-სახელი
-ნინა
-გვარი
-ამაღლობელი
-ასაკი
-21 წლის.
-დასანანია...-თქვა უფრო მისთვის და კვლავ გამიღიმა.ეს ალბათ,არა,არ ვიცი,რა ვუწოდო მამაკაცს?
-წავალ.ბატონ გიორგის დაველაპარაკები,ვეცდები დავარწმუნო რომ ჯერ პატარა ხარ და სამყაროს ჭირდები-სიცილით დატოვა ოთახი,მაგრამ მე სულ არ მეცინებოდა,ვიხსენებდი ცივაძეს...
წარმოიდგინეთ,გყავთ საყრდენი
ნებისმიერ მომენტში შეგიძლიათ ენდოთ
იცით,დაცემის შემთხვევაში ის წამოგაყენებთ,და უცებ...
უცებ ინგრევა ყველაფერი. მართლა ცუდი გრძნობაა,აუ,ძალიან ცუდი...
მალე ვიღაც გოგონა შემონარნარდა ოთახში,თეთრი ფრთებითა და ვარდისფერი კაბით,ვინ იყო? რა უნდოდა?
-ანგელოზი ვარ ნინაჩკა,და უნდა დაგაბრუნო-სხარტად მომაყარა და ხელი დამავლო
-სად?რა?როდის?
-ინტელექტუალური კლუბი კი არ მაქვს აქ,უიმეეე-პატარა და საყვარელი ანგელოზი ბუზღუნებდა.მერე კვლავ სიშავე და ამჯერად ცხვირი წამლების სუნმა ამიწვა და აპარატის წრიპინმა დამაყრუა...
888
-რას გვეტყვით ამაღლობელისა და ცივაძის ურთიერთობაზე ქალბატონო ელენე? (ნინას საუკეთესო მეგობარი)
-არ ვიცი,რა გითხრათ,საერთოდ ურთიერთობა თუ ჰქონდათ,ეგაა საკითხავი. თვითონ არ იცოდნენ რა უნდოდათ. ცივაძე სულ სხვანაირი ტიპი იყო,"სტრანნი",დასტოინი,გაწონასწორებული,მშვიდი,ვერ იტანდა ტყუილებს,ნინა სიცოცხლით სავსე გოგონა,მთელი თბილისი მასზე გიჟდებოდა,და ახლაც გიჟდება,გარეგნობით ნომერ პირველი,2 წელი სამოდელო სააგენტოში მუშაობდა,არც ფული აკლდა და,არც გართობა. ცივაძე ამბობდა ხოლმე,თავში აქ ავარდნილიო...
-ავარიის შესახებ გვეტყვით რამეს?
-ახლაც შოკში ვარ...

-ბატონო,ზურა,ცივაძეს იცნობდით არა?
-თუ ძმა ხარ,არ მცალია ეხლა შენთვის...

-ქალბატონო ლიკა,მითხარით,რას გვეტყვით ნინაზე?
-რავი,საუკეთესო იყო მთელ თბილისში,თაყვანისმცემლებიც არ აკლდა,ყველა მაგარ "ტიპს" ეგ უყვარდა,მაგრამ თვითონ ნინამ არ იცოდა რა უნდოდა...
-ანუ? ცივაძე უყვარდა?
-გითხარი,თვითონაც არ იცოდა თქო,ცივაძე სხვა იყო,ურთიერთობა ქონდათ მაგრამ..მოკლედ,ვერ გაერკვნენ,მერე რაღაცეები მოხდა და... ცივაძე ვერ იტანდა ტყუილს,ხოდა დაასრულეს. მეტი არაფერი შემიძლიათ რომ გითხრათ,არ მცალია!

-ბატონო ნიკა,სანდრო ცივაძეზე მომიყევით მოკლედ.
-მიდი და მას კითხე თუ გაქ!!

888
მაღვიძარა არ ჩერდებოდა,ხელი ვკარი და გადავაგდე,მაგრამ ბედი აქვს და,არ დაიმტვრა :სიცილი: ხოდა,სხვა რა გზა მქონდა,ავდექი,კარადიდან ღია ფერის მუხლთად გამოხეული ჯინსი ავიღე,თეთრი მაისური გადავიცვი,კედებიც და ჩანთას ხელი დავავლე
-წავედი ნათია,კაფეში ვჭამ რამეს!-ნათიას გავძახე და კარები მივიხირე. სულ არ მშიოდა,მუდამ მეწუწუნებოდა ნათია,წეროს გავხარო,არადა მოდელის ტანი მქონდა,ჭამა ისედაც არ მიყვარდა და,საჭმელზეც საშინლად პრეტენზიული ადამიანი ვიყავი...ასე ფიქრით ჩავიარე კიბეები,ქვემოთ კი ბეემვეზე აყუდებული სანდრი დამხვდა,მშვიდად ეწეოდა პარლამენტს,ერთი ღერი მეც ამოვაძვრინე კოლოფიდან და მოივუახოვდი,მოვუკიდე და ნაპასი ჩავარრტყი,მერე ლოყაზე ვაკოცე და მანქანაში ჩავჯექი,ეს ჩვეულებრივი ამბავი იყო,სკოლაში ჩემ გაკვეთილებს ესწრებოდა,არადა არ სწავლობდა,ბოლო მერხზე წამოსკუპებული ზურას და ნიკას ესაუბრებოდა და მასწავლებელიც ვერაფერს ეუბნებოდა,ცივაძესთვის ვის რა უნდა ეთქვა?
-მომქონს შენი ცუდი ჩვევები...-დუმილი დაარღვია და ხმადაბლა მითხრა
-ანუ რო ვეწევი?
-ხო,მაგრამ თავს იკლავ...
-ვიცი
-ეს გაკვეთილი გავმაზოთ,მთაწმინდაზე წავიდეთ-ეს არ იყო თხოვნა,არც კი უკითხავს. ხოდა,წავედით მთაწმინდაზე,მასთან ერთად.
---
---
ღირს გაგრძელება? რავი,სამჯერ დავწერე და სამჯერვე გამოირთო სინათლე,ასე რომ პატარა თავი გამოვიდა... ველოდები კომენტარებს <3