16წლის რომ ვიყავი დედა და მამა საზღვარგარეთ წავიდნენ სამუშაოდ, მე კი ჩემს ძმასთან ლუკასთან დამტოვეს. მას განსაკუთრებულად ვუყვარდი ყოველთვის. ჩვენ ვართ ლუკა და სალომე ახვლებიანები. მე და ნინუცა ერთად გავიზარდეთ და ის ჩემი საუკეთესო მეგობარია. ლუკას ხშირად სტუმრობენ ძმაკაცები სანდრო ლაშა და ილია. უნდა ვაღიარო ისინი ძალიან მიყვარს. ისინიც პატარაობიდან მეგობრობენ და ერთმანეთს ყოველთვის გვერდში უდგანან.
დილით ათი საათი იყო ლუკამ რომ გამაღვიძა
-სალიი ადექი რა ძაან გთხოვ და მაჭამე რამე თორე მოვკვდები.
-ცოტა ხანი მოითმინე რა მეძინება-წამოვიბუტბუტე და ძილის გაგრძელება ვცადე მაგრამ ვინ გაცადა.
-აუ გთხოვ ვკვდები ისე მშია.-მაინც არ მასვენებდა
-კარგი ხო მოვწესრიგდები ახლავე-საწოლიდან წამოვდექი და აბაზანისაკენ გავეშურე. ჩავიცვი ტანსაცმელი და დაბლა ჩავედი. ცეზარის მომზადება დავიწყე. კარზე ვიღაც იყო და ლუკამ გაუღო.
-ვაა ნინუცა მოვიდა-მაგრად ჩაეხუტა- როგორ ხარ?
-კარგად ლუკა შენ როგორ ხარ?
-როგორ ვიქნები მაშიმშილებს შენი დაქალი-გაიცინა და ჩემზე ანიშნა.
ცეზარი გავაკეტე და მაგიდას მივუსხედით. ლუკა ისე ილუკმებოდა შემეშინდა არ დამხრჩვალიყო.
-რა იყო ლუკა ვინმე მოგსდევს? არ დაიხრჩო -სიცილით ვუთხარი.
-ნუ გეშინია შენ - მანაც გაიცინა.
ჭამას რომ მოვრჩით მაგიდა ავალაგე და მე და ნინუცა ჩემს ოთახში ავედით, კარგად მოვკალათდით და ფილმი ჩავრთეთ. მარა არც ფილმის ყურება გვაცადეს.
-სალი და ნინუცა ჩამოდით ვიღაც უნდა გაგაცნოთ.-დაგვიძახა ლუკამ. დაბლა რო ჩავედით ლაშა ილია და სანდრო გადავკოცნე და უცხოსთან შევჩერდი. რო შევხედე დავიბენი ისეთი ეშხიანი თვალები ქონდა.
-სალი ნინუც გაიცანით დემეტრე ბენდელიანი. - უცხომ თვალები შემომანათა და გამიღიმა.
-სასიამოვნოა - მეც გავუღიმე. მერე ნინუცას მიუბრუნდა და მანაც გაუღიმა.
მე და ნინუცა ბიჭებთან ერთად ვისხედით და ვსაუბრობდით. დემეტრე თვალს არ მაშორებდა. მე სამზარეულოში გავედი წყლის დასალევად. ლუკაც შემოვიდა.
-სალ დემეტრე ცოტა ხანი ჩვენთან იცხოვრებს და ოთახი გაუმზადე რა.
-კაი ახლავე. -მაღლა ავედი და ოთახი მოვამზადე. დღეს ნინუცა ჩემთან რჩებოდა და მიხაროდა. მთელი ღამე ვჭორაობდით და გამთენიისას ჩაგვეძინა. მარა მაინც გაგვაღვიძეს სკოლაში უნდა წახვიდეთო. ჩვენც სხვა რა გზა გვქონდა ავდექით გავემზადეთ და დაბლა ჩავედით. ლუკა და დემეტრე სამზარეულოში იყვნენ და ცდილობდნენ რამე მოემზადებინათ, მაგრამ არცისე კარგად გამოსდიოდათ.
-თქვენ არ გშიათ?- გამოგვძახა ლუკამ.
-არაა გვაგვიანდება ჩვენ. -ამ დროს წელს ზემოთ შიშველი დემეტრე გამოვიდა სამზარეულოდან და წინ დაგვიდგა. მე თვალს ვერ ვწყვეტდი მის ნავარჯიშებ სხეულს. ნინუცამ ეს შეამჩნია და ხელზე მიჩქმიტა. ამაზე დემეტრეს გაეღიმა მაგრამ არ შეიმჩნია.
-მე წაგიყვანთ სკოლაში. - გული რამის წამივიდა თავისი ცისფერი თვალები რომ შემომანათა.
-არ გვინდა ჩვენით წავალთ-გავუღიმე და კარისკენ წავედით მაგრამ გაგვაჩერა.
-მე არ მიკითხავს და არც შემომითავაზებია - მანქანის გასაღებს ხელი დაავლო და კარისკენ წამოვიდა.
-ესე მოდიხარ? -კითხა ნინუცამ და გაიცინა.
-უი-თვითონაც გაეცინა მაღლა ავიდა მაისურის ჩასაცმელად. მე და ნინუცა მანქანასთან ველოდებოდით. მალე ჩამოვიდა. მანქანაში ჩავჯექით. მთელი გზა ხმა არ ამოგვიღია არცერთს. ბოლოს დემეტრემ დაარღვია სიჩუმე.
-რო წამოხვალთ დამირეკეთ და მოვალ-გაგვიღიმა- ოღონდ არ მითხრათ ჩვენთვითონ წამოვალთო-გაიცინა.
მანქანიდან გადავედით მე და ნინუცა. როგორც ყოველთვის მთელი დღე უაზროდ გავიდა სკოლაში. სკოლიდან რომ გამოვედით დემეტრე მანქანასთან გველოდებოდა და სიგარეტს ეწეოდა. მანქანაში ჩავსხედით და სახლისაკენ წავედით. რო მივედით ჩემი ძმა სახლში არ დაგვხვდა. დემეტრემ მითხრა სანდროსთან ერთად არის საქმეზე და არ ვიცი როდის დაბრუნდებაო. ტელეფონი ავიღე და ლუკას დავურეკე.
-ლუკა სად ხარ?
-საქმეზე ვარ პატარა და დღეს არ მოვალ სახლში.
-კარგი - მოწყენილი ხმით ვუთხარი და გავუთიშე.
დილით ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა. ვინ იქნებოდა თუ არა ნინუცა.
-სალი მიდი ჩაიცვი და ჩემთან გამოდი.
-მეძინა სხვათაშორის -ამოვიბურტყუნე.
-მალე გელოდები იცოდე - პასუხის გაცემაც არ მაცადა ისე გამითიშა. ავდექი სააბაზანოში შევედი მოვემზადე. დაბლა დემეტრე დამხვდა.
-დილამშვიდობისა -გამიღიმა და ყავა მოსვა- სადმე მიდიხარ?
-ნინუცასთან და მალე დავბრუნდები.
-წამოდი მე წაგიყვან
-უარის თქმას აზრი არ აქვს ხო? -გავუღიმე.
-რათქმაუნდა არა -მანაც გამიღიმა და შუბლზე ფრთხილად მაკოცა. სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა მაგრამ ვერ მივხვდი ეს რატომ გააკეთა. მანქანაში ჩავსხედით და ნინუცას სახლისკენ წავედით. არცერთი ხმას არ ვიღებდით ბოლოს დემეტრემ დაარღვია სიჩუმე.
-წამოსვლისას დამირეკე და მოგაკითხავ - თბილად გამიღიმა. მე მანქანიდან გადავედი. ნინუცასთან ფილმს ვუყურე და მალევე გადავწყვიტე წამოსვლა. დემეტრეს რომ დავურეკე ხუთ წუთში სადარბაზოსთან მელოდებოდა. მანქანაში ჩავსხედით თუმცა სახლის მიმართულებით არ წავსულვართ.
-სად მივდივართ?
-ერთი ძლიან ლამაზი ადგილი ვიცი - არც შემოუხედავს ისე მიპასუხა. მანქანიდან რომ გადავედით წინ ულამაზესი ხედი გადაგვეშალა. ათი წუთი არცერთი არ ვიღებდით ხმას. ბოლოს ისევ დემეტრემ დაარღვია სიჩუმე.
-მკითხე რაც გინდა - თავისი ცისფერი თვალები შემომანათა-ვიცი რომ გაინტერესებს ჩემს შესახებ რაღაცეები. მე მხოლოდ გავუღიმე და ისევ თვითონ დაიწყო
-ხუთი წლის წინ გადავედი გერმანიაში საცხოვრებლად. ჩემი ოჯახი ისევ იქ ცხოვრობს საოჯახო ბიზნესი გვაქვს. მყავს ერთი უფროსი ძმა თორნიკე. აქედან წასვლას აღარ ვაპირებ - დაასრულა და მე შემომხედა.
-მე... - გამაწყვეტინა
-ვიცი ყველაფერი - გამიღიმა -ჩემი ჩიტები მყავს აქ.
სახლში რომ დავბრუნდით გვიანი იყო. დასაძინებლად წავედი. როცა მეძინა დემეტრე შემოვიდა და საწოლზე ჩამოჯდა ტუჩები ყურთან ახლოს მომიტანა
-მიყვარხარ პატარავ-იჩურჩულა და შებლზე ფრთხილად მაკოცა.


გამარჯობა გავაგრძელო? ნახევრად უკვე დასრულებული მაქვს ველოდები თქვენს კომენტარებს ვიცი რომ ბევრი შეცდომაა და გამოვასწორებ