- რავი გოგო ჩემმა ძმამ მითხრა გიო ჩამოდისო ..( მარი)
- ვავ მაგარია ...
- ჯერ კიდევ არ გითქვია ხომ ? (მარი)
- მე არ მითქვია მაგრამ გაიგო... ფეხბურთზე პირველი შეხვედრათურმე მაგის გუნდთან მქონია ... მოვუგეთ ბოლოს ჩემი ანუ კაპიტანის სახელი უნდა გამოეცხადებინათ ამიტომ წავედი მერე როგორც გოგოებმა მითხრეს ჩემი გვარის გაგებაზე სტადიონიდან გამოქცეულა..(მე)
- ვაიმე მესმის მისი ... არ ვიცი აქ რატომ ჩამოდის როგორც ჩემ ძმას უთხრა აღარ შემიძლია აქო ძაან უაზრობააო...მაგრამ რატომღაც მგონია მაგ მიზეზით კი არა შენ გამო მოდის აქ ... მარა რატო ვერ ვხვდები ...
- ჰო ნუ არ მაინტერესსებს რა ... შენ რას შვრები შენს ბიჭთან ??? (მე )
- რავი გოგო არაფერს ჯერ ...
- არაპირებ ხო რო გამაცნო ? ( მე)
- კი კი გოგო მერე გაგაცნობ რო ჩამოხვალ...
- რაგინდა მკერავ რო ჩამოვიდეე?? ( მე)
- ჰო ...კაი წავედი აბა შენ იცი ...

მარის დავემშვიდობე ...მაღაზიაში ჩავედი და პროდუქტები ვიყიდე ,.. საჭმელი გავაკკეთე და დივანზე დავწექი ...შემდეგ მატჩზე ვფიქრობდი ფეხბურთშიც და ბრძოლაზეც ... ბრძოლაზე არავინ იცოდა და არც მინდოდა ვინმეს გაეგო ...

ერთი თვის შემდეგ ....
საერთოდ არავის დავკონტაქტებივარ მარის შემდეგ ... ფეხბურთში საქმე კარგად მიმდიოდა ... ბრძოლაშიც უკვე ფინალში ვიყავი .. მაგრამ მენატრებოდა... თერთმეტი წლის განმავლობაში პრინციპში უკვე თორმეტი წლის...
მწვრთმელმა როგორც გვითხრა ფინალი იმ გუნთთან იქნებოდა ვისაც პირველად შევხვდით (ანუ გიოს გუნდთან) არ ვიცი გამიხარდა თუ არა მაგრამ მინდოდა მისი ნახვა და დალაპარაკება ძალიან მენატრებოდა ...

ფინალი ბრძოლის შემდეგ დღეს გვაქვს ... ამიტომ უნდა ვეცადო არ დავშავდე ძლიერად ...
დღეები ჩვეულებრივად მიდიოდა ... გარეთაც მხოლოდ სავარჯიშოთ და პროდუქტების საყიდლად დავდიოდი ... მგონი ყველას მუნჯი ვეგონე რადგან დიდიხხანია არ დამილაპარაკია ... როგორ მინდოდა ჩემთან ყოფილიყო ... თორმეტი წელი... პირველი სიყვარული,... უკვე აღარაფერი აღარ მანაღვლებდა მხოლოდ ბრძოლა- ფეხბურთი ...

დადგა ფინალური ტური ბრძოლაში .... გავემზადე და წავედი ... გამარჯვებულისთვის ჩემპიონის ქამარი უნდა გადაეცათ და საპრიზო თანხა რომელიც 50 000 $ ს შეადგენდა ... დიდად არ დავინტერესებულვარ ჩემი მოწინააღმდეჹით შეჯიბრის დღემდე მაგრამ როდესაც შენობაში შევედი ყველა მასზე ლაპარაკობდა ... რამდენიმეჯერ გავიგე ფრაზა " ნიღბიანი(ანუ მე ) ვერ გადარჩება " " ნიღაბმა,მადლობა უნდა თქვას თუ გადარჩება," ... სიმართლე ვთქვათ ძალიან,დავინტერესდი მაგრამ როგორც ჩანდა ყველა მისკენ იყო და არავისთვის მიკითხავს ჩემი მოწინააღმდეგის შესახებ...
გასახდელში შევედი და გამოვიცვალე ...სახეზე როგორც ყოველთვის ნიღაბი მეკეთა რომელიც თმას მიმალავდა რამოდენიმეს ბიჭიც კი ვეგონე და ამაზე ბევრი ვიცინე...

შევდივარ დარბაზში მუსიკის თანხლებით... ავდუვარ რინგზე და ვდგები ერთ ერთ კუთხეში ... თვალებს ვხუჭავ არ მინდა დავინახო მოწინააღმდეგის შემოსვლა ...
გავახე თვალები და ჰოი საოცრწბავ ჩემს წინ დგას წელს ზემოთ შჲშველი ძალიან დაკუნთული ბიჭი ... იმ დროს რა ვიგრძენი არ ვიცი ... უნდა გამემარჯვა ...მე ამას შევძლებდი ... ფიქრებიდან მაშინ გამოვედი როდესაც მსაჯმა ცენტრში გვიხმო ... და აი დაიწყო სახეში ,... ფეხში ,... მუცელში ...თავში ....
დავეცი ... მსაჯი მოიწია და დათვლა დაიწყო 1...2...3... " მე ამას შწვძლებ" " მე ამას შწვძლებ ."
4...5...6... და ამდროს გამახსწნდა ჩემ თავთან დადებული პირობა რომ ძლიერი უნდა ვყოფილიყავი ... მაშინვე წამოვდექი ... სახეს ვერ ვგრძნობდი ...

ყველაფერი მტკიოდა ... სუფთა ჯუნგლიდან გამოქცეული იყო ჩემი მოწინააღმდეგე მაგრამ არც მე ვნებდებოდი ... რამოდენიმეჯერ წავბარბაცდი... თავბრუ დამეხვა მაგრამ არა...

ყურებიდან აღარ მესმოდა ... თვალები ძლივს გავაცილე და დავინახე ჩემი მოწინააღმდეგე ძირს ეგდო ... მე ეს შევძელი ... მსაჯმა დაითვალა ის ვერ ადგა ... მე გავიმარჯვე...

როდესაც წამოდგა მსაჯი ჩვენთან მოვიდა და ორივეს ხელი დაჲჭირა
- და გამარჯვებულია .........ნიღბიანი რომლის სახელიც ჩვენთვის უცნობია .( ჟიური)
ჩამეღიმა ... არ მჯეროდა ...მმე ეს შევძელი ...
ხელი ნიღბისკენ წავიღე და წამებში მოვიხსენი ... თმა ჩამოიშალა .., ხალხმა ჩოჩქოლი შეწყვიტა ... ყველა გაოგნებული იყო ... ნუთუ გოგომ მოიგოო... ქამრით და ფულით დამანილდოვეს ძალია, ბედნიეერი ვიყავი ...
გასახდელში რომ გავედი და სარკეში ჩავიხედე კინაღამ ცუდად გავხდი ... სახე სულ ჩალურჯებული და ჩასისხლიანებულლი მქონდა ... მაშინვე სახლში წავედიი და დავიმუშავე მართალია ჩალურჯებები არ ქრებოდა მაგრამ .... შემდეგ გავედი გარეთ...
ფული რამეში ხომ უნდა დამეხარჯა და მაშინვე წავედი მოტოს საყიდლად .... კიდევკაი ტარება ვიცი ... ბავშვობიდან ვოცნებობდი მოტოზე... ვიყიდე შავი ... დაბურული შავიფერის მოტო თავისი ჩაფხუტით უჰჰჰ რა მაგარია ... გადავიხადე 15 000 $ და მაშინვე წამოვედი ცოტა ვისეირნე ჩემი ახალი მოტოთი და მერე საყიდლებზე წავედი ...

მაღაზიაში შევედი და ვიყიდე ბაიკერის ტყავის შარვალი რომელიც მოტკეცილი მქონდა და საშინლას მიხდებოდა... თეეთრი მოკლემკლავიანი მაიკა ... ტყავის კურტკა და ქონვერსის კეტები .... ძველი ტანსაცმელი ჩავიცვი და სახლში წავედი ... გამოვიძინე რადგან ხვალე ფინალი მაქ ფეხბურთში ....გამოსაძინებლად კი მხოლოდ 2-3 საათი მრჩებოდა.. ვფიქრობდი იქნებ გიო არ მოსულიყო თამაშზე ... იქნებ უკვე წავიდა საქართველოში ...
ავდექი ჩავიცვი ... ფორმა ავიღე ... კარები დავხურე და კაჶეში წავედი ... ვისაუზმე და სტადიონზე წავედი...

უამრავი ხალხი ირეოდა . გასახდელამდე ძლივს მივაღწიე . გამოვიცვალე და ფორმა ჩავიცვი.
გასახდელში გოგოები შემოლაგდნენ ყველამ ჩაიცვა შემდეგ მწვრთნელი შემოვიდა და გაგვიყვანა . სტადიონზე გიჟებივით შევარდნენ გოგოები . გიოს გუნდი ჯერ არ ჩანდა . რამდენიმე წამში გიოს გუნდიც გამოჩნდა ... ერთხელ გამომხედა მაგრამ თავი მაშინვე შეატრიალა .ალბათ მე მისთვის არაფერს ვნიშნავ თორემ მოვიდოდა ... მაგრამ,ალბათ ჩემი დაჟეჟილობების გამო ვერ მიცნო .

თამაში დაიწყო . ერთი გოლი გაიტანა გიოს გუნდმა ერთი ჩემმა . ბურთი ჩამიპასეს მივრბივარ კარისკენ და ჰოპ გიო გადამეღობა . ბურთის წართმევას ცდილობდა და შემთხვევით ფეხში გამარტყა . წავიქეცი და თავი დავარტყი .გავითიშე არაფერი მახსოვდა . საავადმყოფოში გამომეღვიძა . მწვრთნელი და ექიმი ერთად შემოვიდნენ .
- ძალიან ცუდად ხართ ,თავს უნდა გაუფრთხილდეთ , ბევრი დაჟეჟილობებიგაქ , და ჯობია თავს გაუფრთხილდე სერიოზული საკითხია ეს , და ჯობია ფეხბურთისგან და სხვა რაღაცეებისგან ცოტახანი შეისვენო..( ექიმი )
- კი მაგრ...- მწვრთნელმა სიტყვა არ დამამთავრებინა ..
- არა მარი ექიმი მართალია , ყველა გუნდიდან რაც კი მყოლია საუკეთესო ფეხბურთელიხარ და არ მინდა დაგკარგო . 2თვიან შვებულებაში გახვალ და შენებსაც მოინახულებ ვიცი რომ აქ არ ცხოვრობენ ...( მწვრთნელი )
- კარგით მადლობთ..- აღარ შევწინააღმდეგეებივარ ...
როგორც ბოლოს მწვრთნელმა მითხრა ჩემს გუნდს მოუგია 3-2 .. სამი დღე სახლიდან არ გავსულვარ ვიწექი და ვისვენებდი ... მერე ლეპტოპი ჩავრთე და დავწექი ...მარის მივწერე და მოვიკითხე ...
- როგორ ხარ ? (მე)
- კარგად შენროგორხარ?
- რავი არცისეკარგად რა ხდბა ახალიაბა
- რავი გოგო ჩემმა შეყვარებულმა ხელი მთხოვა...
- რაქენი მერეეე არ მითხრა უარით გავისტუმრეო ....
- არა დავთანხმდიი...( მარი-)
- გილოცაავვვ <33 იმედია გამაცნობ ოდესმე ...
- ხო ქორწილი ორ კვირაშია ... ვიცი რო ჩამოსვლას ვერ შეძლებ და ამიტომ სხვას შევუთანხმდი მეჯვარეობაზეე...
- კარგი არაუშავს მაინც ვერ ვახერხებდი ჩამოსვლას რადღესაა ქორწილი ?
- 16 აგვისტოს ...
- ვოვ მაგარია ... - ესეიგი ქორწილი პირდაპირ ჩემს დაბადებისდღეს ....-
- შენ დაბადებისდღეს დავამთხვიეე ხომაგარია ... შენ ჩემი საუკეთესო მეგობარიხარ ....( მარი )
- კარგი წავედი მარი მოემზადე ... წარმატებები ...( მე)

გადავწყვიტე მარისთვის სურპრიზი მომეწყო ... უნდა ჩავსულიყავი საქართველოში ... თანაც 2 თვე თავისუფალივარ... ერთი თვე ჩვეულებრივ გავიდა ... მარის ქორწილამდე სულ რაღაც ორი კვირა რჩებოდა ... მე ჩემი ჩემოდნით მივემართებოდი თვითმფრინავისაკენ ... მოტოციკლეტის დატოვება არ მინდოდა და საქართველოში წინასწარ გავგზავნე... გზაში რამოდენიმე ტრანსპორტი გამოვიცვალე... და როგორც იქნა ჩავედი ... 1 კვირა რჩებოდა...მე რომელიღაც სასტყმუმროში დავბინავდი... გადავწყვიტე მომენახულებინა ჩემი ქვეყანა მოტოზე დავჯექი და გზას გავუყევი ... რამდენი რამე შეცვლილა ... მთელი ღამე დავდიოდი ...სასტუმროში დაღლილი მივედი და მაშინვე დამეძინა ...
ახლა ყველაზე მეტად მინდოდა გიოს ნახვა მინდოდა საბოლოოდ დამთავრებულიყო ყველაფერი აღარ მინდოდა ტყუილში ცხოვრება ...
მარის ქორწილის დღე დადგა... ლამაზ მოტკეცილ ,მოკლე ,შავ კაბაში გამოვეწყვე რომელიც რამდენიმე დღით ადრე ვიყიდე ... შავი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი ჩავიცვი და რამდენადაც გასაოცარი არ უნდა იყოს მოტოთი წავედი... ქორწილი დაახლოებით 1-2 საათის დაწყებული იყო ... მოტო გავაჩერე და შენობაში შევედი ... მაშინვე მარის მაგიდისაკენ ავიღე გეზი...
იცინოდა ბედნიერი ჩანდა ... ძალიან გამიხარდა ... სიძეს თვალი მოვკარი და სხვათაშორის " სადა " ადამიანი ჩანდა სუფთა ... ყავისფერი თმითა და მწვანე თვალებით ... ძალიან უხდებოდნენ მარი და ის ... მარისთან ერთი მეტრი მაშორებდა . გაოგნებულმა გამოიხედა და ყვირილით წამოვიდა ჩემკენ ...
დაახლოებით 30 წუთი ვეხვეოდით ერთმანეთს ....
- მარიიიი როგორ მომენატრეეე ... რატომ არ მითხარი ჩამოსვლას თუ აპირებდი ....
- სურპრიზის გაკეთება მინდოდა ( მე )
- უი მართლა გილოცავ დაბადებისდღეს .....
- ჰაჰ მადლობ ( ვეხვევი) - არგინდა სიძე გამაცნო ?
- კიკი მოდი ..- ახლოს მიმიყვანა ...- ეს არის ლაშა გიოს მეგობარი მგონი უნდა გახსოვდეს ...( მარი)
-კი კი ლაშა და გიო ხო საუკეთესო მეგობრები იყვნენ...
სიძეს მივესალმე და მოვიკითხე ... ძალიან კარგი ბიჭი ჩანდა მხიარული ... მარის ასეთ ბედნიერს პირველად ვხედავდი და მიხაროდა მისი ბედნიერება... მარის მშობლები და ძმა ვნახე ... მარის მეჯვარე ჩვენი ძველი მწგობარი ტატა არის...ლაშასი კი ჯერ არ ვიცი...
ცოტახანში ლაშა და ვიღაც ბიჭი გოგოსთან ერატად ხელგადახვეული წამოვიდნენ ჩემსკენ და მარისკენ... და ჰოი საოცრება აი ლაშას მეჯვარეც გიო ვიღაც გოგოსთან ერთად ... მადინვე ავდექი მარის ბოდიში მოვუხადე და წამოვედი ... იმედია მარი გამიგებდა ... გასასვლელთან ვიყავი ვიღაცამ რომ დამიძახა.
- შეჩერდი მარი გთხოვ ! ( გიო)
მაშჲნ გამახსენდა რომ მასთან ლაპარაკი მინდოდა...შევჩერდი და დაველოდე როდის მოვიდოდა ...
- მარი ... როგორ როგორ შეცვლილხარ ...
- არა გიო ადამიანები არ იცვლებიან... ბევრჯერ ვცადე შეცვლა ... მაგრამ უშედეგოდ ...
- კიმაგრამ რატომ შენ ასეთიც კარგიხარ ( გიო)
- არგახსოვს შეცვლას შენთვითონ მთხოვდი და ახლა...
- მარი.....- რაღაც უნდა ეთქვა როდესაც რესტორნიდან მისი თანმცლები გოგო გამოვიდა..
- გიუუ რას შვლები არ შემოდიხარ ??? ეგ ვინაა ? ( გიოს " გოგო ")
- ხომ ხედავ გელოდებიან დროს ნუ კარგავ - ვთქვი და მოტოსკენ წავედი ... გიომ გამაჩერა ...ხელი ჩამავლო მკლავსში და რესტორანში შემათრია....
- რასაკეთებ გაგიჟდიი??,(მე )
- კი უშენოდ...
ამდროს ხელი გავაშვებინე და მაგრად დავარტყი სახეში ...
- მარიი ...
- ჩჩჩ შენთვის არანაირი მარი არ არსებობს გესმის ? შენ ის ბავშვობაში 12 წლის წინ მოკალი ... შენთვის მე არ ვარსებობ... ყოველთვის მიჸვარდი , ყველანაირ დამცირებას ვიტანდი არასდროს მიტირია ... შენ მე არასდროს გყვარებივარ . მე არც გთხოვდი ამას მაგრამ შენ ... - თვალიდნ ცრემლი ჩამომჳარდა მაშინღა მივხვდი ხალხის ყურადღება ჩვენზე რო იყო მომართული და რესტორნიდან მთელი სისწრაფით გავიქეცი ... მოტოზე დავჯექი და გაზს მივაჭირე მივქროდი ... ვფიქრობდი გიოზე ... როგორ მინდოდა მისი ჩახუტება მაგრამ ... ბავშვივით მოვიქეცი ...
ბოლოს შეჯახების ხმა გავიგონე და კივილი " ოო არაა მარი ჹთხოვვვვვ " ვერ ვინძრეოდი ...
გონს თეთრ პალატაში მოვედი... ვერ ვხვდებოდი რა მჭირდა ... მაშინვე ექიმი შემოვარდა პალატაში... როგორ გავიგე სმენა დაკარგუული მქონდა . მაშინ მივხვდი რომ დიდი შეცდომა დავუშვი გიოს რომ არ მოვუსმინე... ერთადერთი რაზეც ვოცნებობდი იყო რომ გიოსგან გამეგო სიტყვები " მე შენ მიყვარხარ " მაგრამ არა ... გამაყუჩებლები გამიკეთეს მაშინვე დამეძინა...
ხელზე შეხებას ვგრძნობდი . ვგრძნობდი როგორ მეხებოდა თმაზე ხელი... თვლები გავახილე და რას ვხედავ გიო ..თევზივით ვფართხალებდი ის კი რაღაცას ამბობდა ამას ტუჩების მოძრაობით ვხვდებოდი... დავმშვიდდი ... ვეცადე მენიშნებინა რომ არ მესმოდა ... მაშინვე რაღაც რვეული ამოიღო და წერა დაიწყო ... მალევე მომაწოდა .

" მაპატიე გთხოვ ჩემი ბრალია "
იქვე მივაწერე - არა შენი კი არა ჩემი ბრალია ...
- მარი
- ჰო .
- მე მე მე შენ მიყვარხარ ... ვიცი შეიიძლება არ დაიჯერო მაგრამ არც გთხოვ . არ უნდა გამეშვი თავიდანვე. მე შენ სიყვარული მასწავლე , პატარა . არასოდეს არ უნდა მეთხოვა შეცვლა რადგან ასეთი შემიყვარდი ... მაპატიე ...
- მეც მიყვარხარ გიო ...
ეს რომ წაიკითხა მაშინვე მომვარდა და ჩამეხუტა ... მისი სურნელი... დიდი ხანი ვიყავით ასე .. პალატიდან არ გადიოდა .. უკვე გვიანი იყო ვთხოვე რომ საწოლში დაწოლილიყო და გვერძე ჩავიწიე.. ხელები მომხვია და ასე ჩახუტებულებს დაგვეძინა ...
6 თვის შემდეგ ...

- მარი მეშინია ..( მე )
- კარგი რა რაარის საშიში შენს საყვარელ კაცს მიყვები ცოლად ...
- ჰო ეგეც მართალია ...
ვდგავართ ეკლესიაში მე არაფერი არ მესმის ... როგორც მივხვდი ნება დაგვრთე გვეკოცნა ერთმანეთისთვის ... გიოც არ დაყოვნდა და მაშინვე მაკოცა ... შემდეგ ყურთან მომიტანა ტუჩები და გავიგე როგორ თქვა.
- მე შენ მიყვარხარ ...( გიო )
არ დავყოვნდი და მაშინვე ვუპასუხე ...
- მეც მიყვარხარ გიო
- კი კი მაგრამ შენ გესმის ? ...
- კი
- მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ ...
ხელში ამიტაცა და დამატრიალა ... უბედნიერესი ვიყავი ... ეს საუკეთესო დღეა ჩემს ცხოვრებში ...
კიდევ 6 თვის შემდეგ ...
- გიო ნახე ფეხი მომარტყა ... - ჩემს გაბერილ მუცელზე მივუთითე ...
- ჩემი პატარააა ... ერთისული მაქვს როდის გაჩნდებიიი ..( გიო )
ჩავეხუტე და ცრწმლები წამომივიდა ... მარი ბედნიერად ცხოვრობდა თავის ქმართან ერთად ... ჩემს სახლთან ახლოს ამიტომ ხშირად ვსტუმრობდით ეღთმანეთს ... ისიც მეხუთე თვეშია და მეც...
ოთხი თვე ჩვეულებრივად გავიდა ... მე მარი გიო და ლაშა ერთად ვიჸავით ჩემთან როდესაც მეც და მარისაც მუცელი აგვტკივდა მაშინვე საავადმყოფოში წაგვიყვანეს ...
რამდენიმე საათის შემდეგ...
- როგორ ხარ ( გიო -)
- მე კარგად პატარა როგორაა ...
- კარგად იცი რა საყვარელი ბიჭია ? დედასავით წითურია ...
- როგორ მინდა ვნახოო .... ( მე )
- მალე ნახავ ...
- მარი როგორარის... ( მე )
- კარგად მას გოგი შეეძინა ...
მას შემდეგ დიდი დრო გავიდა მე ორი ბიჭი და ერთი გოგო მყავდა ... და საყვარელი ქმარი რომელიც მსოფლიოში ყველაზე მეტად მიყვარს... მარის ორი გოგო ყავს ... ერთმანეთის ხშირი სტუმრები ვართ ... ისევ ისეთი ბავშვურებივართ როგორც ადრეე...
ყველაფერმა მასწავლა რომ უნდა იბრძლოლო საკუთარი სიყვარულისთვის ... ახლა მე ყველაზე ბედნიერი ადამიანივარ ჩემ ოჯახთან ერთად... მარის ბავშვების ნათლია მე ვარვის კი ჩემების .. ფეხბურთს შევეშვი მაგრამ ყოველთვის ვკითხულობდჲ გულნდელებს ... ცხოვრება მშვენიერია ... შენ უნდა ეცადო და გაამრავალჶეროვნო ის ...

------------------
პ.ს ძალიან დიდი ბოდიში ვერ ვახერხებდი დადებას ... როგორია ? დაწერეთ თქვენი აზრი ძალიან გთხოვთ <3<3<3<3<3