ძნელი გამოსაცნობი არიყო თუ ვინ შეიძლება ყოფილიყო შეტყობინების ავტორი. არვიცი რატომ მაგრამ რაღაცნაირად გულს გაუხარდა.. ლაშა შესაშური გარეგნობისაა.. ლამაზი სახის ნაკვთები, დიდრონი მწვანე თვალები, ნავარჯიშები სხეული..მმმმ.... დიდიხანი ვფიქრობდი მასზე, თუმცა დაღლილობამ და ემოციებმა მაინც თავისი გაიტანა და ცამეძინა
*********
ვუყურებდი, თუ როგორ ეფარებოდა ნელ-ნელა თვალს, ბოლოს სადარბაზოში გაუჩინარდა, მეც მანქანა დავქოქე და სახლის გზას დავადექი, უკვე საკმაოდ გვიანი იყო როცა სახლში მივედი, ვფიქრობდი ნინიაზე, ძალიან ლამაზია, თუმცა ყველაზე მეტად მისმა ყავლისფერმა თვალებმა მომხიბლა, ის არ გავს სხვას, ის განსხვავებულია, ერთდროულად რამდენ რამეს იტევს მისი თვალები, როგორცავე შევხედე მაშინვე ამოვიკითხე ბედნიერება, სიხარული, ტკივილი, მწუხარება.... ვერაფრით მივხვდი, რატომ იყო ის წერილლი მისთვის ასეთი მნიშვნელოვანი.... აუცილებლად გავარკვევ რატომაა ასეთი მხიარული და თანაც მოწყენილი... მაგრამ მეხომ მასზე თითქმის არაფერი ვიცი?.. მოიცა, მოიცა იმავე უბანში ჩემი ბავშვობის მეგობარი, თაზო, ცხოვრობს ხოდა ახლავე დავურეკავ და გავარკვევ ყველაფერს.... ტელეფონი ავირე ღაზოს ნომერი ავკრიბე... გაბმული ზარის შემდეგ ძილისგან დაბოხებული ხდა გაოცებული ხმა მომესმა
- ვავავავ ამას რასხედავს ჩმი თვალები, თვით ლაშა მარგიანს გავახსენდი, თან ღამე, აბა რა გაგჭირვებია?
- აუუ მორჩი ლაზღანდარობას და ერტი რაღაც გამირკვიე
- ხო გითხარი მოყევითქო
- მოვყვე კიარა ვინმე ნინია ასანიზეს იცნობ?
- ეე მაგას ვინარიცნობს ტოო.. ცნობილი ნუ არცისე ცნობილი მსახიობია, მაგას ვაფშე ისეთი ზმაყაავს.. ძაან ჯიგარი.. ერთადაც დაგვილევია ტოო...
- ვაა ძმაყავს?
- აბაა... თან თუპისცალი
- და მშობლები?
- მშობლები არა... სამი წლის წინ დაეღუპა რაა, თან ნინიამ მაგ დღეს თურმე 3 ადამიანი დაკარგა, მშობლები და საქმრო, იმ დღეს უნდა ეთხოვა ხელი, და რავი ზან მძიმე თემაა და არ საუბრობს ამაზე.
- აა ხო მესმის.. და შეგიზლია ნომერი მიცალიჩო?
- კიი ბაზარი არაა.... მოიცაა ესემესით მოგწერრ
- კაიი ძმახაარ
- კაიი მაგრამ შენ საიდან იცნობ?
- ოო ეგ გრძელი ამბავია ხვალ მოგიყვები...
თაზოს დავემშვიდობე და რამოდენიმე წამში მისი ნომერი „ხელში“ მქონდა... მაშინვე გავუგძავნე სეტყობინება „მოგონებების ზღვაში“ ....

*******
დილით ტელეფონს დავხედე თუარა ისევ ასალი ესემესი დამხვდა
- დღეს კაფეში შევხვდეთ?
- რავი ვნახოთ თუ მეცლება... სპექტაკლს ვდგავთ და რეპეტიცია მაქვს..
- კარგი მაშინ რეპეტიციის შემდეგ..
- კარგი..
- ისეე რა ტკბილად მესაუბრები? რახდება?
- ყავას იმდენი შაქარი ვუქენი რომ ძაან დამატკბოო
- ხოხოხ აბაა ფრთხილად დიაბეტი არ დაგემართოს დაა...
- დაა რაა? მოვკვდეე?
- ნუუ ხოო შეიძლება ეგრეც ითქვას..
- ნუღელავ დაწყნარდიი... მხოლოდ შენს მერეე )
- აჰამ.. ანუ წყევლაც გცოდნია არა?
- ოოოო გირჩევნია არ გამოცადო
- კარგიი ვეცდებიი 
- ისეე მარტო მოხვალ კაფეში?
- რავი აბა?
- არა მე ძმაკაცს წამოვიყვან თუ წინააღმდეგი არიქნები რაღაც საქმეზე წავალთ იქედან
- არარა არა რა წინააღმდეგი, მაშინ მე დაქალს წამოვიყვან, ლიკო იცი როგორი გოგოა?
აიი უაღესად კარგი წმინდა ხალისიანი გიჯი ნუ რავიცი 
- ხოო? კარგიააა.. ანალოგიური შემიძლია ვთქვა ვანოზედაც
- კარგი მაშინ სეხედრამდე
- კარგი
ბავშვებოო დიდი ბოდიში დაგვიანებისთვის და ამ პატარა და მგონი უაზრო თავისთვის... გპპირდებით შემდდეგში უფრო დიდს და აზრიანს დავდებ  უყვარხართ მენოტეს  გტხოვთ შემიფასოთ.. რა აკლია?