ცოტახნის შემდეგ ზარი დაირეკა და ყველა კლასში მე და ნინი ერთად ავუყევით კიბეებს, კიბეებზე სანდრო შეგვხვდა ნინი მივიდა გადაკოცნა და მოიკითხა
-ნინიკო შენს ხალ მეგობარს არ გამაცნობ? უთხრა სანდრომ ღიმილით
-უი ხო სალი ხო სულ დამავიწყდა გაიცანი ეს სანდროა ეს კი სალი, დაბნეულად ლაპარაკობდა ნინი რადგან სანდრსგან ამას არ ელოდა.
-ძალიან სასიამოვნოა ლამაზოო, მითხრა სანდრომ და თავისი მწველო მზერა კვლავ შემომანათა
-ჩემთვისაც გავუღიმე გულგრილად.
განვაგრძეთ მე და ნინიმ გზა.
-სალი მგონი სანდროს მოეწონე მითხრა მან სიცილით
ო კარგი რა თუ ბაბნიკია მაგას ყველა მოეწონება, ან რა შეამჩნიე რომ მოვეწონე.
-ხო ხო კარგი რა იყო ვითომ შენ არ მოგეწონა. ჩაილაპარაკა მან ხმადაბლა
-რა თქვიი? ვკითხე გაოცებულმა.
-არაფერი არაფერი თავს იმართებდა ნინი.
შევედით საკლასო ოთახში ჩვენი დამრიგებელიც გავიცანი ქალბატონი ნანა ძალიან კარგი ადამიანი ყოფილა, მან თვითონ გადაგვანაწილა მერხებზე მე ერთი ბიჭის გვერდით მოვხვდი დათო ერქვა, გული კი დამწყდა ნინისთან რომ არ დამსვა მაგრამ არ გამომიხატავს.
მე დათო და ნინი ერთად წავედით სახლში რადგან ჩემთან ახლოს ცხოვრობდნენ.სახლ
სი მივედი ვისადილე და ჩემ საწოლზე წამოვწექი დღევალდდელ დღეზე ვფიქრობდი, რამდენიმე ადამიანზე ასე თუ ისე ერთი დღის შეფასებით წარმოდგენა ჩამომიყალიბდა. ნინი ძალიან მომწონდა კარგი გოგო იყო და გადავწყიტე მხოლოდ მასთან ვყოფილიჱავი ძალიან ახლოს.
შემდეგ უცბათ წამოვხტი კომპიუტერი ჩავრთე და შევედი სოციალურ ქსელში და ჩემი კლასელები დავამატე, ზოგს თვითონვე ვეპოვე მათ შორის ნინის სანდროს და დათოს, "კარგი ჯანდაბას იყოს" ვთქვი და სანდროს მოთხოვნას დადებითად ვუპასუხე.შემდეგ მის ფოტოებს ვათვარიელებდი იქნებ მართლა მომეწონა თქო მაგრამ არა არა მე ხომ ის ჩემი ძველი სკოლელი დათო მომწონდა და ორი ადამიანი ერთდროულად ვერ მომეწონება ვთქვი და გავემზადე დასაძილებლად უცბათ ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა და სმს მოვიდა
"საღამომშვიდობის სლი როგორ ხარ"? უცხო ნომერი იყო და არ მიპასუხია, ტელე გვერძე მივაგდე და დავიძინე.
დილით ჩემმა დაიკომ გამაღვიძა
-სალი ადექი იცი რომ გაგვიანდებაა სალიი ადექიი
-კარგი ხო გავიგე მარიამ ჩაი შენ და ავდგებიი
ოჰ როგორ არ მიყვარდა დილით ადგომა 10 წუთი კიდევ გავაგრძელე ძილი შემდეგ კი წამოვდექი მალე ჩავიცვი ჩანთა ავიგე და გავიქეცი სოკლაში რადგან მართლა მაგვიანდებოდა.
-სალომე შვილო რაჶაც მაინც გეჭამა. მომძახა დედაჩემმა
-არ მშია დედიკო არ მინდა თან მაგვიანდება.
შევედი სკოლაში და ეზოში ბავშვები აღარ იყვნენ "ვაიმე მართლა დამაგვიანდაა" ვთქვი ჩჩემთვის და სწრაფად ავირბინე კიბეები და კლასის კარგზე დავაკაკუნე
-მობრძანდი ჩემი დარიგებლის თბილი ხმა გავიგონე
-შეილებაა?
-კი სალომე მოდი ჩემი ლამაზი გოგო
მხოლოდ ახლა შევამჩნიე რომ კლასში ჩვეულებრივზე ბევრი ბავშვი იყო გაოცემა თვალებშიც გამომეხატა ეს კი ნანა მასწმა შეამჩნია
-სალომე ეს თქვენი პარალელური კლასია ყოველ სამშაბათს პირველი გაკვეთილი ერთად ჩაგიტარდებათ დროებით რაღაც პრობლემების გამო.ახლა კი ბავშვებო როგორმე დასვით ჩემი ლამაზი გოგო.
-აი აქ დაჯდეს მასს მე ავდგები, წამოხტა სანდრო.
-მიდი შვილო დაჯექი რა კარგი ბიჭია ხედავ სანდრო მომმართა ნანამ.
-მე ხმის ამოუღებლად გავემართე სანდროს ადგილისკენ.
-მადლობ სანდრო დავჯექი და გავუღიმე.
ის მთელი გაკვეთილის გამავლობაში ჩემს თავტან იდგა და ვგრძნობდი მის მზერას მე კი არცერთხელ არ გამიხედავს.
დღემ ჩვეულებრივად ჩაიარა გაკვეთილები ცოტა არ იყოს მოსაწყენი იყო საღამოს ვისწავლე გაკვეთილები და წიგნის კითხვას შევუდექი, კითხვა ძალიან მიყვარდა და მითუმეტეს თუ ძალიან მომეწონებოდა ხშირად კითხვაში ღამეებს ვათევდი.უცბათ ჩემი ტელეფონი კვლავ აწკრიალდა კვლავ იგივე სს იგვე ომრიდან მოვიდა: "საღამომშვიდობის სალი როგორ ხარ?"

დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობს.გთხოვთ კვლავ გამოხატოთ თქვენი აზრი ))