-მერე გოგო.. ახლა როგორ არის?
-როგორ უნდა იყოს ... როგორ? განადგურებულია....
-საქმის მიფუჩეჩებამ ასე იცის... პალატაშია? ისევ წევს...
-იცი ჯობს წავიდეთ... მაგის ძმა მოვა.. და იმის თავი არ მაქვს... ჩანთა აიღო და შენობიდან გავიდა...
ანამ კიბეს გახედა... და მეგობარს უკან გაჰყვა,,,,
-იცი ასე ვერ წავალთ შეჩერდი..!! რამე უნდა მოვიფიქროთ.. ის ხომ ჩვენი მეგობარია...
-ფეხებზე ასეთი მეგობრობაც და სხვა ყველააფერიც..მითხარი რამდენჯერ გავაფთხილე არ გინდა-მეთქი.. მაგრამ როცა სისხლში გაქვს.. იმას ვერ მოიცილებ... ხოდა და თავს მიხედოს...და ცხოვრება ჩემს გარეშე გააგრძელოს... უკვე აქ არის... და ხელი ყელთან მიიტანა...
-ფეხებზე ასეთი მეგობრობაც და სხვა ყველააფერიც..მითხარი რამდენჯერ გავაფთხილე არ გინდა-მეთქი.. მაგრამ როცა სისხლში გაქვს.. იმას ვერ მოიცილებ... ხოდა და თავს მიხედოს...და ცხოვრება ჩემს გარეშე გააგრძელოს... უკვე აქ არის... და ხელი ყელთან მიიტანა.....
-ჩემს დას რა სჭირს? ამ დროს ნიკუშა კიბეებზე ამოვიდა და გოგონებს ყურება დაუწყო...
-მე წავედი.. ანი შენ უთხარი.. მეჩქარება...
-მოიცა .. მოიცა.. სად მიდიხარ? ხელი დაუქნია და შეეცადა გაეჩერებინა
-შემეშვით რა აა.. ერთნაირები ხართ.. ყველა..
ნაბიჯებს აუჩქარა და მალე ტვალს მიეფარა...
-ამას რაღა დაემართა? რა მოხდა ანი?
-მეც ახლა მოვედი.. ჯობს შენს დას ჰკითხო... პალატაშია და ვფიქრობ ექიმები შესვლის უფლებას მოგცემენ... ასე რომ! მე საღამოს მოვალ ჯობს და- ძმა მარტო დარჩეთ! ასე უფრო მოაგვარებთ იმ საქციელს რაც შენმა დამ ჩაიდინა....
-რა გჭირთ! რა ხდება? ჩემმა დამ რა ჩაიდინა? ხელი მკლავში მოუჭირა და თავისკენ მოქაჩა...
-რა ჩაიდინა? ხმამაღლა ვერ გეტყვი.. მეც მრცხვენია... ყურში რაღაც ჩასჩურჩულა.. ხელი მოაცილებინა.. ისიც გაქრა ადგილიდან.. ნიკუშა კი მაშინვე საავადმყოფოში შევარდა....
888
გოგონა საწოლზე იწვა... თვალები ოდნავ დალურჯებული ჰქონდა... ტუჩები გამომშრალი... თმები კი გაწეწილი... მაჯვენა ხელი გულზე დაედო... უეცრად თვალები გაახილე.. თეთრ კედლებს შეხედა.. ტავის წამოწევა სცადა ოდნავ , მაგრამ ძლიერი ტკივილი იგრძნო და ისევ დახარ... ერთხელ დაახამხამა წამწამები და თან უამრავი ცრემლები ჩამოაყოლა...
-მოგკლავ! არ გაცოცხლებ! ოთახში შემოვიდა და მაშინვე მისკენ წავიდა...
-თავი დამანებე.. ხელით არ შემეხო.. შენ...
-მაინც ის გააკეთე რაც გინდოდა არა? და შენ არასოდეს სხვაზე არ ფიქრობ ლიზა! არასოდეს! უნამასო და ყველაზე საშინელი და ხარ შენ! ჩემი და მაინც არ იყო.. ძალიან მკვირს ასეთი რამ გაგზარდა.. საშინელი ადამიანი ხარ! ხელი ჰკრა და ისევ საწოლზე მიაგდო...
-სახლში აღარ შემოგიშვებ... ჯობს სიცოცხლე აქ დაამთავრო... დათავი მოიკლა ან რამე ქნა...!! უნამუსოვ!
-შემეშვი! არავის არ ვუყვარვარ და ეს იმის ბრალია! არავის არ გახსოვათ! და ბღავილი დაიწყო..
-შენ ვის უნდა ახსოვდე? შენნაირი ვის რაში შჭირდება? არაფრის ღირსი არ ხარ...!!
ოთახიდან გასვლას აპირებდა რომ ოტახში დედა შემოვიდა.. საშინელად სევდიანი სახე ჰქონდა.. ჯერ ნიკუშა შეხედა შემდეგ ლიზას...
-მითხარი ისევ შვილო? ამას რატომ აკეთებ.. გინდა რაც შეიძლება მალე მოვკვდე... და ბედნიერები ვერასდროს გნახოთ?
-დედა გამატარე!
-სად მიდიხარ?
-იქ სადაც თქვენ აღარ იქნებით შენ .. ეს .. და შენი ქმარი... გარეთ გავიდა და კარები მიაჯახუნა...
ქალმა კარებს შეხედა.. კანკალმა აიტანა და ლიზას მივარდა...
-ისევ ხომ? ისევ!! შენ საძაგელო.... საძაგელო.. შემარცხვენელი ხარ მთელი ოჯახის! ახლა გიორგის რა ვუტხრა ? შენ გეკითხაბი? ან სანდროს?
-რა უნდა მითხრათ? ოთახში გიორგი შემოვიდა- შენი შვილები არიან! არც მიკვირს.. მაგრამ შენ არ გეგონოს ამ საქციელის გამო სანდროს არ გაყვები ცოლად... მაინ მისი გახდები! ჩაიცვი და მივდივართ... დროზე!
-არაა!!! არასად არ წამოვალ! ვერასად ვერ წამიყვანტ ძალით!
გიორგი(დედამისის ქმარი) ხელი მთელი ძალით დაეჭიდა და საწოლიდან წამოაყენა ტანსაცლმელი ზედ მიყარა და აიძულა რაც შეიძლება სწრაფად ჩაეცვაა!!

-------------
პირველად ვაქვეყნებ! როგორია გაგრძელება ღირს?