პატარა იყო ძლიან პატარა,
მამამისი იცინოდა ოთახის ბავშვიაო.
ძლიერი ქარი,რომ ყოფილიყო ალბათ რომელიმე ღობეს ააფარებდა,
სკოლაში, რომ მიდოდდა ჩანთა მუხლებამდე დასთრევდა.

საყვარელი ბავშვი იყო, ზოგჯერ ძლიან წყაარი და ჭკვიანი
ზოგჯერ კი გიჯი და სულელი,
რა გასაკვირია მარტში იყო დაბადებული
31 მარტს, მარტის ბოლო დღეს მაგრამ არავის შეეფერებოდა სტატუსი მარტში დაბადებული, როგორც მარის.

სამეგობროში 3 გოგო იყო ნატა ,სალი და მარი. აქედან მარი ყვეელაზე პატარა იყო, მაგრამ ყველას სისხლს უშრობდა თუ ხასიათზე იყო.
ბიჭები 4 იყვნენ, გიგა,ალეკო,ზაზა და საბა.
საბა და სალი ერთად იყვენენ.
ალეკოს ნატა, ნატასაც მოსწონდა მაგრამ ჯერ არაცერთმა იცოდა.

მარი? მარის ვითომ არავინ უყვარდა და არც მარი უყვარდა ვინმეს, მაგრამ ყველაზე საინტერესო აქ ხდებოდა.

სამივე გოგო გათამამებული იყო ბიჭებისგან განსაკუთრებით მარი რახან ყველაზე პატარა ანებივრებდნენ,

მეთხე კლასიდან ერათად არიან,
მაგრამ მეხუთე კლასში მოხდა ის რაც მარი ახლა ნანობს.
დაინახა ბიჭი,რომელიც ლურჯ ფუფმფულა კურტკაში იყო შეფუთული,
თვაი გაუშტერდა მოეჩვენა,რომ ასეთი ლამაზი ტანსაცმელი არასდროს ენახა.
არავის უთრა არც ნატას არც სალის
ჩუმად იყო,
და ასე ჩუმად თავისთვის უყვრდებოდა კურტკის პატრონი.

გრძელი თმა ქონდა, ზოგჯერ მოწიწკნიდა მარის თმას .
სტკიოდა მაგრამ ის დღე მისთვის ულამაზესი და ყველაზე კარგი ხდებოდა.
დრო გადიოდა გიორგი თმას აღარ უჭერდა,
მარიც უფრო ჩუმდებოდა.
თვალს არიდებდა და შეუმჩნევლად უყურებდა შორიდან.

მისი ჰობი გახდა შორიდან ყურებდა და მისით დატკბობა,
ხშირად აღარც ხედავდა, თუ ნახავდა მხოლოდ ესალმებოდა და თავს არიდებდა.

მარი მეათე კლასში იყო ყველამ,რომ დაამთავრა სკოლა მათ შორის გიომაც
აღარ უნოდა სკოლა
იქ ვერავის ხედავდა ვინ უყვარდა.

ტარაკანა ყავდა,
სახლში დაიჭირა და დედამისის წითელი მანიკური წაუსვა, რომ ეცნო
6 კლალში იყო,
დიდი დაკვირვების შემდეგ დაასკვნა,რომ მამრობითი სქესის იყო თავისი ტარაკანა და გიორგი დაარქვა,
მაგრამ დედამისმა მოაუკა.
მთელ სახლში მარის ტირილი ისმოდა,
საბამ გაიგო ეზოში მარის ტირილი და სირბილით აიბინა კიბეები
–ნანა დეიდა რა მოვიდა?–შეინებულმა ძლივს დასვა კითხვა
–რავიცი შვილო ტარაკა მოკალი და სკდება ტირილით
გაოგნდა საბა, ამლე მივდა მარისთაან და აწყნარებდა
მარი კი უფრო უმატებდა ტირილს
–საბუ მომილა ჩემი ტარაკანა, იცი რა საყვრელი იყო?–სლუკუნებდა–შავი იყო , მილები უყვრდა, დილით რომ ვდგებოდაი ვხედავდი ხოლმე, სინათლის ეშინოდა
–კაი ტო ტარაკანის გამო ტირიი?–თავზე ეფრებოდა
–ჩემი იყო რას უშავედბად?რატო მომიკლა?–ისევ ტიროდა
ტირილში ჩაეძინა.
2 კვირა ხმას არ სცემდა დედამის

გიო კი უფრო უყვრდა,
არავისთან გამოსდიოდა ურთიერთობა
ვერ სძლებდა,
სული ეხუთებოდა სხვასთან
მაგრამ უმისობაც ხუთავდა.

როგორ აღმოჩნდა ზაზს აგარაკზე გიორგი აზრზე არ იყო.
თვალებს არ უჯერება,
უბრალო მისალმე და მარის აფორიაქება
ვერავინ ამჩნევდა
ან მარი არ იმჩნევდა
კარგად ერთობოდნენ,
მალე წავიდა.
მარიც დაწყნარდა

მთვრალი იყო
მოკრიბა გამბედაობდა და ფეისბუქზე მიწერა,
მიყვრხარო
გაოგნდა გიო როგორ გიყვარვარო?
ვერაფერი ვერ აუხსნა, კომპიუტერთან დაეძინა
დილით თვალებს არ უჯერებდა
ტირილი დაიწყო ეს რა გავაკეთეო.

ნატასთან წავიდა და ყველაფერი მოუყვა
ვერ იჯერებდა ნატა
თან ეწყინა აქამდე როგორ არ მითხარიო

საიდანღაც ბიჭბმაც გაიგეს,
–რას ქვია გიყვარს გოგო?–გაგიჯებული იყო საბა
–ან გიყვარს გიყვარს და სიყვარსულს უხსნი? თავმოყვარეობა არ გაქვს?–აყვა ალეკოც
–რახან ვუთხარი მიყვარხარ თქო თავმოყვარეობა არ მაქვს?–ხმა აუკანკალდა
–გოგო ხარ და ეგრე არ უნდა მოქცეულიყავი, ეგეთ გოგოს მე პირადადა ყურადღებას არ მივაქცევდი–უყვირა
არაფერი უთქვია სწრაფად წამოვიდა სახლიდან.

ყველა რაღაცას ამბობდა, ზოგი ამტყუნბდა, ზოგი ამართლებდა.
მარტო ზაზა იყო ჩუმად,
აივანზე გავიდა და ნერვიულად ეწეოდა სიგარეტს
მალე გიგი გაყვა უკან
–ჩემი ბედის დედა**** ჩუმად თქვა ზაზამ
–ბიჭო ნუ ნერვიულობ რა ბავშვია რა იცის მაგან ჯერ სიყვარულის,
–მე 15 წლის რო ვიყავი უკვე მიყვრდა და ეხლაც მიყვარს, რა გასაკვირია მაგასაც რო უყვრდეს?
–უნდა დავავიწყოთ რა,
არაფერი უთქვია.

–ანუ გიყვარს?–სადარბაზოსთან დახვდა
–კი–თავი დახარა
არაფერი აღარ უთქვია
მერე დღეს რუსეთში წავიდა
აღარ ვაპირებ ჩამოსვლას და იმის ყურებას როგორ იტანჯება ან როგორი ბედნიერია გიორგსთანო დაიბარა.

ზედმეტად ეგოისტი იყო
ვერ წარმოედგინა მარი სხვასთან,

მარი ბედს აბრალებდა გიორგი,რომ შეყვრდა
ზაზა თავის თავს
გიორგი კი არ გრძნობდა სიყვრულ,უბრალოდ მიხვდა,რომ მარის საშუალებით უფრო კარგ სასტავში მოხვდებოდა, მაგრამ იმედები გაუცრუვდა

უკვე ერთად იყვნენ, მარი ბედნერებით მეცრე ცაზე იყო,
არც ზაზა ახსოვდა არც მისი სიყვრული და არც არაფერი გიოს გარდა

აღარ ქონდა ურთიერთობა არცერთ მეგობართან
16წლის გახდა მარტო მიულოცეს
ზაზამ არ მიულოცა
17წლის გახდა მარტო ნატამ მიულოცა
მაინც ბედბიერი იყო, მაგრამ რაღაც ხელს უშლიდა
ისე ვერ იო როგორც უნდა ყოფილიყო
გიო ხშირად აღარ ხვდებოდა
აღარც ეხუტებოდა
იმის მერე რაც ქალიშვილი დანებდა ისე აღარ იყო აღარაფერი

მალე გამოუცხადა, დაშორება მინდაო
2კვირა არ იყო გასული გიომ ცოლი მოიყვნა
მარი კი 1თვის ორსული იყო
სახლში ვერ ამბობდა დედის და მამის შიშით
მალე გაიგო ყველამ ყველაფერი,
უბრალოდ სიკვდილს ნატრობდა,
ძველი დრო ახსენდებოდა
ისე მეგობრებთან უდრდელად ყოფნა ენატრებოდა
საბას ჩახუტება
სალის ლამაზი თვალები
ზაზას გაბრაზება და ელა მეგობრი ახსენდებოდა,

ზაზაზე დიდიხანია ფიქრობს
აინტერესბეს როგორაა?
ცოლლი თუ მოიყვნა,ნატას ელპარაკება ზოგჯერ,მაგრამ კითხვას ვერ ბედვას

უკვე გაბერილი დადის
ნაადრევად დაამთავრა სკოლა
ყველა გაოგნებული იყო,
გიოსაც გაუგია და ამერიკაში წასულა ახალი შექმნილი ოჯახი იმ ღლაპმა არ დამინგრიოსო,

ერთადრთი მის მუცელშო მოუსნეარი არსება აბდნიერებდა
სხვა თუ არაფერი გიოსგან ეს მაინც დარჩა
არ იცის გოგოა თუ ბიჭი
სულ, რომ არ უნდოდეს ბავშვის გამო მაინც სწორად იკვებება და სერნობს

როგორც ყოველთვის ახლაც პარკშია
გაბერილ მუცელზე ხელს ნაზად დაასრიალებს
ადრე აქ ხშირად დადიოდა მეგობრებთან ერთად,
მაგრამ ახლა აქ არცერთი აღარაა
ისევ ზაზა გაახსენდა
სიცილი დაიწყო 2წლის წინდელი ამბავი, რომ გაახსენდა
მოკლე შორტი ეცვა და სულ არ აინტერესბდა ბიჭები რომ უყურებნენ
ზაზამ გაადრთხილა აღარ დავინახო ეგეთი რაღაც ჩაიცვაო და სპეცილურად ისევ ცაიცვა
ზაზა გაუბრზდა შენ გამო ვინმეს თვალები უნდა ამვთხაროვო?
იმის მერე ერიდებოდა ჩაცმა

ამ ფიქრებში გართული იღიმება და თავს ატრილებს
მონატრებული ხმები ესმის
შორიდან აკვირდება
საბა სიცილით გაწითლებულია
სალის გაბრაზებული სახეს დანახვისას მარისაც ეცინება
უკან ალეკო და ნატო მოდიან ხელ გადახვეულები
გიგი არ ჩანს
არც ზაზა
თავს ხრის არ უნდა ასეთი ნახონ მაგრან ნატა სირბილით მიდის მისკენ და ეხუტება
როგორ მონატრებია მისი კისკისი
–მარრ როგორ ხარ?–ისევ ეხუეტბადა–როგორაა პატრა გოგო?–მუცელზე ადესბ ხელს და ცისფერ თავლებს ანათებს
–არ ვიცი ჯერ იქნებ ბიჭია?–ეცინება მარის და სხვებიკენ იხედება
ხმას ძლის იღებს და ფეხზე დგება მაშინვე ხედავს გაფართოებულ თალებს ვერცერთს ვერ უსწორებს თვალს
საბა თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრის
უხრხულად არიან
–გამრჯობათ–აკანკალებული ხმით ძლიბს ამბობს
–ძალიან მომენტრე–სალი კოცნის ალეკოც გაღიმებული უყურებს
საბა ხმას არ იღებს
–წავდით–ისმის მკაცრი ხმა
–სად უნდა წავიდეთ საბუ? ვერ ხედავ მარია აქ?–სიცილით ეუბნება ნატა
–ხოდა მაგიტომაც უნდა წავიდეთ– ამბობს და სწრაფად ტოვებს

დიდიხანი იყო ძველი დროს იხსნებდნენ
სიხარულით ცრემლები მოსდიდიოდა
იმის მერე რამდენჯერმე ნახა, მაგრამ არცერთხელ საბა არც ზაზა
ზუსტად 15 აპრილი იყო ზაზას დაბადების დღე მუცელი,რომ ასკივდა დილით და საღამოს უკვე პატარა ლილე ეწირა ხელში

წინა დღეს ჩამოვიდა ზაზა მეგობრების დიდი დაჯინებით და თავის დაბადების დღეს რესტორნაში აღნიშნავდა,ოცა ნატა გახარებული შემოვრდა
–მარის პატარა გოგო ეყოლა,

სიმწრით გაეცინდა და საბას გახედა
რას არ მისცემდა ახლა ეს პატრა არსება მისი იყოს
გოგოები და ალეკო წავიდნენ ნახეს კიდეც.

6თვე იყო გასული
ლილეს ასერნებდა
ზაზა და საბა,რომ დაინახა
მაშინვე უკან გაბრულება უნდოდა,მაგრამ საბა საეწია
მალე ზაზაც მივიდა
ჯერ ბავშვს დახედა მერე მარის ,რომელიც ცრემლებად იღვრებოდა
–შენ გგავს–აწყიანებული თვალები შეანათა ზაზამ
ხმა ვერ ამოიღ
–შენსავით ტარაკანები უყვარს?–სიცილით კითხა საბამ
–ჯერ არა–მარისაც გაეცინა და სრემლები მოიწმინდა
–ხვდები თავი როგორ დაიღუპე?–აკანკალებული ხმით ეკითხება ზაზა
–არ დამიღუპია თავი, ყველაზე ბედნიერი ვარ ლილე,რომ მყავს–ძლივს გიღიმა
–შეგეძლ უფრო ბედნიერიც ყოფილიყავი–ამბობს და მიდის
საბა კიდევ ელაპრაკა და ისიც მალე წავიდა

ახალი წელი იყო ნატამ აუცილებლად მოდი და ლილეც წამოიყვენო
წავიდა,მაგრამ ლილე დედამის დაუტოვა
ყველა დაწყვილებული იყო
ზაზაც ახალ გოგოსთან ერთად
ცოტახანი გაჩერდა და მალე წამოვიდა, კიბებზე ჩადიოდა რაღაც ხმა,რომ გაიგო
–ისევ გიყვარს?–სიბნელეში იდგა და სიგარეტს ეწედა
–არა–მაშივნე უპასუხა
–გაგიყვან–მისკენ წავიდა
–იყოს მადლობა გაერთე შენ–გაუღიმა–ახალ წელს გილოცავ–უთხრა და მალე წავიდა.

31 მარტი 19 ხდება, 10 საათზე ზაზა ურეკავს და დაბლა ჩასვლას თხოვს
–გილოცავ–ლოყაზე კოცნის
–მადლობა–დაბნეულია
–ლილე როგორაა?
–სძინავს–სიცინის
–ანუ შეგიძლია გამოგყვე ერთ ადგილას?
–არა ვერა, მარტოს ვერ დავტოვებ–მაშშინვე პასუხოვს
–კაი მაშინ დროებით–კოცნის და მიდის
სახლში ასული არაა კაკუნის ხმა რომ ესმის
–ეს დამავიწყდა–იცინის ზაზა და საჩუქარს აძლევს
–არ იყო საჭირო , შემოდი
–შეიძლება ლილე ვნახო?
–კი კი რა თქმა უნდა–ეღიმიბე მარის
მალე ლილეს საწილთან დგანან
–იცი ბევრჯერ მიფიქრია ხო შეიძლებდოა მე და შენ ერთად ვყოფილყავით?–პირდაპირ ეუბენბა
მარი ხმას ვერ იღებს და ოთახიდან გადის უკან მიყვენა ზაზა
–ხო შეგეძო ეს არ შეგყვრებოდა?–ყვირის
–გთხოვს ლილეს გაეღვიძებს
წყნარდება
–მე ისევ მიყვარხარ–აწყლიანებული თვალებით უყურებს
–არ შემიძლია–ძლივს იღებს ხმას
–რატო? შვილი რო გყავს მაგიტო? თუ ისევ იყვარს რატო?–ახლოს მიდის და თმებზე ეფერება
–ბავშვი მყავს ზაზა როგორ უნდა ვიყო შენთან?
–გთხოვ მარი შენ გარეშე არ შემიძლია, ლილეს როგორც საკუთარ შვილი ისე მეყვრება
–წადი, გთხოვ არ შემიძლია.
კოცნის და მიდის

1 თვე გადის,
ლილე დედამის დაუტოვა და გასუბრებიდან ბრუნდება, მაგრამ უცბათ მის წინ მანქანა ჩერდება და ვერ იაზრებს ისე სწრაფად სვავენ შიგნით
–ხმა არ გავიგო შენი ასე უნდა მოვქცეულიყავი მაშინაც. შენი თავი არავსთვის არ უნდა დამეთმო–ჩხლეჩილი ხმით ამბობს ზაზა და გაოგნებულ მარის თმას უწევს ყურს უკსნ
–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
ბოდიშით ბავშვებო :( ხან რა მიზეზი იყი ხან რა და ვეღარ ვწერდი :* ახალი ისტორია მეც არ ვიცი როგორრია :დ იმედია მოგეწონებათ და შეფასებას ველი