მოკლედ, გიბრუნდებით ახალი ისტორიით.. დიდი იმედი მაქვს მოგეწონებათ.. აუცილებლად ჩართეთ ეს სიმღერა..

ჩემი წარმოსახვითი შეყვარებული იდეალურია.
ჰო, აი ასე.. ის წარმოსახვითია, თუმცა შეუძლია იდეალური იყოს. ალბათ გაინტერესებთ რატომ არის ჩემი შეყვარებული წარმოსახვითი, ამაზე პასუხი მარტივი ჩანს, თუმცა იმაზე რთულია ვიდრე თქვენ წარმოგიდგენიათ..
***
ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო, ელენა როგორც ყოველთვის იქეთ-აქეთ ‘დაბოდიალებდა’, უკვე ღამდებოდა, როდესაც აშკარად შესამჩნევი გახდა მის უკან მომდევარი სამი ადამიანი, მან სიჩქარეს უმატა, თავზე კაპიშონი წამოიფხატა, მოსაცმელს ჩაებღაუჭა და აკანკალებული განაგრძო გზა, ვერ ხედვდა უცნობებს, მაგრამ აშკარად გრძნობდა რომ მის უკან მომავალი ადამიანები უბრალოდ კი არ მოდიოდნენ, არამედ მას მიჰყვებოდნენ.. შიშმა ბოლომდე აიტანა და ერთი სული ჰქონდა სახლში როდის ‘შეაღწევდა’. წინ ყველაზე ბნელი მოსახვევი იყო, ელენა თავიდან ბოლომდე აცახცახებულიყო, მისი ორგანიზმიც კი გრძნობდა მოახლოებულ საფრთხეს, მაგრამ გაჩერება არც კი უფიქრია, წინ წავიდა, სადაც შავი ‘ჯიპი’ დაინახა, სიჩქარს ისევ უმატა, მაგრამ ეს ყველაფერი ამაო იყო, მდევრებმა ელენას მხრებში სწვდნენ, ერთ-ერთმა მათგანმა სილა გააწნა, რაზეც მან გონება დაკარგა, მანქანაში ჩასვეს და სადღაც წავიდნენ, რამოდენიმე საათის სიარულის შემდეგ ერთ-ერთ სოფელში, მიძველებულ ქოხში აღმოჩნდნენ, ელენა უკვე გონს მოსულიყო, მაგრამ მოძრაობა არ შეეძლო, საწოლზე მიბმული ოდნავადაც კი ვერ ამოძრავებდა სხეულს.. ოთახში მალევე შემოვიდა ერთ-ერთი მათგანი, საკმაოდ ძლიერი აღნაგობის მამაკაცი, გოგონას წინ დაჯდა და ათვალიერება დაუწყო, შემდეგ წამოდგა, მაკრატელი აიღო და ელენას ფეხებიდან ნელი მოძრაობით აუყვა ზემოთ, გოგონა ხმის ამოღების ძალაც კი არ ჰქონდა.. უცნობმა ელენას კაბას ხელი მოჰკიდა ‘ეს არ არის საჭირო’ო ჩაილაპარაკა და კაბის დაჭრა დაიწყო, ის ცდილობდა წინააღმდეგობ გაეწია, მაგრამ თოკები რითიც მიმაგრებული იყო საწოლზე მოძრაობის საშუალებას არ აძლევდა, მის სახეზე თბილი სითხე ჩამოიღვარა, ცრემლები ტკივილისა, ცრემლები შიშის, ცრემლები მოახლოებული საფრთხის.. თვალები ადამიანის სულის სარკეაო ამბობენ და იმ წამს, ყველაზე ნათლად ჩანდა თუ რამდენ ემოციას განიცდიდა უმანკო გოგონა, სიძულვილს, შიშს, ტკივილს, წარსულს და ყველაფერს რაც შეიძლება სულის შემძვრელი იყოს.. უცნობმა კაბის შემოჭრა დასრულა, კმაყოფილი მზერით დახედა ელენას, უხეშად მოისვა წვერზე ხელი, მაისური გადაიხადა, ელენას ზემოდან მოექცა და ეცადა ტუჩებში ეკოცნა, ელენა თავის გაწევას ცდილობდა, მაგრამ არ გამოდიოდა, ამიტომაც ტუჩზე მთელი ძალით უკბინა, გამწარებულმა უცნობმა თავი სწრაფად ასწია და მთელი ძალით გაარტყა ელენას სახელში, მისი თვალებიდან ცრემლებმა უფრო იმატა, სულიერ ტკივილს ხორციელიც დაემატა, უცნობმა უხეში მანერებით განაგრძო ელენას სხეულზე ‘მოფერება’, დარჩენილი სამოსიც შემოაჭრა და მთელი სიუხეშით დაეუფლა მის სხეულს, ელენას ემოციები ენით აუღწერელია, მთელი სიმძიმე და დრამატიზმი მის გონებაში იყო... უცნობმა ‘ფეხზე’ წამოდგა, ახლოს მდებარე გადასაფარებელი წელზე შემოიხვია, სხვა ოთახში გავიდა და მის ნაცვლად დანარჩენი სამი შემოვიდა.. ელენას ხელები აუხსნეს, მაგრამ მოძრაობის თავი მაინც აღარ ჰქონდა, მიკუნტული ეგდო ერთ კუთხეში და შეშინებული თვალებით დასცქეროდა დარჩენილ სამ მამაკაცს.. ოთახში რაც მოხდებოდა ამას უკვე გაგრძელება აღარ სჭირდება, ამის შემდეგ დაიწყო ერთ დროს უმანკო გოგონას ახალი ცხოვრება..
რამოდენიმე დღის მანძილზე ჰყავდათ ამ ქოხში გამოკეტილი ელენა, თუმცა აღარავინ არ შეხებია, მხოლოდ ის პირველი მამაკაცი შემოდიოდა მის სანახავად, საჭმელს მიუგდებდა და უკან გადიოდა, ამ დღეების მანძილზე ერთი ლუკმაც კი ვერ შეჭამა.. დილიდან საღამომდე და საღამოდან- დილამდე ტიროდა.. ვერაფრით ვერ ხვდებოდა რატომ მოუწყო ცხოვრებამ ასეთი განსაცდელი ასეთ ახალგაზრდა და კეთილ გოგონას..
მეოთხე დღეს მამაკაცმა მანქანაში ჩასვა ელენა და ერთ-ერთ დაწესებულებაში მიიყვანა, ის ხმას კვლავ არ იღებდა, არ შეეძლო საუბარი საკუთარი ცხოვრების დამნგრევთან.. ან როგორ უნდა ესაუბრა.. შენობა ერთ ჩვეულებრივ სახლს ჰგავდა, წარწერებისა და ზედმეტი გაფორმებების გარეშე, შიგნით ერთი დიდი დარბაზი იყო, მუქ შინდისფერში და შავ ფერებში, ეს ადგილი რაღაცით ჰგავდა კლუბს, მაგრამ უფრო ვულგარული ელფერი დაკრავდა, ამ ოთახში არავინ იყო, შემდეგ ერთ დიდ დერეფანში აღმოვჩნდით, სადაც ოთახები იყო, რომლებსაც სახელები ეწერა, ბოლოში კი ერთი ოთახი იყო, სადაც უცნობი და ელენა შევიდნენ.. კარი ვულგარული თუმცა სანდო გარეგნობის ქალბატონმა გააღო, ელენა მკაცრად აათვალიერა და მამაკაცს მიუბრუნდა.
-ვინ არის ეს?
-ახალი გოგო მოგიყვანე.
-გიმეორებ! ვინ არის ეს გოგონა?
-მისმინე, რამოდენიმე წელია ამ გოგოს ოცნებაში ვარ, რამოდენიმე დღის წინ ტვინში ‘დამარტყა’ და მოვიტაცე, ახლა კი ასე უბრალოდ ვერ გავუშვებ, პოლიცია და ამბები არ მჭირდება, ხო იციი არაა? ეს ჩემს საქმეს არ აწყობს, სიკვდილისთვის კი მეცოდება, ამიტომ შენს გარდა გამოსავალი არ მქონდა..
-კი მაგრამ ვიტალი! არ მჭირდება ამდენი გოგოები..
-მისმინე ნატა! ხომ არ გავიწყდება ვისია აქაურობა? ძალიან გთხოვ წყობილებიდან ნუ გამომიყვან და ზედმეტი ლაპარაკის გარეშე დამემორჩილე, წინააღმდეგ შემთხვევაში იცი რაც შემიძლია.
-უკვე აუტანელი ხდები ვიტალი, რაც ასაკი გემატება მით უფრო იმატებს შენში ღორული ინსტიქტები!
ვიტალიმ ქალს ვეღარ მოუთმინა და სახეში ძლიერად გაარტყა ხელი..
-ეს ‘მოსაგონი’ გაგიხდება თუ კიდევ დავინახავ ურჩობას, ეს გოგო იმუშავებს შენთან და მორჩა ამ ყველაფრის განხილვა.. -ვიტალიმ კარი მოიჯახუნა და ოთახიდან გავიდა, ელენა ერთ ადგილას იყო გაშეშებული და ერთ წერტილს უყურებდა, დამცირებულმა და შეურაწყოფილმა ნატამ ოთახში აქეთ- იქეთ სიარული დაიწყო, ბოლოს ერთ ადგილას დადგა და ელენას მიაშტერდა..
-რა გქვია?
-... -ელენამ დუმილი არჩია.
ელენას მიუახლოვდა, ნიკაპზე ხელი მოჰკიდა და თავი ააწევინა, თვალებში შეხედა და უთხრა: -შენ გეუბნები გოგო! რა გქვია მეთქი..
-ელ-ენ-ა.. ელენა..- თქვა მან.
-ასაკი?
ღრმად ჩაისუნთქა ელენამ და უპასუხა ‘24’.
-მშობლები, ახლობლები ან ვინმე გყავს?
-მამა გარდამეცვალა, დედა სოფელში ცხოვრობს..
-გასაგებია.. ალბათ ხვდები ეს რა დაწესებულებაა..
ელენამ უარყოფის ნიშნად თავი გააქნია..
-კარგი აგიხსნი, ეს ბორდელია, სადაც შენი სხეულით უნდა ‘ივაჭრო’, რაც უფრო მარკეტინგულად მიაწვდი კლიენტს შენს თავს მით უფრო მეტ ფულს გამოიმუშავებ, ეს ყველაფერი იგივე ბიზნესია, შენ აწარმოებ მცირე ბიზნესს უბრალოდ რასაც რეკლამას უკეთებ თავად შენ ხარ, შენ იყიდები, თხოვდები, მაგრამ ინარჩუნებ უნარს ახალ მყიდველს მიაწოდო შენი პროდუქტი თუ გაგიმართლა მყიდველი შენი გახდება თუ არა და კონკურენტის..
-კი მაგრამ.. მე არ მინდა აქ მუშაობა, მე არ ვარ ასეთი.. არ შემიძლია...
-არჩევანი არსებობს, სიკვდილი ან ეს დაწესებულება, შენი თვალით ნახე ვიტალი, მე რომ აქედან გაგიშვა არც შენ დაგინდობს და არც მე.. ამიტომ დღეს თუ ხვალ შენც მოგიწევს ამ საქმეში გარკვევა და შემდეგ შენი თავის რალიზაცია.
ელენამ კვლავ ვერ შეძლო პასუხის გაცემა, ნატამ კარი გააღო, გოგონას ხელი ჩაჰკიდა და დერეფანს გაუყვა, მეორე სართულზე ავიდნენ, სადაც ყველაფერი იყო მამაკაცის ‘სიამოვნებისთვის’ კაზინო, სტრიპტიზ ბარი და ასე შემდეგ, ელენასთვის ეს ყველაფერი გულის ამრევი იყო და ის უფრო გულის ამრევად ეჩვენებოდა, რომ აქაურობის წევრი თავადაც გახდებოდა, ნატა მიუძღვებოდა წინ ელენას და იქაურ გარემოს აჩვენებდა..
-ცეკვა, სიმღერა რამე იციი?
-რომც ვიცოდე თქვენი აზრით ამას გეტყვით?
-სჯობს კაბარეს მომღერალი ან მოცეკვავე იყო ვიდრე მეძავი..
-ანუ არის შესაძლებლობა, რომ მეძავი არ ვიყო?
-არის, ყველა კლიენტთან არ მოგიწევს დაწოლა.. შენთან მხოლოდ VIP მომხმარებლებს შეეძლებათ შემოსვლა და ეს ბევრად ჯობია რიგითი მეძავის ცხოვრებას..
-დიახ, ვმღეროდი ბავშვობაში..
-ამ ყველაფერს რეპეტიციაზე ვნახავ, ახლა შენთვის რამე ოთახს მოვძებნი, შენ აქ დამელოდე..
ელენა ერთ-ერთ სკამზე მოთავსდა, შეშინებული და დაძაბული ათვალიერებდა გარემოს.. ცახცახებდა, თუმცა ცდილობდა დაეფარა თავისი შიში და ნატას მოლოდინში მიკუნტული ეგდო ერთ ადგილზე, საბედნიეროდ ისიც მალევე მოვიდა..
-იციი? ერთადერთი თავისუფალი ოთახია და ისიც რემონტს საჭიროებს სანამ საცხოვრებლად ვარგისიანი იქნება, ამას მაქსიმუმ 2 კვირა დაჭირდეს, მანამდე კი ჩემთან იცხოვრებ.. ეს ორი კვირაც დაცული იქნები კლიენტებიდან რადგანაც ჩემს ოთახში სასტიკად იკრძალება კლიენტების მიღება..
-კარგი..

შეაფასეთ, ღირს გაგრძელებად? თქვენი აზრი ჩემთვის მნიშვნელოვანია..