დილას მზის ამოსვლამდე გავიღვიძე და პლიაჟზე გავედი.დიტო უკვე იქ დამხვდა,და ჰორიზონტს გასცქეროდა.ფიქრებში ღრმად იყო ჩაკაგული და ჩემი მისვლა ვერ შენიშნა,მეც ხელი არ შევუშალე და ჩუმად უკან დავჯექი.მზე რომ ამოვიდა წასასვლელად მოემზადა და რომ მობრუნა დამინახა.
-დიდი ხანია აქ ხარ?
-არა დიდი ხანი არაა
-ვერ შეგამჩნიე
-ხო ხელიც არ შეგიშალე ისე იყავი გართული ფიქრებში აჰაჰა,ყავის დალევა ძალაშია?
-კი რათქმაუნდა,ოღონდ ცოტა გავისეირნოთ
-კაი

-თბილისში რა ადგილას ცხოვრობ?
-ნუცუბიძეზე შენ?
-მე საბურთალოზე,მაგრამ ჩემი ძმაკაცი ცხოვრობს ნუცუბიძეზე და ყოველდღე მანდ ვარ თითქმის,თუიცი პატარა კაფეცარის და მანდ ვარ ხოლმე
-მართლა?არასდროს შემიმჩნევიხარ.მაგ კაფის წინ ვცხოვრობ
-ძალიან კარგი,ესეიგი ხშირად გნახავ იქაც
-ხო ეგრე გამოდის
-დღეს სადმე წავიდეთ?
-სად?
-რავი ბულვარში გავისეირნოთ,ან რავი,სადაც გინდა
-კაი გავისეირნოთ,ექვსისთვის მომაკითხე

ძალიან მინდოდა მეკითხა სანდროს იცნობდა თუ არამაგრამ ვერ გავბედე.მთელი დღე მაგ ყველაფერზე ვფიქრობდი.სანდრო ძლივს ამოვიგდე თავიდან და აღარ მინდოდა მეორედ მქონოდა მასთან შეხება.

-ტასო მოგაკითხეს
-ეხლვე ჩამოვალ
-აუ იცოდე რო დაგირეკავ აიღე! თორე ჯერ მაგას მოვკლავ,მერე შენ და სროკზე წავალ! (ირაკლი)
-ნუგეშინია ცუდი ბიჭი არარი.თან შენ საძმაკაცოშია,ჩემი სახლის წინ რო კაფეა იქ ჩითავს ხოლმე,მოკლედ ნუ ნერვიულობ
-ხო ვიცი რო ცუდი ბიჭი არარის,ვიცნობ შორიდან,მაგრამ რომ დაგირეკავ აიღე!
-კაიიიიიიიიიიიი!!!დამანებე ეხლა თავი

-ბოდიში,უბრალოდ ამათხელში ვარ გაზრდილი და ძმებივით მყავს ყველა
-არაუშავს,მე რომ და მყავდეს ან დასავით მეგობარი მეც ეგრე მოვიქცეოდი

ბევრი ვისეირნეთ.ირაკლიმ ალბათ ხუთასჯერ დამირეკა,არ მაცადა არაფერი,რაზეც დიტო სიცილით კვდებოდა.ასე გავიდან 1 კვირა,ყოველდღე მაკითხავდა,სადმე ვსეირნობდით,სახლადე მაცილებდა და მთეი ღამე ესემესებს ვწერდით ერთმანეთს.ძალიან საინტერესო ადამიანი იყო,მასთან ვერ მოიწყენდი.უინტერესო თემაც კი შეეძლო ძალიან საინტერესო გაეხადა.მასთან ყველაფერი მავიწყდებოდა.ერთმანეთის მიმართ სიმპატიები გაგვიჩნდა,არცერთი არაფერს ვამბობდით,მაგრამ რა საჭირო იყო რაის თქმა როცა ორივე ვხვდებოდით და ორივემ ვიცოდით რა ურთიერთობაც გვქონდა.
ზღვას ერთ კვირაზე მეტხანს ვერ გავუძელი,ზოგადად ძალიან მიყვარდა,მაგრამ ერთ კვირაზე მეტხანს გაცერება არ შემეძლო.

-ბავშვებო არ მოგბეზრდათ აქაურობა?
-არა ვაბშე მაგრად ვერთობით.
-კარგით მაშინ თქვენ დარჩით და მე და დიტო თბილისში წავალთ.
-აუ ტეხვას.მაშინ ჩვენც წამოვალთ
-არაარა,თქვენ დარჩით,მედა დიტო წაცალთ
-კაი როგორც გინდა

-ამდენი ბარგი რად გინდოდა?აქ გადმოდიოდი საცხოვრებლად?
-ირაკლიმაც ეგ მითხრა როცა მოვდიოდით აჰაჰა
-კაი წავედით
ბავშვებს დავემშვიდობე.ერთი სული მქონდა როდის ჩავიდოდი თბილისში და ცემს საწოლში როდის დავიძინებდი.
-დაგირეკავ საღამოს
-კაი გკოცნი
-ტასო
-ხო
....
-არა არაფერი,ადი სახლში

-დედა!!ჩამოვედი
-ჩემი შოკოლადისფერი გოგო ჩამოვიდა!როგორ მომენატრე როიცოდე!
-მეც დე ძაან თან
-მომიყევი აბა რა ქენი,როგორ გაერთე
-ძაან მაგარი იყო,მარა მომბეზრდა ზღვა და წამოვედით
-ყველანი ცამოხვედით?
-არა მარტო მე და დიტო
უცბად გამახსენდა რომ დედაჩემმა არ იცოდა ვინ იყო დიტო
-დიტო??დიტო ვინარი დედა?
-ააა,ისეთი არაფერი.მოგიყვები დაჯექი
დედაჩემს დაწვრილებითმოვუყევი ყველაფერი
-ვააიმე დედიკო!ხოიცი ვინმე მანიაკი არ იყოს რაიცი
-კაირა დედა ნუ დაიწყე!მშვენიერი ბიჭია,აი რო ეცლება გაგაცნობ თუ გინდა ამოვიყვან
-კაი დე,მითხარი როდის ამოიყვან და მოვემზადები
-ჩემს დაბადებისრეზე გაგაცნობ,ერთკვირაში მაქ


-ნიი!მალე ცამოდით რააა..იცი როგორ მომენატრეთ?!აი არ იცით.ტან რარაცეები მაქ მოსაყოლი
-ხვალ ცამოვალთ...ზეგ სენი დაბადებისდღეა და როგორ გამოვტოვებთ აჰაჰა
-აუ ხოო...აზრზე არ ვარ რა გავაკეთო,სად გადავიხადო
-კაი მოვიიქრებთ,კაი წავედი ეხლა პლიაჟზე გასვლის ბოლო დღე მაქ
-მიდი ხო,მეც დიტომ უნდა მომაკითხოს

მეორე დღეს ჩამოვიდნენ და სიხარულსისგან ბოლოხმაზე გავკიოდით გოგოები.ბიჭები გაკვირვებულები გვიყურებდნენ.მერე რაღაცეები მოვუყევი.12 საათზე დიტო დაადგა დიდი ვარდების თაიგულით.მომილოცა და გოგოები სახლში წაიყვანა.
მეორე დღეს სალონში ვიყავი,მერე გოგოებს ვთხოვე კაბაზე გამყოლოდნენ.ასე ჯერ არაფერი მომხდომია,ულამაზესი ვიყავი.

-ვაუ ტასო!დღეს ყველას პირი ღია დარჩება
-აჭარბებთ,უბრალოდ მომიხდა
-თან ძალიან

სამივემ ვიყიდეთ კაბა და საღამოსთვის ყველანი მზად ვიყავით.ბიჭებს გადავურეკე და ვუთხარი სად უნდა მოსულოყვნენ.მერე დიტოსაც დავურეკე.

-დიტო რა შვები?
-რავი არაფერს,შენ?
-მე ვემზადები,მისმინე 10საათზე ხოიცი სადან უნდა მოხვიდე
-კი სოფომ მითხრა,მოვალ აუცილებლად,ოღონდ რარაც უნდა გთხოვო
-მთხოვე
-ჩემი ერთი ბავშვობის მეგობარი რომ წამოვიყვანო შეიძლება?
-კი შეიძლება აჰაჰა

9 საათისთვის უკვე მზად ვიყავი.კოჭებამდე შავი ცელში გამოყვანილი კაბა მეცვა,სულ სადა იყო და ზურგი ამოჭრილი ჰქონდა.
10 საათისთვის უკვე ყველა იქ იყო.რომ შევედი ყურადღება ყველამ მე მომაპყრო და უხერხულ სიტუაციაში ჩავვარდი.

-დიტო არ მოსულა?
-არა მითხრა მაგვიანდებაო
-კაი

მხარზე ვიღაცამ ხელი დამადო.
-გილოცავ დაბადებისდღეს ტასო!
-დიტო!!მემეგონა აღარ მოხვიდოდი
-კაი არ გრცხვენია?გაიცანი ეს ჩემი ბავშვობის ძმაკაცია სანდრო
დიტო იღიმოდა და თან ზურგით მყოფი ბიჭი ჩემსჯენ შემოატრიალა.ღიმილი სახეზე შემაშრა სანდრო რომ დაივნახე,სად წავსულიყავი არ ვიცოდი.უცბად გამახსენდა ყველა ის მომენტი,მისი ღიმილი,სისხლი,ყველაფერი ერთად.მას რა სჭირდა?უბრალოდ იდგა და იღიმოდა.ისევ ისე იღიმოდა.ან საერთოდ რა აღიმებდა..ისე გავბრაზდი რამის სახეში ვტხლიშე,მაგრამ დიტოსი მომერიდა...ვერაფერს ავუხსნიდი
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც
-რამდენი წლის გახდით
-17
-ძალიან კარგი...
-დიტო დაგტოვებთ,ჰაერზე გავალ ცოტახნით
-ცუდად ხარ?ხომ არ გამოგყვე?
-არაარა კარგად ვარ,ცოტანით გავალ და მოვალ

ისეთი დაბნეული ვიყავი არ ვიცოდი რა მექნა.დიოსთვის მეთქვა თუ არა,ან საერთოდ რატომ ვიყავი დაბნეული ეგეც არ ვიცოდი,ისხომ ცვეულერივად იდგა,ვითომ არაფერი ყოფილა...

-ნამდვილად კარგად ხარ?
-კი თანაც ძალიან
კარისკენ დავიძარი,მაგრამ მკლავში ძლიერი ტკივილი ვიგრძენი
-ასე რატომ დაიბენი
-არ დავიბენი,უბრალოდ მოულოდნელი იყო,ჩემი შეყვარებულის ძმაკაცი რომ აღმოჩნდი
-შეყვარებულის?
ძარღვები დაეჭიმა და სულ გაწითლდა
-ხო რაიოყო
-არა არაფერი,მე წავედი
-კარგად
-ტასო
-რაიყო
-გილოცავ დაბადებისდღეს
-მადლობა
-გიყვარს
...
არაფერი მიპასუხია.დიდხანს ძალიან დიდხანს ვუყურებდით ერთმანეთს თვალებში.
-დუმილის თანხმობის ნიშანია
აკანკალებული ხმით თქვა სანდრომს
ცოტახანი ჩუმად ვიყავი და კარისკენ დავიძარი.როცა გავდიოდი მოვტრიალდი და ვუთხარი
-ხანდახან დუმილი თანხმობას არ ნიშნავს სანდრო
თბილად გავიღიმე და მარტო დავტოვე