არვიცოდი იმიტომ რომ არმინდოდა პირველი ნაბიჯი მე გადამედგა რადგან თუ მას არ ვეყვარებოდი ყველაფერი ცუდად იქნებოდა ამიტომ,უნდა დავლოდებოდი მის პირველ ნაბიჯს,მთელ გამე არმიძინია სულ მასზე მეფიქრებოდ ასაწოლში ვტრიალებდი და ვერ ვისვენებდ,მინდოდა მალე გათენებულიყო რომ გუგა მენახა.
ამდენი ფიქრის მერე როგორც იქნა გამთენიისას გამეღვიძა,გამეღვიძა რა გამაღვიძეს.
-სოფ ადექი ბავშვი ბაღშია წასაყვანი.
-ახლავე დედა.
ავდექი ბავშვი სკოლაში წავიყვანე და მე სამსახურში წავედი,მთეი დგე მოშვებული ვიყავი მეძინებოდა ძაან და სულ ცუდ ხასიათქე ვიყავი მეკითხებოდნენ კიდეც რაგაცნაირად ხარო მაგრამ არაფერს ვპასუხობდი.დღეც მალე გავიდა და სახლში მოვდიოდი სამსახურიდან ჩამოვედი და მანქანისკენ უნდა წავსულიყავი უცებ უკნიდან ვიღაც მისიგნალებს.
-სოფოო.
მივტრიალდი და დავინახე გუგას მანქანა ცოტა არიყოს და შევცბი თითქოს შემეშინდა კიდეც რადგან გაუფრთხილებლად არასოდეს უნახივარ მეგონა რაღაც მოხდა.მანქანა გააჩერა და გადმოვიდა,ხელში რაღაც ეჭირა მაგრამ მალავდა წელს უკან ქონდა ამოფარებული.
-როგორ ხარ?
-კარგად შენ?
-კარგად.
-ეს შენ
ხელები წინ გამოწია და ყვავილები ეჭირა დიდი თაიგული ვარდების რათქმაუნდა ცოტავიმორცვხე და არ ვართმევდი მაგრამ მერე მინც ძალით მომცა,გადასაგდებათ მიდიოდა და გავაჩერე.
-დაჯექი მანქანაში სადღაც მივდივართ?
-სად?
-ხოიცი არ გეტყვი :))
-კარგი :))
წავედით მან თვალებზე შარფი ამახვია არვიცოდი სად მივდიოდით მაგრამ ეს ისეთი რომანტიული იყო რო რავიცი,როგორც იქნა მანქანა გააჩერა გადმოვიდა კარი გამიღო და მეც გადმოვედი.
-სად ვართ?
-ცოტაც და ნახავ.
-ზღვის ხმა მესმის.
თვალებიდან შარფი მომხსნა და პლიაჟზე ვიდექით ისეთი ლამაზი და გასაოცარი იყო ეს ადგილი,რამის გავგიჟდი :)) შევტრიალდი მისკენ და მან მოულოდნელად სრულიად შემხვევით ისე რომ არც თითონ არ მოელოდა მაკოცა
შევკრთი ფერი დავკარგე მაგრამ რათქმაუნდა მეც ძალიან მესიამოვნა მაგრამ,ამას ხომ არ ვეტყოდი რო კიდე მაკოცეთქო :))
-ბოდიში.
-არა ჩემი ბრალი იყო.
-სოფო რაგაცის თქმა მინდა შენთვის.მაგიტომ მოგიყვანე აქ.
-მითხარი
ვიცოდი რის თქმასაც აპირებდა მარა ისეთი სახით ვითხარი მითხარითქო მეგონა რომ მანქანაში ჩაჯდებოდა და (მოხევდა)
-მიყვარხარ.
-კაიი :))
-არა მე მართლა გეუბნები პიველი დგიდანვე მიყვარდი მაგრამ უბრალოდ მიტყდებოდა თქმა მაგრამ რო არ მეთქვა არშემეძლო.შენი თვალები შენი ტუჩები სულმაგაზე ვფიქრობ.
-და ჩემგან რასელოდები.
-არაფერს უბრალოდ მინდოდა გცოდნოდ.
-კარგი,მარა ისიც უნდა იცოდე რომ მე ესევე არშემიძლია შენ ან ხოობა ან უარი გითხრა,დრომჭირდება ამყველაფრისთვის,უნდა გავაანალიზო რადგან არიქნება ეს ყველაფერი ადვილი.იმის შემდეგ მითუმეტეს რაც მოხდა.
-ხო მე მაგას არც გთხოვ,დროს მოგცემ და დაველოდები შენს პასუხს მოუთმენლად.-ისეთი ნაღვლიანი საით მითხრა რამის მივედი და ვაოცე.
მანქანაში ცავსხედით და სახლში წამომიყვანა,სახლთან ჩამომსვა და მე დავემშვიდობე...