-ანუშკიიი,ჩამოდი გელოდები
-ეხლა ვერა ბეექ გვიანია,ნასვამი ხარ?
-ცოტა,მენატრები,ჩამოდი რა
-გვიანია,მართლა ვერ ჩამოვალ,თან ღვიძავს მამას
-ანი ჩამოხვალ თუ არა
იცოდა მისი დაძახებული ანი რაც იყო,მაგრამ ვერანაირად ვერ ჩავიდოდა ასე გვიან
-ბექა მართლა ვერ ჩამოვალ რატო იქცევი ესე?
-როგორ ესე ანი?
-როგორ და იცი ვერ ჩამოვალ,შენ კიდე ისევ შენსას გაიძახი
-კაი კაი,წავედი,ტკბილი ძილი
-ბეექ
-ხო ანუშკი
-მიყვარხარ
-მე უფრო!

ეს დღე მისი ცხოვრების დასასრული ეგონა...ტკივილის გარდა ვერაფერს ვერ გრძნობდა,არ ელოდა მისგან ასეთ საქციელს,დარწმუნებული იყო რომ ბექასთან მთელ ცხოვრებას გაატარებდა,რამდენიმე თვეში დაქორწინებასაც კი აპირებდნენ,ამ სანახაობამ გული მოუკლა,ყველა ის წამი ტკიოდა რაც მასთან გაატარა,ნანობდა ყველაფერს რაც მასთან აკავშირებდა,განა იმიტომ რომ არ უყვარდა,ან შეძულდა,არა,გული ატკინა,თან ისე რომ არ ეგონა ოდესმე ისევ კარგად თუ იქნებოდა,თითქოს სხეულის ნაწილებს აგლიჯავდენენ ისე სტკიოდა,გულს უკლავდა მისი საყვარელი მამაკაცის მკერდზე მიძინებული გოგო,გული სტკიოდა,გრძნობდა რომ მისთვის ყველაფერი სულერთი იყო,ძალიან უყვარდა სიცოცხლეზე მეტადაც კი,ზუსტად იცოდა რო ამას ვერასდროს ვერ გადაიტანდა,როგორც არ უნდა ეცადა,ამას დრო ვერ შეცვლიდა,ყოველთვის ისევ ისე ეტკინებოდა ამ ყველაფრის გახსენება როგორც ახლა,ვერავისთან ვერ იქნებოდა ისე როგორც ბექასთან,ვერავის დაძახებულ ანუშკის ვერ აიტანდა რომელსაც ბექა ასე თბილად ეძახდა,ვერ აიტანდა სხვის ჩახუტებას,სითბოს,მას მხოლოდ ბექა უნდოდა,უყვარდა,მაგრამ მიუხედავად ამ დიდი სიყვარულისა დარწმუნებული იყო რომ არასდროს არ აპატიებდა.............


ფოტოზე ანუშკია :D შემიფასეთ,ღიირს გაგრძელება თუ არა?იმედია მოგეწონებათ <3