სახლში რომ მივიდა, ერთიანად აეტანა ემოციებს, რის გამოც მთელი სხეული უკანკალებდა. ასეთი რაღაც პირველად დაემართა. ასეთი თავაზიანი და სიმპათიური კაცი ცხოვრებაში პირველად ნახა. თანაც განწყობაც არ ჰქონდა ცუდი. ანკას სინამდვილეში მის გამო უთხრა უარი სალონში გაყოლაზე, მაგრამ არ უთქვამს სიმპათიებზე, რომლებიც ერთი ნახვით გაუჩნდა. ან კი როგორ უნდა ეთქვა, მიახლიდა ასე პირდაპირ, რომ ქალი, რომელსაც ცხოვრებაში საყვარელი მამაკაცი არ ყოლია, ერთი ნახვით დაბრმავდა? საკუთარ პრინციპებს არ გადააბიჯებდა მაშინ, როცა იცოდა, რომ შემდეგ შეეძლო სხვა მოსწონებოდა და ეს მოწონება ერთ, რიგით ახირებად ჩაეთვალა.
საღამო უკვე ახლოვდებოდა. საჩუქარს ანკა არჩევდა ტყუპებისთვის, თავად კი ისღა დარჩენოდა გამზადებულიყო და დაქალისთვის გაევლო.
შხაპი მიიღო და მომზადებულ კაბაში ჩაძვრა. იმაზე უკეთ მოერგო, ვიდრე იქ, გასახდელში. ალბათ, მამაკაცის მაფია ერია. კაბა ჩაიცვა თუ არა, თმის გასაკეთებლად დიდი სარკის წინ დაჯდა. ეს სარკე უყვარდა, რადგან ეგონა განსაკუთრებულს აჩენდა, თან თითქოს „ვინ არის ყველაზე ლამაზიო“ კითხვაზე პასუხს მისცემდა შენო. არადა სარკე რა შუაში იყო, როცა თავად ქონდა ასეთი განსაკუთრებული აღნაგობა. ლამაზი სახე, ლამაზი ტანი, მოკლედ,არაფერი აკლდა. თმის კეთებაში, საკუთარ თავზე, გაწვრთნილი ქონდა ხელი. თანაც არც თუ ცუდი სტილისტი არის, ასე რომ, არ სჭირდებოდა სალონებში სიარული და მსგავსი „პრანჭიაობები“. ნუ ასე თავად ფიქრობდა, თორე ქალმა სალონიც არ უნდა მოიკლოს და მსგავსი უამრავი „პრანჭიაობა“. თმა ჩაიწნია, შემდეგ კოსად შეკრა და წინ ჩამოშლილი თმა, რომელიც უფარავდა სახეს, დაიხვია და ისე ჩამოიშალა. შემდეგ ლაკის მაღალქუსლიანები, რომლებიც თითქმის ხელშეუხებლად უმშვენებდნენ ფეხსაცმელების კარადას, გადმოიღო და მოირგო. უკვე ერთ წლამდეა, რაც დედამ ეს ფეხსაცმელები გამოუგზავნა, თუმცა მისი კომუნისტური შეხედულებები არ აძლევდა უფლებას, რომ თავი ამგვარი აქსესუარებით დაეტვირთა და ეს უპრეცედენტო შემთხვევაც ძალიან სპონტანურად მოხდა. მაკიაჟს რაც შეეხება, ძლივს შესამჩნევი ტუჩსაცხი წაისვა, კონტური გადაიტარა და თვალებიც მცირედად მიმოხაზა ლაინერით.
ტაქსი გამოიძახა და როგორც კი ფანჯრიდან დაინახა, რომ მოვიდა, კიბეზე დაეშვა. იმის გამო, რომ მაღალქუსლიანები წელიწადში ან ორწელიწადში ერთხელ ეცვა, ფეხები გამუდმებით უბრუნდებოდა და წვალებით ჩაიარა ათი საფეხური. სწორ მიწაზე რომ დადგა ფეხი, ამოისუნთქა და ტაქსიში ჩახტა. დაქალის მისამართი უკარნახა.
ტყუპები ჩვეულ ფორმაში დაუხვდნენ. სადღესასწაულო კოსტუმებითა და სახეზე უამრავი მაკიაჟით. ბეას დიდად ვერ ხიბლავდნენ ეს გოგოები, მაგრამ ანკას ვერ „უტეხავდა“. გაუტეხავდა და დაქალი თავს გაუტეხდა მას, ასე რომ, უსიამოვნებებს იცილებდა. მხიარული ღიმილით შევიდა სახლში. სახლში რა, ეზოში, რადგან მშვენიერი წვეულება ეზოში მოეწყოთ.
ვერაფრით აჰყვა ბეა წვეულების რითმს. ანკა კი ცეკვავდა და მხიარულობდა, მაგრამ ბეას ფიქრები ისევ იმ მამაკაცთან იყო. სახელის კითხვაც რომ ვერ მოიფიქრა, იმაზე ბრაზდებოდა. ეკითხა სახელი, სადაც მისი ნაყიდი კაბით უნდა იაროს, იქაც სახელის ცოდნა არაფერს აფუჭებდა, მაგრამ იმდენად დაიბნა, რომ ვერ მოიფიქრა არამც თუ რამე ეკითხა, ასევე ხმა ამოეღო.
–ბეატრის! – დაიყვირა ანკამ და მის მტევანს მისწვდა. – წამოდი იქ ვინ არის... – ჩურჩულზე გადავიდა.
–სად ვინ არის? – ფიქრებიდან ახლად გამოფხიზლებულმა ვერ მოახდინა ადაფტირება დაქალის ნათქვამთან.
–იქ, – თვალებით ანიშნა მარცხნივო და ბეაც ინტერესით შეუდგა თვალიერებას, თუმცა ზურგით მდგარ ხალხში ვერავინ ამოიცნო ნაცნობი.
–რა მინიშნებებით მელაპარაკები, მეტყვი ვინ არის? – გაბრაზდა ბეა.
–ის კაცია დღეს რომ დაგეჯახა და მერე მთელი გულისხმიერებით აღგიდგინა დაზარალებული კაბა, – სიცილით ჩაილაპარაკა.
–კაი? – აღმოხდა გაოცებულს და უფრო დაკვირვებით დაიწყო ხალხის ბრბოში უცნობ–ნაცნობი მამაკაცის ძებნა.
–ვისთან ერთად არის, არ გაინტერესებს? – კმაყოფილი სახე უკმაყოფილო გამომეტყველებამ შეანაცვლა.
–ვისთან? – პასუხის მოლოდინში მიაჩერდა დაქალს ბეა.
–შენი დაქალის დაქალი, ნია, – ფხუკუნით ჩაილაპარაკა.
–ნია? – უფრო გაოცდა ბეა.
–ხო.
–წარმოუდგენელია, – თვალები გაკვირვებისგან ჭყიტა და ჰორიზონტზე გამოჩენილ წყვილს შეავლო თვალი.
როგორც ჩანს, ნიამაც შენიშნა მეგობარი და ღიმილით დაიძრა მისკენ. მამაკაცისთვის, რომელსაც ასე თუ ისე ცნობდა ბეა, ხელმკლავი გამოედო და ღიმილით მოდიოდნენ ბეასკენ. როგორც ჩანდა, მამაკაციც ისეთივე დაბნეული იყო, როგორიც ბეა და მეტადაც.
–ბეატრის! – ღიმილით გაიწია ნია მისკენ და ჰაეროვნად გადაკოცნა.
–ნია, როგორ ხარ? – ნაძალადევად გაუღიმა თბილად.
–კარგად, შენ? აქ არ გელოდი...
–მეც არამიშავს. რა დამთხვევაა! – თავი ოდნავ გადაწია და მამაკაცს ახედა.
–უი, ხო. სულ დამავიწყდა! – წამოიძახა, – ეს გუგაა. გუგა, ეს ბეატრისია! – ღიმილით წარუდგინა ერთმანეთს უცნობ–ნაცნობები.
–ლამაზი სახელია ბეატრისი! – ორაზროვნად გაუღიმა მამაკაცმა და ამით ანიშნა, რომ არ იყო საჭირო დღევანდელი თავგადასავლების წარდგენა.
–მადლობ! – არც მან გამოაპარა ღიმილის მიღმა დამალული მრისხანება, თუმცა თავადაც არ იცოდა რამ განარისხა. უნდა უხაროდეს, ახლა უკვე სახელიც იცის!
მათი დიალოგი, რომელიც უსიამოვნოდ გაგრძელდებოდა, რაშიც ყველა დარწმუნებული იყო, ტელეფონის ზარმა შეწყვიტა. ბეას ურეკავდნენ. უცხო ნომერი იყო.
–მაპატიეთ, – უთხრა და მოშორებით გავიდა.
ისეთი ადგილი რომ ვერ ნახა, სადაც ხმა დახშული იქნებოდა და მხოლოდ მის ხმას ვერ გაიგებდნენ, სახლისკენ აიღო გეზი და კარით პირველივე ოთახში შევიდა, თანაც საგულდაგულოდ გამოკეტა კარი.
–გისმენთ, – უპასუხა მაშინვე, როგორც კი სიჩუმე დაიგულა.
–ბეატრისი ბრძანდებით? – ხმა მიეგება, რომელიც ძალიან ეცნობოდა.
–დიახ.
–გილოცავთ, სამსახურში აგიყვანეთ! – გახარებულმა ხელები მომუშტა და ტუჩის ცალ მხარეს უკბინა, რომ არ ეყვირა. – ხვალ თუ მობრძანდებით სკოლაში, საბუთებს და კაბინეტს დაგახვედრებთ, მოეწყობით და შემდეგ სექტემბრამდე დავემშვიდობებით ერთმანეთს!
–დიახ, მოვალ! უღმესი მადლობა! – გახარებულმა უთხრა.
–გაიხარე.
–ისა... – სწრაფად დააწია ხმა, სანამ ტელეფონს გათიშავდა.
–დიახ, გისმენ.
–რომელზე უნდა მოვიდე ხვალ?
–ცხრიდან – სამამდე ნებისმიერ დროს.
–კარგით, გმადლობთ და ხვალამდე.
–კარგად!
გათიშა თუ არა კავშირი, ცარიელ ოთახში კივილსა და ხტუნაობას მოჰყვა. რას წარმოიდგენდა ვინმე მის ხმას თუ გაიგებდა ან სახლთან ვინმეს რამე ესაქმებოდა. კარში თავი შემოყო მამაკაცმა და შემდეგ სხეულიც შემოტია.
–მშვიდობაა? – იკითხა და სავარძელზე მისვენებულ, დაღლილსა და ემოციებისგან დაცლილ ბეას გადახედა გუგამ.
–კი, – დაბნეულმა შეხედა მამაკაცს და უფრო დაიბნა, როცა გუგა შერჩა ხელში.
–ძალიან შემეშინდა, რაღა დაგიმალო! – კარი მიხურა და იქვე, დივანზე ჩამოჯდა.
–რამ შეგაშინა? – ღიმილით ჩაილაპარაკა ბეამ.
–ქალებზე ძალადობის სასტიკი წინააღმდეგი ვარ. ასეთ ადგილებში ხშირია ასეთი საქმიანობები მამაკაცების მხრიდან, – მხრები აიჩეჩა და სიგარეტს მოუკიდა.
ბეას ტუჩის ცალ მხარეს ღიმილი შეეპარა.
–შენ ალბათ თავს მაჩვენებ...
–ანგელოზი არ ვარ, – წინადადება გააწყვეტინა და მოჭრით უპასუხა.
–ხო, კარგია! – გაეცინა.
–შენ რა გიხაროდა? – ეჭვნარევად კითხა.
–სამსახურში ამიყვანეს, – გახსენებაზე თითები გახლართა ერთმანეთში და „მეოცნების პოზიცია“ მიიღო.
–გილოცავ.
–მადლობ.
რამოდენიმე წუთით დუმილმა დაისადგურა ოთახში. უნდოდა ეკითხა ბეას ნია ვინ იყო მისი, მაგრამ ვერ გაბედა. თითქოს შებოჭილი იყო, რადგან იცოდა ასეთ კითხვებს სხვის საქმეში მოკირკიტეები სვამდნენ.
–ძალიან გიხდება ეგ კაბა, – ღიმილით აღნიშნა გუგამ.
–მადლობა, – სახეზე სიწითლე შეეპარა ბეას. ღმერთს მადლობა გადაუხადა, რომ ოთახში მკრთალი განათება იყო და როგორც თავად ვერ ხედავდა დეტალებში მამაკაცის სახეს, ალბათ ისიც ასევე ვერ დაინახავდა.
–ტყუპებთან რას აკეთებ? – როგორც ჩანდა, მამაკაცს არ სურდა დასრულება საუბრის.
–ანკას დაქალები არიან. ანკა ის გოგოა, ჩემთან ერთად რომაა, – დაამატა მას მერე, რაც მიხვდა ვერ გაერკვა სიტუაციაში მამაკაცი.
–გასაგებია, – ფეხზე წამოდგა, სიგარეტის ნამწვი იქვე მიდებულ საფერფლეში დატოვა, ჰალსტუხი, რომელიც დახვეწილ კოსტუმს უფრო დახვეწილს აჩენდა, გაისწორა. – კარგი ბეატრის, სასიამოვნოა შენთან საუბარი, მაგრამ ნია პანიკას ატეხს, – ღიმილით დაემშვიდობა.
–ასევე. კარგად! – დამშვიდობების მიზნით ფეხზე წამოხტა ბეაც, დაბნეული.
ამ ჟესტზე მამაკაცს გაეცინა, კარი გახსნა და გავიდა.
დარჩა ოთახში ყურებამდე გაკრეჭილი ბეა. რამოდენიმე წუთი უყურებდა კედელს გაშტერებული და იღიმოდა. გუგას პიროვნება ძლიერ ხიბლავდა, მაგრამ ნია ბარიერზე მეტი იყო, როგორც ჩანდა.
ოთახში ანკა შემოვარდა.
–დადაამ! – იყვირა და ბეა მისმა კისერზე კონწიალმა გამოაფხიზლა.
–გოგო, გაგიჟდი? – უმალ უსაყვედურა დაქალს.
–რაო გუგაჩკამ? – წარბები აათამაშა და პასუხის მოლოდინში გაინაბა.
–რაო და მიყვარხარო, რას იტყოდა, – გაეცინა ბეატრისს და ჩამოკონწიალებული ანკა მოიცილა.
–მართლა? – წამოიყვირა გაოცებულმა და პირი გახსნა.
დასახურავად ნიკაპზე მოუჭირა ხელი ბეამ.
–არა. სამსახურში ამიყვანეს, ვიკივლე და შემოვიდა ძალადობა ხომ არ არისო, – ამაზე კიდევ უფრო გაეცინა.
–დაიცა და ნებითობა რომ ყოფილიყო, უნდა შემოვარდნილიყო უნახავივით? – ტუჩები დაბრიცა ანკამ.
–შენ არ ხარ ნორმალური, ხო იცი?! – რიტორიკული შეკითხვა დასვა და გარეთ გავიდა.
ხალხს შეერია. ხასიათზე მოსული წრუპავდა კოქტეილს და ტანს ნაზად აყოლებდა მუსიკას, რომელიც სმენას უხშობდა.
სწრაფი ტემპი მოულოდნელად შეიცვალა ნელი, წყნარი მუსიკით და ბეამაც ხელი ჩაიქნია. კოქტეილის გამოსაცვლელად დაიძრა ერთ–ერთი მაგიდისკენ. გამოცვლიდა კიდეც, იქ მისულს რომ არ დასწეოდა მამაკაცის სასიამოვნო ხმა, რომელიც ცხელ სუნთქვასთან ერთად კისერზე მიეფრქვა და სხეულში გასცრა ბეას.
–ხომ არ გვეცეკვა? – დაუკითხავად შეუცურა წელზე ხელი და უკნიდან აეკრო, შემდეგ კი ტანი ნელა აამოძრავა მამაკაცმა.
ბეა გაიტვრინა და გაფაციცებით დაელოდა მოვლენების განვითარებას. ეს ის მომენტი იყო, როცა დომინანტობას არამც თუ ცდილობდა, არამედ ვერც ბედავდა კიდეც.
–––––––––––––––––––––––––––––
მოკლედ იმედს ვიტოვებ მოგწონთ და ველი მეტ სტიმულს! <3