ისტორია, რომელსაც მოგითხრობთ ნამდვილ ამბავსაა დააა თავგადასაველს ეხება. ეს ყველაფერი არის ჩემი ცხოვრების ნაწილი,რომელიც ასე ვთქვათ ყველაზე მტკივნეულიი ეტაპი არის ჩემთვის. მე ვარ ლიზი 18წლის, სულ რამდენიმე დღის წინ დავამთავრე სკოლა და ახლა ვემზადები ეროვნული გამოცდებისთვის. სიმართლე გითხრათ, ცხოვრების უმნიშვნელოვანეს ეტაპზე ვარ და ამ ყველაფრით ბედნიერი ვარ.
მინდაა დავბრუნდე 1წლით უკან და დავიწყოო ყველაფრის თხრობა. :)
თებერვლის სუსხიანიი დილა გათენდაა, მე კიი წინ მელის რეგისტრაცია ექსტერნის გამოცდების, 1წელი სკოლაში არ დავდიოდიი გარკვეული პრობლემების გამოო ახლაა კიი გადავწყვიტე ისევ დავბრუნდე ჩემი კლასელების და უსაყვარლესიი ხალხის გვერდით. დილით ადრე ავდექი, დედა გავაღვიძე დაა შევახსენეე რომ რესურს ცენტრში უნდა წავსულიყავით. როცა მივედიი ყველაფერიი შევავსეთ დააა რეგისტრაცია გავიარეე, მითხრეს რომ მარტში გამოცდებიი დაიწყებაა და მეც მზადება დავიწყე. გამოცდაზე ჩემთან ერთად ჩემი ერთ-ერთი სკოლელიი გადიოდა გავიგე და ერთმანეთს უფრო დავუმეგობრდით. წინათ ერთმანეთს მხოლოდ შორიდან ვიცნობდით. დადგა პირველი გამოცდის დღეც ყველაფრემა კარგად ჩაიარაა, ასე გაგრძელდა 10დღე. გამოცდებიი ჩავაბარეთ და მეე და ანამ გადავჭყვიტეთ ერთად გვევლო მასწავლებელთან, ასეც მოვიქეცით და დავიწყეთ მომზადება საატესტატო გამოცდისთვის. მასწავლებელთან მისულს იქ უცხო გარემო დამხვდა, თითქმის არავის ვიცნობდიი, ანა კი იმ ბავშვებს კარგად იცნობდა, მეც მასწავლებელმა ყველა გამაცნო იმ დღეს და ბავშვებთან კონტაქტში შევედი. კარგი ბავშვები იყვნენ, დღითიდღე ვუახლოვდებოდი მათ. ბავშვები ძალიან კარგი ხასიათის იყვნენ და მათთან საპრეტენზიო არაფერი მქონდა ძალიან დავმეგობრდით. მათ შორის იყო ერთ-ერთი ნიკა, რომელიც პირველივე დღიდან არ მომწონდა დაა თავიდანვე ვერ შევეწყვეთ ერთმანეთს, სულ რაღაცაზე ვკამათობდით და ისიც სულ იმაზე ფიქრობდა როგორ გვეჩხუბა. გავიდა დრო, ერთ თვეზე მეტი იყო გასული, რაც მასწავლებელთან დავდიოდით ჩემს და ნიკას შორის კიი იგივე დამოკიდებულება იყო, მხოლოდ ის იყო განსხვავებული რომ სულ მეძახდაა ცოლად უნდა მოგიყვანოვოო, მე კი ეს ყველაფერიი საშინლად მაღიზიანებდა. დრო გადიოდა ჩვენ კი ისევ და ისევ ვჩხუბობდით, ის სულ იცინოდა მე კიიი ყველაფერზე ვბრაზდებოდიიი და იმას კიი ეს ყველაფერიი ახალიისებდა. ერთ დღეს მასწავლებელმა ადრე დაგვიბარა დილით, მეც წავედი. იქ მხოლოდ ნიკა იყო სხვა ბავშვები არ მოვიდნენ იმ დღეს. ის დღე სულ განსხვავებული იყო არ გვიჩხუბია. სახლში რომ მოვდიოდით ჩემი ნომერი ჩაიწერაა, ვიფიქრეე ახლა ამას უნდა მობილურზეც მომიშალოს ნერვები თქოო დაა გავღიზიანდი. როცა სახლში მივედიი მისგან შეტყობინება დამხვდა "რა ქენი ლიზიკო მიხვედი სახლში? " არ ვიცოდიი ეს თუ ნიკა იყო დაა მეც მივწერეე, არც კი მოველოდიი თუ ნიკა ასე თბილად მომწერდა, ყოველგვარი სისულელეების დაა საზიზღრობების გარეშე : )) თუმცა ეს ასე აგმოოჩნდა. მესიჯობას შევყევით, მითხრა მდინარეზე მივდივარ დაა დროებითო, მეც ვიფიქრე გამიმართლა და თავი დამანებათქო, მაგრამ ცოტა ხნის მერე ისევ მომწერა მდინარეზე არ წავედი და რას შვრებიო? ეს უკვე ნერვებს მიშლიდა არ მინდოდა მეპასუხა და მიმეწერა მაგრამ მეც ვწერდიი და რატომ არც კი ვიციი. გვიანობამდე ვიმესიჯეთ, გამე ვუთხარი რომ უნდა დავიძინო დილით მასწავლებელი გვაქვსთქო, კარგიო და დავემშვიდობეთ! : )) მეორე დილით მისმა შეტყობინებამ გამაღვიძა უცებ შევარდი სააბაზანოში, არც კი მიპასუხია მის შეტყობინებაზე ისე მოვწესრიგდი, ჩავიცვიი დაა სახლიდან გავედი. არასოდეს ვიპრანჭებოდიი და არც ახლა მიფიქრია ეს მაგრამ ჩემს და უნებურად წამწამები ავიპრიხე დაა ტუჩები ცოტათი გავიმუქე. როდესაც მარშუტიდან ჩამოვედი წინ ნიკა დამხვდა, თურმე მე მელოდებოდა, რომ არ ვუპასუხე მესიჯზე ცოტა გაიბრაზდა კიდეც, გზაში ვიკამათეთ მაგრამ ეს კამათი არ ჰგავდა სხვებს, უფრო განსხვავებული იყო. როცა მივედით მასწავლებელთან ბავშვები ისევ არ დაგვხვდნენ ვიფიქრე რაღაცაში იყო საქმე დაა ცოტა საეჭვოდ მომეჩვენა ეს ყველაფერი. ვკითხე კიდევაც მასწავლებელს დაა არაფერი მიპასუხა. ვიმეცადინეთ ტესტები გავაკეთეთ ერთად, წამოსვლისას ისევ მომაცილა გაჩერებამდეე და დამემშვიდობა, მთელი გზა მასზე ვფიქრობდი სახლში მისვლამდე. როცა შინ მივედი არავინ დამხვდაა სიცარიელე იყოო, ჩემს ოთახში ავედი, კომპიუტერი ჩავრთე და მუსიკის მოსმენა გადავწყვიტე მაგრამ დილით ადრე გაღვიძებულს ჩამეძინა საწოლზე. ეტყობა დედამ მომისწრო და მუსიკაც და კომპიუტერიც მან გამორთო, მე კიი სულ სხვა ხმამ გამაღვიძა, ეს ჩემი ტელეფონის ხმა იყო, ისევ შეტყობინება, ისევ ნიკა. არ მჯერაა, ამ ბიჭს რა უნდა? რის მიიღწევას ცდილობს გავიფიქრე დაა სმს გავხსენი. " ლიზი უნდა ვილაპარაკოთ, გცალია?? თუ არ გინდა ტელეფონზე საუბარიი ხვალ მასწავლებელთან ადრე მოდიი საქმე მაქვს." მე ლაპარაკი არ მოვისურვე დაა დავეთანხმე რათა თავიდან მომეშორებინა. მეტი აგარ მოუწერიაა, არ მომეწონა ეს რომ აგარ მომწერა, მინდოდა ისევ მოეწერა რაიმე მაგრამ არა :@ ადრე დავიძინე, ერთისული მქონცდა როდის გათენდებოდა. დილით დედამ გამაღვიძა. სააბაზანოში შევედიი, მოვწესრიგდი და ახლა ჩემს გარდერობს გადავავლე თვალი, რა უნდა ჩამეცვა არ ვიცოდიი, დედას დავუძახე რომ დამხმარებოდა რაიმეს არჩევაში. მანაც მისი უსაყვარლესი კაბა მირჩია, რადგან ის კაბა მეც მიყვარდა ჩავიცვიი ტმები ავიწიე ცოტა გავიპრანჭე და სახლიდან გავედიი....

იმედია მოოოგეწონებათ, გაგრძელებას ძალიან მალე დავდებ, ეს პირველია რაც დამიწერია და ნელ-ნელა კორექტირებას შევიტან : )))) შემაფასეთ მოგეწონებათ თუ არააა!!