მე პირველად ველოსიპედზე დავკარგე წამიერად გონება.. იმის მერე კიდევ ბევრჯერ დავკარგე გონება... ორშაბათს და სამშაბათს გულში დიდი დანაკარგი ვიგრძენი და ძალიან ცუდ ხასიათზე ვიყავი... სამშაბათს ბოლო გაკვეთილი ფიზკულტურა მქონდა და გასახდელში ტირილი ვერ შევიკავე, მაგრამ სულ არ ვიცოდი რატომ ვტიროდი ფეხზე ავდექი რომ ჩანთამდე მივსულიყავი და სალფეტკი ამეღო თუმცა როგორც კი ავდექი თავბრუ დამეხვა და ყველაფერი გაშავდა იმიტომ რომ გონება დავკარგე და იქვე ჩავიჩოქე..1-2 წუთის შემდეგ ნანა ალოიანი შემოვიდა რათა წყალი დაელია და გასულიყო, თუმცა ძირს დაგდებული რომ დავუნახივარ გავარდა და მასწავლებელი შემოარბენინა მასწავლებელს რამდენიმე გოგოც შემოყვა თურმე, იმ რამდენიმე ბავშვს სხვა გოგონებისთვისაც დაუძახია და მოკლედ ყველა აქ შემოსულა გიორგისა და მახოს გარდა როგორც კი ამ დგომარეობაში დავუნახივარ თან მითუმეტეს კარგად ხედავდნენ რომ ცუდ ხასიათზე ვიყავი შეეშინდათ თუ რამოსვლიათ არავინ იცოდა...
როგორც იქნა მომასულიერეს და ისევ ისტერიკული ტირილი გავაგრძელე..
ყველა მეკითხებოდა: რა გჭირს? რატომ ტირი? ცუდად ხომ არ ხარ?
ვიღაცამ წამოიძახა გავიქცევი და მანდატურებს შემოვიყვანო თუმცა მე შევეხვეწე რომ არ დაეძახათ და მარტო დავეტოვებინე ყვე;ას გოგონების გასახდელში..მართალია ყველა უარზე იყო მაგრამ ვუთხარი ასე უფრო ცუდად გავხდები თქო და როგორც იქნა მარტო დავრჩი გასახდელში ეს ყველაფერი 20-წუთის განმალობაში მოხდა, როცა გავიდნენ ტირილი გავაგრძელე თუმცა ამჯერად ჩანთამდე მივედი წყალიც და სალფეტკიც ამოვიღე და წლის სმის დროს ვიღაცა შემოვიდა მე კი მოუტრიალებლად ვუთხარი:
-(მე) გთხოოვთ ცუდად ვარ, მარტო დამთოვეთ ამოვილუღლუღე ტირილით.
თუმცა ამ სიტყვების შემდეგ ხელები შემომეხვია რომელიც საიდანღაც მეცნობოდა და რატომღაც ჩამეცინა.
-დარწმუნებული ხარ რომ ნამდვილად გინდა ამ ოთახიდან გავიდე?
აი აქ უკვე აღარ ვიცოდი სად წავსულიყავი და რა მეთქვა რადგან მივხვდი რომ ეს გიორგი იყო.
შემოვტრიალდი და მის დანახვაზე გავფითრდი, ცრემლები შემაშრა ხმას საერთოდ ვე ვიღებდი, გავშტერდი.. გიორგიმ მითხრა:
-ნინო! რა დაგემართაა? ხელი ხელზე დამადო და მკითხა.
-მე მე მეე
-ამოიღე ხმა რა გჭირს? ისევ ცუდად ხომ არ ხარ?
-ამას ცუდად ყოფნას ვერ დავარქმევდი, უფრო მოლანდებები დამეწყო.
-რა მოლანდებები? განცვიფრებით მკითხა გიომ
-აი თუნდაც ახლა მომეჩვენა რომ ხელი-ხელზე დამადე და მიცინი.
-არა, არ გეჩვენება, ყოველთვის მინდოდა რაღაცის თქმა თუმცა ამის საშუალება არ მომეცა, და აი ახლაგეუბნენი, სახე სახესთან მოსწია და მითხრა შენ ჩემთვის განუმეორებელი სიყავრულის ჯილდო ხარ! ამ სიტყვების მერე მაკოცა მთელი ძალით და ჩამეხუტა..
ამის მერე გულში გავიფიქრე(ჯანდაბა, ჯანდაბა შოკში ვარ)
-(გიორგი) ამის თქმა 2-თვეა მინდა თუმცა ვერ ვიპოვე შესაბამისი მომენტი..
რგორც იქნა ძალები მოვიკრიბე და ამოვთქვი:
-სენ ხომ ვერ მიტან, შენ ხომ გძულვარ, რა ხუმრობაა ეს? გავაგრძელე ტირილი..
გიორგიმ ცრემლები მომწმინდა და მითხრა:
-მე ვთამაშობდი ასე მინდოდა რომ გყვარებოდი, ვხვდებოდი რომ უუფრო და უფროგიყვარდებოდი..
უცბად ემოციიდან კარებზე კაკუნმა გამოგვიყვანა ორივე..
გიორგიმ დაიძახა შემოდით, რამდენიმე გოგონა და მასწავლებელი
შემოვიდა და გიორგის ჰკითხეს:
-როგორაა ნინოო?
-(გიორგი) ისე როგორ არასდროს თქვა სიცილთ
-(მასწავლებელი)ვერ მივხვდი, როგორც არასდროს ისე კარგათ თუ როგორც არასდროს ისე ცუდად?
(გიორგი)არა როგორც არსდროს ისე კარგადაა
გოგოებმა ერთ ხმად წამოიძაეს, რა აა? მარი ანა და ნინი მიხვდნენ მაგრამ, იმას ვერ მიხვდნენ,რას მიხვდნენ:
მასწავლებელმა თქვა:
-კარგით გავალ მე მალე ზარის დარეკვის დროა და ბავშვებს მივხედავ..

მოგესალმებით ყველააას, აბა როგორ მოგეწონაათ? წინ კიდევ ბევრი ამაღელვებელი მომენტი იქნება..ძალიან გთხოოვთ შემიფასოდ,თუ არ შემიფასებთ ის მაინც მითხარით მოგეწონათ თუ არა? ისე ჩემმა კომპიუტერმა აურია და არ ვიცი რა სურათს დადებს, შეილება ის დადოს მე რომელიც მინდა.