მე ანასტასია ყანჩაველი ვარ. 19 წლის ვსწავლობ სისხლის სამართალზე ბავშვობიდან მიზიდავდა ეს სფერო. მიყვარს ხატვა როგორ ხასიათზეც არუნდა ვიყო სულ ვხატავ.მშობლები ტიპიური ქართველები არიან. ბავშვობიდანვე ტრადიციულად მზრდიდნენ და ბავშვობიდანვე ამარტყეს ფულიანი მამიკოს გოგოს იარლიყი.მყავს მეგობრები მათი უმეტესობა ბიჭია სიმართლე რომ გითხრათ ბიჭებთან უფრო კომფორტულად ვგრძნობ თავს. შეყვარებული მყავს დავით ქელბაქიანი. უკვე 2 წელია რაც ერთად ვართ მიყვარს? არვიცი იცით, ვერ ვგრძნობ მასთან თავს კომფორტულად. მისი კოცნაც კი არ მსიამოვნებს.
-ანასტააასიიიიააააააა
-გისმენ დედა
-ჩამოდი ჭამე და დროზე ლექციებზე !
-არმშია
-ნუ გადამრევ გოგო შენ
-შემეშვი რა ნანაააა
საწოლიდან ავდექი და პირდაპირ სააბაზანოსკენ გავეშურე მართალიაო რომ ამბონენ ცხელი წყალი ყოველთვის მაგარი განსატვირთია.აბაზანაში ნებივრობას რომ მოვრჩი თმა კოსად ავიწიე დახეული ჯინსი შავი კეტები და შავი მაისური ჩავიცვი წარწერით..Fu** your opinion..ქვევით ჩავირბინე ოჯახს დავემშვიდობე და წავედი.უნივერსიტეტში განსაკუთრებული არაფერი მომხდარა იქედან გამოსვლისას დათო ვნახე ცოტა ვისეირნეთ და სახლში წავედი.სახლშიც იგივე აზრებმა შემიპყრო რატომ ვერ ვარ ბედნიერი? მე ხომ ყველაფერი მაქვს? არვიცი არვიცი.თითქოს უჰაერობამ შემაწუხა და ეზოში ჩავედი ვუყურებდი ბავშვებს როგორ სრიალებდნენ როგორ იცინოდნენ მხიარულობდნენ.ცოტა ხასიათზე მოვედი.1 საათი ვიყავი ეზოზი როცა უცებ მანქანა გაჩერდა და გოგონა გადმოვიდა.. მისმა გარეგნობამ გამაკვირვა:ზედმეტად მუქი ლურჯი თვალები.სუსტი და ლამაზი სხეული და რამაც ჩემი აღფრთოვანება გამოიწვია მისი იასამნისფრად შეღებილი თმა იყო.ეს არიყო ჩვეულებრივი ის მართლაც როგორც სვეწკები იტყვიან დიფერენთიი იყო.გოგონა ჩემსკენ მოიწევდა და ჩემს პირდაპირ მდგარ სკამზე ჩამოჯდა თვალს არ მაცილებდა მე კიდე უხერხულად ვიშმუშნებოდი.
-აქ ცხოვრობ?-მკითხა მან
-კი თქვენც?
-ჰო ორი დღეა რაც გადმოვედი,მე ლოლა შენ?
-ანასტასია
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც
ესე მოკლედ შემოიფარგლა ჩვენი დიალოგი. აღმოჩნდა რომ მე მეოთხე სართულზე ხოლო ლოლა მეხუთეზე ცხოვრობდა.ჩვეულებრივად გავიდა 4 დღე განსაკუთრებული არაფერი ყოველდღე:უნივერსიტეტი,დათო,სახლი,უნივერსიტეტი,დათო,სახლი. ამდროის განმავლობაში უფრო დავახლოვდით მე და ლოლა.
-ჰეი ანასტასია
-გისმენ ლოლა
-ჩვენს ბინასთან რომ პატარა ბარია იქ მივდივარ და ხომ არ წამომყვებოდი
-კი სიამოვნებით
გზაშიც ვილაპარაკეთ ერთმანეთს ვუყვებოდით პირადულზე აღმოჩნდა რომ შეყვარებულს ახლახანს დაშორდა
-რას შეუკვეთავ
-ალუბლის ტორტი და ალუბლის წვენი
-თქვენ?-მიმტანი
-იგივე-ლოლა
-როგორც ჩანს ორივე ვგიჟდებით ალუბალზე
-ალბათ ჰო
ბარში 1 საათი გავჩერდით მერე კი სახლში დავბრუნდით
-ნახვამდის ლოლა
-ნახვამდის ანასტასია
კარებისკენ უნდა გავბრუნებულიყავი მისმა ხმამ რომ შემაჩერა
-ანასტასია!
-ჰო
-აამმმ არაფერი დაივიწყე
-კარგი-გამეცინა
სახლში მთელი დღე ლოლაზე ვფიქრობდი რა სასიამოვნო გოგოა რა სხეული და ტუჩები აქვა ამის გაფიქრებაზე დამაჟრიალა და ჩემს თავზე გამეცინა. ოთახში ავედი დ. აბაზანაშიც სულ ლოლაზე ვფიქრობდი რაღაც არაამქვეყნიურად მივეწებე ა. გოგოს. ღმერთო რა ჯანდაბა მემართება ლოლაზე ფიქრისას რატომღაც მინდება რომ მასთან ვიყო მალევე დამეძინა დილით უნივერსიტეტში მაგვიანდებოდა უცებ ლოლას მანქანა გაჩერდა ჩემს წინ
-წამო გაგიყვან
დაუფიქრებლად დავჯექი ლოლამ მომესალმა და გადამკოცნა ვაიმე ეს რა ჯანდაბა მემართება სულ ჟრუანტელი მივლის ამ გოგოს შეხებისას
-ლოლააა
-ჰო
-გუშინ რისი თქმა გინდოდა?
სახეზე ფერები გადაუვიდა ანერვიულდა ხელებიც კი აუკანკალდა ღრმად ამოისუნთქა
-მგონი გითხარი დაივიწყეთქო
-კარგი
სხვა არაფერი მითქვამს მადლობა გადავუხადე და უნივერსიტეტში შევედი 2 დღე ჩვეულებრივად გავიდა არაფერი განსაკუთრებული ლოლაც არ მინახავს მაგრამ მასზე ფიქრს თავიდან ვერ ვიგდებდი მესამე დღე იყო როცა ჩემს სახლში ღამით ზარი გაისმა
-გამარჯობა-აშკარად ლოლას ხმა იყო
-გამარჯობა გენაცვალე რით შემიძლია დაგეხმაროთ?
-ანასტასია სახლშია?
-კი თავის ოთახში შვილო შემოდი აი მეორე სართულზე ცისფერი კარი
-მადლობა
დედაჩემი გაკვირვებული იყო და მამას კითხა
-გოგი
-რაიყო ნანა?
-მეჩვენება თუ ამ გოგოს იასამნისფერი თმა ჰქონდა?
- არააა არ გეჩვენება
-სულ წავიდა ეს თაობა ხელიდან
ჩემს ოთახში......
-ტასო შეიძლება?
-კი ლოლა შემოდი
უცებ ჩემს ლოგინზე გაგორდა და მძიმედ დაიწყო სუნთქვა
-შენ რა მთვრალი ხარ?
-ხო.ჩამეხუტე რა
მეც უცებ ავდექი გვერდით მივუწექი და ჩავეხუტე ღმერთო როგორ მესიამოვნა ესე დათოსთანაც კი არ მიგრძვნია თავი ლოლა ღრმად ისუნთქავდა ჩემს სურნელს მალევე ჩამეძინა მაგრამ ძილშიც კი მესმოდა ლოლას ბუტბუტი
-ტასო მიყვარხარ! რას მიკეთებ ასეთს რომ ვერ გცილდები კიდე განაგრძო ლაპარაკი მაგრამ მე აღარ მომისმენია მხოლოდ ერთი ფრაზა მეორდებოდა ჩემს ტვინში ტასო მიყვარხარ!
რააოო? ვუყვარვარ? რაც მგონია ეს გოგო ისეთია? არააა მაგრა აბა როგორ ვუყვარვარ? მაშინ მეც ეგეთი გამოვდივარ იმიტომ რომ მეც მიყვარს! რააა რაავთქვიიი? მაგრამ ეს ასეა მიყვარს ხო მე გოგო მიყვარს
დილით დაველაპარაკები აუცილებლად ლოლას.....გათენდა
-ლოლა
-ხო-მისი ხმა მეტად დაბოხებულიიყო და ნერვიულობა ირეოდა მის ტემბრში
-გუშინ რაც თქვი მართალია?
-კი- მისი ხმა მეტად მტკიცე იყო
-ანუ ?
-ანუ ის რომ მე ლესბოსელი ვარ ბავშვობიდანვე დამყვა ეს . ზოგი მას დაავადებას უწოდებს მაგრამ მე არვფიქრობ ეგრე. რავქნა სხვანაირად არშემიძლია ხო მე შემიყვარდი შენი ყველაფერი მიყვარს არიცი შენს შეხებაზე რა მემართება ერთიანად მაჟრიალებს მიყვარხარ ტასო ძალიან მიყვარხარ
-მეც- დაუფიქრებლად მაგრამ მაინც მტკიცედ ვუთხარი
-რააააა?
-ხო მეც მიყვარხარ შენთან ვიგრძენი თავი ბედნიერად
მან უბრალოდ დიდხანს მიყურა მერე კი ჩემს ტუჩებს სწვდა ეს არიყო უბრალო კოცნა ეს არაამქვეყნიური რამ იყო პეპლები კიარა მთელი ფაუნის წარმომადგენლები იყვნენ ჩემს მუცელში
-ეხლა კი წავალ მე
-კარგი როგორც გინდა
-მაგრამ ტასო ის უნდა იცოდე რომ ჩვენ განსხვავებულები ვართ ჩვენ საქართველოში ვცხოვრობთ ხალხი არ მიგვიღებს
-ვიცი ყველაფერი კარგად ვიცი
-კარგი მე წავედი
დავფიქქრდი ყველაფერზე დავფიქრდი რა იქნებოდა ახლა? სულ ჩხუბი ცემა. ხალხისგან გარიყვა მინდოდა მე ეს მე ? არა ნამდვილად არმინდოდა მაგრამ ლოლა მაინც მიყვარდა
1 თვის შემდეგ ყველაფერი ისევ ისე იყო მე და ლოლას გვუყვარდა ერთმანეთი მაგრამ ჩუმად
-ტასო
-ჰო
-უნდა ვილაპარაკოთ
-გისმენ
-შენ იცი რომ ასე დიდხანს ვერ გაგრძელდება ჩვენ..არვიცი როგორ გითხრა..ჩვენ ვერ ვიქნებიათ ერთად
-ვიცი
-ამიტომ უნდა დავშორდეთ
არაფერი მითქვამს თითქოს დრო გაჩერდა. ყველაფერი გაიყინა. მე მიყვარდა ლოლა ძალიან მიყვარდა
30 წლის შემდეგ
უკვე 59 წლის ვარ მყავს 2 შვილი და 3 შვილიშვილი მე დათოს გავყევი ცოლად და ამ ხნის განმავლობაში არასდროს არ მიგრძვნია რაარის ბედნიერება
........................................................
ხალხი ამბობდა ვუყურებდით როგორ დადიოდა მოხუცი ქალი ახალგაზრდა იასამნისფერთმიან გოგონას საფლავზე რომელზეც ამბობდნენ თავი მოუკლია საწყალს 19 წლის რომ იყოო. მოხუცი ყოველდღე დადიოდა და ასუფთავებდა საფლავს. საფლავის ქვიდან ულამაზესი გოგონა გვიმზერდა ღიმილიანი სახით წარწერით
ლოლა ამაშუკელი
1996-2015

...................
ვიცი რომ ამის გამო გამკიცხავთ როგორ შეიძლება ასეთი რამ ? შენ წერ ასეთ სისულელეს ამ სისულელეს შენნაირები კითხულობენ და ყრვნი ახალგაზრდობასო
ვიცი ამგვარი ტექსტის ავტორი 30-40 წლის ქალები იქნებიან..მე უბრალოდ დავწერე იმიტომ რომ ჩემი ტოლები გაცნობოდნენ რაიმე ,,ახალს" არ ამოვიდა ყელში ეს ვარდები ფულიანი და სიმპატიური ბიჭები? მოდი ესეთიც წავიკითხოთ.იმიტომ რომ ეს ასე ხდება.ბევრია ჩვენს სამშობლოში ასეთი. შეიძლება ადმინისტრაციამ არცკი ატვირთოს ეს ისტორია მაგრამ ვნახოთ ცდა ბედის მონახევრეა..
დააფიქსირეთ თქვენი აზრი კომენტარეში
<3