მე ვარ ტასო გაფრინდაშვილი,16 წლის.საშუალო სიმაღლის,გამხდარი,ყავისფერი,გრძელი თმით და ყავისფერი თვალებით.დედისერთა ვარ,მამა არ მყავს...
მყავს ორი დაქალი ნინი და სოფო.ყველაფერზე მეტად მიყვარს ეს ორი ადამიანი და საკმაოდ დიდი ადგილი უკავიათ ჩემს ცხოვრებაში.დედა დიზაინერია,ფული არ გვაკლია.ასე ვთქვათ ყველაფრით უზრუნველყოფილი ცხოვრება აქვს..თან რაც მამა გარდაიცვალა დედაჩემი ცდილობს არაფერი მომაკლდეს და ყველაფერი ისეთი ქონდეს რაც სხვა ჩემი ასაკის გოგონებს არ აქვთ,აიტომ ბუნებრივია ყოველთვის ბევრს შურს ჩემი.ამას ისიც ემატება რომ საკმაოდ ლამაზი ვარ და ბევრ ბიჭს მოვწონვარ,ყავს კარგი და დიდი საეგობრო,თინეიჯერების ენაზე რომ ვთქვათ თბილისის ყველაზე გაჩითულ სასტვაბში ვარ და ბევრი მიცნობს.ვცხოვრობ ნუცუბიძეზე.მგონი ყველაფერი ვთქვი ჩემს შესახებ....

ზუსტად ჩემი სახლის წინ პატარა კაფეა.საღამოობით ბიჭები იკრიბებიან ხოლმე იქ და აქვთ ერთი ამბავი.სვავენ,ეწევიან,ჩხუბობენ..მოკლედ იგივე ქუჩის ბიჭები ოღონდ კაფეს არიან მიკედლებულები.ვაღიარებ ძაან სიმპატიური ბიჭები არიან და თან ძაან მაგარი მანქანებით.ცოტა მეშინოდა კიდეც მათი,რამდენჯერაც გვიან დავბრუნდი სახლში მათი დაჭინებულ მზერას ვერ ვიშორებ.არ ვტრაბახობ და არ ვამბობ რომ დედამიწის ცენტრი მევარ და მოვწონვარ (ყველა მათგას) მე უბალოდ იმას ვამბობ რომ მანიაკებივით იქცევიან,თან უკვე კარგად მთვრალები არყით და ლუდით.

-დედა დღეს გვიან მოვალ
-კაი მარა რატო
-რავი ბავშვები ვიკრიბებით ნინისთან და..
-კაი მე დღეს ირინასთან ვრჩები (დეიდაჩემი) და იცოდე დაგირეკავ ხოლმე არ მანერვიულო
-კაი დე,წავედით რა დამაგვიანდა სკოლაში

სკოლაში ისეთი არაფერი არ მომხდარა.როგორც ყოველთვის ხდება ხოლმე.მასწავლებლების ჯაჯღანი,ოროსნების თავის მართლება,და რადგან სწავლის ბოლოა გაკვეთლების გაცდენა იმიტომ რომ მასწავლებლები ნიშნებს ითვლიან.მეთერთმეტე კლასი კატასტროფაა,მაგრამ ამ წლის ბოლოს მაინც ამოვისუნთქეთ ცოტა და გართობისთვის დრო გვრჩება.გამოცების არ მეშინია კარგად ვსწავლობ და ასი პროცენტით დარწმუნებული ვარ რომ ჩავაბარებ.
გაკვეთილები რომ დაგვიმთავრდა სახლში წავეიდ გამოვიცვალე და ნინის შევხვდიცოტა ვისეირნეთ და მერე პროდუქტები ვიყიდეთ საღამოსთვის.

-სასმელი გვინდა? (ნინი)
- არა სანდრომ მითხრა ბიჭები ამოვიტანთო
- კაი მგონი ყველაფერი ვიყიდეთ
- კიი...წავედით ხო ჩემთან?
- ხოო რა და თან მოვაზადებთ რაღაცეებს სოფომ მითხრა დროზე მოდით გელოდებითო კარტან დგას ცოდოა
- რას მოდიოდა ადრე მერე ჰჰაჰაჰაჰა

საღამოს მაგრად გავერთეთ,ცოტა დავლიე კიდეც,ვიცეკვე და ღამის 3 საათი იყო რო წამოვედი.ნინი მეხვეწა დარჩიო,მაგრამ სახლში მარტ ვიყავი და ამ შანსს ხელიდან არ გავუშვებდი.
-თუ არ დარჩები სანდროს ვეტყვი გაგაცილოს
-არმინდა ვაახ! ხოიცი როგორ მიყვარს რაე სეირნობა,თან ღამის ოთხ საათზე არავი იქნება გარეთარ შეგეშინდეს,რო მივა დაგირეკავ
-კაი მიდი.აუ დამირეკე რა უეჭველი
-კიკი შედი შენ

სახლში ნელა აუჩქარებლი ნაბიჯებით მივდიოდი.მიყვარს ღაე სეირნობა,თან გამოვფხიზლდი და ალკოჰოლი გამოვიდა ორგანიზმიდან,ისე ცუდად ვიყავი მარტო სუფთა ჰაერი თუ მიშველიდა.
რაც უფრო ვუახლოვდებოდ სახლს,უფრო და უფრო არ მინდოდა იმ კაფესთან გავლა,მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა.
უკვე სახლთან ვიყავი როცა საშინელი ჩხუბის ხმა გავიგე,ერთმანეთს აგინებდნენ,და ჩემი საშინელი ცნობისმოყვარეობის მსხვერპლი გავხდი.ერთ ადგილას გავიყინე და მოსმენა დავიწყე,აინტერესებდა რა ხდებოდა,ვიფიქრე პოლიციას გამოვიძახებთქო მაგრამ ამათი ჩხუბი ისეთი სერიოზული არასდროს ყოფია,ამიტომ ძაან არ შემშინებია.
საქმე რაღაც მევალეებს ეხებოდა როგორც გავარკვიე,ამფიქრებში ვიყავი როცა კატასტროფული და განწირული ხავილი გავიგე,ამას მოჰყვა რამდენიმე მანქანის დაძვრის და ერთდროულად წასვლის ხმა.ძალიან დავიბენიმივხვდი რომ ვიღაცა კვდებოდა და თუ მისი სიცოცხლე ჩემზე იყო დამოკიებული.უკვე აღარაფერზე ვფიქრობდი,მთელი ძალით კაფისკენ გავიქეცი.როცა მივედი 18-20 წლამდე ბიჭი ეგდო სისხლის გუბეში და კვნესოდა.რო დამინახა გაეღიმა და უცბად გაითიშა.სასწრაფო გამოვიძახე და ისინიც 5 წუთში ადგილზე იყვნენ...

ბავშვებო თუ მოგეწონებათ გავაგრძელებ