
*ჩავედი სადარბაზოსთან ისერო წარბიც არშემიხრია ვინ იყო ნიკუკა მისგამო რო ისევ ავცრემლიანებულიყავი*
-ანი მისმინე...მიყვარხარ რა
-მთვრალი ხარ
-ანი მიყვარხარ
-ნასვაიხარ წადი
-დარა გგონია ასმელი დამავიწყებს შენს სიყვარულს?
-და რა გგონია ერთი მიყვარხარ დამავიწყებს შენს საქციელებს?შემცდარხარ ნიკა შემცდარხარ
-კიმაგრამ მე შენ მიყვარხარ!
-კიმაგრამ მე შენ მიყვარდი
სადარბაზოში შევედი ცრემლები ვეღარ შევიკავე და ცრემლები გადმოვყარე -არა მე ის არ მიყვარს!თავი მაღლა დავიჭირე და სახლში მშვიდად ავედი.
უნივერსიტეტის კარებთან ნიკა დამხვდა მეგონა იტყოდა -აუანუკი მთვრალი ვიყავი რა დაიკიდე არაფერია
-ანი მოიცადე
-გამოფხიზლდი ბატონო ნიკა?
-გუშინდელზე ბოდიში რა
-მთვრალი იყავი დავიკიდე
-არა ანი სიმთვრალე არაფერ შუაშია
-თავშია
-საერთოდ ყველაფრისთვის ბოდიში
-გვიანი ხომ არარისცოტა?
ყველა გაოცებული გვიყურებდა,ხმები ისმოდა -ამათ ერთად რაუნდათ
-ანი როშეურგდეს ძაან სისულელეს იზას
-არაგოგო შანსი არარი
და ესეთი თემები მოდიოდა კაიცანი არმინდოდა ამათი მოსმენა და ბუფეტისმაგიდაზე დავდექი ხმამაღლა განვაცხადე
-ნიკას ბოდიშის მოხდა უნდოდაგუშინ ნასვამმა დამირეკა მხოლოდ ესიყო დაიშალეთ რა
არმინდოდა ისევ ჩემი ცხოვრება ამ ნიკასთან ერთად ყოფილიყო მაგრამ უნდა მეღიარებინა ჯერკიდევ მქონდა მისმიმართ რაღაც გრძნობები ქუჩაში მივდიოდი ნელა მივსეირნობდი დათან სიმღერებს ვუსმენდი ჩემს წინშავი მერსედესი როგაჩერდა
-წამო მიგაცილებ
-არა გმადლობთ
-წაორაანი
-არმინდათქო
ღამის 12 საათი იყო არვიცი რატომარა ეზიში ჩავედი ცარიელი იყო ეზოსიმშვიდე სუფევდა ძალიან მიყვარდა ღამე გამოსვლა და ფიქრი სკამზე ჩამოვჯექი რაუნდოდა ამღამეს ამლოთს აქ ისევ შემეფეთა ნიკა
-ანიმოდირა შევრიგდეთ ისევ ერთად ვიყოთ *და ძალიან ახლოს მოიწია
-ნიკა გაიწიე
-მოოდირა რგორც ადრე არგინდა? *და თმაზე მეთამაშებოდა
-შემეშვი ცოტა არიყოს შემეშინდა და ფეხზე წამოვდექი
-რაგჭირს ესეთი უკარება არასდროს ყოფილხარ
-გამადნებე ნიკა თავი არანორმალური ხარ
-და ესეც შენსგამო*ისე ახლოს მოიწია ისე ახლოს რომის სუნთქვასაც ვგრძნობდი
-ნიკა შემეშვი
ხელი ვკარი მთელი ძალით და უკანა ეზოში აცრელიანებული გავვარდი მთელი ძალით ვარტყავდი ხელს საკუთარ მუხლებს და ცრემლები მომთქრიალებდა,უკნიდან უცხო ოხი ხმა მომესმა
-კარგად ხართ?
თვი დავუქნიე ისერომ არც გამიხედია უკან
-კიმაგრა ტირიხართ
-არაფერია დამიჯერეთ ახლა კი წადით
-ვიფიქრე დაგეხმარებოდის
-ნუ ფიქრობთ უბრალოდ წადით
1-2 წუთიერი დუილის შემდეგ მივიხედე უან იმედი მქონა ისევ იდგებოდა ვინმე მარამ უიმედობამ ისევ შემომტია არ მინდოდა ნიკას გამო იცევ მეტირა ისევ ძველი თემები და როგორც შემეძლო თავს ვიჭერდი ვიმაგრებდი და ჩემ გრძნობებს ერთიანად თავს ვუყრიდი ცრემლებს ვიკავებდი და მაინცც ამაყად დავდიოდი