12 საათი ხდებოდა დაწოლა რომ დავაპირე, პლედი ავიღე და მდივნისკენ გავემართე
–პატარავ არ ვიკბინები, დიდი საწოლია როგორმე ორივე დავეტევით
–არა მადლობა აქაც კომფორტულად ვგრძნობ თავს
–რატო ჯიუტობ ლამაზო, აზრი აქვს? ხვალ ისევ საწოლში გაიღვიძებ და არ ჯობია შენით დაწვე?
აღარ შევწინააღმდეგებივარ, საწოლის კიდეზე დავწექი, ცოტაც და გადავარდებოდი.
–ეგრე გადავარდები – გაეცინა. ხმა არცერთს აღარ ამოგვიღია. ფიქრი დავიწყე და უცებ გამახსენდა : <<შენ რომ არა არც შემიყვარდებოდა>>, ნეტა მე რა შუაში ვარ. ნუთუ.... არა, არა. უაზრო ფიქრების გასაფანტად თავი გავაქნიე და შევეცადე დამეძინა.
დილით რომ გავიღვიძე საბანი არ მეფარა, ბაბი მადგა თავზე და პირდაღებული მომშტერებოდა
–აუ ჩემი ეს რა რძალი მყავს, მშურს ჩემი ძმის – გაგვეციანა – აუ ეს რა ვთქვი ცუდი არაფერი მიგულისხმიაა..... – თქვა მხიარულად
–კაი კაი მივხვდიი – გავუღიმე – ისე ჯერ დილამშვიდობისაო ეგ უნდა გეთქვა
–რა დროს ეგაა რძალო? დროზე ჩაიცვი და ქვემოთ ჩამო, სასტავი გელოდება შენი გაცნობა უნდათ
–ვინები არიან? – ვიკითხე გაკვირვებულმა
–დროზე ჩამო და ნახავ
–ოკს, ჩავიცმევ და მანდ გავჩნდები
–გელოდებით – მომაძახა ოთახიდან გასულმა
ავდექი სააბაზანოში შევედი მოვწესრიგდი, სარაფანა ჩავიცვი თმა დავიწანი და ქვემოთ ჩავედი
–გამარჯობათ – მორცხვად მივესალმე და გავურიმე
–ძმის ცოლს გაუმარჯოს –იყვირა ქერა , ცისფერთვალებამ და ჩემსკენ გამოიქცა
–WoW, ეს რა ლამაზი რძალი გვყოლია, აბა დატრიალდი რძალო – მითხრა ქერამ და დამაბზრიალა
–აკო იქნებ ჯერ გავეცნოთ? – წამოიძახა ერთ–ერთმა ბიჭმა და ფეხზე წამოდგა – გიორგი ზამთარაძე – ო მითხრა და ხელი გამომიწოდა მეც ჩემი ხელი შევაგებე და გავუღიმე
–მე აკო, რძალო – წამოიძახა ქერამ – ეს კი სვანი ან უჟმური – მიმიტითა მართლაც რომ უჟმური სახით მჯდომ ბიჭზე – როგორც გაგისწორდება რა...
–ძვლებში დაგამტვრევ ვიბლიანო! – იღრიალა სვანმა ან უჟმურმა – რეზი დვალი – გამიღიმა
–სასიამოვნოა – მეც გავუღიმე
–ჩვენთვისაც ალექსანდრა – გამიღიმეს
–ალექსანდრა ბელას უკვე იცნობ – გამიღიმა ბაბიმ – ხო სხვათაშორის გიორგის მეუღლეა
–ძაან ლამაზი და უცხო სახელი გაქვს – წამოიძახა ერთ–ერთმა რეზიმ
–მადლობა, ბებიამ დამარქვა თავისი გარდაცვლილი ბიჭის საპატივცემულოდ
–ჰეი, რძალო – წამოიძახა აკომ – ყველაფერი გვაინტერესებს შენს შესახებ , თან დეტალებში
–იქიდან როგორ გამოვიდა ეგეც მოგიყვეს ?! – გადაიხარხარა გიორგიმ – შენთან ბოდიში რძალო – უხერხულად გამიღიმა როცა სიცილი დაამთავრა
–ალექსანდრა დადიანი, 17 წლის... – გამაწყვეტინეს
–რაა? – წამოიძახეს გაკვირვებულებმა
–ერეკლე შ..... გა..ს?! – იღრიალა გიორგიმ – 17 წლის ბავშვი მოიყვანე ცოლად?
–გიორგი დაწყნარდი, ხო იცი რომ ერეკლეს სურვილით არ მომხდარა ეს ყველაფერი – თქვა ბაბიმ და გასამხნევებლად გამიღიმა
–კარგი დავწყნარდით, გააგრძელე ალექსანდრა – გამიღიმა აქამდე ჩუმად მჯდომმა ბელამ
–ესეიგი ალექსანდრა დადიანი, 17 წლის, მოსწავლე, მაკა მურვანიძისა და მამუკა დადიანის ქალიშვილი. მყავს ძმა დემეტრე რომელიც ჩემზე 9 წლით პატარაა
–ეხლა რა გვაინტერესებს, 17 წლის ბავშვი შენმა მშობლებმა გათხოვებისთვის როგორ გაგიმეტეს?
არ ვიცოდი უნდა მომეყოლა თუ არა სიმართლე, ბაბის გადავხედე ისიც თითქოს მიხვდა ჩემს გასაჭირს და მითხრა:
–ჩემო ლამაზო რძალო ამათ შეგიზლია ყველაფერი მოუყვე – თავი დავუქნიე და გავაგრძელე
–9 წლის ვიყავი დედაჩემი მშობიარობას რომ გადაყვა, მამამ სმა დაიწყო და ამის შემდეგ მისი საყვარელი შვილი დემე გახდა, მე მისთვის ცარილი ადგილი ვიყავი, აღარ ვარსებობდი. აქედან დაიწყო ყოველ საღამოს ლანძღვა და ცემა. 4 წელი ვითმინე , ბოლოს ისევ ბებიამ მიშველა ,1 წლის წინ კი ისიც დავკარგე ასე რომ ჩემი გათხოვებით მამას არაფერი დაუკარგავს – ვხედავდი ბავშვების გაოცებულ თვალებს, ერეკლეს დაძარღვულ კისერს, მომუშტულ ხელებს, ბაბის რომელსაც სიტყვები ვერ შეერჩია ჩემს დასამშვიდებლად, აკო რომელსაც ვერ მოეფიქრებინა სიტუაცია როგორ განემუხტა
–კარგით , კარგით გვეყო დაგრუზული ისტორიები – ძლივს მოაბა სათქმელს თავი აკომე – რაც მთავარია ეს ბავშვი ეხლა ჩვენთანაა და არაფერი ემუქრება – შეზლებისდაგვარად გამიღიმა და ჩამეხუტა. საღამომდე ვილაპარაკეთ, ვიცინეთ, ფილმს ვუყურეთ.
–კარგით თქვენ გაერთეთ ჩვენ კი დაგტოვებთ – 11 იყო დაწყებული ერეკლემ წამომაყენა და კიბისკენ მიბიძგა
–ჭკვიანად გვრიტებო – მოგვაძახა აკომ
–აკოო!!! – იღრიალა ჩემმა „ქმარმა“ , წელზე მომხვია ხელი და ოთახში შევედით
–კარგი მეგობრები გყავს – ვუთხარი როცა ოთახში შევედით
–ვიცი – ო მითხრა და გაიცინა. ერეკლე სააბაზანოსი შევიდა მეც დრო ვიხელთე და გამოვიცვალე. რატომღაც ისევ მდივანზე დავწექი და ფიქრი დავიწყე.
ფიქრებიდან ნაბიჯების ხმამ გამომიყვანა მალევე ნაცნობმა სურნელმა ამწვა ცხვირი, წამის მეასედში ჰაერში ავღმოჩნდი, ძალიან შემეშინდა თუმცა თვალები არ გამიხელია. ვიგრძენი საწოლზე დამაწვინა, საბანი გადამაფარა და გვერდით მომიწვა უცებ ხელი ვიგრძენი მუცელზე, შევკრთი და ტაომ დამაყარა, მეორე ხელითიც შემოაცურა და ისე მიმიხუტა ზურგით თავის სხეულზე თითქოს ვიგაც ართმევდა ჩემს თავს
–რას აკეთებ? – ვკითხე შეშინებულმა
–რას ვაკეთებ და ცოლს ვეხუტები – მითხრა ცხვირი და ჩემს თმაში ჩარგო. არ დავიწყე თავის ფასება და შეწინააღმდეგება რადგან მეც მსიამოვნებდა ერეკლეს შეხება, მისი სურნელით გაბრუებულს უცებ ჩამეძინა თუმცა „ქმარმა“ არც სიზმარში დამანება თავი.