მე ლანა ვარ, 13 წლის, ვსწავლობ მე-7 კლასში, მაღალი ვარ გრძელი შავი თმებით და ცისფერი თვალებით, რაც ძალიან მომწონს ის არის რომ გამხდარი ვარ. დილით ავდექი ჩავიცვი და სამზარეულოში გავედი.
-აუ, საჭმელი რა გვაქვს?(მე)
-შემწვარი კარტოფილი, მოდი ჭამე დე(დედა)
დავჯექი და ვჭამე, კარტოფილი ჩემი განუყოფელი საჭმელია.
-შვილო, რო მოხვალ სკოლიდან რაგაც უნდა გითხრათ(მამა)
-კაი, აბა წავედი მაშ(მე)
სკოლაში წავედი... ექვსი გაკვეთილი როგორც ყოველთვის გაიწელა, მარიმ(საუკეთესო დაქალი) კი მელაპარაკა ბევრი მაგრამ მაინც გრძელი მეჩვენა.ძლივს გავიდა დრო და წამოვედი სახლში.
სახლში რომ შევედი ზე სიმპატიურება ბიჭი დამხვდა და ალბათ ქალი და კაცი მისი მშობლები იყვნენ.
-გამარჯობათ(მე)
-გაგიმარჯოს შვილო(უცნობი ქალი და კაცი)
-გამარჯობა(ზე სიმპატიურება)
ვაიმე რა მაგარი ბოხი ხმა ჰქონდა მე რო მეკეტება.
-მა მოხვედი?(მამა)
-შენთან გვაქვს სალაპარაკო, ძაან გვიყვარხარ მეც და დედაშენსაც მაგრამ შენი გათხოვება გვიწევს, შოთას უნდა გაყვე მეც და ბატონმა თენგიზმა ამაზე უკვე ვილაპარაკეთ და გადაწყვეტილება მივიღეთ (მამა)
-რააააააა(მე და შოთმ ერთად წამოვიძახეთ)
ალბათ მანაც არ იცოდა
-კი მაგრამ ესეთ პატარას როგორ მათხოვებთ მამა(მე)
-კი მაგრამ შვილო 16 წელი რა პატარაა(თენგიზი)
-რა თე...(მე)
მამაჩემმა სიტყვის დამთავრება არ მაცადა
-ლანა! ადი შენს ოთახში და ბარგი ჩაალაგე(მამა)
ცრემლები მომერია მაგრამ ამათწინ როგორ ვიტირებდი
-მამა, იქნებ მე მკითხო მინდა თუ არა ცოლი მოვიყვანო 17 წლის ბიჭმა?(შოთა)
-შოთა წყნარად იყავი!(თენგიზი)
-ლანა ადი მეთქი!(მამა)
ჩემს საძინებელში ავედი, ცრემლები მომდიოდა და თან ბარგს ვალაგებდი. ცრემლები მოვიწმინდე და დაბლა ჩავედი.
-წავიდეთ ბავშვებო, მოდი შენც ნათია(თენგიზი)
როგორც ჩანს ნათია ჩემს "დედამთილს" ერქვა
-კარგად იყავით(მამა, ზურა)
-კარგად ბავშვებო(დედა, ლეილა)
-ნახვამდის ზურა, ლეილა(თენგიზი და ნათია)
მანქანაში ჩავსხედით, როგორც ჩანს სახლამდე დიდი გზა იყო ამიტომ ფიქრი დავიწყე. რა ლამაზია კია შოთა ლურჯი უძირო თვალებით, მაღალი, დაკუნთული ძაანაც არა, შავი თმით. ამ დროს მივედით სახლში
-ლანა თქვენ აქ იცხოვრებთ(თენგიზი)
-კი მაგრამ(მე)
-არავითარი მაგრამ(თენგიზი)
მე და შოთა სახლში შვედით ლამაზი სახლი იყო ოღონდ ერთი საძნებელი ჰქონდა, რაა ამასთან დავიძნებ? ვაიმე შანსი არ იყო
-დღეს დავიძინოთ და ხვალ წესივრად გავიცნოთ ერთმანეთი(შოთა)
საძინებელში შევედით. ლამაზი ოთახი იყო, ერთი საწოლი იდგა მხოლოდ(რა თქმა უნდა სხვა რაღაცეებიც მაგრამ საწოლი ერთი იყო)
-რაა ერთად უნდა დავიძინოთ?(მე)
-ხო ასე მოგვიწევს რავი მე კი კარგად მეძინება და შენი არ ვიცი(შოთა)ირონიული ღიმილი აიკრა სახეზე
-შენს გვერძე არ დავიძინებ(მე)
-ვნახოთ(შოთა)კიდევ ირონიულად გაიცინა