,,იცით როდესაც ობოლი ხარ ყველაფერი სხვანაირი გეჩვენება, როცა კარგად ოჯახს კარგავ სიხარულსაც, ბედნიერების აღქმის უნარს. მე ობოლი ვარ, 13 წლის დავობლდი. ახლა 16ვარ. თბილისში ვცხოვრობ. ნიტა მქვია. მიყვარს წიგნების კითხვა. სულ ორი მეგობარი მყავს. ნია და მაშო. მათ 2 წლიდან ვიცნობ, ჩემი მიზანია სამედიცინო განათლების მიღება და ადამიანების სიცოცხლის გადარჩენა.’’ ამ სიტყვებით დაიწყო 16 წლსი ნიტა ნიკოლაძემ თავისი სასკოლო თემა ,, ჩემს შესახებ’’ . როგორც უკვე ვიცითის ობოლია, ისი მშობლები ავტოკატასტროფაში დაიღუპმემ 3 წლისწინ. ნიტა ფაქტიურად მარტო ცხოვრბს. სასტიკი უარი განაცხადა თავისი სახლის მიტოვებაზე. ორდრეში ერთხელ მასთან ბებო მოდის. ყავს ორი დაქალი, მია და მაშო. ისინი ყოველთვის ცდილობენ გაამხიატულონ თუმცა ბოლო 3 წლის მანძილზე ნიტას ღიმილი არავის უნახავს. მისთვის მძიმეა მშობლების დაკარგვა. გოგოები ხშირად მიდიან ნიტასთან სკოლის მერე საჭრაოდ და ყავის დასალევად. სკოლის დამთავრებამდე 2 კვირით ადრე კი გადაწყვიტეს ზაფხული ერტად გაეტარებინათ. თავიდან მთაში უნდოდათ დ ანიტაც თანახმა იყო მაგრამ მერე ღვა გადაწყვიტეს და დააფიცეს სააკუთარი თვები რომ ნიტაც წამოვიდოდა.
-კარგი რაა ჩვენთავს გაფიცებთ წაოდიი
- აუ ხომ ვთქვია არინდამეთქი
-სამი წელია უკვე ესე ხარ კიდევ რამდენანს უნდა იყო
-მე სულ ასეთი დავრჩები
-მერე შენიაზრით შენ მშობლებს გაეხარდებოდათ მათი შვილის ესეთ დღეში ნახვა ? ბოტასები ჯინსი და რაღაც უფორმო კაპიშნიანიმაისურები. გოგოს გარდა ყველაფეერს დაემსგავსე
- მერე შენ რა?
-ჩემი მეგობარი ხარ და მინდა კარად იყო. მაგრამ შენ ამას ვერ ხვდები. რამდენიხანია მედა მაშო ყოველდღე ვცდილობთ აგაგღიმოთ რამდენს ვწვალობთ რას აღარვაკეთებთ მაგრამ არა... შენ აარფრის დაფასება არ შეგიძლია.
ოთახში სიჩუმე ჩამოვარდა. უცებ ეს სიჩუმე ნიტას ტირილმა დაარღვია
-მაპატიეთ გოგოებო არმინდოდა ასემოქცევა უბრალოდ ასე უფრო მარტვი ეჩვენებოდა. მაპატიეთ გთხოვთ, ყველაფერს აგავკეთებ რასაც იტყვით. მაპატიეთ რა
- კარგი ჩემო გოგო ნუტირი ეს ენ ასატირებლედ არგვითქვამს. ხომ იცი როგორ გვიყვარხარ. მოდი ჩგეხუტო
და ასე ... ოთახში სამი გოგონა იჯდა და ერთმანეთს ეხუტებოდა. სამი არაბიოლოგიური და რომლებსაც ერთისული გააჩნდათ. შინაგანადერთი იყვნენ.
სკოლა დამთავრდა და მეორე დრესვე გადაწყვიტეს ზღვაზე წასვლა. ნიას იქ სახლი ჰქონდა რომეიც მთელი ზაფხული ცარიელი იყო. ამიტომაც გოგონები 3თვეს გაატარებდენ ზღვაზე.
ეს საკმაოდ კარგი გასართობი ჩანდა ისეთი გოგონებისთვის როგორებიც მაშო და ნია იყვნენ მაგრამ ნიტას სუაც არ ეხალისებოდა ეს ყველაფერი. მაგრამ მეგობრეს ვერ აწყენინებდა. ტანსაცმელი ერთ დიდ ჩემოდანში ჩაალაგა და გოგოების მოსვლას დაელოდა, ყავა დაისხა და სამზარეულოში დაჯდა. სიჩუმე იყო. მხოლოდ საათის წიკწიკი ისმოდა , ჯერ კიდევ არ იყო ბოლომდე გათენებული, სამზარეულოში ცოტა ბნელოდა. ნოტა იქვე მდგარ დიდი ნარისფერ რბილ სავარძელში ჩაჯდა , ხელში ყავა ეჭრა და სულს უბერავდა რომ გაეციებინა. სამზარეულოს თავლი მოავლო. ამ დროს კარე ზარის ხმა გაისმა. თუმცა ნიტას არც უფიქრია წამოდგომა რადგან უკვე კარი ღია იყო და ორი გიჟი გოგო კიბეებზე ამორბოდა კისრისმტვრევით.
-წავედით წავედით მალეე. მატარებელზე ვიგვიანებთ
-კარგით მოიცა ყავას დავლევ. თქვანც დაგისხით აი მაგიდაზე დევს
-რა დროს ეგაა ზაფხულის თავგადასავლები გველოდებიან
-ჰო მართალია ნია ზაფხულის თავგადასავლები!! ზღვა, სიცხე, რუჯი,
-სიმპატიური მაშველები არ გამოგრჩეთ თქვენ
- ნიტა მარალი ხარ არ უნდა გამოგვრჩეს. ადე მალე ახლა
-კარგით ხო წავედით. ჩემოდანი წამარებინეთ ოღონდ
- სადარი ?
- შემოსასვლელშია.
გოგონები მანქანაში ჩასხდნენ და სადგურზე მივიდნენ. მატარებელს სულზე მიუსწრეს და ზაფხულის თავგადასავლებთან შესახვედრად წავიდნენ.