–არ მჯერა რომ რომში ვართ ანა
–კარგი გეყო რა არის ასეთი დაუჯერებელი
ღიმილიანი სახით ვუყურებდი იტალიურ ქუჩებს და კიდევ უფრო ვრწმუნდები რომ სწორი გადაწყვეტილება მივიღე და დიკას გამოვყევი. ტაქსი გავაჩერეთ ერთ–ერთ ცნობილ სასტუმროში დავბინავდით, ორი ნომერი ავიღეთ.
არაფრის თაავი მქონდა მაგრამ როგორი დაღლილიც არ უდნა ვყოფილიყავი ჩემს წინ გადაშლილი ხედი დაღლილობას მთლიანად მიხსნიდა. საოცრება იყო! ერთხელ კიდევ მოვავლე თვალი ბაღს და სააბაზანოში შევედი წყალი გადავივლე და უკან დავბრუნდი. ტანზე თეთრი სარაფანი მოვირგე, თმა გავიშალე საყვარელი სუნამო დავისხურე და დიკასთან წავედი.
–წამოდი რა ცოტა შევჭამოთ ან და მერე გავისეირნოთ
–კარგი კარგი
ნელა ჩავუყევით კიეებს უამრავი ხალხი ირეოდა სასტუმროში მოულოდნელად ფეხი რაღაცას წამოვკარი და ვიღაცის ძლიერ მკლავეში ამოვყავი თავი. ნელა წამოვდექი ჩემს წინ 2–3 თავით მაღალი ცისფერთვალება მამაკაცი იცდგა 28 წლამდე. სულ დამავიწყდა იტალიაში რომ ვარ და ბოდიში ქართულად მოვუხადე. მანაც გაკვირვებულმა შემომხედა
–ქართველები ხართ?
–დიახ
–მეც
–თქვენ? საერთოდ არ გავხართ ქართველს
–ნახევრად უკრაინელი ნახევრად ქართველი
–დიკა გელაშვილი ეს კი ჩემი დაქალი ანა ბერაძეა
–დანიელ მეტრეველი
–სასიამოვნოა
–ჩემთვისაც გოგოებო. აქვე ჩემი მეგობრები არიან ხომ არ დაგვეწვევით ვახშამზე?
–დიდი სიამოვნებით
ამ დროის განმავლობაში არცერთხელ ამომიღია ხმა და არც ამის სურვილი მქონდა. უკან აუჩქარებლად მივყვებოდი მოსაუბრე წყვილს. იქვე მდებარე კაფეში შევედით ერთ–ერთ მაგიდას მივუახლოვდით სადაც 3 ბიჭსა და 2 გოგოს მოეყარა თავი, ღიმილიც გააცნო დანიელმა ჩვენი თავი მეგობრებს მათაც ადვილად მიგვიღეს. გვიანოამდე გავჩერდით 12 ხდეოდა ნომერში რომ დავბრუნდით, ამდროს განმავლობაში დანიელის მწვავე მზერას ვგრძნობდი მაგრამ ყურადღება ერთხელაც არ მიმიქცევია.
დილით ადრე გამეღვიძა მიუხედავად იმისა რომ გამთენიისას დავიძინე მოვწესრიგდი და ბაღში გავედი, ულამაზესი იყო თავი სამოთხეში მეგონა. იქვე მდგარ სკამზე ჩამოვჯექი და თვალები მაგრად დავხუჭე რამდენიმე ხანში ვიგრძენი როგორ მომიჯდა ვიღაც გვერდით , როგორ მოურიდელად მათვალიერებენ მისი თვალები და უნებურად მის მახეში ვეგები.
სწრაფად გავახილე თვალები და უცნობს შევხედე გუშინდელი ღამის პარტნიორი,ჯერ მე და შემდეგ მან გაიღიმა.
ისეთი შეგრძნება გქონიათ? სრულიად უცნობი ადამიანის წინაშე დგახარ მაგრამ შინაგანი ხმა გკარნახობს რომ ის ისა, თითქოს წლებია იცნობ, თითქოს შენი მეორე მეა დასაკუთარი თავივით იცნობ. უცნაური გრძნობა დამეუფლა. თვალს არ მაცილებდა მეკი ღიმილს ვერ ვიკავებდი ერთი შემომხედა და ლექსის თქმა დაიწყო
–მშვენიერია ყოველი წამი, როცა გვერდით გყავს ნანატრი ქალი
დროის მორევში ჩავიძირები და არ მაქვს ფიქრი ხვალინდელ ღამის
ვერ შემაშინებს ვერც მკაცრი ჟამი ანდა ადათი თუ ძველთა წესი
მინდა იდუმალ მხარეს მივაგნო და შევაჩერო ჟამთა ცვლის რკალი
მინდა რომ თეთრი ზამრის ფურუში ხეთ არტოებმა კვირტები გახსნან
მზიან საღამოს სულ გვერდით მყავდე და არ გაგიშვა ჩემგან აღარსად
მერე კი მინდა რომ შებინდეულს სასმისი მთვარის შუქმა შემივსოს
სიყვარულისგან თავდავიწყებულს ბახუსი გულზე თაფლად მომედოს
უზენაესი გრძნოით მიყვარდე დავძლიო წარსულ–მომავლის ჟამი
მიყვარდე ისე როგორც ქალღმერთი და ამ სიყვარულს შენკენ მოვყავდე!
–არ ვიცი რა ვთქვა სიტყვები არ მყოფნის
–რა არის შენთვის სიყვარული ანა?
–სიყვარული?მე არ ვიცი რა არის სიყვარული მაგრამ მგონია ეს ის გრძნობა როცა ადამიანი სულ სხვა ხდება. ეს ის გრძნობა მთლიანად რომ გაბრუებს, გათრობს, სიყვარული ნარკოტიკია რომლის დიდი დოზაც ხანდახან დამანგრეველია. ამავდროულად, ეს ის გრძნობა ყველაფერს რომ გავიწყებს და მის გარდა ვერაფერს ხედავ, მისი დანახვისას ყველა გრძნობა ერთდროულად გიტევს მაგრამ შენს ვერაფერს გრძნობ მის გარდა. ან უბრალოდ სიყვარულს ჩვენ ვქმნით!
–სადღაც რომ წაგიყვანო წამოხვალ?
–წამოვალ!
–მერე არ გეშინია?
–არ მეშინია
გაეცინა აღარაფერი უთქვია შორს ძალიან შორს გაიხედა და ფიქრებით ამ ადგილს მოწყდა. ღიმილს მგვრიდა მისი ყურება! დიდხანს აღარ გავჩერდი წამოვდექი მოსაცმელი ავიღე და იქაურობას ვტოვებდი რომ მომაძახა
–საღამოს გამოგივლი!
მეტი არაფერი იყო მაგრამ იქნეოდა ამაყად ავიარე კიბეები და ოთახში შევედი ლოგინზე ჩამოვჯექი თავი კედელს მივადე და მუსიკის მოსმენა დავიწყე. ვერც კი გავიგე დრო ისე გავიდა ფიქრეიდან დიკას ხმამ გამომიყვანა
–წამოდი დავლაშქროთ რომი
არაფერი მითქვია უხმოდ მოვწესრიგდი და სასტუმრო დავტოვეთ, ვერ ავღწერ ენით ვერ გადმოვცემ იმ ემოციებს რასაც ამ დროის განმავლობაში ვიღედი, ვგრძნობდი. რომ შემეძლოს მთელ დარჩენილ ცხოვრებას აქ გავატარებდი. საათს დავხედე 7ხდეოდა ახლაღა ვიგრძენი საშინლად მომშიებია იქვე მდეარე კაბეში შევედით მსუბუქად ვივახშმეთ და უკან დავბრუნდით. როგორც ყოველთვის ახლაც უამრავი ხალხი ირეოდა პირდაპირ ნომერში ავედი წყალი გადავივლე და საღამოსთვის დავიწყე მზადება.
კარადიდან ჯინსი, ლურჯი მაიკა და ამავე ფერის ბოტასები გადმოვიღე სწრაფად ჩავიცვი თმაც გავიკეთე და მისი ლოდინი დავიწყე. მაგრამ იმ ღამით არ მოსულა საშინლად გავბრაზდი მთელი ღამე ვერაფრით დავიძინე სიბრაზე მოსვენების საშუალებას არ მაძლევდა. გამთენიისას ჩამეძინა, რომ გავიღვიძე შუადღე იყო ჰოლში ჩავედი დიკას სიცილი მომესმა და მეც მის ხმას გავყევი დანიელსა და მის მეგობრებს მოეყარათ თავი. ყველაზე მეტად ახლა მისი ნახვა არ მინდოდა მაგრამ.....
ამაყად გავიარე დარჩენილი გზა და არც კი შევიმჩნიე მისი ირონიული სიცილი მომესმა მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია.
–დღეს საღამოს წვეულებას ვაწყობთ და შენ და დიკას გელოდებით
–აუცილებლად მოვალთ ბრაიან
დიდხანს აღარ გავჩერებულვათ მალევე დავიშალეთ მე და დიკა ჩემს ოთახსი ავედით რაღაცას მიყვებოდა მაგრამ არაფერი გამიგონია მხოლდო ერთ რამეზე არა ვინმეზე ვფიქრობდი და ის........
–არ მისმენ?
–მაპატიე ურალოდ ჩავფიქრდი
–არაუშავს, დღეს რას იცმევ?
–არ ვიცი დიკა ვნახოთ
–სალონში ჩავეწერე შენც ჩაგწერე ცოტახანში გავიდეთ
თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე , რაღაცნაირად მიყურებდა დიკა ბოლოს სიცილი ვეღარ შევიკავე
–რაიყო?
–დანიელი მოგწონს?
–რა სისულელეა
–მოგწონს და მასაც მოსწონხარ
–ნუ სულელობ
–არაფერიც მიდი მალე და გავიდეთ
1საათი ან უფრო მეტი სალონში დავყავით იქიდან მაღაზიებში შევიარეთ და კაბები და საჭირო ნივთები შევიძინეთ,ფეხეს ვეღარ ვგრძნობდი . მალევე დადგა წასვლის დრო მუქი მწვანე გვერძე ჩახსნილი კაბა ჩავიცვი, შავი მაღლები და ამავე ფერის აქსესუარები.
–რალამაზი ხარ ანა
–შენც ძალიან ლამაზიხარ დიკ
–მიდი ჩქარა დალა გველოდებიან
ამჯერად დაბლა ლიფტით ჩავედით თვალეს აქეთ–იქით ვაცეცებდი მაგრამ ნაცნობ სახეს ვერსად ვხედავდი, უცებ უკან გახშირეული სუნთქვა შემდეგ კი ნაცნობი სურნელი ვიგრძენი მაგრამ არ შევბრუნებულვარ.
–ანას მე წამოვიყვან
–კი მაგრამ
–არანაირი მაგრამ
აღარ შევწინააღმდეგებივარ მისი მანქანისკენ წავედი, ჯელტმენურად გამიღო კარები არც კი შემიხედავს მისთვის ისე დავიკავე ჩემი ადგილი. მთელი დროის განმავლოაში ვგრძნობდი როგორ გამომხედავდა ხოლმე ეღიმეოდა და ისევ გზას უყურებდა. ღიმილი ვეღარ შევიკავე
–გიხდება ღიმილი
–ასე რატომ მიყურებ?
–ასე როგორ?
–რაღაცნაირად
–ალბათ იმიტომ, რომ მომწონხარ
გამეცინა ახლა მან შემომხედა გაკვირვებულმა
–რაგაცინებს?
–კარგი რა შენ არც კი მიცნობ
–დიდი დრო მაქვს შენს გასაცნობად
ფანჯარაში გავიხედე მეტი არც არაფერი გვითქვამს ერთმანეთისთვის. მანქანა მყუდრო და თან ამავდროულად ძალიან ლამაზ რესტორანთან გააჩერა გადმოსვალაში დამეხმარა და წინ გამიძღვა. უამრავი უცნოი ადამიანი იყო დარაზში მხოლოდ რამდენიმე ნაცნობი სახე. სასიამოვნო წვეულება იყო , ბართან ვიჯექი და იქიდან ვადევნებდი თვალს რამდენკერმე მეც ვიცეკვე. როგორც ყოველთვის ახლაც ჩაირთო წყნარი სიმღერა ყველა დაწყვილდა მთავარი სამიზნე კი ისევ თავის ადგილას იყო. წელზე შეხება ვიგრძენი ჩქარა მივტიალდი უკან ჩემს წინ ნამდვილად იტალიური გარეგნობის მამაკაცი იდგა და მიღიმოდა
–ვიცეკვოთ?
თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე ცენტრისკენ წამიყვანა სწრაფად მომიქცია მის მკლავებში და წყარ მელოდიას ავაყოლეთ სხეული. თვალები დავხუჭ და წარმოვიდგინო რომ
ჩემს წინ
–წარმოდგენა არ გჭირდეა ისედაც შენს წინ ვდგავარ
გაკვირვებულმა გავახილე თვალები და მართლაც დანიელი ჩემს წინ იდგა
–ვანგა ხარ? სიცილით ვკითხე
–ანუ მართლა...;..
–არა რა თქმა უნდა
–არადა ზუსტად ვიცი ჩემზე ფიქრობდი
–ძალიან დიდი წარმოდგენა გაქვს საკუთარ თავზე ბატონო დანიელ
–ამის საბაბიც მაქვს
კიდევ უფრო ახლოს მიმიზიდა ირონიულ ღიმილს არ იშორედა სახიდან ვგრძნობდი რომ სახე ნელ–ნელა საშინლად მიწითლდებოდა შინაგანად აგიზგიზებული ცეცხლი ვიყავი, რომელსაც ჩასაქრობად ძალიან ბევრი წყალი დასჭირდება. ნელა მოიქცია ჩემი სახე მის ხელებში ტუჩები ჯერ ყელზე , ლოყეზე შულზე შემდეგ კი ისევ კისერზე აასრიალა, ერთიანად ამაკანკალა გაეცინა ერთი შემომხედა და ტუჩებს ეძგერა. არ შევწინააღმდეგებივარ ნელა მოვიზიდე ჩემსკენ და კოცნაში ავყევი
მალე მომშორდა თვალების გახელვა არ მინდოდა ყურში ჩამჩურჩულა
–ძალიან მიზიდავ ანა!
ვერ ვიძვროდი ადგილიდან ერთ ადგილს მივეჯაჭვე ის კი ჩემი ამ მდგომარეობი|თ საშინალდ ხალისობდა. ძალა მოვიკრიბე და გარეთ გავვარდი , მიუხედავად იმისა რომ ცოტა გრილოდა მაინც ვერ ვგრძნობდი ვერანაირ სიცივეს ისე ვიყავი გახურებული. აქ გაჩერება აღარ შემეძლო ტაქსი გავაჩერე და სასტუმროში დავბრუნდი სირბილით ავიარე კიბეები და ნომერში შევედი. არც კი გამომიცვლია აივანზე გავედი და სკამზე ჩამოვჯექი.
დილით, რომ გამეღვიძა ღამის პერანგი მეცვა და ჩემს ლოგინში ვიწექი გაოცებულმა მოვათვალიერე ოთახი ერთცალ წითელ ვარდს მოვკარი თვალი, მგონი ისევ მძინავს. დიკას ხრიკებია დიდი ყურადღება აღარ მიმიქცევია წამოვდექიი მოვწერსრიგდი და სასაუზმოდ ჩავედი დაბლა. მხოლოდ ყავა და კრუასანები შევუკვეთე დღეს დილიდან წვიმს, წვიმაც როგორ უხდება აქაურობას.
–დილამშვიდობისა
–დილამშვიდობის
–ვერ მიცანით? გუშინ ერთად ვიცეკვეთ
–დიახ გამახსენდით
–ფაბიო
–ანა
–რალამაზი სახელია საიდან ხარ ანა?
–საქართველოდან
–ბევრი რამ მსმენია შენს სამშოლოზე ერთხელ აუცილებლად გესტუმრებით
–დიდი სიამოვნებით არ ინანებთ
–აქაურობა როგორ მოგწონს ანა?/
–ძალიან ლამაზია აქაურობა
–რამდენიმე ძალიან ლამაზი ადგილი ვიცი ხომ არ დაგვეთვალიერებინა?
–სიამოვნებით
–მაშ თქვენს განკარგულებაში ვარ ქალაბტონო ანა აი ეს ჩემი სავიზიტო ბარათი და როცა სურვილი გაგიჩნდებათ დამირეკეთ
–აუცილებლად
ცოტახანს კიდევ ვისაუბრეთ ძალიან ბევრი ვიცინეთ სასიამოვნო მამაკაცი აღმოჩნდა ამ დროის განმავლობაში ვხედავდი როგორ დამცინავად და ამავდროულად გაბრაზებული გვიყურებდა დანიელი და სასიამოვნო შეგრძნება მეუფლეოდა. ჩემი ჯერია ახლა! თავი დავუქნიე გამარჯობის ნიშნად და ანგარიში მოვითხოვე რომელიც გადახდილი აღმოჩნდა.
მადლობა გადავუხადე მომსახურეობისთვის და იქაურობა დავტოვე გარეთ გასეირნება გადავწყვიტე.
სასიამოვნოდ მეცემოდა სახეზე წვიმის წვეთები მთელ ხმაზე ვიცნოდი და ვტრიალდებდი აქეთ–იქით დავხტოდი, გუბიდან გუბეში ვხტებოდი და ვიცინოდი ვიღაც რომ მიყურებდეს გიჟი ვეგონები , მაგრამ არც ბევრი მიკლია აქამდე.
კიდევ და კდიევ უფრო უმატებდა წვიმა მე კი აუჩქარებლად მივუყვებოდი, წვიმიან ქუჩას და წარმოდგენა არ მქონდა სად ვიყავი. ცემინება ამიტყდა საშინლად შემცივდა მაგრად ჯიუტად არ ვბრუნდებოდი უკან. იქვე პატარა მყუდრო სასტუმრო აღმოვაჩინე და იქ შევაფარე თავი მობილური გამორთული მქონდა დავწექი თუარა მაშინვე ჩამეძინა.
დილით ანგარიში გადავიხადე და სასტუმროში დავბრუნდი ოთახსი ვაპირებდი შესვლას ვიღაც გიჟივით რომ მეცა და შემაჟანჟღარა, რომ მივტრიალდი დანიელი იყო თვალები სულ ჩასისხლიანებული ქონნდა და სიბრაზისგან ცოფებს ყრიდა. მთელი ძალით მიჭერდა ხელებს ჩუმად ამოვიკვნესე მაგრამ სულ ტყუილად.
–სად იყავი ანა? სად გაქვს მოილური? ასეთი უყურადღებო როგორ ხარ იცი როგორ ვინერვიულეთ შენზე? შენ კი შენ კი უსინდისო ხარ ეგოისტი მარტო საკთარ თავზე ფიქრობ დიკა რამის ხელებში ჩამაკვდა ნერვიულობისგან. ასეთი როგორ ხარ
ახლაღა გამახსენდა რომ არ გამიფრთხილებია და საშინლად შემრცხა მისი , თვალეი ამიცრემლიანდა. ამის დანახვაზე სწრააფდ მომაცილა ხელეი თავდახრილი წავედი მეგობრის ოთახისკენ თვალებში შეხედვისაც კი მრცხვენოდა.
ღრმად ჩავისუნთქე და ოთახში შევედი საშინალდ გავრაზდი საკუთარ დავზე როცა დიკა დავინახე.
რომ დამინახა ადგილზე გაშეშდა ცრემლები წამოუვიდა ნელი ნაიჯებით გამოემართა ჩემსკენ და მაგრად მომეხვია. ერთიანად მომაწვა ცრემლები თვალები მაგრად დავხუჭე რომ არ მეტირა
–ასე არასდროს მომექცე გასაგებია?
ხმის ამოღება ვერ შევძელი მხოლოდ თავი დავუქნიე მეტი არაფერი მახსოვს სიბნელის გარდა. თვალეი რომ გავახილე თავზე დანიელი მედგა წვნიანით ხელში ისეტი სასაცილო სანახავი იყო ღიმილი ვერ შევიკავე
–რამოხდა?
–გონება დაკარგე და ამასთან ერთად მაღალი სიცხე გაქვს
–და შენ ჩემი ძიძა ხარ?
–და რა ეს შენ არ მოგწონს?
–წვნიანი არ მიყვარს
–გააღე პირი ძალიან გაქვს ორგანიძმი დასუსტებული და უნდა მოძლიერდე
–ასე რატომ ზრუნავ ჩემზე?
–გააღე პირი
–იქ სადაც სდუმან პირამიდები
შენ მომინდები,
შენი თვალები, შენი მკლავები
ჩაეცინა
–სიყვარულს მიხსნი?
–იოცნებე უბრალოდ გამახსენდა
–მე ვერ გადავცურე ზღვა, ძვირფასო
ნაპირიც კი ვერ დავინახე
ყინავს! უშენობით იყინება სულის კედლები
შენი არ ყოფნა!
შენი არ ყოფნა!
შენი არ ყოფნა!
შენი არ ყოფნა მკლავს!
–სიყვარულს მიხდნი მეტრეველო?
–ტყუილად ოცნებობ უბრალოდ გამახსენდა
ხმამაღლა გამეცინა ჯერ მე და შემდეგ ისევ მას. წვნიანი გვერდით გადადო საწოლს მოუარა და გვერდით მომიწვა ჩემსკენ გადმოვრუნდა და მისკენ მიმიწია. სულელივით მეღიმებოდა
–რას აკეთებ დანიელ ? სიცილით ვუთხარი
–ჩუმაად ანა! ჩუმად!
თვალები დახუჩა და თავი გულზე დამადო ჩემი ხელი მისაში მოიქცია და ალბათ ფიქრებით ისევ შორს გაფრინდა. არ ვიცი რამდენი საათი, რამდენი წუთი ან წამი ვუყურებდი მის სახეს, მის ტუჩებს, მის ხელებს მაგრამ ვიცი ვგრძნობ რომ ეს არ მბეზრდება. ნელა ხელისკანკალით წავიღე ხელი მისი სახისკენ , აუარებლად ვეხებოდი მის სახეს და ასე მეგონა ყველაზე ძლიერი , ამაყი ქალი ვიყავი მთელს მსოფლიოში!
სწრაფად მოვაშორე სახიდან ხელი არ მაქვს ამის უფლება საოცარია მაგრამ როცა მასთან ვარ სულ სხვა სამყაროში ვხდები აქ ვარ თქვენთან ვარ მაგრამ სულიერად ვერავის ვხედავ მის გარდა არავინ ცხოვრობს იმ სამყაროში.იქ მხოლდო ჩვენ მე და ის ვართ! და ყოველივე ეს იმდენად უცხოა ჩემთვის ვერგამიგია რა ვუწოდი მას?!
ცრემლები წამომივიდა ჩქარა მოვიწმინდე არ მინდოდა ეს ენახა, რადგანაც არ მიდნა რომ....
–მოიწმინდე ცრემლები არვარ ამის ღირსი
სწრაფად წამოდგა შუბლზე მაკოცა და ოთახი დატოვა ახლა კი ნამდვილად ვერ შევიკავე ცრემლები თვალები ისე მაგრად დავხუჭე რომ ტკივილი ვიგრძენი. დამაინც სიყვარული თუ ნამდვილია, თუ ის მართლა ის არის! თუ ის შენი სულის ნაწილია იცოდეთ, გახსოვდეს და გჯეროდეთ რომ სიყვარულს ვერავინ ,ვერასდროს ვერაფერს დააკლებს.
სიყვარულთან დრო, მანძილი, ასაკი 0უდრის! როცა გიყვარს და როცა უყვარხარ სხვა ყველაფერი უფერული ხდება გარშემო! იბრძვი მისთვის, შენთვის და თქვენი საკუთარი სიყვარულისთვის! და მაინც იცოდეთ და გახსოვდეთ რომ სიყვარულთან ბრძოლაში არავინ მარცხდება!
მნიშვნელოვანი არ უნდა იყოს რამდენჯერ ექნება ნათქვამი „მიყვარხარ“ მთავარი არ არის რაოდენობა. მთავარია როგორ გაგრძნობინებთ, როგორ შეიგრძნობთ მის სიყვარულს , მთავარი სიტყვა კი არა მოქმედება. ზოგჯერ სიტყვებს ბერრი რამ არ შეუძლია და სწორედ მაშინ ჩნდეიან თვალეი წრფელი, რომელშიც ჩაიხედები და ყველა კითხვაზე გაიგებ პასუხს. სიყვარულს დიდი ძალა აქვს მართალია ჩარკვიანი! სასაცილოა გიყვარდეს და თან სასწაულების არგჯეროდეს! დიდი ხანია ბავშვობის ასაკიდან გამოვედი აღარ თოვლის ბაბუის, აღარც სასწაულების, აღარც ოცნეებიც ახდენის მჯერა!
ფიქრებიდან მოილურის ხმამ გამომიყვანა უცხო ნომრიდან შეტყობინეა მომივიდა
„მე დავბრუნდები, მე ისევ მოვალ, ოღონდ არავის გაანდო რომ დავბრუნდები“
გამეღიმა! ცოტახანში ოთახი ბავშვებით აივსო ვინ აღარ შემოვიდა მაგრამ მე მხოლოდ ერთს ველოდი ის კი არ ჩანდა! და ეს დრო უსასრულოდ იწელებოდა! მთელი 1 კვირა მთელი 1კვირა ველოდებოდი მის გამოჩენას მაგრამ უშედეგოდ ის ისევ არ ჩანდა. მოსაცმელი ავიღე და ჩუმად გავიპარე გარეთ ბაღში შევედი და ისევ იმ ადგილას დავჯექი როგორც პირველად. არ ვიცი რატომ მაგრამ მისი ფანჯრისკენ გავიხედე არავინ ჩანდა. იქვე სავსე არყის ბოთლა და ორი ჭიქა იყო, სწრაფად ჩამოვასხი ჭიქაში და მოვსვი.
–მარტო დალევა არც ისე კარგი აზრია
ხელი ჰაერში გამიშეშდა სუნთქვაც კი გამიჭირდა და ვიგრძენი როგორი სუსტი ვარ მის წინაშე და მწარედ ჩამეცინა. ჩემს პირდაპირ დაჯდა და მანაც მე მომაძა ცოტახანში ორივე ძალიან მთვრალი ვიყავით ცხოვრებაში პირველად და უკანასკნელად დავლიე! ყველაფერი ბრუნავდა შინაგანად კი ვხურდი მოზღვავებულ ენერგიას ვგრძნობდი.
–მოვალ თავს დაგადე გულზე და მერე თუგინდა სულ აღარ გათენდეს ანა
–მჩუქნი ფრთებს მაგრამ ჩემთან ერთად ფრენას არ აპირებ
–როგორ გავიგო?
–როგორც გინდა
სკამი ჩემსკენ მოაჩოჩა ხელი გადამხვია და ლექსის კითხვა დაიწყო
–შენ ხარ ღამე, რომელსაც ვერ გავათენებ ვერასდროს
და დღე რომელსაც ვერ დავაღამებ!
შენხარ ვარსკვლავები, რომელსაც ვერასდროს დავთვლი
და სინათლე, რომელიც ვერ აღწევს ჩემმამდე
შენ აღარ მოხვალ და მერ მარტო დავრჩები!
მეტი არაფერი მახსოვს დილით ისევ ჩემს ოთახსი გამეღვიძა გვერდით წერილი მედო
„რომ გაიღვიძებ შემომიარე“ მეტრეველი
ძალიან რომ მეზინეოდეს ამინც ვერ დავიძინედი წყალი გადავივლე სპორტულად გამოვეწყვე და მის ოთახს ვესტუმრე. ბავშვებს მოაყარა თავი დიკაც იქ იყო სულ გადამავიწყდა ეს გოგოამ ამბების გადამკიდე , ვეღარ მოვიცალე მსითვის და ცუდად ვგრძნო თავს მის წინაშე.
–დღეს დანიელის დაბადების დღეა!
–მართლა?
თანხმობის ნიშნად თავი დამიქნია
–წვეულაას ვაწყობთ როგორც ყოველთვის განსაკუთრებულად უნდა ავღნიშნოთ ეს დღე
ცოტახანში ოთახში მხოლოდ მე და ის დავრჩით ნელა მივუახლოვდი ხელები კისერზე შემოვხვიე და ნელა დავეწაფე მის ბაგეს და მალევე მოვშორდი
–დაბადების დღეს გილოცავ დანიელ!
–საუკეთესო საჩუქარია
სიცილით დავტოვე მისი ოთახი მინდა რომ დღეს განსაკუტრებულად ლამაზი ვიყო .დიკასთან ერთად თითქმის მთელი მარაწიები შემოვიარეთ ,საბოლოოდ თეთრი გრძელი უკან ამოღებული წინ ოდნავ დეკოლტიანი გვერძე ჩახნილი კაბა ავიღე. იქიდან სალონში წავედით შემდეგ კი სასტუმროში დავბრუნდით დრო არ ითმენდა მალე გადიოდა ცოტაც და აი მზად ვარ!
როგორც ყოველთვის დარბაზში უამრავი უცნობი ხალხი,მაგარმ ამჯერად გვერდით დანიელი მყავდა. შუა გართოის დროს ყველაფერი ჩანელდა მოულოდნელად სცენაზე ლამაზი ქერათმიანი გოგო გამოჩნდა სწრაფად შემიშვა ხელი მეტრეველმა, აღელდა. ყველამ მე შემომხედა გაოცებული ვიყავი ვერაფრით მიხვდი ვინ შეიძლებდოა ყოფილიყო უცნობი თუ ნაცნობი პიროვნება!
–სიურპრიზი! გილოცავ საყვარელო დაადების დღეს! მიდნა ერთი საიდუმლო გაგიმხილოთ დანიელმა ხელი მთხოვა და მეც დავთანხმდი.
ვიგრძენი ყველაფერი ვიგრძენი სიყვარულიც, ზიზღიც, ირონიაც, დამცირებაც, ტკივილიც და მიხვდი რომ იმედგაცრუეაზე საშინელი რამ არ არსებობს! სულიერად გკლავს და განადგურეს ვეღარაფერს გრძნობ და ყურებში მხოლოდ ერთი დამანგრეველი სიტყვა ჩაგესმის გაფუჭებული კასეტასავით, გონებაში ყველა დასამახსოვრებელი წამი გადაგირბენს და გინდა რომ ყველაფერი უბრალოდ დაივიწყო. გინდა, რომ ყველაფერი სიზმარი იყოს გამოიღვიძო და ძველ ცხოვრეაში იყო! მაგრამ საშინელეა იცით რა არის? რომ ეს დამპალი რეალობაა და მას ვერ შეცვლი!
ვიგრძენი როგორ გამეჩხირა ყელში ურთი, როგორ მომაწვა ცრემლეის ნაკადი მეკი მათ თავისუფლება წაავართვი. ნელა შემორუნდა ჩემსკენ მაგრამ არაფერი უთქვამს და განა რამე აზრი ქონდა? ადგილიდან არ ვიძროდი ძალიან ჩუმად თითქმის თავისტვის ჩაიჩურჩულა
–პატიებას არ გთხოვ მაგრამ იცოდე რომ აარფერს ვნანობ^^ და ჩემი თვალები მხოლოდ მასინ არის ლამაზი როცა შენ გიყურეენ
სირბილით ჩავიარე კიეები არ ვიცი როგორ მივედი სასტუმრომდე არ ვიცი როგორ დავტოევ იტალია! არ ვიცი როგორ ავღმოჩნდი საქართველოში არ ვიცი როგორ მივედი სახლში და როგორ გადავიტანე 3 წელი , მაგრამ რაღაცეებზე პასუხი გავიგე! გვიანი იყო სახლსი რომ ვბრუნდებოდი სულ ჩანელებული იყო იქაურობა სადარაზოში შევდიოდი ნაცნობი ხმა და სიტყვები რომ გავიგონე
–მშვენიერია ყოველი წამი, როცა გვერდით გყავს ნანატრი ქალი
დროის მორევში ჩავიძირები და არ მაქვს ფიქრი ხვალინდელ ღამის
ვერ შემაშინებს ვერც მკაცრი ჟამი ანდა ადათი თუ ძველთა წესი
მინდა იდუმალ მხარეს მივაგნო და შევაჩერო ჟამთა ცვლის რკალი
მინდა რომ თეთრი ზამრის ფურუში ხეთ არტოებმა კვირტები გახსნან
მზიან საღამოს სულ გვერდით მყავდე და არ გაგიშვა ჩემგან აღარსად
მერე კი მინდა რომ შებინდეულს სასმისი მთვარის შუქმა შემივსოს
სიყვარულისგან თავდავიწყებულს ბახუსი გულზე თაფლად მომედოს
უზენაესი გრძნოით მიყვარდე დავძლიო წარსულ–მომავლის ჟამი
მიყვარდე ისე როგორც ქალღმერთი და ამ სიყვარულს შენკენ მოვყავდე!
პატიებას არ გთხოვ იმიტომ რომ მე შენს წინაშე მართალი ვარ! ევა ჩემი მეგობარია და ის ყველაფერი გათამაშებული იყო, მას ჩემი დახმარება სჭირდეოდა და მე ამას არ ვნანობ! მელოდეოდი უსასრულოდ მელოდებოდი და ეს ამად ღირდა! ნუ ელოდეი ნუ დამელოდები რომ გეტყვი მიყვარხარს რადგანაც მე შენ არ მიყვარხარ ანა ! ეს სიყვარულზე მეტია !
მე გადავცურე ზღვა!
და დავინახე ნაპირი
შენს გვერდით ყოფნა!
შენს გვერდით ყოფნა!
შენს გვერდით ყოფნა !