პირველი დეკემბერი იყო თბილად ვიწექი და მეძინა როდესაც მაღვიძარამ გამაღვიძა, მიზეზებს ვეძებდი რომ სახლში დავრჩენილიყავი, მაგრამ არაფერმა არ გაჭრა და სკოლაში წავედი. ვუცდიდი სკოლის დამთავრებას რომ გამოვსულიყავით და ლუკა გვენახა. ლიზი ნერვიულობდა არ უნდოდა ნახვა არ ელაპარაკრბოდნენ ერთმანეთს მაგრამ მე მათ შერიგრებას ვცდილობდი.
და აი ძლივს მოვიდა ორი საათი და გამოვედით. სკოლის ეზოში ვიყავით ლიზიმ რომ დამანახა ლუკა და ლუკას გვერდით მდგომი იკა. გული ამიჩქარდა არც ვიცნობდი მაგრამ მომწონდა ძალიან მომწონდა. მოვიდნენ...
სიჩუმე უცებ იკამ დაარღვია- რა გჭირთ გიყვართ ერთმანეთი და ჩაეხუტეთო. არც განძრეულან ისევ ისე ისხდნენ. და მერე ლუკამ გვითხრა - ჯერ თქვენ და მერე ჩვენო. დავიბენი ვერ მივხვდი რა მექნა, ლიზის რომ გავხედე სახეზე ეყტობოდა როგორ ელიდებოდა ჩვენს ჩახუტებას, შერიგება უნდოდა... ლუკამ იგივე გაიმეორა იკას გავხედე და დავინახე როგორ წამოვიდა ჩემსკენ გაშეშებული ვიდექი მოვიდა და ჩამეხუტა არც გავნძრეულვარ დავიბენი გული ამიჩქარდა არმინდოდა ეს 5 წამი რომ დასრულებულიყო... ცოტახნის მერე იკა წამოდგა და ჩემთან მოვიდა ისევ დავიბენი ძალიან ახლოს მოვიდა და თვალებში ჩამხედა შეამჩნია ჩემი მწვანე თვალები გაეღიმა და მითხრა - თვალებიც როგორი ლამაზი გქონიაო. ისეგამიხარდა მადლობა ძლივს ვუთხარი. ლიზიმ მითხრა მერე ისე გაწითლდი მივხვდი ყველაფერსო. იცით რას მიხვდა სიგიჟემდე რომ მომწონდა აი პირველივე ნახვისას რომ გამაგიჟა. წვიმა დაიწყო და სახლში წამოვედი...
მთელი დღე ველოდი რომ დამამატებდა და მომწერდა მაგრამ უშედეგოდ. ბოლოს იმედიც დავკარგე...
სამი დღე გავიდა ღამე იყო კარგად მახსოვს თორმეტ საათს იყო გადაცილებული 4 დეკემბერი დგებოდა. ტელეფონი გადავდე დაძინებას ვაპირებდი. ფიქრი დავიწყე როდესაც ტელეფონის ვიბრაცია ვიგრძენი დავხედე და მეგობრობას თხოვნა მქონა გული ამიჩქარდა თავიდან დამიბრუნდა იმედი რომ იკა იქნებოდა,და აი მართლაც ეგ იყო ბედნიერი ვიყავი ძალიან. სანამ მეგობრიბას დავეთანხმებოდი ლიზის ვუთხარი დამამატათქო. და რამდრნიმე წუთში მომივიდა მესიჯი -”მეგონა შენც გინდოდა ჩემი ჩახუტება მაგრამ არც განძრეულხარ”.....