ეს ღიმილი რაღაცნაირად შეგიყვარდა ხო ელენა? მელაპარაკებოდა ჩემი შინაგანი მეორე მე, ვსო მახეში გაები… რადროც არუნდა გვიდეს ეს ხო სულ დაგამახსოვრდება… ჩემდაუნებურად მისი ნაკვთების შესწავლით დავკავდი- ბროლივით თეთრი კბილები, ჭაობისფერი თვალები, ჩემზე ორითავით მაღალი, მხარბეჭიანი , ზომიერად დაკუნთული, და ჰოი საოცრებავ , რაც ყველაზე მეტად მომწონს ბიჭში , მოვლილი , გრძელი თითები და დაძარღული მკლავები… ვაიმე გული, რატომა ასე საშინლად სიმპატიური, ერთადგილზე გაშტერებული ვიდექი და სანამ ჩემს ფიქრებს ამოიცნობდა ჯობდა გამოვფხიზლებულიყავი, არც თვითონ მაშორებდა თვალებს… მისი მისი თვალები დიდ ლაბირინთს გავს , რომ ჩავარდები და გზას ვეპოულობ, , რომც გინდოდეს თავს ვერდაიხსნი, რაცუფრო ცდილობ თვალი აარიდო უფრო დაუფრო ჩაჰყავხარ სიღრმეში, მთელიდღე რომ მეყურებინა ალბათ არმომბეზრდებოდა, ჯერ არნახულ განცდებს იწვევდა მისი თვალები ჩემში , სულრამოდენიმე საათია ვიცნობ და ასე მგონია ამთვალებს დავეძებ მთელი ჩემი ცხოვრება ყოველწამს რომ ახალ-ახალ შეგრძნებებს მანიჭებს , ნელ-ნელა შევნიშნე როგორ უჩნდებოდა თვალებში კითხვისნიშნები ჩემი გაშტერებულიმდგომარეობის გამო, დასანამ კითხვა ბუნდოვანი იყო და სრული სახე არმიეღო მოვეგე გონს და უნდა შევბრუნებულიყავი ჩვენს შორის დეშმა რომდაიწყ კრუტუნი,
ხელში აიყვანა მინდოდა მაგრამ
-მოიცა მეავიყვან და მოვეფერები
ჩემს დეშს დასტაცა ხელი და მის მკლავებში მოიქცია, მის გიგანტ ხელებში კატაც კი პურის ნამცეცივით გამოჩნდა…
ჩემი დეში არავის ეკარება ასე იოლად , ამას კი რამოუძებნა ასეთი, ვიეჭვიანე პრინციპში რა არმოეწონებოდა კატამაც კი შეამჩნია როგორი სყვარელია, ეს წამის წინ გასამშრალრბლად გადახოტრილი თმებიც როგორ უხდება გაწუწულ კვატს გავს (ჩამეცინა)
-რაგაცინებს?
მეგონა შეუმჩნევლად გამეცინა ,თუმცა სულ ტყუილად
-რაღაც წარმოვიდგინე და გამეცინა
-მაინც რა? ,მეც გამაცინე
-როგორ გკბენს ჩემი დეში და როგორ დახტიხარ შენ, ეს ტყუილიც გავჩითე მართლა რო წარმოვიდგინე დ გავიაზრე ჩემი ნათქვამი სიცილი ორივეს აგვიტყდა
-დეში პატრონს არ ჰგავს
ეჰ კატის ადგილზე რომ ინატრებს ადამიანი ყოფნას, ღმერთო რა აზრები მწუხებს..
-ჰო პატრონი უფრო მშვენიერია
-ჰაჰჰ , სულაც არა, დეშს უფრო ლამაზი თვალები აქვს
ეს ეხლა რაიყო…მე არმაქვს ლამაზი თვალები , ან ეს რა შედარებაა აღარაფერი მითქვამს , დილით დაგეგმილი გეგმის სისრულეში მოყვანას შევუდექი , მოწყურებულ ყვავილებს წყალს ვუსხამდიი , ზედმეტი ფოთლებიც მოვაშორე , და იქვე დაყილი ფოტლებისგან ეზო გავათავისუფლე, ისე გავერთე საქმეში აღარც დეში და საბა გამხსენეია დროც ისე გამეპარაა ვერ სევნიშნე დიდი მრგვალი მზე როგორ დამცქეროდა მაღლიდან , მზე მართლა ზენიტშია, როგორ ძალიან ცხელა , მაცივრიდან წყალი გამოვიღე და როცა ცივმა წყალმა გამიცივა გახურებული სხეული მაშინ გამახსენდა საბ და დეში.. საათს დავხედე 4 საათი იყო , ვეძახდი დეშს
-დეეეშ , დეეეეშ , აქეთ-იქეთ მივიხედე კატა არჩანდა , სახლშიც შევიხედე არიყო მერე უფრო ხმამარლა ვიძახდი -დეეეეეშ
რადგან კატას ლაპარაკი არშეეძლო საბასთვის დაძახებადავაპირე
-საბაააა , ასე ძახილ-ძახილში არმოვჩნდი სახლის უკანა ეზოში , დავლანდე ჰამაკში წამოკოტრიალებული საბა რომელსაც ხეებს შორის გაბმულ ჰამაკში მოკალათებულს ჩრდილში ჩემს დეშთან ერთად ჩასძინებოდა..
გავღიზიანდი, ჩემი კატა მიიჩვია , ესარკმაროდა ახლა ჩემს ადგილსაც დაეპატრონა რაუბედურებაა…
ახლოს მივედი ვიფიქრე გავაღვიძებთქო მაგრამ ისეთი საყვარელია მზინარის გაღვიძება ვერ გავბედე , ეს გადახოტრილი თმებიც როგორ ამშვენებს , ვაიმე ცუდად ვარ, წადი ელენა გაეცალე აქაურობას ყველაფერს ჯობია…
უკანვე გამოვბრუნდი და ცივი ყავის გაკეთება დავიწყე ამდროს ნაცნობი ხმა შემომესმა, მაკდეიდააა, ელენა
იცივი ყავით ხელში გავედი რომ მეპადუხა
-აააჰ ელენაა სახლში ხარ?
-ჰო მოდი , შენ სტუმარს ჩემს ჰამაკში ჩაეძინა
-აუ დიდი მადლობაა, გავაღვიძებ ტო, მადლობა ელე და ბოდიში შეწუხებისთვის
-რისი მადლობა, გაგიჟდი?
-ჩემი ახლო ძმაკაცცია ძმასავითმყავს თურმე არმოგერიდოს ლაპარაკ-ლაპარაკში გავედიტ სახლის უკანა ეზოში
-არა, მადლობა
-ოე გაიღვიძე, შეაჯანჯღალა ძმაკაცი
ისიც დენდარტყმულივიტ წამოფრინდა და ჩემი დეში ძირს ოთხივე ფეხით წამოხტა… ჰმ ცხოველი, გავიფიქრე..
-აუ შემეშინდა რაიყოო
-აბა ვერ გაგაღვიძე ისე და
-კაი ხოო, მომენატრე , გადაეხვია მონატრებულ ძმაკაცს,
-კაი წამო წავიდეთ
-მადლიბა ელენა , სასიამოვნო მასპინძლობისტვის
ჩანთას დაავლო ხელი და კარებში გაიოდა დეში უკან როგაეკიდა , მომეშალა ნერვები
-დეშს მოეწონე ..გაბუდულმა. ვუთხარი
-ეგ არაა მთავარი
-ვერგავიგე
-ეგ არარის მთავარი კატას მოვეწონე თუ არა
-გასაგებია..
-პატრონზე როგორი შთაბეჭდილება დავტოვე, აი ეს მაინტერესებს..
კატა ავიყვანე და ბექასკენ ვანიშნე საბას
-ბევრს ლაპარაკობ, ბექა გელოდება…
პასუხს არდავლოდებივარ არც მისი გასვლისთვის მიყურებია შემოვბრუნდი და კარგა ხანს სანამ არ შევედი სახლში კარის დაკეტვის ხმა არგამიგია.. მის ამ ქცევაზე გამეცინა…
სახლში შევედი და დეშტან ერთად ემოციებით დატვირთულს და დაღლილს ლოგინზე ჩამეძინა, მე ჩამეძინა, დეშმა კი შეწყვეტილი ძილი გააგრძელა…. სიზმრებშიც კი მისი სახე მელანდებოდა , ისეთი სასიამოვნო სიზმარში ვიყავი , და ამ სიზმრიდან ნელნელა რაღაცის ხმა მავღიძებდა , როცა ხმა ამოვიცანი ჩემი ტელეფონი რეკავდა,
არც დამიხედავს ისე ავიღე
-ჰო
-მა , შემოდი სკაიპში დაგელაპარაკო , მაკას და ნინოს ველაპარაკე ორი საათის უკან მითხრეს ძინავსო,
-ახლვე მაა..
გახარებული წამოვფრინდი და მაშინვე კომპიუტერს მივუჯექი , ახლა შევნიშნე საღამოს 9 საათი იყო ღმერთო რამდენხანს მძინებიააააააა…
-რაშვება მსოფლიოში ყველაზე ლამაზი შვილი
-მძინარემზეთუნახვობს და არი მაა
-სულ როგორ უნდა გეძინოს
-დღეს ძან დავიღალე, და მკვდარივით რაფორმაშიც დავწექი იმფორმაში გამეღვიძა მა.. მამიკო მომენატრე
-მეც მამი მეც მომენატრეთ
-კომპიუტერის ეკრანს ტუჩები მივადე თითქოს მონატრებული მამის ჩაკოცვნა ჩაბროშვნის სურვილს ასე ვიკლავდი
-დეში როგორ გყავს მა
-ააგერაა , ფეხებთან მოკალათებულ კატას ხელები დავსტაცე დ მომცინარი სახიტ ცალი თათი ავუწიე იმის ნიშნად თითქოსდა დეში მიესალმა, მაგრამ მიჩვეულია ჩემი დეში მამიკოსთან ლპარაკს და რომც არ ააწრვინო ტატი ინსტიქტურად ეკრანს ეფხაუჭრბა სასაცილოდ.
მმიკოსტან ლაპარაკში გართულს ტელეფონმა კვლავ დარეკა
-რაშვებიი გოგო
-რავი თამო, სად ხარ ვეღარ შეგეხმიანე , მამიკოს ველაპარაკები..
-შენს სახლთან ვარ ვაიმე მოჩვენება დავინახე მემგონი
-რაიყოო გამოვალ მოიცაა
-ნიკო მომიკითხე მიდი გელოდები აღარ შემოვალ
-კაი. გავითიშე და მამიკოს მივუბრუნდი
-მააა
-ჰოო
-მამიკო
-გისმენ
-მააა
-რა
მა, მა
-ხოო
-მა, მა, მამიკო, მამიკო, მამიკო
მამაჩემს სიცილი აუტყდა
-გიჟი, გადარეული
-მიყვარხარ მააა
-მეც, ელენა მეცმიყვარხარ
-მსოფლიოში ყველაზე ტკბილი მამამყავს მე
-აზვიადებ მა
-მამი, ქვემოთ თამო მელოდება , გაგითიშავ და დაგელაპარაკები მერე
-კაი მაკი, მაკას კისერში აკოცე ჩემსმაგივრად, ენა გამომიყო
-გადავცეეემ
.გავთიშე და ქვემოტ ცავედი..
-დეეე, დედაა
-ხოო
გავექანე და კისერში ვაკოცე, -მამიკოსგან დე, მერე ლოყაზე
-ეს ჩემგან…
-ჩემი ტკბილი გოგო
-დე გავალ გარეთ თამო მელოდება, ნინი სადაა
-აქვაარ., აქ
-გინდა გამოხვიდე? ჩვენთან?
-ადღეს არა ბავშვებს ველოდები მეც გავდივარ
-კაი გავედი მე დე მოვალ ერთ, ორ სამ საათში, გავუცინეე და გავედი გარეთ .
ჩემს მოპირდაპირე სახლტან ბავშვები იჯდნენ მაგრამ ისე შემომახტათამუნა გამარჯობის თქმა კიარა სული ძლივს მოვითქვი…
-კაი გოგო დამსვი რაიყოო , ვიცინი
-მომენატრეე
-მეეც
და გავუყევით გზას უკან აღარ მივბრუნებულვარ და არც არავის მივსალმებივარ
-თამუნმ იმდენი რამის თქმა მოასწრო, ხან ამაზე ხან იმაზე , ბექას ეჩხუბა თურმე და ეხლა წესიტ დეპრესიასი უნდა იყოს ბექაზე ეკეტება მაგრამ გამიკვირდა ასე არაა პირიქით ღირსია მიხვდეს რამდენდ ვნიშნავ მისთვისო..
-ხომართლა რამოჩვენებაზე ამბობდი დღეს?
-შენს უბანსი
-რა ჩენს უბანში მანიაკები არიან თუ?
-რაც გინდა ის დაარქვი, მაღალი, მწვანეთვალება მოჩვენება დავინახე შენი სახლის მოპირდაპირე მხარეს…
მაშინვე მივხვდი ვისზეც იყო საუბარი და ტანში სასიამოვნოდ გამცრა..