იმ გაკვეთილზე ჯგუფში არ შევსულვარ, მაგრამ მეორეზე კი შევედი, მაგრამ მასწავლებელს წინასწარ ვთხოვე
_აუ, მას გთხოვთ სხვაგან დავჯდები ან ანდრო გადააჯინეთ
–ანდრო ვინაა? ახალია ვინმე?
–ხო ახალია
–კი მაგრამ რატომ?
–საშინლად გამაღიზიანა, და სხვაგან დავჯდები რაა, გთხოვთ
–კარგი, ელესთან დაჯექი
გამიხარდა, რადგან ელესთან ახლოს ვიყავი, ძალიან კარგი ბავშვი იყო, მეგობრული, ერთგული, თანაც ძალიან საყვარელი, და არ იყო მომაბეზრებელი როგორც სხვა. მაგალითად ანდრო, ისე გარეგნობით სიმპატიური იყო, მაგრამ რად გინდა შინაგანად მახინჯია. ნუ ჯერ ჯერობით ეგრე ვფიქრობ, და მერე რას იზამს არ ვიცი..
გაკვეთილები რათქმაუნდა საშინლად გაიწელა, მასწავლებლების ტიქტიკი და ყვირილი, როგორც იქნა გავიდა.. გარეთ ჩემი ძმა მელოდებოდა, გამიკვირდა რადგან ია არ მაკითხავდა ხოლმე.
_როგორ მოხდა რომ მოხვედი?
_რავი აბა...... პატიების ნიშნად
–რა საყვარელი ხარ
სახლში რომ მივედი, ჯერ ვიმეცადინე ხოლო შემდეგ კომპთან დავჯექი, ცოტახანი ვიჯექი მაგრამ
_გოგო, შენ დაამთავრე მეცადინეობა?
_კი
_მაშინ რას უზიხარ აქ, წადი დაწექი!
–აუუ არ მინდაა
–დაწექი მეთქი!
_არა
_დროზე ახა, ნერვები არ მომიშალო, ისედაც არ ვარ კარგად მალე, დროზე!
_აუ კარგი რა, აჰა კიდე, ისევ მიყვირი. რა გინდა? რას მერჩი? შენ რომ ცუდად ხარ შენ გგონია მე არხეინად ვარ?! პირიქით, შენთვის უფრო ადვილლი გადასატანია ეს ყველაფერი, მე კი სითბო მაკლია დედისაგან და მამისაგანაც. მე ის არც მახსოვს არცერთი მახსოვს გსმის ეს ძალიან რთულია ჩემთვის, ამას ვერ ვიგებ... შენ პირიქით უნდა დამიცვა, და აი მიყვირი
_გეყოს!
_არა, ეგრე ამბობ სულ, აღარ შემიძლია აღარ.. გამომეკიდები, მერე თითქოს მამშვიდებ, და მეხუტები, მეუბნები რომ ასე აღარ იზამ, მაგრამ რაა? რა იცვლლება ამით გამაგებინე! მეორე დღესაც იგივე, მესამესაც, მეოთხესაც.... უკვე აღაღ შემიძლია ნიკა. გესმის! იცოდე თი კიდე ასე გაგრძელდება მე ამ სახლიდან წავალ, მე არ მინდა რომ შენთან ვიყო თუ არაფერი შეიცვლება ჩვენს შორის, აი როგორც ახლაა ასეე! გაიგე?! გესმის! მაგას მირჩევნია სულ მარტო ვიცხოვრო, ყველასგან შორს, მირჩევნია ბავშვთა სახლში წავიდე, ასე აღარ შემიძლია.
_რაებს ბოდიალებ და გეყოს (საშინლად გაღიზიანებული იყო)
_არ მეყოფა, გამიგე?! ერთხელ და სამუდამოდ!
_ნია!
_პასუხი გამეცი!
_ვაიმე.... ნია, მაღიზიანებ უკვე
_არ მაინტერესებს, მითხარი მეთქი!
ხმა არ ამოუღა არაფერს ამბობდა მაგრამ გამწარებულიიყო და სილა გამაწნა, მთელი ძალით დამარყა. თავი ვერ შევიკავე და ავქვითინდი
_ნია მაპატიე, ნია გესმის არ მინდოდა, მართლაარ მინდოდა ნია..
_შემეშვი! მას აღარაფერი უთქვამს არ შემეწინაამღდეგა, მეც კი უხმოდ და ჩუმად გავედი დასაძინებლად, მაგრამ არ მეძინებოდა, საშინლად მატკინა გული, გამუდმებით ჩემ ძმაზე ვფიქრობდი, ჩემ ოჯახზე. ისინი წესიერად არ მახსოვდა რადგამ მაშინ პატარა ვიყავი როცა დედა მოკვდა, ხოლო ამის შემდეგ ერთ თვეში მამამაც მიგვატოვა, ცოლი მოიყვანა,ამან კი სულ გადამრია და გამაღიზიანა, ჩემი ძმაც დაბოღმილია. მას არავინ ყავს ისიც მეცოდება, ახლაც შემეცოდა ეატომღას, მას მატრტო მე ვყავარ, მაგრამ ახლა არაფრის თავი არ მქონდა, ძალიან ცუდად ვიყავი... მთელი ღამე არ მეძინა, მეორე დღეს სკოლაში არ წავსულვარ ასე გაუნძრევლად და ხმის ამოუღებლად ვიწექი გაშეშებული, სრულიად თავისუფლად ვგრძნობდი თავს... უფრო და უფრო ცუდად ვხდებოდი რადგან ძალიან მშიოდა, დრო გადიოდა მე კი ისე ისე გაუნძრევლად ვიყავი, ხანდახან ჩემი ძმა შემოდიოდამთხოვდა რომ ავმდგარიყავი მაგრამ მე ხმას არ ვიღებდი ამიტომ ისევ გადიოდა.. ასე უაზროდ გავიდა 5 საათი, უკვე საშინლად ვიყავი ძალიან მშიოდა, თავიც ამტკივდა, მაგრამ ადგომაც მესინოდა, რადგან როცა ასე ვიყავი გონებას ვკარგავდი, ეს რათქმაუნდა ჩემმა ძმამ იცოდა და ამიტომ შემოდიოდა ხშირად.. აი კიდე მოვიდა
_ნია, გთხოვ მაპატიე არ მინოდა ეგრე, ძალით არ მინდოდა, მაგრამ ჩემიც გაიგე? მეც ძალიან მიჭირს, მეც ცუდად ვარ ნია, გესმის. სამსახური დავკარგე, სულ მის ძებნაში ვარ და იცი თუ ვერ ვიშოვე რამე შიმშილით დავიხოცებით, გესმის? მაპატიე, მართლა, ხომ იცი როგორ მიყვარხარ?! უბრალოდ არ მინდოდა, მართლა... მაპატიე... შენ სახეზე არ მომწონხარ ცუდად ხომ არ ხარ?!
_კი, ცუდად ვარ, საშინლად ცუდად, თავი მტკივა, მშია..
_არ ადგე არ გაინძრე თავს ძალა არ დაატანო. (მშვიდად მითხრა, მაგრამ ეთყობოდა რომ ნერვიულობდა)
ხელში ამიყვანა და სუფთა ჰაერძე გაიყვანა ხოლო შემდეგ საჭმელიც მომიტანა, ცოტა აზრზე მომიყვანა.. ახლა გაცილებით უფრო კარგად ვგრრძნობდი თავს...
_ნია, მპატიობ?
ამ სიტყვამ გული ამიჩუყა რადგან, მთელი გულით და გრძნობით მითხრა, თითქოს ასე არავისთვი არაფერი უთხოვია არასდროს... თან სახეც საშინლად არეული ჰონდა, და თან ძალიან ნაღვლიანი, ალბათ ერთ რამე არასასიამოვნოს ეთყოდი და ალბათ აქვითინდებოდა...
დიდი პაუზის შემდეგ ვუთხარი
_კი...
მას უცებ სახე შეეცვალა, გაუბრჭყინდა, და მტელი გულით და არსებით ჩამეხუტა
_მიყვარხარ პატარავ, იცი პირობას გაძლევ ასე აღარასოდეს მოგექცევი, ჩემო საყვარელლო და რთადერთო, შენს მეტი არავინ მყავს!
_არც მე.. მიყვარხარ...
იმ დღეს არცერთი არსად გავსულვართ, ერთად ვიყავით... სულ მარტონი..
_ნია
_ჰოო, რაიყო?
_ხვალ სკოლაში წახვალ?
_კი
_კარგი... მე წაგიყვან და იქიდანაც მე მოგაკითხავ... ჩემო ლამაზო..

გავაგრდზეო????