ლამისტირილი დავიწყე შერცხვნილმა, როგორია თავში ავარდნილმა თავისივე გარეგნობის გამო ფაქტზე წამასწრო ერთი დღის გაცნობილი გოგო მის თვალებს ხატავს ნორმალურია ეს? ..რაღა ხმამაღლა აგიტყდა ფიქრი.. რავქნა ეხლა, ცხოვრებაში ბიჭის წინაშე ასე არ დავბნეულვარ ,ვსო ისე დაგიჭირეს როგორც თევზი ბადეში ,ეხლა იფართხალე რამდენიც გინდა ვსო დამთავრდა ეს აზრები მანდამაინც ახლა მიღებს გულს და სულს.. გასამართლებელი საბუთიც არმაქვს ..აი როგორ ეშმაკურად იცინის ვსო ელენა.. აოიღე ხმა ..შენ შეგიძლია...თქმასვაპირებდი რის მეც რვიცი კიტხვა ეშმაკურად უკვე მომცინარმა რომ გაიმეორა
-გენატრები ხოლმე? (რაღაცნაირად იცინის)
-შენ რატო უნდა მომენატრო?
ცხვირზე ცერა თითი მომღიმარმა ჩამოისვა სქრაფად ორჯერ და საჩვენებელი თითი ისე რო თვალებს არაფრის დიდებით არმაშორებდა
-მერე რა? ამ ჟესტის გამო სხვა ვერაფერი მოვიფიქრე რომ მეთქვა
-მაჩუქებ რომ დაამთავრებ?
-არა
-რატო?
-თავში აგივარდება!
რამდენიმე ნაბიჯით წინ და წინ იწევდა, მე უკან უკან ..კიდევ ერთი ნაბიჯი და ჰოპლ, აკრული ვარ კედელზე
-ეგრე ნუაკეთებ
-როგორ ვაკეთებ… სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩამაშტერდა
ამ ტვალების ყურება მე არშემიძლია ,ვერ ვუძლებ და რაგავაკეთო მათგან ისეთი მუხტი მოდის რომ მაქვავებს და რაღაცეების ამოკითხვას ვიწყებ სადრაც ჩავყავარ არვიცი..
-თვალებში რატომ მიყურებ
-შენ რომ ხედავ იმას რაც არავის დაუნახავს იმიტომ
-მე რას ვხედავ ?..
-მაგაზე შენც ხომ კარგად იცი პასუხი
და აი კედელზე ავეკარი… ღმერთო დამეხმარე გეხვეწები , წავიდეს არშემიძლია ცოტა და ჩავაკვდები ხელებში ..
ხელებით კედელს მიეყრდა და მომქცია შუაში..
-რასაკეტებ
-შენ გიყურებ
-არმინდა რომ მიყურო, და საერთოდ როგორ შემოხვედი.. მუსიკის ფონზე ესყველაფერი არვიცი რასგავდა
-ორჯერ დაგიძახე და არგამგონე..
-მატყუებ
-არგატყუებ
-გავიგონებდი
-ქურდი არვარ , სხვის სახლში ჩუმად არვიპარები
-ნორმაურად არგიცნობ მერავიცი იქნებ მანიაკი ხარ
-გადავიქცევი თუ შენ გენდომება .
-საბა გეყოფა , ხელი მუცელზე მივადე რომ გაწეულიყო,.. ხელი დამეწვა იმხელა სიმხურვალე მოდიოდა მისგან...
ის კი პირიქით მოდიოდა , და ლამის კედელში შევედი მისი სახე ჩემსა ვერუსწორდებოდა , ჩემზე მაღალია ამიტომ ორითავით მაღალ ბიჭს აქაჩული კისერით ვუყურებდი, არმაძლევდა უფლებას ქვემოთ ჩამეხედა
-საბა!
-რა!
-გამიშვი გეყოფა..
-არმინდა
-რა არგინდა , როგორ იქცევი ეს ნორმალურია?, ჯერ სახლში მივარდები და გოგოს რომელსაც საერთოდ არიცნობ რამდგომარეობაში აგდებ .. ამ ნახატმა თუ გაგათამამა ახლავე დავხევ და დაისვენებ ჩემთვის არაფერს არნიშნვს…
-არაფერს?
-არაფერს
-საერთოდ არაფერს?
-საერთოდ არაფერს
-სულ სულ არაფერს
-არამეთქი
-კარგი მაშინ ჩემს თვალწინ დახიე
აი სად გინდა ელენა ეხლა რო გაიქცე…
-ამნახატზე შენ კიარა შენი თვალებია, და წადი საერთოდ აქედან ,არაფერსაც არდავხევ…
-მაშინ ჩამეხუტე
-არა
-მაშინ მე ჩაგეხუტები
-არა
-მაშინ დავრჩები
-არა წადი
-გამორიცხულია.. ლოგინზე მოკალათდა გემრიელად
-ადი ეგ ჩემი ლოგინია..
-კომფორტულია მერე
-საბა ,ნერვებს მიშლი, ჩემს მწყობრიდან გამოყვნას ნუ ცდილობ…
-შაქარი გაქ?
-რა? სიცილი ამიტყდა
-შაქარი ,თვითონაც გაეცინა..
-კი. მაშინ ჩამიყარე და წავალ…
-კარგი წამოდი ..დამწყდა გულში რაღაც თავიდან ვიფიქრე ჩემს გამო გადმოვიდათქო და თურმე შაქარი ნდომებია.. არა ელენა , სულელი გოგო ხარ…
-სახლში სულ მარტო ხარ?
-კი
-არგეშინია მერე?
-ცოტა, არა ,არა, არმეშინია
შაქარი ჩავუყარე ჩემს ჭიქაში იმიტომ რომ ჭურჭელი მოტანილი არქონდა და უკან მოუხედავად გაიქცა.. ოთახში ავედი გული სიხარულისგან დაფრინავდა და აამავდროულად ტირილით სკდებოდა არც სხეულს არც ხელს არც თვალებს არც ტვიმს არც გულს მისი არცერთი მიხვრა-მოხვრა თვალებიდან არამოსდის.. ეს სიმღერა კიდე უფრო შემიყვარდა ეხლა როცა ეს ჩაირთვება სულ ამ წამზე უნდა ვიფიქრო ? არა არა არმინდა!! გამოვრთე და ანერვიულებული დავწექი ლოგინში მაგრამ სიზმრებში სულ მისი სახე მელანდებოდა… არშემიძლია უკვე ჭაობში ვარ არვიცი ეს გატაცებაა, მოწონებაა,თუ სიყვარული ღმერთო შენ გამარკვიე ეს რაგრძნობაა… არმინდა გული მეტკინოს პირველი სიყვარულის ძალიან , მეშინია, ბავშვივიტტ მეშინია.. მეშინია იმის რომ მეტკინება რაც დარწმუნებული ვარ რომ აუცილებლად მოხდება .. არმინდა დამიხავი უფალო მე ვერ გადავიტან… მიშველე სანამ ღრმად შემიტოპავს ..და ასეამფიქრებში ჩამეძინა....
გვიან ღამით საშინელმა ჭექა-ქუხილმა გამომაღვიძა , შიშისგან გული სად დახტოდა ღმერთმა უწყის… დეში არჩერდებოდა ,ჭყაოდა და მეკიდე ძილი არმეკიდებოდა.. ამინდი ისე გამწყრალიყო თიტქოს ბუნება რარაცის ამაგიეროს გვიხდიდა ,ქარი, წვიმა, ელვა, საშინელება… ავდექი შუქს ავანთებთქო გავიფიქრე ასეც მოვიქეცი ,რაოდენიმე წუთი ანტებული იყო მაგრამ შუქიც წავიდა , ჭექა-ქუხილის არმეშინია მაგრამ ეს ყველაფერი იყო მის გარდა ასე არასდროს გამქირვებია .. ტელეფონისშუქით ყურსასმენების მოძებნა დავიწყე იმიმედით რომ ხმას მაინც ვერ გავიგებდი ..დეში ცავიხუტე და რაცკი მომხვდა დაუნახავად ხელში ის ჩავრტე ,ის ჩაირთო ,ის… ის… ღამის 4 საათი იყო
მასზე ტკბილ ფიქრებში გართულს სმს მომივიდა...
- გღვიძავს?.საბა
არმიმიწერია ,ვითომ მეძინა.. არგასულა რამდენიმე წუთი რეკავდა აეავიღე, კიდე რეკავდა, მერე ხმა გავუთიშე , და ბოლოს ვიბრაციიამ ბალიშის ქვეშ შემაწუხა და საბოლოოდ ავიღე
-ვიცი როარგრვიძავს, კარი გააღე ..
-რა ,სად, რატო?
-გამიღე, რაღაცნაირი ხმა ქონდა
შემეშინდა და ცავვარდი ქვევით… ხალათი მოვიხურე სხვა არაფერი გამხსენებია მარტო მაისური მეცვა და ტრუსის და მაისურის სამარა ვერ ჩავიდოდი..
კარი გავღე ბექა და საბა იყვნებ ,საბა ნასვამი იყო მაგრამ ძალიან არა
-ელე ,ვერაფრიტ დავაკავე სახლში… უნდა ველაპარაკოო, წავალ მე
-არა ბექა დასამალი არაფერი მაქვს ,შემოდი, რაზე უნდა მელაპარო? საბას მივუბრუნდი
საბა ბექას გადაეხვიადა კარები მოკეტა
-რატო არმპასუხობდი
-არმინდოდა და იმიტომ, ოთახისკენ გამოვბრუნდი .. ხელი დამტაცა და ბეჭზე ისე გადამიკიდა თითქოს გასაყიდი ნივტი ვყოფილიყავი
-საბა დამსვი,!დამსვიიიიიიიიიიი!
დამსვა კიარა დამაგდო საწოლზე…
ზვიდან დამაშტერდა.. ახკა მინდოდა სახეში მაგრად გამერტყა გულს მოიფხანდი-გამწარებული წამოვვარდი და დებილივიტ მომღიმარს ჩხუბი დავუწყე
-ან რას გავხარ, ანრანაირსდ იქცევი სუო გაგიჟდი ღამის 4 საათზე მოდიხარ ნასვამი ,ბექა რასიფიქრებს? ან სხვა… მე სხვებივით ნუგგ.. არდამამთავრებია ისე მეტაცა ტუჩებზე… თვალები გამიფართოვდა ,გონება არდამიკარგავს… ტირილით მოვიშორე და დავიყვირე
-პირველი კოცნა მე ასეტი არმინდოდაა.. ავტეხე ისეტერიული ტირილი..
-მიყვარხარ!
-ნასვამი რას ბოდავ შენთვიტონაც არიცი
-ამაზე კარგად არაფერი მცოდნია დამიჯერე
-ჩავიმუხლე და დავიწყე ტირილი, ჩემი ბრალია ,მემოგეცი ამყველაფრის უფლება ..მეგაგათამამე მეტის ღირსი ვარ.
-შენზე ტკბილის დედამ****ან მე ! თვალები სულ სხვანაირი გაუხდა… რომ მცოდნოდა არგაკოცებდი… უბრალოდ ეს დედამ* **ლი რომ დაგინახე თვალებს ხატავდი ვიფიქრე იგივეს გრძნობს ცემდამითქო… მაპატიე თუ შეგიძლია ..შენ არიცი ..ბევრი რამ არიცი შენ საერტოდ არაფერი არიცი… ჩემი აქ ჩამოსვლის მიზეზი ხარ შენ…
-ამსიტყვებზე ცრემლებმა კალაპოტი გააფართოვეს და რიონივით დაიწყს დენა
-რა?
-მიყარხარ...
-მე, მ ,მ მ,მე ,ვზლუქუნებდი.. უკან დაიხია ,ფანჯარასთან მივიდა ამსიბნელესი ელვა თუ გაანათებდა ოთახს ორივე ხელი თავზე ნერვიულა გადაისვა შემობრუნდა და როცა ცაზე გაანათა ცრემლიანი თვალები რომ დავინახე…. -ელენა მიყვარხარ , ორივე ხელები ჩამოუშვა ... ვეღარ გავძელი
მთელი ძალით გავექანე და მაგრად ჩავეხუტე… ვღამით არც ჭექა-ქუხილი გამიგია და არაფერი.. მისი სურნელით გაჟღენტილს ტკბილადმეძინა… ცხოვრებაში ასე ფაფუკად არასდროს მიგვრძნია თავი, დარწმუნებული ვარ ამდენიხანი მას ვეძბდი.. როცა იპოვი მერე ხვდები რსტო არაფერი გამოგდიოდა სხვებთან ... მთელირამე ჩახუტებული გვეძინა… შუბლზე ცხელი ტუჩები მოედო, მეკი ცხვირი მისკისერში ჩარგული მქონდა მისი დიდი მკლავები წელზე მქონდა საბანივით გადაკრული ..არნინდოდა ეს წამები გაბნეულიყო და დრეს 15 ივლისსიდა. დავიწყე არა საგნების არამედ მომენტების შეგროვება...დილით როცა გამეღვიძა დავინახე , რომ მიყურებდა ახალ გამოღვიძებულს გუშინდელი ტირილის გამო თვალები დასიაებული რომ მქონდა ვგრძნობდი ჯერ კიდევ არმქონდა გათცითცნობიერებული რამოხდა… ჯერ დიდი ტკივილი, მერე პასუხ გაუცემელი კითხვები , მაგრამ ბედნიერი.. მეშინოდა ჩემი საქციელის გამო ხომარმეთამაშებოდა როცა დავინახე როგორ მიყურებდა ამფიქრების გამო სახე დამისერიოზულდა და კითხვამაც არდააყოვნა
-რადაგემართა
-როგორც ვიქცევით არარი ნორმალური , ლოგინზე წამოვჯექი ერთდროულად დარცხვენილი , ბედნიერი, შეწუხებული და სრულქკუაზე არმყოფი რას ვამბობდი კარგად მესმოდა… შევხედე სახე როგორ შეეცვალა
-ელენა ვერ გავიგე , შენი არმესმის.
-ჩემი თავის მეთვითონაც არმესმის, და შენგან არმიკვირს… ჩემს გამო აქ რატო ჩამოხვედი.. მე ჩემს ცხოვრებაში პირველად გიპოვე და დავინახე
-მაგის თქმის დროც მოვა ..
-ეხლა მინდა რომ ამიხსნა
-ეხლა ადრეა.
-არარის
-გიყვარვარ?
ეს კითხვა რომ დამისვა მთელს ტანში ეკალმა დამაყარა… გული შემეკუმშა მინდოდა მეთქვა მიყვარხართქო და ვერ ვამბობდი… არვიცი რადამემართა მეშინია .თვალები დავხუჭე მაგრად დავხუჭე მაგრად მაგრად მაგრად დავხუჭე ცრემლები ჩუმად უხმოდ სახის ყოველი ნაკვთის შეუცვლელად გადმომცვივდა მმაინც იპოვეს გამოსასვლელი მაგრად დახუჭულ თვალებში… ძალა როცა მოვიკრიბე და სიტყვების შიში გადავლახე , როცა დარწმუნებული ვიყავი და ყველაფერი სიამაყე, შიში, თავმოყვარეობა ერთბარგსი ჩავალაგე და ჯანდაბასი გავგზავნე როცა უნდა მეთქვა რომ სულელურად, ბავშვურად, ძძალიანმთელი გულით ჩემს სხეულში ჩემს სიყვარულს მისდამი ფესვები ამპატარა დროის განმავლობაში საკმაოდ ღრმად ქონდა გადგმული ,და ამყველაფრის ახსნას ფრთხილად ვაპირებდი ოთახში აღარ იყო… .
მთელო სახლი მოვიარე ასეთ ამინდსი გარედ ეზოც დავიარე არიყო
სახლში ატირებული შემოვვარდი… ტელეფონზე მინდოდა მიმეწერა მაგრამ ვერ გავბედე… ან ასე როგორ გაუჩინარდა ისე რომ ვერ გავიგე ..
ღმერთო დავაგვიანე პასუხი დავაგვიანე… ოთახში ავვარდი და საკუთარი თავის დაწყნარება დავიწყე..
დამშვიდდი ისე არწავა რომ შენგან პასუხი არგაიგოს… დაწყნარდი.. ხომ გითხრა რომ უყვარხარ… ცრემლები თავისთვის მომდიოდა ვერვხდებოდი რატომ , რატო ადგა და წავიდა.. რატო არაფერი მითხრა ასე ჩუმად როგორ წავიდა მე როგირ ვერგავიგე.. ხო მიყვარს ძალიან, ძალიან, ძალიან, ძალიან მიყვარს… სიმშვიდე ვერაფრიტ ვერ შევინარჩუნე
დავწექი და ტელეფონს მივშტერებოდი იმის იმედით რომ დამირეკავდა…
გადიოდა საათები წუთები ზარი არჩანდა.. უცებ ტელეფონი აწკრიალდა
ვეტაკე მამაჩემი იყო… ცხოვრებაში ასე მამაჩემის დსრეკვა არმწყენია.
-გისმენ მა
-რაშვები მამი
-არაფერს მა , საშინლად წვიმს და ოტახში ვარ
-ეგეთი ხმა რატომ გაქვს
-როგორი
-რამე გქირს?, მაკას დავურეკო?
-არა მაა.. გუშინ ფანჯარა დამრჩა ღია და ცოტა შემცივდა და მაგის ბრალი იქნება
-თავს გაუფრთხილდი მამიკო
-კაი მა. და გათიშა
ავდექი და მისი ნახატის დასრულება დავიწყე ცრემლები მომდიოდა და ისე ვხატავდი… დავამტავრე და შორიდან ვუყურებდი…
ასე ლოდინში გავიდა დღე
სარამოს მეგონა დარეკავდა ან გამოჩნდებოდა ან რაიმეს გააკეთებდა.
როცა ლოდინისგან , ნერვიულობისგან მოვითენთე მხოლოდ სმს გაგზავნა გავბედე
-საბ… მე მიყვარხარ. ძილინებისა… პასუხმა არდააყოვნა გახარებული დავიწყე კიტხვა მეგონა დიდი ტექსტი იქნებოდ მაგრამ სამოწყალოდ მოგდებული პასუხი
-ძილინების . სხვა საერთოდ არაფერი ..გული მეტკინა ძალიან ძალიან ძალიან მეტკინა… ტირილი ამივარდა და ასე გულამოგლეჯილს როდის ჩამეძინა არვიცი…