გამარჯობათ,მე ვარ ნინი ბერიძე 14 წლის. ვცხოვრობ ქ.თბილისში მყავს 2 უფროსი ძმა:დათო(22 წლის) და ლაშა(24 წლის)დათო ფეხბურთელია და პარალელურად ილიაში სწავლობს.დათოზე ყველა გოგო გიჟდება მისი სიმპატიურობიდან გამომდინარე.ლაშას კი ცოლი ყავს უკვე 2 წელია.მარის(ლაშას ცოლი) და ლაშას უკვე 7 თვის გიორგი ყავთ.მე გიორგიზე ვგიჟდები,ხშირად ვასეირნებ ხოლმე.გიო ამერიკაში დაიბადა და ამერიკის მოქალაქეა.მარი,ლაშა და გიო სულ რაღაც ერთი თვეა რაც საქართველოში ჩამოვიდნენ.
მე კი ვსწავლობ თბილისის ერთ-ერთ კერძო სკოლაში,ვარ მეცხრე კლასში.შეყვარებული არ მყოლია მაგრამ ვგიჟდები ჩემზე 2 წლით დიდ ლევან ხაჩიშვილზე,რომელიც ჩემს სკოლაში დადის.მე მგონია,რომ სადღაც გულის სიღრმეში ლევანსაც მოვწონვარ მაგრამ არ იმჩნევს.ლევანის ერთ-ერთ ძმაკაცთან ვმეგობრობსავით.გუგა რამდენჯერაც მე და ჩემს სადაქალოს დაგვინახავს,ყოველთვის იძახის:"ჩემი ლამაზი გოგოები მოდიანო",რათქმაუნდა ეს ყველაფერი ხუმრობით,მერე ჩვენც რაღაცა "შუტკას" ვეტყვით და ვაგრძელებთ გზას.ჩემი დაქალები ყველაფერს მირჩევნია,მართალია სულ ვჩხუბობთ მაგრამ მაინც...
-აუ ნიინ გუშინ იცი ვინ ვნახე?-მკითხა სალომემ.
-ვინ გოგო?-ვუპასუხე მე.
-აბა გამოიცანი...-მითხრა სალომემ და რაღაცნაირი სახით შემომხედა.
-კაი ვის ნახავდა ბუს(ლიზა ბუსას მეძახის)რა გჭირს?- დაერთო ლიზაც.
-ლევანიი?-ვიკითხე მე.
-აჰაჰ რათქმაუნდა,სალომემ და ლიზამ ერთდროულად წამოიყვირეს და ატეხეს სიცილი,სიცილი მალევე შეწყვიტეს,როდესაც დაინახეს სკოლისაკენ მომავალი ლევანი და ლევანის საძმო.მათ შორის გუგაც იყო.გუგამ ჩვენ რომ დაგვინახა დაიწყო რაღაც სისულელეების ლაპარაკი.
-რაიყო გუგა დაიბენი?-სიცილით ვკითხე მე და ამყვა ყველა სიცილში.
-ჰო აბა თქვენნაირი გოგოების დანახვაზე კიდე კარგად ვარ.-არც გუგასგან დააყოვნა პასუხმა.
-ჩხეიძე ოდესმე რამე გეშველება?-ვკითვე გუგას.
-არამგონია.-მიპასუხა აბუმ.უი ხო აბუც ლევანის ძმაკაცია,ნიკა ქვია მარა აბუს ეძახიან აბულაძეა გვარად და მაგიტომ.
-კაი სად მიდიხართ,ერთი ღერი მოვწიოთ და მერე შევიდეთ ტოო.-ამოღერღა ლევანმა.
-კაი ჰოო მაცადე.-უპასუხა გუგამ
-ეე მალე დაირეკება ზარიი.-თქვა აბუმ.
-კაი გოგოებო წავედი.-თქვა გუგამ და ბიჭებს გაყვა.
მე სალომე და ლიზა კი ერთმანეთს გაკურვირვებულები ვუყურებდით შემდეგ კი სიცილი აგვიტყდა.სიცილი მალევე შეგვიცვალა უჯმურმა სახეებმა მასწავლებლები რო დავინახეთ და ზარის ხმა რომ გავიგეთ.მთელი დღე მოწყენილი ვიჯექი მიუხედავალ იმისა რომ არ მჩვევია,უფრო სწორად ჩაფიქრებული ვფიქრობდი და ვაანალიზებდი დილით მომხდარ სიტუაციას.როგორც იქნა გაისმა ნანატრი ზარი და ყველას სახეზე ღიმილი გადაგვეჭიმა.გარეთ გასვლისთანავე შეგვეფეთნენ გუგა ლევანი და აბუ.
-აუ ერთი წუთით აქეთ მოდით რაა.-დაგვიძახა გუგამ და სიგარეტი გადააგდო.
-რახდება?-ვიკითხე მე.
-აბა როგორ ხართ?-იკითხა გუგამ.
-ამისთვის დაგვიძახე?-ისწერვა სალომემ.
-არა საქმე მაქვს?-ირონიული ღიმილით თქვა გუგამ.
-გისმენთ?-ვუთხარი მე.
-აუ ნაყინები ვჭამოთ რაა.-თავდაჯერებულმა თქვა გუგამ.
-მე არ მცალია.-თქვა სალომემ.
-ვაიმე რა საქმე გაქ?-სიცილით უთხრა აბუმ.
-რა შენი საქმეა?-ისევ ისწერვა სალომემ.
-აუ თქვენ მაინც წამოდით რაა.-გვთხოვა გუგამ.
-აუუ ჰოო რაა მიდით მარტო გვეზარება.-თქვა ლევანიმ და საყვარლად გამომხედა.
-აუუ მე მინდა მარა ლიზა თუ არ წამოვა არც მე არ წამოვალ.-ვთქვი მე.
-წამოვა.-დამამშვიდა გუგამ.
-რას იზამ?-საწყალი თვალებით გავხედე ლიზას.
-აუ რავიი რაა.-სიტყვები გაწელა ლიზამ.
-დუმილი თანხმობის ნიშანია.-გაიღიმა აბუმ.
-აუხხ კაიი ხოო.-ისევ გაწელა სიტყვები ლიზამ.
მერე კი გავეშურეთ ნაყინის საჭმელად მე გვერდზე მედგნენ გუგა და ლევანი და აბუ, ლიზა კი ცალკე მოდიოდა,რადგანაც მთელი გზა გუგა და აბუ ნერვებს უშლიდნენ.
შემიფასეთ ჩემი პირველი მოთხრობა,გავაგრძელო? <3