ექიმთან ვიყავით მე და დედა თაბაშირის მოსახსნელად.ეს ორი თვე როგორ ვიტანდი ამ საშინელებას ვერ ვხვდები.თან როგორ გვალოდინებს ეს ექიმიც,სადაცა შევუვარდე და ვცემო.აბა ვის გაუგია პაციენტის ორი საათი ლოდინი,ჯერ ერთი საათი აქ მოსვლას მოუნდა და ეხლა პაციენტს სინჯავს და ვერა და ვერ მორჩა.ისე სადაცა ეჭვიც კი შემეპაროს რომ სინჯავს,თუ იმ გოგოს ჩაცმულობით და ქცევებით ვიმსჯელებთ.არც ეს ექიმი სჩანს ისეთი რომ არ ესარგებლა ამით.გოგონას ძედმეტად მოკლე კაბა რომ გამახსენდა მომინა გამეცინა მაგრამ იქ მყოფების მომერიდა,მოკლე კაბა მინახავს მაგრამ ის კაბა მოკლე კი არა არვუცი როგორ აღვწერო,დეკოლტე ჰქონდა არაჩვეულებრივი,მკერდი იმას არ ქონდა და რათ უნდოდა რომ ქონდა ვერ გავიგე.ამაზრზენი იყო მისი შეხედვა სახეზე,ვიცი არ არის ჩემი საქმე და რასაც უნდა და როგორაც უნდა ისე იზამ მაგრამ ხომ უნდა დაფიქრდეს ხოლმე ქუჩაში რომ გამოდის ხოლმე,ტონალური კარგად წაისვი ან სულ ნუ წაიგოზავ.ძვლივს გამოახწია იმ გოგომ,ჩვენი შესვლის დროც მოსული იყო და ირონიული სიცილით გავუარე გვერდი გოგონას.დღეს თაბაშირს ვიხსნი და ძალიან ბედნიერი ვარ.თორნიკეც აპირებდა წამოსვლას მაგრამ სამსახურის გამო ბათუმშია ორი დღით წასული.დედაც სამსახურში იყო გასული და ერთი დღით გაენთავისუფლა.ერთი თვე ჩემთან იყო და მარტო არასდროს მტოვრბდა,მხოლოდ და მხოლოდ იმიტომ რომ ამ იდიოტმა ექიმა ერთი კვირა წოლით რეჟიმი დამინიშნა,რა საჭირო ვერც მე ვერ მივხვდი მაგრამ მაინც ვასრულებდი მის მითითებებს ზედმიწევნით.თაბაშირ მოხსნილო დავბრუბდი სახლში და ლიკას ვახარე.თორნიკემ ისედაც იცოდა და დამირეკა ამბის გასაგებად.
ქუთაისიდან რაც ჩამოვესი ზუსტად ორი თვე გავიდა,ამჯერად მშვიდად გამოვემშვიდოვე ქალაქს.ის დღები რაც იქ ვიყავი მართლაც კარგი იყო.ყოველდღე ჩვენთან იკრიბებოდნენ ბავშვები და რას არ ვაკეთებდით.ახალ- ახალი თამაშები გამოვიგონეთ კიდეც.სანამ წამოვიდოდი ორი დღით ადრე ირაკლი და ლევანი წავიდნენ,სად ის ვერ გავიგეთ.ლუკამ იცოდა მაგრამ არაფერს ამბობდა,ისიც უნდა წასულიყო მაგრამ ჯერ არა რაღაც საქმები ქონდა აქ და ამიტომ იყო აქ.ძალია დავინტერესდოთ მე და ლიკა მათი ესეთი უცნაური საქციელით მაგრამ ვერაფერი ვერ გავიგეთ.სამივე დუმდა და ხმას არ იღებდა.რომ დავბრუნდი ერთ კვირაში ლიკამ შემატყობინა რომ მალე ჩემთან ერთად იქნება,გამოცდები ჩაუბარებია წინასწარ და დაფინანსებაც მიიღო,რად უნდოდა პირველ კურსზე ისევ ვერ ვათქმევინე.ბიჭებს იშვიათად ვეხმიანებოდი,ჯერ კიდევ არ ქონდა საქმე "საიდუმლო "მოგვარებული და არ ეცალათ.ნანა და ნინა რომ წამოდები ორ კვირაში უკან დაბრუნდნენ.მათაც არაფერი იცოდნენ ბიჭების " საიდუმლი" საქმეზე.მე აქაც ძალიან კარგად ვგრძნობდი თავა გოგონებიც გამოდიოდნენ ხოლმე და ხშირად თორნიკეც მოდიოდა.შემპირდა რომ მომხსნიდნენ თაბაშირს მის სამსახურსა და ახალ მოტოციკლს მაჩვენებდა ორი დღის წინ რომ შეიძინა.შეიძინა ერთი თვის წინ მაგრამ ორი დღის წინ ჩამოვიდა,ფოტოში ძალიან მომეწონა,ძველის მსგავსი იყო მაგრამ ეს სჯობდა აშკარად.სულ მალე სკოლა იწყება,სულ მალე რა ხუთ დღეში და საშინლად მიყვარს სკოლის დაწყების პერიოდი და მისთვის მომზადება.თან ამ დღეებში ლიკას ველოდები უნდა ჩამოვიდეს,ისიც ემზადება ახალო ქალაქის და უნოვერსიტეტთან შესახვედრად.ცოტას არ იყოს ნერვიულობს მგონი.
-ხო მომხსნა თაბაშირი,შენ როდის ბრუნდები?_უკვე მეორედ მირეკავდა თორნიკე
-დღეს საღამოს მანდ ვიქნები,ხვალ გნახავ და შევამოწმებ მაგას_ეჭვნარევად დამემუქრა,რატომ ვერ დაიჯერა რა არის ,დიდი დაუჯერებელი ამბავია რომ შეიძლება უთაბაშიროდ ვიყო.
-მასე ქენი,ახალი მოსული ვარ,რომ იცოდე როგორ დავიღალე_მართლაც საშინლად დავიღალე.
-რომელ ექიმთან იყავი?
-არვიცი,მგონი თემური ერქვა,არ მახსოვს_მართლა არ გამხსენებია რომ მისი სახელი და გვარი დამემახსოვრებია
-კაი,საქმეზე გავდივარ მე,დროებით_დამემშვიდობა როგორც იცის ხოლმე
-მეც უნდა წავიდე,დედას უნდა დავეხმარო_დავემშვიდობე და სამზარეულოში მოფუსფუსე დედას დასახმარებლად წავედი.სახლის დალაგებაში დავეხმარე და თან დღეს გოგოებს ველოდებინდა რაიმეს გამოცხობა ვთხოვე,არჩევანს ვიცი კარგ და გემრიელზე შეაჩერებს. გოგოები რომ მოვიდნენ ზუსტად იმ დროს ვიცმევდი,ძვლივს წესიერად მეღირსა ბანაობა და ორი საათი ვერ მოვრჩი თბილს წყალს.ამ დროში დედასაც მოესწრო კექსის გამოცხობა და სუფრაც გაეწყო.
-გილოცავ,გილოცავ _გაბრწყინებული სახით მომეხვია გვანცა
-მეც გილოცავ,რა მაგარია_თიკუნაც მომეხვია
-მადლობა გოგოებო,დედამ კექსი გამოაცხო ჩვენთვის_უკან მომყოლებს გავხედე და ღიმილით ავუხსენი სურნელი რომელიც მთელს სახლში გამეფებულიყო.
-საოცრება მაკა დეიდა_გაბრწყინებულმა ჩაილაპარაკა თიკომ-ჩემი და მამას საოცრება ეგ
_მეც გაბრწყინებულმა ვუპასუხე და იქვე მდფარ დედას გავხედე
-როგორ ხართ გოგონებო?_გოგონები გადაკოცნა და მლკითხა მაკამ
-მადლობა მაკა დეიდა თქვენ როგორ ხართ?_მოკრძალებულად გაიღიმა გვანცამ,მე დედას უკან დავდექი და გოგონების გაცინება მოვინდომე,ჩემი სახია მიმიკებისა და მოძრაობების შემხედვარე სიცილს ძვლივს იკავებდა თიკო,გვანცა სერიული სახით იდგა და ჩემს მოსაკვლელად ემზადებოდა.ბოლოს მაიმც მოვახერხე და ორივე გავაცინე,დედამ გაკვირვებულმა ჯერ მათ გახედა შემდეგ მის უკან გაიხედა და ჩემს დანახვაზე ყველაფერს მიხვდა.მეც ვითომ გაკვირვებულმა მხრები ავიჩეჩე.გოგონები თუ არ მომკლავდნენ არ მეგონა,გაკვირვება ვერ დავფარე მხოლოდ სალანძღავიბსიტყვებით რომ შემოიფარგლენ.ყავა გავაკეთე და მათან ერთად მინის მაგიდასთან ბალიშზე ჩამოვჯექი.
-ახალი კლასელი რომ გვეყოლება იცით?_ყავა მოსვა და ახალი ამბავი გვამცნო გვანცამ,ჩვენ გაღიმებულებმა ერთმანეთს გადავხედეთ და უარის ნიშნად თავი გავაქნიეთ.
-მეც არ ვიცი კარფად,მხოლოდ ის ვიცი რომ აქაური არა და ბიჭია_მხრები აიჩეჩა გვანცამ
-ეგ ინფორმაცია საიდან შენ?_დაეჭვებულმა კითხა თიკომ
-გოგო ჩემი ძმის დამსახურება,დირექტორს ყავდა იმ დღეს დაბარებული,არვიცი რაზე მაგრამ ჩვენი დამრიგებელი შესულა და უკითხავს მაგ ბიჭზე.მეტი ვეღარ გავიგე არ უსაუბრიათ ო _ განმარტა გვანცამ,მისმა ძმამ ორი წლის წინ დაამთავრა და არც გაგვკვირვებია იქ რომ იყო მისული,ხშირად მიდის და ნახულობს ყველას.
-კარგია ახალი კლასელი,იმედია უჟმური არ იქნება_ჩავილაპარაკე გაღიმებულმა და წვენი დავლიე.
-იმედია_დამეთანხმა ორივე.კიდევ ბევრი ვიჭორავეთ გოგონებმა და საღამოს წავიდნენ.შესამოწმებლად ჩამოვიდა თუ არა თორნიკე გადავურეკე,ისეთი დაღლილიბდა ნამძირევი ხმა ჰქონდა შემეცოდა და მალევე გავუთიშე.
ლიკა მესამე დღეს ჩამოვიდა თაბაშირი რომ მომხსნეს,ჯერ კიდევ ვერ შევჩვეოდი უთაბაშირობას და ფეხ ნატკენივით დავდიოდი.ძალიან გახარებული და ბედნიერი ვიყავი ლიკას აქ ყოფნით.თავისი თხოვნით თბილისის დასათვალიერებლად წავიყვანე.თან გზაში თორნიკეს მივწეე რომ ჩვენთან ერთად წამოსულიყო,არ ისვენებს დღეს მაგრამ გაენთავისუფლოს დიდი ამბავი.თორნიკე მანქანით მოვიდა ჩვენთა,ლიკას და თორნიკეს ერთამენთი გავაცანი და ძველი თბილისის დასათვალიერებლად წავედით.ძალიან კარგად გაუგეს ერთამენთს თორნიკემ და ლიკამ.სახლში ძალიან დაღლილები მივედით,ამდენი არ მიარია დიდი ხანია,თან ჩემს ფეხს ძალიან მოუხდა ეს სიარული იმდენად აღარ მიჭირს სიარული.თორნიკეს დავემშვიდოვეთ და სადარბაძოში გავუჩინარდით.დღესთვის მხოლოდ ჭამა და ძილი გვაქვს დაგეგმილი,რომც გვინდოდეს მეტს ვერაფერს ვერ მოვახერხებთ ისე ვართ.
-ჩემი თაბაშირა მოსულა და ლიკუნა_კარი მამამ გაგვიღო,მე არაფრისმთქმელი სახით ვაკოცე და ლიკა მამას შევატოვე.ეხლა ისე ვარ პასუხიც კი ვერ გავეცი მის ზედმეტსახელზე.ან ეს თაბაშირა რა უბედურება,დაერქმია რაიმე წესიერი თუნდაც ჩემი ტკბილი,არა მაინც და მაინც ამ თაბაშირს მიადფა და გამოიყენა სახუმარო თემად.რისი მონახულებაც ვერ მოვასწარით მეორე დღეს მოვინახულეთ და სკოლისთვის ჩანთის ასარჩევად წავედით.
სკოლის დილა არის და მე ძალიან მეძინება,დამეძინება აბა რა იქნება მთელი ღამის განმავლობაში ლიკას ვესაუბრებოდი და ისე ჩაეძინა მის ოთახში გასვლაც კი ვერ მოისაზრა.შევაღვიძე და სააბაზანოსკენ წავედი.ცოტათი გამოვფხიზლდი ცივი წლით თორე ესე დებილის სახით ხომ არ ვივლი.მოვემზადე და ნახევრად მძინარე ლიკას ოთახზე მივუკაკუნე.
-ლიკუ წამო ვჭამოთ_კარი შევაღე და ფეხსაცმლით ჩაცმის გართულს ადგომისკენ მოვუწოდე
-მოვდივარ_სწრაფად წამოვიდა ჩემსკენ_დილა მშვიდობისა,სკოლის დაწყებას გილოცავ თაბაშირა_გვერდით დამიდგა და მამას შერქმეული სახელი ფაიხსენა თან,ესეც რომ დამცინის.
-მეც გილოცავ თეიმურაზ_მისი ყოფილი შეყვარებულის სახელი გამახსენდა და გასაბრაზებლად დავუძახე
-რამდენიც გინდა მიძახე თაბაშირა_დამეჭყანა და დედას და მამას მიესალმა.მე ნერვები მომიშალა იმ ფაქტმა რომ ვერ გავაბრაზე,იმანაც რომ დილას ლევანს სკოლის დაწყება არ მოულოცია წინა წელივით.მეც მივესალმე ჩემებს და ტელეფონი კიდევ ერთხელ შევამოწმე იმედიანმა,მხოლოდ თორნიკეს მონალოცი იყო,ცოტათი გამამხიარულა მისმა მესიჯმა და მოლოცვამ.მაგრამ მაინც არ დამვიწყებია ლევანი და მისი მოლოცვა რომელსაც ესე ძალიან ველოდი.ყველამ ერთად დავტოვეთ სახლი,მამამ ჯერ მე მიმიყვანა სკოლაში შემდეგ ლიკა წაიყვანა უნივერსიტეტში და ბოლოს დედას დატოვებმა სამსახურში.როგორც წელს ისევ ისეთი მოსაწყენი იყო სკოლის დაწყება.გოგონები მოვნახე და მათკენ წავედი.
- ჯერ არ მოსულა მგონი ახალი კლასელი_თვალი გაადავლო ყველას თიკომ
-შეიძლება ის არის მაგრამ მეჭვება_მაჩვენა ბიჭზე,მართლაც რომ არ გავდა ჩვენს კლასელს.
-მეჭვება ეგ იყოს,არ არის აქ მოვა და ვნახავთ_შემოვაბრუნე ჩემსკენ ორივე და ჩვენს კლასელევს გავხედეთ.
ზარი რომ დაირეკა ყველა საკლასო ოთახში გადავნაწილდით.ჩვენი დამრიგებელი ყოველთვია აგვიანებს შემოსვლას და არც ეს დღე ყოფილა გამონაკლისი.მერხზე ვიჯექი და გოგოებს ვეჭორავებოდი.ნაცნობი სუნთქვა და სურნელი რომ ვიგრძენი მეგონა მომეჩვენა სანამ ხმაც არ გავიგე.
-სკოლის დაწყებას გილოცავ,თოჯინა_მომესმა ნაცნობი ხმა და ხმის ამოღება ვერ მოვახერხე.ყველაფერი ფაჩერდა და არაფრის ხმაც აღარ მესმოდა.მხოლოდ ეს სიტყვები მიტრიალებდა თავში.


ეს დღეები არისს რაღაც მეტაკა და იმედიაა დიდი ხნით გაგრძელდებაა...
მადლობა ვინც კითხულობთ...ფოტოზე ლიკა და ნატა...