ნივთებს ალაგებდა და თან ფიქრობდა რა იქნებოდა მომვალში ?
უკვე ახალი სახლი იყიდა, შედარებით პატარა მაგრამ კომფორტული .
გვერდით ბინაში , ეს ბინა კი გაყიდა .
გაყიდა და დაკარგა მთელი ბავშვობის მოგონებები , გულში გამჯდარი და ჩაბუდებული სევდა არ აძლევდა უფლებას უემოციოთ დაეტოვებინა თავის ბავშვობის კუთხე და ბინა , რაც 2 წლის წინ გარდაცვლილი მშობლებისგან ერთადერთ სახსოვრად დარჩა .
მაგრამ რა ქნას ? ასე იყო საჭირო დეიდამისმა სახლი ჩაადებინა და იპოთეკით დაატვირთინა , მერე ვალი ვეღარ გადაიხადა და იძულებული იყო სახლი დროულად გაეყიდა დარჩენილი თანხხით კი ახალი პატარა ბინა ეყიდა .
კიდევ კარგი მის გვერდით კარის მეზობლად მოხუცი იაფათ ყიდდა ბინას , დრო იხელთა შეუთანხმდა ამ კაცმა უფრო დაუკლო ნაცნობობის გამო და ასე იყიდა მეორე ბინა.
სახლის მყიდველი არ იცის ვინ არის , მისი იურისტი მივიდა და ყველაფერი გადააფორმა მყიდველის სახელზე , ცოცხალი თავით არ ჩნდებოდა უცნობი პირი.
ცრემლიანი თვალებით შეჰყურებდა კედლებს , მისი ოთახის ფერად კედელს , რომელზეც ბავშვობის მოგონებებიი იყო ასახული .
ერთ კედელზე მთლიანად მისი , ოჯახის და მეგობრების ახლო მეგობრების წარწერები იყო , მეორეზე თავისი ნახატები , ხო ძალიან უყვარს ხატვა და მთელი კედელი მოხატული აქვს ლამაზი ფიგურებითა და ... და თავისი პორტრეტით .
სამახსოვროდ მობილურით ფოოტოები გადაუღო კედლებს და ცრემლიანი თვალებით გამოიხურა ოთახის კარი .
4 ოთახიანი სახლის ყველა კუნჭული , თითო ეულ ბედნიერ მომენტს ინახავდა და ეს უფრო წყვეტდა გულს . დეიდამისზე საშინლად იყო გაბრაზებული , რომელმაც უმოწყალოდ დააბრალა ყველაფერი სასამართლოში .
იმდენი ძალა არ შეწევდა ყველაფერი დაემტკიცებინა მაგრამ მისმა ადვოკატმა ყველაფერი მის სასარგებლოდ დაამტიცა , საბედნიეროდ ქალი იძულებული გახდა ჯარიმა გადაეხადა ძმის შვილისთვის .
ასე გაწყდა მათ შორის ურთიერთობა .

უკვე დაცლილ სახლს აზლუქუნებულმა მოავლო თვალი და კარი გამოიკეტა .
ახალ სახლში გავიდა და სავარძელში მიესვენა .
გადაბარგება რამდენი დღით ადრე დაიწყო და ყველაფერი დაალაგებული აქვს საბედნიეროდ უკვე .
ძველი სახლის გასაღები ტუმბოზე მიაგდო და მტვერში ამოგანგლული სააბაზანოსკენ წავიდა .
იქვე დაგდებულ მობილურს ხელი მოჰკიდა და დაქალის ნომერი აკრიფა .
-ნინუშ არ გინდა ჩემს ახალ ბინაში გადმოცუნცულდე ? - მხიარულ ნოტაზე დაიწყო საუბარი დაქალის მიმართებაში .
-ლიზუუ რო არ ვიცი სად არის ? - აფხუკუნდა დაქალი .
-შენ და შენი მკვლელი იუმორი რაა - აბუზღუნდა ნერვებ აშლილი ლიზა - გამო მიდი რა გთხოვ .
-კარგი ხო ამოვალ ამ სიცხეში არ გინდა მანდ გამოსვლა ? - აბუზღუნდა ისიც .
-ქალოო ნუ გამაგიჟე ჩემს ქვეშ რამდენიმე სართულით ქვემოთ ცხოვრობ - ელაპარაკებოდა და თან ნივთებს იღებდა , რომ საბანაოდ შესულიყო .
-კარგი ხო ამოვალ .
-ნახევარ საათში აქ იყავი ეხლა უნდა გადავივლო წყალი .
-კარგი - გაუცინა და მობილური გაუთიშა .
საბანაოდ შევიდა წყალი გადაივლო და იქიდან გამოსულმა თეთრი პირსახოცი მოიხვია სველ ტანზე , თმა გაიშალა და აქეთ იქით გადაიყარა .
ფეხზე ჩაცმაც არ აცადა კარზე ზარი , რომ გაისმა .
ფეხშიშველი გატანტალდა პირსახოცის ამარა შემოსასვლელში და გაგრილების მიზნით თმა უკან გადაიყარა .
-რა პუნქტუალური ხ ... - სიტყვა ვერ დაამთავარდა კარში ნინუცას მაგივრად მაღალი სიმპატიური ბიჭი , რომ აეტუზა , გაკვირვებულმა აათვალიერა მამა კაცი და რაც 24 წლის ასაკში ნერწყვები არ უყლაპია ერთბაშათ გადაუსვა სასულეშI .
ლოყებ ახურებულმა ძლივს ამოიღო ხმა და კარის სახელურს მთელი ძალით დაეყრდნო .
-რა გნებავთ ? - ჰკითხა მოკრებილი ძალებით და კიდევ ერთხელ აათვალიერა .
-მე ამ ბინის ახალი პატრონი ვარ და გასაღები უნდა დაეტოვებინა ძველ მეპატრონეს თუ არ ვცდები .
"თვალებში მიყურე" - გაიფიქრა თავისთვის და გაბრაზებული იმაზე , რომ თვალებში კი არა მთელ სხეულზე უყურებდა მამაკაცი იქვე დაგდებულ გასაღებს დასწვდა .
-ესეიგი თქვენ ხართ ჩემი ბინის პატრონი ? - ჰკითხა წარბ აწეულმა და თმა ერთ გვერდზე გადაიწია .
-აა შენ ხარ ჩემი ბინის ძველი პატრონი ? - ირონიულად ჩაეკითხა და უცებ გადავიდა შენობით ფორმაზე უცნობი .
ლიზამ ცინიკური ღიმილი აიკრა სახეზე და კარს უფრო მძლავრად დაეკიდა .
-კიდევ რამე გინდათ ? - თქვენობით ფორმას ინარჩუნებდა გოგონა .
-არა მადლობა ისა რა მინდა გკითხო , ანდა კარგი არაფერი - ჩაიცინა და ცინიკური სახით მიბრუნდა თავისი კარისკენ .
-მოხვედი ? - ჰკითხა და დაქალს გაუღიმა .
-კი მოვედი შენ რა ფორმაში ხარ რა იყო ჩაგეცვა რამე-დაუბრიალა თვალები ლიზას .
-შენ მეგონე და ... - მხრები აიჩეჩა და ნინუცა კარში შეატარა .
უკან შეყვა და კარი გამოიკეტა .

ორი დღე ისეთი რემონტისგან შემაწუხებელი ხმა გამოდიოდა მისი ძველი სახლიდან , იმ ჭკუაზე იყო წასულიყო და ეჩივლა , მაგრამ მერე , რომ გაახსენდა თვითონ ახალი სახლის მოწყობაზე რამდენი იწვალა და როგორ გაბრაზდა ერთმა მეზობელმა "ჭორიკანამ" შენიშვნა , რომ მისცა გადაიფიქრა .
დანანებით და ცრემლებით ფიქრობდა , რომ ის სახლი შეიცვლებოდა , შეიცვლებოდა და შეიცვლებოდა კედლებზე ფერი აბა იმ კუთხეებს ხომ არ დაანგრევენ ? სადაც ამდენი მოგონება აქვს?
ძალიან არ მოსწონს ის აზრი , რომ მის ოთახში დახატული მისივე პორტრეტი და ის ხელმოწერები რა დედისგან და მამისგან დარჩა განადგურდება .
ერთი მომენტი ისიც კი იფიქრა ახლა ამ შპალერს ავიღებ და წავიღებოდა მაგრამ მერე სწრაფად განდევნა უაზრო ფიქრები თავიდან .
მისი ყოფილი ბინის ახალი პატრონი თვალითაც აღარ უნახავს , რემონტის დროსაც ის იურისტი მოდიოდა ვიღაც კაცთან ერთად იდგნენ და დასჩხაოდნენ მუშებს ძალიან საყვარლად .
ასეთი ტკბილი დაჩხავლება არასდროს უნახავს , სულ ეგონა , რომ ყველა მუშებს უყვიროდა ამიტომ ექცეოდა მათ ასე მოწიწებით სხვებისგგანაც ეყოფათ ჩხუბი და ყვირილიო .
ერთხელ ყური მოჰკრა , როგორ ეუბნებოდა იურისტი მეორე კაცს , რომ მის პატრონს უთქვამს მუშებთან ტონს არ აუწიოთო .
ამაყად გაიჯგიმა და კარში დინჯი ნაბიჯებით შევიდა , აბა ? ასე შეიძლება იმ ადამიანებზე ბრაზის გამოვლინება , რომლებიც წვალობენ და რაღაც , რომ იშოვონ ჰაერში არიან გამოკიდებულები ?! არა !
მართალია ფულს უხდიან მაგრამ დახმარება ხომ მაინც დახმარებაა ?
ესაა მათი საქმე და უნდა აცადონ !
გამიგია ერთხელ რაღაცის თქმა , დაკვალიანება მაგრამ ყოველ წამს იმის გამეორება , რომ რამე არ დაიჩხაპნოს და არ გაფუჭდეს შეძლება ? გაუგონარი ამბავია მისთვის ეს .

2 კვირა ისე გავიდა მთელი დღე ყურებში წუილი გაუდიოდა .
მაგას თავი გავანებოთ დილის 6 საათიდან , რომ იწყებდნენ ამ რაღაცეების ბჟუილს და სულ სახე აწითლებული წამოყობდა ბალიშიდან თავს და მუშტებს უშენდა კარს.
ზოგჯერ ოცნებობდა ბიჭი ვიყო რას ავიმყრალებდი ენასო .
ამიტომ კულუტურული ლანძღვით შემოიფარგლებოდა , გულს , რომ იჯერებდა წყალს გადაივლებდა და ისევ დაიძინებდა .
საღამოს ადრე დაიძინა ნაბანავებმა გრილი პენუარი მოირგო ტანზე და საწოლში შეწვდა .
სამაგიეროდ ახალ ხერხს მიმართა , ნაუშნიკები გაირჭო ყურებში და თავისი სიჭკვიანით გახარებული საწოლში გაიჯგიმა სახე გაბადრული ამაყურად .
ვაი და ამანაც , რომ არ გაჭრა ? მისი საძინებლის გვერდით იყო ყოფილი სახლის საძინებელი , დილას კედელში იმხელა ხმაზე შეატარ გამოატარეს რაღაც ნაუშნიკები კინაღამ ყურებში აუფეთქდა , დენდარტყმული წამოხტა საწოლზე და გაბრაზებული გავარდა მისაღებში . აქით იქით დადიოდა და პენუარის ბოლოებს თითებს გაბრაზებული მაგრად უჭერდა .
ადგილზე შეხტა კიდევ ერთი ხმა , რომ გაიგო .
აფექტურ მდგომარეობაში მყოფმა ვერც კი მოზომა რა ეცვა ისე გამოგლიჯა კარი და გარეთ გავარდა .
გარეთ გავარდა და პირდაპირ თავით შეეჯახა მყარ , დაკუნთულ , მკვირ სხეულს .
უფრო ნერვებ მოშლილმა სახის ზელვით სახე დამანჭულმა აწია თავი და ჰოპ .
მით უკეთესი პატრონს მიახლის ყველაფერს აბა მუშები რა შუაში არიან ?!
-თქვენ ბინის პატრონი ხომ ? - გაღებულ კარში შებრუნდა და კარის სახელურს ჩამოეკიდა .
მის მზერას თვალი გააყოლა და , რომ გააცნობიერა რა ფორმაში იდგა მის წინ და ეს უკვე მეორე შემთხვევა იყო დენდარტყმულივით მიკეტა კარი და ზედ აეყუდა .
ოთახში შეირბინა და თხელი ატლასის გრძელი შავი ხალათი შემოიცვა .
შეკვრასაც კი ვერ მოაბა თავი გაბრაზებულმა ანება თავი და კარი ისევ გამოგლიჯა .
-კი პატრონი - ცინიკურად გაუცინა ბიჭმა და ისევ აათვალიერ ჩაათვალიერა ლიზა.
-მერე არ შეგიძლიათ , რომ დილის ექვსი საათიდან არ დაიწყოთ სარემონტო სამუშაოები ? ჩემს გვერდით ოთახში იმხელაზე დაიღმუვლა რაღაცამ კინაღამ გული გამისკდა - საუბრობდა ემოციებით და ხელებს აქეთ იქით იქნევდა , ტუჩები საყვარლად მოეკუმა და სახეზე ოდნავ წამოწითლებულიყო .
მამაკაცის უკნიდან ნაცნობი სხეული დაინახა და ნინუცას დანახვაზე ოდნავ დამშვიდდა . მისი ფხუკუნი , რომ მისწვდა ყურთა სმენას და შემდეგ სიცილი გონს ძლივს მოეგო და კითხვის ნიშნიანი მზერა მიაპყრო დაქალს.
-ბალიში აგიფეთქდა? - ჰკითხა და თმა გაუსწორა დაქალს - გამარჯობა - გაუღიმა ახალ მეზობელს .
-კი ამიფეთქდა და ნეტავ რატომ ? - ამობურტყუნდა ხელი გააშვებინა ნინუცას თვითონ კი თმის გასწორებას შეუდგა და აგრესიულად ისვამდა ხან იქიდან ხან აქედან ხელებს .
-იცით მუშებს სხვა დროს უბრალოდ არ სცალიათ და იძულებული ვარ , რომ ასე გავაკეთო - აიჩეჩა მხრები ვითომ გულრწფელად , თან ცინიკურ მზერას არ იშორებდა სახიდან - ძალიან დიდი ბოდიში , რომ - ამაყად გაჯგიმული ელოდა ბოდიშს ძილის დაფრთხობის გამო მაგრამ შენც არ მომიკვდე - რომ ბალიში აგიფეთქეთ - ირონიულად ჩაიცინა და კარში შებრუნდა , მერე თითქოს რაღაც გაახსენდა და თავი უკან მოაბრუნა ნინუცას შეხედა და ჩვეულებრივად გაუღიმა - გამარჯობა .
ესღა თქვა და სახლში შესულმა კარი მოიკეტა .
ორად მოკეცილი ნინუცა სიცილს ვერ იკავებდა დაქალის დაბღვერილ სახეზე , რომელზეც ნათლად იყო გამოხატული გაბრაზება და აგრესია ახალი მეზობლის მიმართ .
-ახლა შენს შუბლზე წერია " ცხოვრებას გაგიმწარებ შე უბედურო ჯერ მაცადე"
ჩაიფხუკუნა ნინუცამ და დაბღვერულად მოცინარ ლიზას თვალი ჩაუკრა .
ბოლოს მასაც გაეცინა და სახლში შეატარა , კარგი ჩაკეტა და დივანზე მასთან ერთად დაჯდა .
-რა მოხდა კი მაგრამ ? - ჰკითხა ღიმილით.
-რა და - მთელი ემოციებით დაიწყო და ჩაამთავრა საუბარი , ხელებ ისე უპრაგუნოდ იქნევდა ერთი ორჯერ ნინასაც მოარტყა სახეში .
-კარგი ჰო კარგი - გაიცინა და ხელები ჰაერში აღუმართა მშვიდადო . - ძაან სიმპო კია. - მხრები აიჩეჩა უდარდელად .
-ხეპრე იდიოტი- ჩაიფრუტუნა და სამზარეულოში გავიდა - ყავას დალევ ?
-არა წვენი დამისხი -გაყვა ნინუცაც .
-თან ყველაზე ღადაობა რა არის იცი ? სულ ორჯერ ვნახე და აქედან ერთხელ პირსახოცით მეორედ პენუარით მერე ატლასის ხაალათით - ფრუტუნებდა თავისთვის .
-მოიცა ხალათი არ გეცვა ?
-რომ მივხვდი რითი გავვარდი და როგორ მიყურებდა შემოვვარდი და დებილივით მოვუხურე კარი ხალათი შემოვიცვი და უკან გავვარდი.
-ჰაჰაჰჰა - მუცელზე იჭერდა სიცილით ხელებს ჩიკვილაძე.
-ნინუცა ნუ დამცინი! - თითი დაუქნია გამაფრთხილებლად დაქალს .
-ისე გახსოვს ? ბაღშიც ვინმზეზე , რომ ბრაზდებოდი ან კლასშიც სულ ასე იცოდი არც დაფიქრდებოდი ისე დატუქსავდი და მერე ნანობდი - ღიმილით გაიხსენა ბავშვობის წლები ჩიკვილაძემ .
-შენ გგონია ახლა ვნანობ ? - ირონიულად აზიდან წარბები ჩაჩუამ .
-მეგრული სისხლი გაქვს და რატომ უნდა ინანო - გაიცინა ისევ .
-ისე მე რანაირი მეგრელი ვარ სულ მაინტერესებს - გაიცინა ლიზამაც - აფერისტი მე არ ვარ არაფერი მეგრული მე არ მაქვს - იცინოდა ისევ .



^^^
რომ გაიგო რემონტი დასრულდაო ისეთი ბედნიერი იყო საწოლზე ხტუნაობდა მოკისკისე ნინუცასთან ერთად .
იმ ღამეს თავისთან დაიტოვა და ერთად მოთავსნენ ლოგინში .
თეთრი ბრეტელიანი მაიკა გადაიცვა და მოკლე საღამურის თეთრი შორტი მოირგო ტანზე .
გაბადრულები საუბრობდნენ და უკვე ჩაძინების პირას იყვნენ სიმღერა , რომ გაისმა გვერძე ბინიდან .
გაბრაზებული ჩაჩუა საწოლზე წამოჯდა და თმაში ხელები კაი ნევროზიანი ქალივით წაივლო .
-ვაიმე შემომაკვდება გეფიცები - დასჭექა და ხელი ისეთი სიმძლავრით მიარტყა კედელს თვალებ აცრემლებული წამოხტა ფეხზე და ხელის ზელვას მოჰყვა .
სრუტუნით დადიოდა მისაღებში აქეთ იქით და ხან მტკივან ფეხს იზელდა , რომელიც სიბნელეში წამოკრა მაგიდას ხან მტკივან ხელს , რომელიც გამწარებულმა მისცხო კედელს .
კარზე ზარი , რომ გაიგო იფიქრა ნინუცას დედა იქნებაო და სლუკუნით წავიდა კარის გასაღებად .
გასაღები გადაატრიალა და კარი გამოაღო .
-მოდი ანა - უთხრა თავ ჩაღუნულმა და ოდნავ დაიახარა მტკივანი ფეხი , რომ დაეზილა , თავი , რომ აწია ანას მაგივრად კარში ისევ მეზობელი , რომ დაინახა ცრემლები უცებ მოიწმინდა და წელში გასწორდა .
-შემოდით - ანიშნა თავით შემოდიო და კარში შევიდა , ახლა რაც არ უნდა გაბრაზებული იყოს გარეთ ხომ არ ალოდინებს ?
დედა სულ ასწავლიდა ზრდილობის ამბავია მეზობელი ,რომ მოგიკაკუნებს შინ უნდა შემოიპატიჟო და რამე შესთავაზოო .
ბიჭი დინჯი ნაბიჯებით შეჰყვა სახლში და კარი მიიკეტა , იქვე დივანზე დამჯდარს პირდაპირ დაუჯდა და ირონიულად აატარ ჩაატარა მზერა ნახევრად შიშველს .
ამის კომპლექსი არც ქონია ზის პიჟამოებით შორტიც აცვია და მაიკაც მერე რა რომ ის მოკლეა ის დეკოლტე დასაწოლად ემზადებოდა ანდა რა არის ამ შუა ღამისას ბიჭს სტუმრობა ?!
-იცი გადმოსვლად ავღნიშნავთ და ვიფიქრე შენ და შენი დაქალი ხომ არ გამოხვიდოდით ?
-არა მადლობა , სასურველია ოდნავ ჩაუწიოთ მუსიკას - თავი ჩაღუნა და სიმწარე , რომ იგრძნო ხელში და ფეხში ერთად ისევ ცრემლები გადმოუშვა თვალებიდან .
-შენ რა ტირი ? - მასთან მივიდა და გვერდით მიუჯდა , ორი თითი ნიკაპ ქვეშ ამოსდო და თავი ააწევინა .
-კი ტირის , მუსიკები , რომ ჩართეთ გამწარებული წამოხტა და ხელ ფეხიც მომტვრია - სიცილით ჩაუშვა დაქალი ნინუცამ და მის გვერდით მოკალათებულმა გულ მკერდზე აიხუტა .

მამაკაცს სახეზე ირონიული ღიმილი დაეტყო შემდეგ კი მისი ხელი ტავის მტევანში მოიქცია და მრავლის მთმელი თვალებით დახედა მას .
-ჩალურჯებული გაქვს - უთხრა და ცრემლიან თვალებში შეხედა .
-არაუშავს - გამოგლეჯვა დააპირა მაგრამ უცნობმა ხელი უფრო მოუჭირა .
-ყინულები მოიტანე თუ გაქვთ რა - ნინუცას გადახედა თხოვნით.
-ახლავე - ფეხზე წამოდგა ჩიკვილაძე და სამზარეულოში შევიდა - აი - ყინულები და ნაჭერი მიაწოდა ბიჭს .
მანაც ერთმანეთში გადაახვია ყველაფერი და თხელი ნაჭერი ყინულებისგან ოდნავ გაბერილი ხელზე გადაუხვია .
-ცივია - ამოფრუტუნა ტუჩებ გაბუსხულმა და საზურგეზე გადაწვა .
-ფეხი მანახე - მისი ფეხი უნებართვოთ მოქცია ხელებში და თავის მუხლზე გადაადებინა .
ხელი მშვიდად აატარა გაწითლებულ ბარძაყზე და ნინუცას ანიშნა ყინულები და ნაჭერი კიდევ მომიტანეო .
-ამოსაღებია და 5 წუთში მოვალ - უცებ აბზრიალდა გოგონა და სამზარეულოში გავიდა .
ხელი კიდევ ერთხელ , რომ ააატარა ნაზ კანზე მაშინ იგრძნო ჩაჩუამ ის ჟრუანტელი ასე საქვეყნოდ ცნობილი , რომ იყო .
სახეზე წამოხურდა და დახორკლილ ფეხს და სხეულს სირცხვილიანი მზერა მოავლო.
ბიჭმა მზერა დახორკლილ მთელ სხეულს მოატარა და ცალ ყბად ჩაიცინა .
-არ არის საჭირო ისედაც შეწუხდი მადლობა - წამოდგომა სცადა , მამაკაცმა წელზე , რომ შეუცურა ხელი და მინაბული ადგილზე , რომ დააბრუნა თვალების ბრიალით .
-საჭირო , რომ არ იყოს არ გავაკეთებდი - ბოხი ხმით ჩაილაპარაკა და სახე ახურებულს ლოყაზე ცერა თითი გადაატარა - სულ გახურდი ალბათ სიცხეა ხო ? - ცინიკურად ამოილაპარაკა ბიჭმა და მიანიშნა მიგიხვდი ტემპერატურის მომატების მიზეზსო .
ამანაც თვალებ მინაბულმა ამოიჩურჩულა ორი სიტყვა და საზურგეზე გადაწვა.
-ხო ალბათ .
-ხო ძალიან დაცხა - წელზე შემოხვეული ხელი თეძოებზე მოუჭირა და უფრო გულიანად ცინიკურად ჩაიცინა , როცა დაინახა , როგორ მოაშორა მინაბულმა საზურგეს წელი ოდნავ .
-აჰამ - თავი დაუქნია და ამღვრეული თვალებით შეხედა შავ ჩამთრევ თვალებს .
სადღაც უკუნით სიბნელეში , რომ მიგათრევენ და უკან დაბრუნებას , რომ არ გიქადდიან.
-სიცხე ცუდია - ჩახშული ხმით უჩურჩულა ყურთან და ცხელი ჰაერი მიაფრქვია ყურის ძირში .
-ძალიან - ამოიჩურჩულა და მსუბუქად ამოიკვნესა მამაკაცის მოჭერილი ხელი ისედაც მტკივან ფეხზე , რომ იგრძნო . - მტკივა - ამოისლუკუნა და თავი ოდნავ წამოსწია , რომ თვალებში ჩაეხედა მამაკაცისთვის .
-აი ყინულები - სამზარეულოდან დროულად გამოვიდა ჩიკვილაძე და ყინულიანი ნაჭრები გამოუტანა ბიჭს .
ხელზე მოხსნა და ფეხზე გაკეთებას შეუდგა .
ისეთ მოძრაობებს აკეთებდა , სავარძელში მისვენებულ გოგონას ლამის ჭკუა დაკარგვოდა სიამოვნებისგან .
ნინუცამ , როგორც კი ყველაფერი შეამჩნია ფხუკუნით გაერიდა ტერიტორიას .
-ჩავალ მე სახლში რა ტელეფონი დამიჯდა - ეშმაკურად აათამაშა წარბები .
-მე მოგცემ სატენს ეხლა არ დამტოვო რა - შეევედრა თვალებით მაგრამ ვაი , რომ ყველაფერი ცუდად დამთავრდა .
-ხო დე - ზარს უპასუა ჩიკვილაძემ - კი ჩამოვალ რამე ხდება? - ჰკითხა შეშინებულმა ჩაჩუამაც იმ წამსვე წამოყო განერვიულებულმა თავი . -უიმეე გამისკდა გული კარგი ჩამოვალ .- გოგო ნინომ წამლებს ვერ ვპოულობ მგონი წნევამ ამიწიაო და ჩავალ რა .
-ჩადი ჩადი და დამირეკე მერე როგორ იქნება .
-კარგი - ლოყაზე აკოცა და კარი გაიკეტა .

-კიდევ გტკივა? -ჰკითხა მამაკაცმა .
-არა მადლობა - გაუღიმა და ფეხზე ვაი ვაგლახით წამოდგა - რამეს დალევ ?
-არა გავალ - თვალი ჩაუკრა და კარისკენ წავიდა .
-მადლობა დაპატიჟებისთვის - მადლიერი მზერა მიაპყრო და კარამდე მიჰყვა.
მამაკაცმა კარზე აყუდებულს ვნებიანი მზერა მოავლო და ხელებით კარს მიეყრდო ისე , რომ მის სახესთან ახლოს ყოფილიყო და ხელებს შუა ჰყოლოდა მიმწყვდეული.
ლოყებ ახურებული კარს უფრო აეყუდა მანძილი რომ გაედიდებინა მასთან .
მამაკაცმა ხელები თეძოებზე მოუჭირა და სხეულზე აიწება , ოჰ როგორ სიამოვნებდა მასთან ასეთი სიახლოვე , გონს , რომ აკარგვინებდა ისეთი .
არ იცის ამას რა დაარქვას მაგრამ ის იცის ზუსტად იცის , რომ სიამოვნებით განიცდიდა ასეთ ბედნიერებას მთელი ცხოვრების მანძილზე .
თან და თან აუჩქარებლად უახლოვდებოდა გოგონას სახეს და მზერას ხან მის ტუჩებზე ხანაც კი უფრო ქვემოთ მაიკაზე ავლებდა .
საიდანაც მომხიბვლელი "ღიმილით" უღიმოდნენ ბურთები .
მაიკის ბოლოები ოდნავ აწია და როგორც კი მიხვდა , რომ გოგონა შეწინააღმდეგებას უპირებდა ყურთან ჩუმად უჩურჩულა .
-არაფერს .- ჩახშული სასიამოვნო ხმით და კარი გაიკეტა .
დატოვა ასე აწითლებული ჩაჩუა კარზე ატუზული.
არ იცის რამდენ ხანს იდგა ასე მაგრამ ზუსტად იცის ასეთი სირცხვილი ცხოვრებაში , რომ არ უჭამია !
დაიფიცებს ასე სიცოცხლეში არ უგრძვნია თავი .
სასწრაფოდ ლოგინში შეწვა და ის ხმა მაღალი მუსიკის ხმაც კი დავიწყა .
მაღალი ტონალობის მუსიკა მის ყურებში ჩახშულად აღწევდა და ისე ბუნდოვნად ესმოდა ყველაფერი საკუთარი გულის ცემის გარდა , რომ ეგონა ახლა დავყრუვდებიო .
ღამე მთვარეულივით ეძინა ,თვალები გახელილი ჰქონდა მაგრამ არც ერთხელ არ უგრძვნია ის , რომ ეღვიძა .
სიზმარშიც კი იმ ზმანებას ხედავდა , როგორ მოქმედებდა მამაკაცი მასზე .
არ იცის რა დაემართა ან ეხლა რა ემართება მაგრამ ძალიან , რომ იმოქმედა იმ ბიჭმა მასზე ეგ უკვე ცხადია .
ეს მთასავით ქალი ისე მოარყია ლამისაა ჩამოინგრეს და ეგაა .
საერთოდ აღარ ახსოვდა ის ტკივილი , რომელიც იმ მუსიკამ გამოიწვია ხელი და ფერი , რომ წაიმტვირა კინაღამ ძირში .
ისეთი საშინელი შეგრჩნება ჰქონდა , ეგონა მუცელი რაღაც არა სასიამოვნო გრძნობებისგან გაუსკდებოდა .
მუცლიდან კუჭში კუჭიდან გულში ისეთი საშინელი გრძნობებით დაქროდა რაღაც მთელ მის სხეულს იცვამდა ერთდროულად პანიკა და ბედნიერება .
რთული იყო ამ გრძნობის უგუნებელყოფა.
რთული იყო იმის დაიგნორება თუ რამხელა გარდატეხა მოახდინა ამ მამაკაცმა ლიზას ცხოვრებაში .
ახლა ზუსტად იცი , რომ ცხოვრება ბევრ სიურპრიზს უმზადებს და არ უნდა ისე იყოს ყველაფერი, როგორც ცუდ ზღაპრებში.
უნდა , რომ კიდევ განიცადოს იგივე სიამოვნება მაგრამ სხვანაირად , ზუსტად იცის ამაზე მეტას მას და მის გულს ვერაფერი , რომ ვერ გაახარებს.
უსიამოვნო შეეგრძნება თან და თან თენთავდა და სასიამოვნოდ გაბრუებული ნაცნობი სურნელით იტრუნებოდა და ბოლოს განაბულმა დახუჭა თვალები .
მიადგა მორფეოსის სამყაროს .
ძილშიც გრძნობდა სასიამოვნო შეხებას , სურნელს და გაბრუებული ისე ითიშებოდა იმ რეალურ სიცხეს ისეთი სიამოვნებით ელოდა , რომ კიდევ განმეორდებოდა შიშის გრძნობაც კი აღარ ჰქონდა . იყვნენ მხოლოდ ის და მისი საყვარელი შეხება , ხელები და სხეული , რომელიც პირდაპირი რეისით უშევებდა მორფეოსთან მორფეოსი კი სიამოვნების ზენიტში პირდაპირი რეისით .
ბიძაშვილის ზარს ელოდებოდა , ერთადერთ ნათესავს ვინც კი დარჩა ახლოს მასთან .
გიჟდები ნიკაზე , იცის , რომ მისგან მალულად ბევრი ყავს ნაცემი და ბევრიც გაგდებული ქალაქიდან .
იცის , რომ მისი იმედი სულ შეიძლება ჰქონდეს და ამიტომ უყვარს ყველაზე მეტად ბიჭი .
მიუხედავად იმისა , რომ მამაკაცი ქვეყანაში არ არის ძალიან დიდი გავლენით მოღვაწეობს საქართველოში . 3 წელია წასულია საზღვარ გარეთ და ისე ენატრება გონის დაკარგვამდე ტკივა უმისობა .
მაგრამ მან გადაწყვიტა ასე და არც კი ერევა მის საქმეში , იცის ძალიან ჯიუტი , რომაა და ვერაფერს გაადაათქმევინებს . მასთან ამ თემაზე აღარც კი საუბრობს არც იმჩნევს , რომ საქართველოში არაა და ზღვის იქითაა , ელაპარაკება ისე თითქოს რამდენიმე ქუჩის იქით ცხოვრობდეს ჩაჩუა .
გუშინდელი ღამის უძილარი ფეხზე წამოდგა და თმის სწორებით გავიდა სამზარეულოში .
მოტიტინე ტელეფონს ხელი დაავლო და ყურთან მიიტანა გაბადრულმა .
-სალამი ბიძაშვილს - დაასწრო რამის თქმა .
-მეთქი გავაღვიძებთქო ამ 10 საათზე ზაფხულში უთენია შენ როგორ გღვიძავს ? -დაეჭვებული ელაპარაკებოდა ჩაჩუა ჩაჩუას . ხო მამის მხრიდან ბიძაშვილი იყო და ორივე მეგრელი . სულ ღადაობენ ამაზე სამეგობროში , კილო აამათ არ აქვთ ენა ამათმა არ იციან მეგრულად , რომ მიაწყევლონ ხალხი . აფერისტობა ამათ არ გამოსდით . გასაკვირია გასაკვირი .
-რა ვიცი გამეღვიძა - ქვედა ტუჩს ნერვიულად მოსდო კბილები და ნერვიული სიცილითვე ჩაიცინა .
-რა ხდება ? ნუ მოიჭამე ეგ ტუჩები - ძალიან კარგად იცნობს ბიძაშვილს და იცის რა რეფლექსი როდის აქვს , ამასაც სათავისოთ იყენებს .
-რა და ახალი მეზობელი გადმოვიდა ჩემს ძველ სახლში , დაანგრია 2 კვირა მთელი კორპუსი გუშინ სიმღერები გაუშვა და უძილარი ვარ მთელი ღამის - უცებ იპოვა მიზეზის რის გამოც უნდა იყოს რეალურად უძილარი მაგრამ სადაა ეგრე ? შემოვარდა გააგიჟა დააბნია და გავარდა .
-აჰაჰჰაჰა ერეკლე საღოოლ - ხარხარებდა და თან ძმაკაცს რაღაცას ეუბნებოდა.
-რა ბიჭო ? - გაეცინა მხიარულ ხმაზე მასაც .
-კარი გააღე შენი ჭირიმე - ჩაჰყვირა სიცილით ბიძაშვილს ნიკამ .
ჩაჩუა ღიმილით წავიდა კარისკენ და კარი , რომ გამოაღო პირველი რაც დაინახა ნიკა იყო .
ისე შეახტა და ჩაეხუტა ბიძაშვილს ცრემლები წამოუვიდა , ასლუკუნებულმა სრუტუნით ჩარგო ცხვირი მის კისერში და ხელები მთელი ძალით მოუჭირა .
როგორ მონატრებია ეს დებილი ბიჭი ! რამდენიმე წელი ! 3 უმისოდ გასული წელი და კიდევ რამდენიმე თვე , ისე უჭერდა ხელებს ძველების ტკაცუნის ხმასაც კი გაიგებდა მალე .
-როდის ჩამოხვედი - სლუკუნით ჰკითხა და ნიკას უკან მდგომ ახალ მეზობელს თვალებ მოჭუტულმა გადახედა .
-გუშინ - მხრები აიჩეჩა ბიჭმა - ვიცოდი ანო შენთან , რომ იყო და არ შემოვედი , ერეკლესთან ვიყავი და ვთხოვე შემოეყვანეთ მაგრამ მითხრა , რომ რაღაც იტკინე და ...
-მოიცა , მოიცა შენ ერეკლე ? - კითხვის ნიშნიანი მზერა მიაპყრო მეზობელს - და ეს შენთან ? - დაბენული ალუღლუღდა და ნერვიულად შეიცურა კისერში ხელი .
ნაზად იზელდა ერთ ადგილს და თავს აქეთ იქით აკანტურებდა .
ნიკამ იცოდა მისი ამ მავნე ჩვევის ამბავი და სულ სიცილით ხვდებოდა .
როცა ნერვიულობდა იმ წამსვე ყელის ზელვას მოჰყვებოდა და ასე იწყნარებდა თავს.
ნიკა და ანო შეყვარებულები იყვნენ ,ახლა , რომ 24 წლისაა ორივე გოგონა და ეს 27-ის აქედან ნიკას ცხოვრების 10 წელი ანოსთან აქვს გატარებული .
10 წელი შეყვარებულები იყვნენ.
ისე მოხდა , რომ ანო და ნიკა დაშორდნენ .
ნიკა ძალიან სიმპატიური ბიჭია და ნორმლაურია მასზე გოგონები , რომ გიჟდებიან .
ერთხელაც ანო და ლიზა პარკში სერინობდნენ და დაინახეს როგორ იჯდა ნიკა ვიღაც გოგოსთან ერთად ხელ გადახვეული ორი წუთი გაშტერებულები იდგნენ და უყურებდნენ ამ სიუჟეტს შემდეგ ანოსთვის პიკი ის აღმოჩნდა ის გოგო , რომ წამოიწია და ვირულად ,რომ დაეტაკა ბიჭს ბაგეებზე .
სულაც არ ჩანდა ნიკა ამით უკმაყოფილო , ყოველ შემთხვევაში პირველ წამებში მისთვის ხელი არ შეუშლია .
ანო ძალიან გაბრაზდა და იქიდან გამოვარდა .
მასაც ძალიან ბევრი თაყვანისმცემელი ჰყავდა მაგრამ ნიკა ისეთი იყო რომელიმე რომ გაკარებოდა იმათ ხომ გაგლეჯდა და ამასაც ზედ მიაყოლებდა .
ის კი ძალიან მოსწონდა ლამაზი შეყვარებული , რომ ჰყავდა .
იმაში ვერ დადებდით ბრალს , რომ არ უყვარდა .
სიგიჟემდე უყვარდა ჩიკვილაძე მაგრამ ამას თავისებურად ამჟღავნებდა .
ბევრი ეხვეწა ახსნა განმარტებებსაც აძლევდა მაგრამ ჩიკვილაძე ყურსაც არ იბერტყავდა .
ამის გამო ორივეს ძალიან ეჩხუბა ჩაჩუა , შემდეგ უფროსი ჩაჩუა ქვეყნიდან გადაიხვეწა , რომელიღაც თავის ძმაკაცთან ამერიკაში , ხოლო ანო დარჩა ასეთი გაუბედურებული .
ყოველთვის ცდილობდა არ შეემჩნია ის , რომ გრძნობდა როგორ აკლდა ჩაჩუას სითბო ჩახუტება და კოცნა მაგრამ ჯიუტად არ ცდილობდა სიტუაციის გამსწორებას .
ყველას ისე აჩვეენებდა თავს თითქოს ქვეყანაზე მასზე ბედნიერი ადამიანი არ დაიარებოდა მაგრამ თვითონაც კარგად იცოდა ასე , რომ არ იყო და დაქალსაც ვერ ატყებდა .
-ჰო ერეკლესთან ერთად ვიყავი ამერიკაში , ჯერ ეს ჩამოვიდა და ეხლა მეც . აღარსაც მივდივარ ბიძაშვილო - ხელები გაშალა ჩაჩუამ და ასლუკუნებული გოგონა გულზე მიიკრა .
-როგორ მომენატრე ! - უფრო ატირდა და მთელი ტანით შემოაჯდა მუცელზე ბიძაშვილს - როგორ მაკლდი , რომ იცოდე - ბურტყუნებდა და თან უფრო ეკვროდა მონატრებულ სხეულს .

-აღარ წახვიდე რა , ჩემზეც იფიქრე გთხოვ , ჩემს გამო დარჩი გთხოვ , ოდნავ მაინც თუ გიყვარვარ დარჩი და აღარ დამტოვო - სლუკუნებდა და ბოლო ხმაზე ტიროდა .
რა ატირებდა , რომ გეკითხათ ვერც გეტყოდათ , დარწმუნებული იყო ბიძაშვილის ჩამოსვლა ძალიან გაეხარდებოდა მაგრამ ასე რა აღნავლებდა თვითონაც ვერ ხვდებოდა .
გუშინდელი შემთვხვეის შემდეგ აშკარად ძალიან ემოციური გახდა .
-არ მივდივარ არა , ჩშ დაწყნარდი - თავზე კოცნიდა და მთელი ძალით იხუტებდა სხეულზე შემომჯდარს .
ღიმილით შეატარა ერეკლე კარში და თვითონაც შეჰყვა კარში სხეულზე მომჯარ გოგონასთან ერთად .
კარი ჩაკეტა და დავინაზე დაჯდა , გოგონა კალთაში მოიკალათა და თავი მკერდზე მიადებინა .
-რა გატირებს შენ როგორ გაბავშვებულხარ ტოო - იცინოდა უფროსი ჩაჩუა .
სრუტუნით ასწია თავი და ჩაწითლებული თვალები ბავშვივით მუჭებით შეიმშრალა ტუჩები გაბუსხა და ტირილი თავიდან დაიწყო . სიცილით აიკრა სხეულზე ბიძაშვილი და ნიკაპით მის თავს დაეყრდნო .
-ახლავე მოვალ - უკვე გამხიარულებული წამოხტა ფეხზე და ეშმაკური ღიმილით წავიდა ოთახსიკენ .
-გამოიცვალე და ისე მოდი - ორივე ძმაკაცმა ერთ დროულად გააფრთხილა და ესეც გაბუსხული შევიდა ოთახში .
ეს საღამურები უკვე გუშინდელ ინციდენტს აგონებდა და უფრო უყვარდა ჯერ არ განცდილი ემოციების და მოგონებების გამო .
სარკეში საკუთარ გამოსახულებას თვალი მოაშორა და კარადიდან ღია წითელი სარაფანი გამოიღო.
ტანზე მოირგო და კმაყოფილმა ჩაიხითხითა .
ზურგზე ამოღებული წელში გამოყვანილი და ფრიალა .
სპორტულიც რომაა და ყველგან , რომ შეგიძლია მისი ჩაცმა .
-დალევთ რამეს?
-თმის შეკვრით გამოვიდა ოთახდიან , კოსა , რომ დაიდო კმაყოფილმა ჩაიღიმა და ხელები უღოონოდ დაუშვა ძირს .
-აუ კი რა ცივი წვენი დაგვალევინე .
-კარგი ეხლავე - იქვე დაგდებულ მობილურს დასწვდა და სამზარეულოში შეიძურწა.
დროა საქმეს მიხედოს , კარგად ხვდება , რომ ორივეს უნდა შერიგება და ცოტა ჩხუბის მერე შერიგდებიან , თან ნიკამ ერეკლე გამოვუშვი თქვენს შემოსაყვანადო ?
ხო და ახლა ამოუყვანს ყოფილ და მომავალ შეყვარებულს სახლში .
-გოგო ამოდი ჩემთან რაა , გუშინ , რომ გამეპარე მოსაყოლები მაქვს .
-კაი ამოვალ ეხლავე ვაპირებდი ისედაც - გაიცინა და მობილური გაუთიშა .
მისაღებში ცივი ფორთოხლის წვენი გაიტანა გრაფინით და მინის თეთრი ჭიქები მინის პატარა მაგიდაზე დაალაგა .
იქვე ჩამოჯდა კართან ყველაზე ახლოს რაც იდგა .
ბიჭებს უყურებდა და ეშმაკურად იცინოდა .
-რა გააფუჭე ? - სიცილით ჰკითხა ნიკამ .
-მეე? როდის იყო რამეს ვაფუჭებდი ? - გაიკვრივა ლიზამ .
-ლიზუ შენ მომატყუებ მე ? - ჰკითხა ღიმილით ჩაჩუამ ჩაჩუას .
-ხო იცი ტყუილები არ მეხერხება - თვალი ჩაუკრა და კარზე ზარი , რომ გაიგო დაფეთებული მივარდა კარს .
ბიჭების გაოცებული სახეები დააიგნორა და ეშმაკური სიცილით გამოაღო კარი .
დაქალების ენაში "ქნაურობა" უბრალოდ ბანაობას და დილის პროცედურებს ერქვა .
ასე ამ სიტყვაზე დაყრდნობით იცინოდნენ ხოლმე .
კარში შემოვარდნილმა მომღიმარმა და მოკისკისე ანომ ისე აჯახა ეს სიტყვა ბიჭებმა ხარხარი ატეხეს .
მიუხედავად იმისა , რომ ნიკას სიცილის დრო არ ჰქონდა მაინც იცინოდა .
-ჰა რა ქენი აბა მომიყევი იქნაურე?
ნაცნობი სიცილი , რომ მისწვდა მის ყურთა სმენას დაქალი გვერდით გაწია და თავი დონავ გაწია გვერდით.
ნაცნობი სიცილი , ღიმილი და ხმა , რომ მისწვდა მის ყურთასმენას ადგილზე შებარბაცდა .

ყველაფერი ბინდმა მოიცვა და ამის შედეგად დაქალის მკლავებში უგონოდ ჩაესვენა ჩიკვილაძე .
დაფეთებული წამოვარდა ფეხზე ნიკა და ხელში აიყვანა საყვარელი სხეული .
როგორ მონატრებია მისი სურნელი . შეხება ყველაფერი !
ოთახში შეიყვანა და ძმაკაცს სთხოვა ბიძაშვილი ოთახიდან გაეყვანა .
როგორც გაიგო გონზე მოსული ანო და ნიკა საუბრობდნენ თვითონ კი ნერვიულად იზელდა კისერს და თავს აქეთ იქით აკანტურებდა .
იქვე მდგარ ჭიქის მრგვალ კონტურს კიდრო და დრო საჩვენებელ თითს მოავლებდა .
ერეკლე თვალებ ამღვრეული უყურებდა ლიზას .
გოგონა ფეხზე წამოდგა კაბა გაისწორა და ტანის მიმორხევით გავიდა სამზარეულოში .
ონკანის ნიჟარაზე იყო ჩამოკიდებული გახურებული ხელები წელზე და შემდეგ მუცელზე , რომ იგრძნო .
გვერდით გადაწეული თმა დაწყევლა იმიტომ ,რომ შიშველ კისერზე და ამოღებული ზურგის ნაწილზე ცხელი სუნთქვა , რომ შეეფრქვა ადგილზე გაინაბა .
ბიჭმა ხელები უფრო მძლავრად შემოხვია მუცელზე , ჩაჩუამ მსუბუქი კვნესა ვეღარ შეიკავა და აკანკალებულმა ამოუშვა სიამოვნების ბგერები კისერი კი გვერდით გადააგდო .
დანანებით გახედა დახურულ/ჩაკეტილ კარს , რომლიდან გაღწევაც შეუძლებელი იყო .
-გაჩ ... ერდი - ამოიჩურჩულა და მოდუნებული უკან აწეპებულ სხეულს ზურგით მიეყრდნო .
-გინდა რო ? - ჰკითხა ჩახშული ხმით და შიშველ ფეხზე ხელი აასრიალა - მაგიჟებ ! - თავისკენ შემოატრიალა კისრის ზელვით დაკავებული სხეული და კედელს მსუბუქად მიაჯახა , ხელები კისერზე ააწევინა და მისი თითები თავისაში ახლართა.
თვალებში დრო და დრო ცეცხლივით მოცული ვნება გაუელვებდა ლიზას და ეს უფრო აგიჟებდა ერეკლეს , ბევრი ითმინდა , ბევრიც იწვალა მაგრამ საკუთარ სურვილებს ვეღარ გაუმკლავდა და მთელი ვნებით წაეტანა ბაგეებზე გოგონას .
ვნებისგან გაგიჟებულმა ოდნავ დააშორა კედელს წელი და მუცლით სასურველ სხეულს აეკრა . ხელები ჩამოიღო და მის კისერზე აასრიალა , თმაში შეცურებული თითებით თავისკენ მოქაჩა და ფეხები წელზე შემოჰხვია .
მამაკაცმა მუცელზე შემომჯდარი კედელზე უფრო ააკრა ისე , რომ მის სხეულტან ახლოს ყოფილიყო და უფრო ველურულად წაეტანა ბაგეებზე .
ხელებს მის თეძოებზე ხან და ხან კი მკვრივ უკანალზე დააცოცებდა და აკვნესებულზე უფრო ხელდებოდა .

ბოლოს გამოფხიზებულმა და დარცხვენილმა ხელი კრა და მისი მუიცლიდან ჩამოხტა , კაბა გაისწორა და თმის სწორებას მოჰყვა , შემდეგ ისევ კისერში შეიცურა ხელი და ნერვიულად აეკრა კედელს .
-მასე ნუ შვები ! - გამაფრთხილებლად დაუბრიალა თვალები და კიდევ ერთხელ წაეტანა ბაგეებზე .
მერე მოშორდა და გაუღიმა .
-ახლა გავიდეთ , თორემ იმხელა ხმაზე კვნესი და კრუსუნებ გაიგებენ - თვალი ჩაუკრა და სამზარეულო დატოვა .
გაბრაზებულა და სახე ახურებულმა გააყოლა თვალი და სიბრაზისგან წამოხურებულმა ხტუნვა დაიწყო თავისი თავის ლანძღვით .
სამზარეულოდან გამალვა საძინებლის კარიდან გამომავალი ორი ერთმანეთში ახლართული სხეული , რომ დაინახა ბედნიერების ცრემლები წასკდა და იქვე ჩაკუზული ასლუკუნდა .
კედელს თავი მიადო და მასთან ჩაცუცქულ ორ სხეულს მთელი ძალით შემოხვია ხელები .
-ამას მემგონი ჩვენზე მეტად უნერვიულია - გაიხუმრა ნიკამ და ბიძაშვილი უფრო აიხუტა სხეულზე



^^^
1 თვე თბილისში იხრუკებოდა სამივე სანამ ერეკლემ არ შემოთაავაზება არ ჩამოაგდო , რომ მასთან წასულიყვნენ ბათუმის სახლში .
ერთი თვის განმავლობაში ისეთი არაფერი მომხდარა წყვილი სულ ერთმანეთის ალერსში იყო და დაკარგულ დროს ინაზღაურებდა .
აი იმ ორ ხისთავიანთან კი არაფერი ახალი არ ყოფილა .
ტრადიციათ ექცა 1 თვის განმავლობაში ყოველ დღე ტანჯვით დაძინება , ის არა სასიამოვნო გრძნობები მუცლიდან კუჭში , რომ გადადიოდნენ და კუჭიდან გულში ახლაც არ ასვენებდა .
ყოველ ღამე იჩენდა თავს , როცა ზურაბიანზე ფიქრობდა .
მასზე ფიქრი კი წამალივით ჰქონდა გამოწერილი მთელი ღამე და თან და თან ეს უსიამოვნო გრძნობებიც ისეთი სასიამოვნო ხდებოდა თავი მაზოხისტი ეგონა .
იცოდა ეს ბიჭი თავისი გამოხედვით დიდ ზეგვალენად , რომ ახდენდა ჩაჩუაზე მაგრამ ჯიუტად არაფერს ცვლიდა .
ერთი თვის განმავლობაში ისე დააფრთხობდა თავისი სიახლოვით გულს უხეთქვადა შემდეგ კი ისე , რომ არც კი შეეხებოდა გვერდს აუვლიდან ცინიკური ღიმილით.
^^^
კატეგორიული წინააღმდეგი იყო იმის , რომ ერეკლეს მანქანით წასულიყო , მაგრამ ნიკამ ძალით ჩატენა ზურაბიანის მანქანაში ბიძაშვილი .
ასე უთხრა წყვილს მარტო გვინდა ყოფნაო .
არადა ძალიან კარგად იცოდა რასაც მახინატორობდნენ და ანოს გაგლეჯვას უპირებდა მზერით ეუბნებოდა იცოდე არაფერს აღარ გეტყვი ხოლმეო.
ერეკლე საჭეს მიუჯდა და მანქანაში სიმღერა გააჟღერა .
გაზს მოუმატა და მთელი ელვის სისწრაფით გაიჭრა ტროტუარზე .
სიჩქარის შიში ბავშვობიდან თან სდევდა , არ ვიცი ახლა რა დაემართა , თვითონაც კი აზრზე ვერ მოდის , მაგრამ ფაქტია არ ეშინია ახლა ამ მანქანაში ჯდომა და იმაზე ნერვიულობა მაქსიამლური სიჩქარით , რომ მიდის მანქანა .
ისე დაცულად გრძნობს თავს მასთან ერთად , რომ ფობიაც კი დაავიწყდა .
თვალებ ანთებულმა გაადახედა გზაზე კონცენტრირებულ ზურაბიანს და გაიღიმა.
ერეკლემ თვალი წამით გოგონას ღიმილიან სახეს გაუსწორა და ირონიულად ჩატეხა ტუჩის კუთხე , შემდეგ ზემოთ წარბი აზიდა , როგორც კი დაინახა , როგორ გაიხედა ფანჯარაში ეშმაკური ღიმილით გოგონამ , როდესაც მისი სახე დააფიქსირა .
-რაღაცას მაიმუნობ შენ - გაუცინა სვანმა მეგრელს და გოგონაც აიყოლია სიცილში.
ლიზა კისკისით იკლებდა მანქანის სალონს , რომ გეკითხათ რაზე ეცინებოდა თქვენ გგონიათ გიპასუხებდათ ? მაგაზეც დებილივით გაიკრიჭებოდა .


^^^
ბათუმში ჩასვლამდე ხმა არ ამოუღია არც ერთს , დრო და დრო ეშმაკურად და ჩუმად აპარებდნენ ერთმანეთისკენ თვალებს და , როცა ერთმანეთის მზერას ეჯახებოდნენ დაფეთებულები ატრიალებდნენ თავებს 180 გრადუსით .
საღამოს 9 საათძე ადგილებზე იყვნენ , რადგან გვიან გამოვიდნენ . უკვე სიბნელე იყოდა მზეს ჩასვლა მოესწრო .
სახლში მისულმა ნიკამ და ანომ უცებ იპოვეს თავიანთი ადგილი და ოთახში შეიყუჟნენ უნდა "დავიძინოთო"
^^^
-მოვედით - ჩაესმა ჩახშული ხმა მძინარეს , მაგრამ იმდენად ეძინებოდა ღამის უძილარ თვალები ერთმანეთს ვერ მოსწყვიტა .
იგრძნო ნაცნობი სურნელი ასე ახლოს , იგრძნო როგორ აააფარფატეს ჰაერში და როგორ დააფარფატეს რბილ მატერიაზე .
გაბადრულს ჩაეღიმა და მთვარეულივით წამოყო თავი .
არც კი გაუხელია თვალები ისე გაიხადა მაისური და შორტი .
საცვლების ამარა წამოწვა საწოლზე და მოუხერხებლად წოლისგან დაბრიცა ტუჩები .
ბიუსჰალტერის გახსნა უნდა დაეწყო ბაგეებზე ცხელი ტუჩები , რომ იგრძნო და თვალები უმალვე ჭყიტა , განაბული მოდუნდა მამაკაცის მკლავებში და ხელები კისერზე შემოჰხვია .
-გაჩერდი ერთი წუთი - მკლავებიდან ეშმაკური ღიმილით დაუძვრა და კარისკენ ტანის ნარნარი რხევით ფეხის წვერებზე აწეული წავიდა .
აღარ აპირებდა თავის დაფასებას და საკუთარი სურვილების დაიგნორებას .
როცა შეეძლო , რომ ბედნიერი ყოფილიყო და სურვილიც განეხორციელებია რატომ უნდა ადგომოდა ამას წინ?!
არამც და არამც !
თმა გაიხსნა და აქეთ იქით ნელა გააკანტურა .
ღიმილით წამოდგა ამღვრეული თვალებით მომზირალი ზურაბიანი და ქალი კედელს ააკრა , მძიმე სუნთქვა ამოუშვა პირიდან და გაავებული დააკვდა გამომწვევად მომზირალ ქალს .
ლიზამ სწრაფად მოუძებნა მის ფეხებს მამაკაცის წელზე ადგილი და მუცელზე შემოაჯდა, სწრაფად ააყუდა ქალი კედელს და ხელები კედელზე ააწებებინა თითები მის თითებში ახლართა და ტუჩები ნიკაპზე ჩამოცოცა .
მსუბუქი კვნესა , რომ მიიღო მისგან გაგიჟებულმა საწოლისკენ წაიყვანა და ზედ დააწვინა , ზემოდან მოექცა და ტუჩები დაუკოცნა .
არ იცის საიდან ამდენი სითამამე მაგრამ იმდენად მოითხოვდა ამ კაცთან სიახლოვეს მისი სხეული ზემოდან თვითონ მოექცა ამჯერად თვითონ წაეტანა ბაგეებზე ვნებიანად .
ზურაბიანმა ბიუსჰალტერის შესაკრავი ოსტატურად გახსნა და ძირს მოისროლა .
თვალებ ამღვრეულმა მოუჭირა ორ ბურთულას ხელი და გოგონა თავის ქვეშ მოიქცია.
-ეს ჩემი პატრიაა ფისო -თვალი ჩაუკრა და ვნებისგან გაგიჟებულს მკერდზე ტუჩებით დააკვდა .
საწოლს ზურგი ოდნავ დააშორა და მუცლით მამაკაცის მუცელს ააწება .
ბოლო ნაჭრისგანაც , რომ გაანთავისუფლა ქალი ამჯრად ის შეუდგა მამაკაცის გაშიშვლებას .
შავი საროჩკის ღილები გააფთრებულმა გაწყვიტა და სადღაც მოისროლა .
კვნესით აასრიალა დაკუნთულ და მკვრივ სხეულზე ხელები და ზურგზე ოდნავ ჩამოკაწრა მოზრდილი ფრჩხილებით .
ისე სასაცილოდ ცდილობდა შარვლის გახსნას თვითონვე გაეცინებოდა , რომ არა მისი გაჭირვება .
ისე უნდოდა უფრო აქტიურ მომენტზე გადასვლა ვეღარ ითენდა, მამაკაციც ჯიუტად აგრძელებდა ქალის წვალებას .
ბოლოს გაგიჟებულმა მისი ტუჩები რამდენიმე წამი , რომ ვერსად ვეღარ იგრძნო , საწოლზე წამოიწია და თვითონ წატანა მის ბაგეებს , მამაკაცმაც ვეღარ მოითმინა და თვითონაც მოიშორა სხეულიდან ზედმეტი ბარგი .
ოთახს ჩუმი კვნესა და გახშირებული სუნთქვა არღვევდა .



^^^
დილას თვალი , რომ გაახილა გვერდით გაიხედა და ყველაფერი ცხადად წარმოუდგა თვალ წინ .
გაგიკვირდებათ და არც კი უნანია , მძინარე მამაკაცის კონტურების მოხაზვა სახეზე ღიმილით დაიწყო და გაღვიძებულს თვალი დარცხვენილმა მოაშორა .
-ისეთი პარტნიორი ხარ , კაცი აზრადაც ვერ გაივლებს , რომ შეიძლება ქალიშვილი იყო - წინა ღამეს ისე ყვებოდა ალერსში ვნებიანი ქალი ,საეერთოდ დაავიწყდა , რომ ქალიშვილთან ჰქონდა საქმე .
-ერეკლე! -ჩაიდუდღუნა გაბრაზებულმა და გვერდი იცვალა კომპლიმენტით თან გახარებულმა თან დარცხვენილმა .
-ნუ გცხვენია ! ჩემს ასეთ კომპლიმენტებს უნდა მიეჩვიო ! - გააფრთხილა და საჩვენებელი თითი დაუსვა მკლავზე , დავლილი ჟრუანტელი ვერც თვითონ დააიგნორა და ვერც მამაკაცისგან გადამალა . - ვგიჟდები ჩემს შეხებაზე , რომ გაჟრჟიალებს - ლაპარაკობდა ჩახშულად და უფრო გათამემებული ეფერებოდა შიშველ სხეულზე ესეც გატრუუნული იწვა და ხმა დაბლა კრუსუნებდა - კიდევ ვგიჟდები ჩემი შეხებისას და დანახვისას , რომ არაფერი გახსოვს -ესღა უთხრა და მომთხოვნადწაეტანა ბაგეებზე ...


^^^
ორი კვირა იყო გასული საკვანძო ადგლიდან და უკვე ანომაც და ნიკამაც იცოდნენ , რომ ოფიციალურად ერთად იყვნენ ერეკლე და ლიზა .
ნიკას ეცინებოდა ერეკლეს კომპლიმენტებზე აწიტლებულ ლიზაზე ,იმიტომ , რომ ზუსტად ასე აწითლებდა ანოს , მერე დადიოდნენ ორივე ასეთი დაბღვერილები და მხოლოდ მათი ალერსით იყო შერიგება შესაძლებელი .
^^^
პლიაჟზე იყვნენ გასულები ერთად , ტანზე მორგებული ფორთოხლის ფერი ბიკინი ჰქონდა მორგებული .
ათასი ბიჭი ცდილობდა ზღვაში ლიზასთან მიახლოვებას და მასთან ერთად ცურვას , მაგრამ გოგონა ყველას უარით ისტუმრებდა , ზურაბიანი კი ამაყად იყო გაჯგიმული პლეაჟზე და მის ლამაზ საკუთრებას უყურებდა , რომელზეც ყველა გიჟდებოდა მაგრამ მარტო მას ჰქონდა მისი მოფერების და დასაკუთრების უფლება .
შეამჩნია ერთ - ერთმა ბიჭმა როგორ ჩაყვინთა წყალში , გამჭირვალე წყლიდან კარგად გამოჩნდა როგორ ათვალიერებდა ბიჭი ლიზას ტანს ...
გაბრაზებული და გაცეცხლებული წამოდგა ფეხზე ლიზამ ნათლად დაინახა , როგორ ჰქონდა კისერზე ძარღვები დაბერილი .
შეშინებული წამოვიდა წყლიდან და უკვე ღრმად შემოსული შეყვარებულის გულ მკერდზე აასრიალა ხელები .
ამანაც ვერ დააწყნარა სვანი და ჯიუტად მიიწევდა იმ ბიჭისკენ .
ბიჭმა , როგორც კი შეამჩნია მისი გაავებული სახე , მოკუმული მუშტები და დაბერილი ძარღვები მიხვდა , რომ კარგი არაფერი ელოდა სვანისგან და იქიდან სასწრაფო წესით მოტყდა .
-დაწყნარდი - წყლისგან დანამულ კისერში თავი ჩარგო და სველი კოცნა დაუტოვა გახურებული ბაგეებით .
-დამშვიდდი წყნარად ვარ - სველ თმაზე წაეთამაშა და მისი სახე ხელებში მოიქცია.
-მანამდე რატომ არ იეჭვიანე ? - თვალებ მოჭუტულმა ჰკითხა მამაკაცს .
-იმიტომ , რომ ვიცი არავინ არ გინდა ჩემს გარდა - ამაყი გაიჯგიმა წყალში .
-ეე იქნებ მინდა ? - ჰკითხა ეშმაკური სიცილით .
-გავარკვიოთ ? - ირონიულად ჩაიცინა და გოგონას თავის დაქნევა დადებით პასუხათ ჩათვალა .
ვნებიანად , ვირულად მაგრამ მაინც ძალიან ნაზად წაეტანა მის ბაგეებს და ხელების აცოც დაცოცება დაიწყო წყალში .
-რაო , რაო ? - ცინიკური სახე მიაპყრო უკვე აღგზნებულს .
-მოკეტე და მაკოცე - თავისკენ მიიზიდა მოცინარი მამაკაცი და ახლა უკვე თვითონ დააცხრა გემრიელ ბაგეებზე .





^^^
აბაზანაში იდგა და დაბნეული მაგრამ მაინც ყველაზე ბედნიერი დაჰყურებდა პატარა "ჩხირს" , რომელზეც დადებითი პასუხი იყო გამოსახული , დაახლოებით მის მერე თერთმეტი ორსულობის ტესტი მოსინჯდა და პასუხით გაბედნიერებულს ორსულობის ტესტი ხელიდან გაუვარდა .
ფრთხილად დაიხარა ისევ აიღო ძირიდან , იქვე თაროზე შემოდო და მუცელზე ხელები აისრიალა .
დაახლოებით სამი , ოთხი კვირი ორსული იქნებოდა , გაგიკვირდებათ და საერთოდ არ აშინებდა ზურაბიანის რეაქცია .
ორსულობის ტესტები თაროზე საგულდაგულოდ გადამალა და შეეცადა ემოციებ დაოკებული გასულიყო გარეთ .
სავარძელზე მამაკაცს მიუჯდა , რომელიც ანოს და ნიკას ესაუბრებოდნენ .
ერეკლემ ხელი ღიმილით გადახვია ლიზას და ლოყაზე აკოცა.
-წვერი გაქვს გასაპარსი - ჯუჯღუნი დაიწყო და ოდნავ ახედა გაოცებულ მამაკაცს.
-შენ არ მითხარი წვერი არ გაიპარსოო ? - გაოცებულმა მიანათა თვალები .
-მერე რა მაინც უნდა გაიპარსო - ხელები გაბრაზებულმა გადაიჯვარედინა .
-კარგი გავიპარსავ - ეშმაკკური სიცილით წამოდგა ფეხზე ერეკლე და , გოგონას გაოცებულმა დახედა , რომელიც თითებს მუცელს უჭერდა .
დაბნეული ავიდა მეორე სართულზე და სააბაზანოში შევიდა .
-ლიზაზუ სადაა საპარსი მოწყობილობა ? - ჩამოსძახა ზემოდან ქვემოთ .
-მეორე თაროზეა მგონი - აჰყვირა და წყვილს გაუცინა .
გაოგნებულები უყურებდნენ ხასიათ ცვალებად გოგონას და ენას ვერ ატრიალებდნენ პირში .
კიბიდან ჩამოავალი სახე წაშლილი ზურაბიანი , რომ დაინახა თვალებში ბედნიერების სხივებით აკიაფებული , კითხვის ნიშნიანი მზერა მიაპყრო .
ნაცნობი პარკი , რომ დაინახა გაოცებულმა ახედა მამაკაცს .
ერეკლემ პარკი გახსნა და ორსულობის ტესტები ამოიღო , პარკზე დადო და გაოგნებულმა დახედა ჯერ მაგიდაზე გაშლილ ამდენ ტესტს მერე ლიზაზუს .
ვერ იჯერებდა , რომ მისი და ლიზაზუს პატარა მუცელში იყო უკვე .
-შენ ხო არაფერს დამაცდი რა - გაბრაზებულმა და მაინც ბედნიერებისგან გაბადრულმა გაბუსხა ტუჩები და მამაკაცს გაეკრიჭა .
საერთოდ არაფერს აღარ ვამბობ იმაზე , რომ ანო და ნიკა დებილებივით იჯდნენ და ორ გაკრეჭილ და ბედნიერებისგან თვალებ გაცისკროვნებულ სილუეტს უყურებდნენ.
-მე მამა შენ დედა? - ალულუღდა ზურაბიანი .
-მე დედა შენ მამა - გაეკრიჭა ისიც და მთელი ძალით ჩაეხუტა მამაკაცს - ძალიან მიყვარხარ !
-მე თქვენ!




^^^
- ეს , ეს ... შენ ... ჩემი ოთახი , ხელ მოწერები , პორტრეტი , არ გადაგიღებავს ? - ბედნიერებისგან და ორსულობისგან ოდნავ გაბერილმა იკითხა და მთელი ძალით ჩაეხუტა საყვარელ მამაკაცს . - ამაზე კარგ ქორწილის საჩუქარზე ვერც კი ვიიოცნებებდი , შენ არ იცი რამდენს ნიშნავს ეს კედლები და სახლი ჩემთვის !
-ვიცი - გაუღიმა და თავზე აკოცა - ხო კიდევ ერთი საქორწილო სიურპრიზი !
თეთრი კაბით ფრთხილად აიტაცა ხელში და სადღაც გაიყვანა - ჩვენი ორი საყვარელი სიყვარულის ბუდე - ლოყაზე აკოცა და შემდეგ ბაგეებზე წაეტანა .
-ყველაზე მაგარი ქმარი მყავს მთელს მსობლიოში !!!! - დაიყვირა ბოლო ხმაზე და ტუცები დაბრიცა სატირლად - მჟავე კიტრი მინდა !
-ახლავე - გაუცინა და სამზარეულოსკენ დაიძრა .- აი , ხო ჩემო სიყვარულო თუ რამე მოგინდება ლოდინი არ მოგიწევს თითქმის ყველა სახის საჭმელი მაცივარშია - ეშმაკურად ჩაიხითხითა მამაკაცმა და გაბადრულს ორივე ხელი მაგრად მოჰხვია .



^^^
-მეღუტუნებაა - კისკისით იკლებდა 2 წლის მარიამი მთელს სახლს და მამას ეხვეწებოდა გაჩერებულიყო .
-ჩემი პრინცესა - შუბლზე აკოცა და მიეფერა .
-დედას კნუტი -სამზარეულოდან მუცელ გაბერილი ლიზაზუ გამოვიდა და შვილს ლოყები დაუკოცნა - რაო დე გაწვალებს მამიკო ?
-აჰაამ - თავი დაუქნია და მამას გაეკრიჭა .
-პატარა ქალბატონის ძილის დროა ! - მამამ ღიმილით აიყვანა ხელში პატარა და ლიზას ტუჩებზე აკოცა -მე დავაძინებ შენ ისედაც დაიღალე დაისვენე .
დაღლილი და გასავათებული ერეკლე ოთახიდან გამოვიდა და ცოლს გვერდით მიუწვა , ტუჩები გაბერილ მუცელზე მიაწება და გაბადრულმა ახედა ლიზას .
-გაინძრა ტოოო .
-იგრძნო მამიკო ახლოს , რომ ყავს - ჩაილაპარაკა და ამაყი გაიჯგიმა სავარძელზე .
^^^
-მარიააამ . გუგააა , საჭმელი მზადაა მოდით - გაჰკივლა ოთახში მამასთან მოთამაშე ბავშვებს .
ისე ეხმარებოდა მტელი ეს პერიოდი ერეკლე ის , რომა რა არ იცის რა ეშველებოდა.
კომპნიაში დილით ადრე მიდიოდა მალე , რომ მისულიყო .
ასე ამბობდა ზოგჯერ უფროსიც საჭიროა იქო .
უკან საყვარელი სხეული ამოუდგა და წვრილ წელზე ხელები შემოაჭდო .
-ჩემი ყველაზე სექსუალური ცოლი , როგორ მიყვარხარ და როგორ მინდა მალე დაღამდეს - ეშმაკურად ჩაიხითხითა მის ყურთან ახლოს და კისერში ხელ შეხურებულს სიცლით წაეტანა ბაგეებზე .
-მეც მიყვარხარ- გაუღიმა და მთელი ძალით ეკრა სხეულზე .
-დეე მაა - შემოვარდნენ კივილით სამზარეულოში პატარები - ეს რა არის ?
ნაცნობი პარკი , რომ დაინახეს ახალი ორსულობის ტესტებით დადებითი პასუხს რომ იმტკიცებოდა , ლიზამ ჩაიცინა და მოჭუტული თვალებით შეხედა გაბადრულ ზურაბიანს .
ერეკლემ ცოლდ შუბლზე აკოცა და ბავშვებთან ჩაიცუცქა
-რას ნიშნავს და იმას , რომ მამათქვენმა კიდევ ერთხელ ივაჟკაცა და დაიკოს ან ძამიკოს გაჩუქებთ დედიკოსთან ერთად .
გახარებული ბავშვები ხელში აიტაცეს და ლოყები დაუკოცნეს ...

დასასრული ! ...

ესეც მორიგი და არდადეგებზე ბოლო ისტორია .
არ ვიცი რა წამომივლის თუ ძალიან მომინდა შეიძლება კიდე ავტვირთო რამოდენიმე არ ვიცი არ ვიცი ...
ეს კოტის დაჟინებული "მოთხოვნისთვის" გეძღვნება შენ !
ძალიან დიდი მადლობა ყველას ძალიან მახარებთ და მაბედნიერებთ ! მიყვარხართ მე თქვენ ! მომიტევეთ შეცდომები და გამიზიარეთ თქვენი აზრები ლავიუ !!!