- ნინა მალე რა!- გასძახა დაქალმა და ყავა მოსვა.
- არ ვაგვიანებთ რა გინდა - საათს ახედა ლომიძემ და ჩანთაში კონსპექტების ჩალაგება გააგრძელა.
- აუ თოკაც უნდა ვნახო- "არ მეჩხუბო " სახით გახედა ლიკამ.
- გოგო გამოცდამდე მაინც გაჩერდი და მერე ნახე- ონავ შეემჩნა გაბრაზება ნინას.
- ოო შანსი არაა ისე ვერ შევალ.
- ახლა გული ამერევა- თვალები აატრიალა ნინამ.
19 წლისაა და ასეთ რაღაცეებზე " გული ერევა" სინამდვილეში ისიც ჩვეულებრივი გოგოა, პირველ არაჩველებრივ სიყვარულზე ოცნებობს, ღამღამობით უყურებს დრამებს და კითხულობ ისტორიებს დილით კი სიყვარულის ხსენებაზე ირონიულად იცინის და შეყვარებულ წყვილებზე გული ერევა. ჩვეულებრივი ხერხია მარტო ყოფნის ტკივილის დასაფარად.
ჩვეულებრივი გოგოა, 1.70 სიამგლის, საშუალო სიგრძის წაბლისფერი თმით და თაფლისფერი თვალებით.
- აი პრინცი- ირონიული ღიმილი დაკერა და ლიკას გადახედა, სწრაფად ჩაეხუტა თოკას და თავი მხარზე დაადო.
- აუ მეშინია- ამოიბურტყუნა ლიკამ და თოკას მიეხუტა.
- კაი რა ლიკ ხო იცი მაგრად ჩააბარებ, რა ქვია იმ შენს ლექტორს?
- რავიცი მე რა აზრი აქვს- გაბრაზდა ლიკა ამ უადგილო შეკითხვით.
- ხო რავი კაი რა დაწყნარდი..
- კაი წავედი დამაგვიანდება- ოდნავ მოშორდა ლიკა და გაუღიმა..
- წარმატებები- თავზე აკოცა თოკამ და კარისკენ წავიდა.
- ჰე გამოფხიზლდი და წავედით- უცმიტა ნინამ და უნივერსიტეტისკენ წავიდა.
საშინელი გამოცდა ჰქონდათ მაინც ბოლომდე დაწერა ყველაფერი და დაგლილი კი არა მისიკვდილებული გამოვიდა. თოკა უკვე პოსტზე დახვდა და გოგოები დაპატიჟა მაგდონალდსში. ნინასაც სერიოზულად შიოდა ამიტომ გაყვა.
დაგლილი მიესვენა სკამზე და შეკვეტას დაელოდა, თოკამ თავისი ძმაკაცი გააცნო ახლა რომ შემოუერთდა, თავი არ აუწევია ისე უთხრა სასიამოვნოაო.
- როგორც ჩანს არც იმდენად- მოისმა ბიჭის პრეტენზიული ტონი.
წარბაწეულმა წამოსწია თავი და ბიჭი აათვალიერა.. ნაცრისფერ მაისურსა გამოწყობილი ბიჭი ნაგლად უყურებდა თვალებში, მუქი სავი თმა და წვერი საკმაოდ სიმპატიურს ხდიდა, სიგარეტი ეკავა მარჯვენა ხელში და გოგონას ისე აკვირდებოდა თითქოს რამე განსაკუთრებულს ეძებდა მასში.
- ესე მეტყობა?- თვალები არ მოუშორებია ისე კითხა ნინამ.
ბიჭმა მხოლოდ ჩაიცინა, ოდნავ შესამჩნევლად და თავისი კოლა მოსვა.
თავი ისევ სკამის საზურგეს მიადო და ტელეფონში ძრომიალი გააგრძელა.
გვიან წაიყვანა თოკამ გოგოები სახლში, დაღლილი იყო მაგრამ მაგრად მოუნდა ქუჩაში სეირნობა, თოკას დაემშვიდობა, სახლში აირბინა გამოიცვალა და ისევ გარეთ გამოვიდა, უბანში მოხარხარე საბასაც მოკრა თვალი.
ერთ დროს ზუსტად ამ ეზოში თამაშობდა საბასთან ერთად, 4 წლით უფროსია ყოვეთვის იცავდა, თამაშის დროსაც სულ საბას გუნდში იყო ხოლმე, ჩანტასაც უტარებდა, მერე დაბლა ელოდეოდა როდის მორჩდბოდა ნინა სწავლას რომ სათამაშოდ ცასულიყო..
ეს მანამდე სანამ ცხრა წლის გახდებოდა, ნინა რო ცხრის გახდა საბა უკვე თორმეტის იყო უბნის ბიჭებში გავიდა და დროშობანა და დამალობანა დაივიწყა, ადრე დაკაცდა, უფროსი ძმის სასტავს გაერია, 15-ის უკვე ჩხუბის და ცივი იარაღის გამო დაიჭირეს გირაო გადაუხადა მდიდარმა მამიკომ და გამოიყვანა, 17-ის სახლში აღარ მიდიოდა ძმა მოუკვდა ერთერთ ჩხუბში მოკლეს საბამ კი მისი მკვლელი მოკლა ესეც დაიმალა მაგრამ საბას არ უნდოდა ამიტომ აიბარგა სახლიდან, 19 ის მიდიოდა ოღონდ ამტვრევდა და ჩხუბობდა, ყვიროდა რომ ყველა ეზიზღებოდა და დიდი სიამოვნებით გამოწვავდა ყველას სახლში, ახლა კი მაინც აქ ცხოვრობს მაგრამ სახლში ღამის 5 ზე ადის და საღამომდე ძინავს მერე ისევ აქ ჩამოდის და სვავს, ეწევა ჩხუბობს და და ასე შემდეგ, ყველაზე ცუდი იაა რომ ეს დედამისს არ ადარდებს არც არასდროს ადარდებდა, აი ამიტომ სძულს საბას.
- საბა!- იკივლა ჩვეულებრივად მარინამ.( დედამისმა).
ხესთან დავდექი და სიტუაციას დავაკვირდი, საბა მიყვარდა, მართლა მიყვარდა არ ვიცი როგორც მეგობარი, როგორც ძმა თუ რა მაგრამ მიყვარდა, ახლაც მახსოვს საბასტან ბოლო ლაპარაკი განა რამე ისეთი უბრალოდ.
14ის ვიყავი სკლიდან რომ მოვდიოდი, კლასელმა ამომაცილა, ჩანტა გამოვართვი და დავემშვიდობე.
- ახლა სხვა ატარებს შენს ჩანთას ნინ?- საიდანღაც გამოძვრა მეტრეველი.
- საბა?- გაკვირვებულმა ავათვალიერე "ლეგენდად " ქცეული მეგობარი.
მუქ ქურთუკსა და სავ ჯინსში გამოწყობილი წყნარად ეწეოდა სიგარეტს და მათვალიერებდა.
- ეწეევი ?- ვკითხე შეწუხებულმა და სიგარეტს დავხედე.
ხმამაღლა გადაიხარხარა საბამ, მომიახლოვდა და სახე მარჯვენა ხელით დამიჭირა. ახლაც მახსოვს ის სუნი მას რომ ქონდა როგორ მომეწონა მაშინ..
- ჭკვიანი გოგო ხარ ნინა და ჭკვიანად იცხოვრე..
მეერ წავიდა და აღარც დამლაპარაკებია, მხოლოდ ასე ვხედავ ხოლმე, მთვრალს, მოჩხუბარს, ან სასწაულად მოხარხარეს.
- საბა!- მეასედ იკივლა მარინამ.
- აუ რა გინდა მარინა რა შემე@@ რა !- სიგარეტი ჩაიდო საბამ პირში საბამ და ხმამაღლა იყვირა.
- კაი რა იყო შეჩე***8- ხელი გაკრა გუკამ. ერთ ერთმა ჩვენმა ბავშობის მეგობარმა.
- ამოეთრიე შე არ გასაზრდელო, რა მინდოდა რას გზრდიდი..
- მზრდიდი ახლა შენც დააკალი რა თავი ჩემს აღზრდას- სიგარეტი ატ გამოუღია პირიდან ისე უპასუხა საბამ და ხელებით სანეთებელას მოუმყუდროვა.
- ამოეთრიე იცოდე- იკივლა ისევ მარინამ.
- მარნა შეყავი თაი თორემ თუ ამოვედი მოგი****** დედას!- წყნარად გააფრთხილა საბამ.
იმის გააზრებაზე რომ ეს სიტყვები საბამ დედამისს უთხრა გამაჟრჟოლა, შეშინებულმა შევხედე საბას და თითქოს ახლა გავიაზრე რომ ეს ის საბა იყო, ამდენად შეჩვლილი, ბიჭი რომელიც ასე ელაპარაკებოდა დედას..
- ვა ნინა?!- ხელი ამიწია გუკამ.
მხოლოდ თავი დავუქნიე და გზა გავაგრძელე, ვიგრძენი საბას მზერა როგორ არა მაგრამ მეტი არაფერი უბრალოდ თვალი გამომაყოლა.
დიდხანს ვიბოდიალე, საშინლად მტკენდა ასეთი საბა რომელიც თვალებიდან არ ქრებოდა.. 1ზე დავბრუნდი სახლში ეზოში ჩვეული ბანდა იყო თავი გავიქნიე და კორპუსისკენ წავედი მაგრამ საბას ხმამ გამაშეშა ადგილზე.
- გვიან რატო დადიხარ ნინა?- ირონიულად გამოკვეთა ჩემი სახელი.
იმ მორზე იჯდა ადრე რომ ვისხედით ხოლმე, ამ დროს და ცაზე ვარსკვლავებს ვითვლიდით.
- გასეირნება მინდოდა- ჩავიბურტყუნე და საბას შევხედე.
- არ დაჯდები ნინა?- ისევ იგივე ტონით წარმოთქვა ჩემი სახელი.
ნელა მივუახლოვდი და მის გვერდით დავჯექი, როგორაა შეცვლილი, ზლივს ეტყობა 21 წლის ბიჭის ნაკვთები, ისევ სიგარეტი უჭირავს და ისევ ეწევა, ხმაც საშინლად აქვს შეცვლილი, პირდაპირ ტონი გეუბნევა რომ გული ერევა სიცოცხლეზე, თვალებზე ცრემლი მომადგა და მეორე მხარეს გავიხედე, სუნის გამო, სუნის რომელიც იგივე აქვს რაც ჩვენი ბოლო ლაპარაკისას ჰქონდა.
- სად იყავი ნინა? შეყვარებულთან?
- შეყვარებული არ მყავს- დავიჩურჩულე და სიბნელეს გავუშტერე თვალი.
- რატომ ნინა?? ა?- საზიზღრად გაიღიმა საბამ.
- შეწყვიტე ჩემი სახელის ასე წარმოთქმა.
- რატომ ? არ მოგწონს? ნინაა?
- საკმარისია- ვთქვი და ფეხზე ავდექი.
სწრაფად დამიჭირა საბამ ხელი და ისევ ადგილზე მომიწია დასტოპება.
- ნინ- დაბალხმაზე ზუსტად ისე წარმოთხვა საბამ როგორც მაშინ ხუთი წლის წინ.- დაჯექი რა - ოდნავ დამქაჩა და მორზე დამაბრუნა ოღონდ უფრო ახლოს.
- რა დაგემართა საბა..
- არ დაიწყო რა..
- გეყოფა რა საბა, მარიან..
- მარინას დედაც შე*8*- ტონს აუწია საბამ ამ უეცარმა ცვლილებამ შემაშინა და ოდნავ გავიწიე რაზეც საბას მწარედ გაეცინა- რომის მერე გეშინია ჩემი ნინ?
- ახლა მეშინია დედაშენს აგინებ და მე..
- და შენ რას გიზავ ? არ გრცხვენია? მე რა უნდა დაგიშავო ტოო..
- არა უბრალოდ..
- კაი დაიკიდე ადი შეგცივა..
- არ მცივა..
- სახლში ადი ნინ- გამიღიმა საბამ შუბლზე მაკოცა და ადგა.
დაბნეული ავედი სახლში, გამარჯობაც არ უტქვამკს ხუთი წლის მანძილზე ახლა კი, ახლა .. რა აზრი აქვს ალბათ გაკეთებული ჰქონდა ან ნასვამი იყო..
..........................................
- რამხელა გახდა არა ?- კითხა გუკამ და ნინას ფანჯარაზე ანიშნა.- კარგი გოგოა..
- ხო მართლა კაი ბავშვია- გაიღიმა საბამაც და ნინას ფანჯარას ახედა- არ დავცხოთ ?
- ორნახადი მაქვს- გაეკრიჭა გუკა- ოღონდ მარინა არ აკივლო დღეს მაგრად მეძინება.
- კაი მეც მეძინება..
.................................
ვერასდროს ვიტანდი ბიჭებს რომლებიც დედასთან თუნდაც ტონს უწევდნენ, არაკაცებად მიმაჩდნენ და ახლაც ასე მიმაჩნია, საბა კი საბა ყველაზე საშინელია მაშინ..





პირველად არ ვწერ საკამოდ პოპულარული მოთხრობა მაქვს დაწერილი ამიტომ სტილზე შეიძლება მიცნოთ თუმცა ვერ გეტყვით გამიხარდა თქო .. მაგრამ თუ ამ ოსტორიას წაიკითხავთ ეგ მართლა გამიხარდება, თუ მოგეწონებათ ეგ ხომ სერთოდ..

ფოტოზე საბაა, ისტორია არ ვიცი როგორ გაგრძელდება ამიტომმმ..