მივუყვები თბილისის წვიმიან ქუჩას, ჩემთვის მარტო. ხელსაც არავინ მიშლის, არც მეგობრები და არც ნათესავები.. დავდივარ და ვფიქრობ, თუ რა ბედნიერი ადამიანი ვარ. მყავს საყვარელი ადამიანები და ვიცი, რომ არასდროს მიღალატებენ და არმიმატოვებენ..
გიორგი, ეს ჩემი სუსტი წერტილია. ჩემი ცხოვრების აზრი, მისთვის ვიძინებ და მისთვის ვიღვიძემ მხოლოდ...
საათს დავხედე, პირველი სრულდებოდა. გამიკვირდა გიორგი რომ არ მკითხულობდა... სახლში წავედი
-გიო, სად ხარ?
-...
-გიორგი... -საძინებელში შევედი და ლოგინზე „ეგდო" და „ეძინა" საკოცნელად გავიწიე და იმხელაზე იყირა გული გამისკდა...
-ბიჭოო..!! გამისკდა გული
-ააჰ.. და გაგახსენდა სახლში ქმარი რომ გყავს?
-არა! და არც ეხლა მახსოვს! წავედი მე მშია და მეორეჯერ აღარ გააკეთო ეგრე, თორემ ფანჯრიდან თავით გადახვალ დაბლა..!
-ნინა, ამ ბოლო დროს სულ რატომ მეჩხუბები?
-მეც არ ვიცი და შენ როგორ გითხრა?
-ჭრელად.. შენ მგონი გშიოდა ხომ?
-ხო
-კაი, მაშინ შენ ჭამე და გელოდები მე აქ -თავი ბალიშზე დადო, შემომხედა, ნერწყვი ჩაყლაპა და თვალები მაგრად დახუჭა. უცებ თავბრუ დამესხა და მუცლის არეში საშინელი ტკივილი ვიგრძენი, კარებთანვე ჩავიკეცე. გიორგი ჩემთან მოქანდა, ჩამეხუტა და მკითხა:
-კარგად ხარ?
-ხო, ხო.. ვსო... -ამოვისუმთქე და ფეხზე წამოვდექი. გიოც ადგა, სამზარეულოში სკამზე ჩამომსვა
-აბა, რას მიირთმევ?
-ვაშლს
-ეგაა გოგო საჭმელი?
-ნუ, ვაშლი მინდა რა
-აჰა, გამომართვი - ხელში 2ვაშლი დაიჭირა, ერთი მე მომცა, ხოლო მეორე თვითონ მიირთვა
-ოთახში წამიყვან, თუ ჩემით წავიდე?
-წაგიყვან
-მალე რა, რით ვერ მორჩი მაგ ვაშლის ჭამას..? -მასთანმივედი და ვაშლი ხელიდან გამოვგლიჯე..
-ეეჰ, რა გეშველება ტო..
-მე მეშველება
თაბრუსხვევებმა ძალიან გამიხშირდა, გიორგიც ატყობდა ამას და ექიმთან წამიყვანა.
-ექიმო, ხომ ყველაფერი კარგადაა?
-დიახ. კარგადაა...
-აბა მაშინ რატომ მაწუხებს თაბრუსხვევები და გულისრევები?
ნინა ხომ? -თავი დავუქნიე თანხმობის ნიშნად- თქვენ სამი კვირის ფეხმძიმე ბრძანდებით.
არ ვიცოდი სად წავსულიყავი, სახეზე ღიმილი დამთამაშებდა, მაგრამ ცრემლებიც მომდიოდა, არ ვიცოდი როგორ მიიღებდა გიორგი ამ ამბავს, მას ხომ ბავშვები საშინლად სძულს, ამიტომ მეშინოდა რომ ბავშვის მოშორებას მომთხოვდა. მე კი ეს არ შემეძლო. ბავშვი ჩემი ყველაზე დიდი ოცნება იყო და ახლა, როდესაც ჩემი შვილი ჩემში ცოცხლობს ვერაფრით ვერ შევუწყვიტავდი სიცოცხლეს... როგორ მეთქვა გიოსთვის რომ გვეყოლებოდა შვილი, შვილი რომელიც მას მთელ დარჩენილ ცხოვრებას „გაუმწარებდა."