ლიზა სახლში როგორც კი შევიდა, მაშინვე თავის ოთახისკენ წავიდა და კარები სასწრაფოდ ჩაკეტა... უბრალოდ არაფერი აღარ აინტერესებდა... არავიზე ფიქრობდა... მარტო ყოფნა ჰაერივით სჭირდებოდა.. თავის თავზე რომ ეფიქრა....
-ხედავ როგორ იქცევა?

-გიორგი დაწყნარდი..ასეთია.. მალე მიხვდება რა ჩაიდინა..
-ვერასოდეს ვერ მიხვდება.. რაც შეიძლება სწრაფად უნდა მოვაგვარო ეს საქმე... ლიზა, რომ წავა სახლიდან,, მერე იმ შენს მეორე ვაჟ-ბეტონსაც გავისტუმრებ.. კარებს რომ მიჯახუნებს ხოლმე.. ისე რაც ნაკლებად დავინახავ .. მით უფრო კარგიი..
ქრისტინემ(დედა) თავი დახარა და სევდიანი სახე მიიღო.....
-შენც ხომ? კარგი პრობლემა არ აირს.. მე საღამოზე მოვალ.. და ლიზას უთხარი წესიერად მესაუბროს....
სახლიდან ისე გავიდა ხმა არავის გაუცია...
-ყოველდღე პრობლემები ყელში ამომივიდა...ლიზაა!! ახლავე მოდი აქქ! შენ საზიზღარო.. შენს გამო.. ბედნიერი ვერასოდეს უნდა ვიყო... ლიზა!!!
ამ დროს ლიზა თავის ოთახში იჯდა.. თავი კედელზე მიედო და თვალები დაეხუჭა.. დედის ყვირილმა გამოაფხიზლა... ფეხზე ადგა და კარებს მიუახლოვდა....
-ლიზა ახლავე გამიღე კარები! მანდ მაინც ხარ? გააღეე!
-არა.. თქვენი დანახვაც არ მინდა!
-მარტო მე ვარ!

გახსნა კარები .. მიეყუდა და დედას ყურება დაუწყო....
-შვილო ასე რატომ იქცევი.. ჩვენ ხომ შენთვის კარგი გვინდა? რას გავს ეს?
-დედა რას მელაპარაკები... კარგის მეტი არაფერი .. შენ თუ გიფიქრია იმაზე მე რა მინდა... გინდა პასუხი გაგცე: არა! არა!და არა! შენ მარტო შენი საყვარელის საქციელებზე ფიქრობ!
-რას ამობობ.. ახლავე გაჩერდი!!
-არა.. იმ ბიჭს ცოლად არ გავყვები.. როგორც ნიკუშამ თქვა თავს მოვიკლავ და მერე ყველა დაწყნარდებით... შენც და ისიც...
-დედა კარგი ადამიანია!!
-დედა! მე სწავლა მინდა.. არ გესმის? სწავლა.. ნიკუშაც როგორც სწავლობს ისე მინდა ვისწავლო...
-იმეორე ეს სისულეელეები... რას მიაღწევ ვნახავთ.. კარგი მაგაზე საუბარი აღარ გვინდა.. სად წავიდა შენი ძმა არ იცი?
-არააა. არც მოვა სახლში...თქვენს ყურებას მეც გარეთ ყოფნა მირჩევნია...თან დღეს სამშაბათია და რესტორანში იქნება.. თავის სამსახურში...
-აა... გამახსენდა... ჩემი საწყალი ბიჭუნა... ყველანაირად დავეხმარები რომ თავისას მიაღწიოს... დედას გახარება! ამბობდა და თან მიდიოდა.... ლიზამ კარებიმთელი ძალით მიუჯახუნა...
მიეყუდა და ტირილი დაიწყო....
88
-ვაა.. ნიკუშ გამარჯობა! როგორ ხარ!! რესტორანში არ იყო შესული.. ერთი ბიჭი შეეგება და მოიკითხა
-რავი ვაარ.. შენ?
-მე კარგად...
კიბეებზე მიმავალს თვალი გააყოლა და გზა მანაც გააგრძელა...
-მოხვედი!! იმდენი საქმეა შენ არ იცი...მიდი წინსაფარი გაიკეთე და დამეხმარე.. რატომ დაიგვიანე?
-პრობლემები მაქვს ისევ.. ელე.. შენ დიდი ხანია აქ ხარ.. და ჩემს მაგივრად შენ რეცხავ?
-კიი.. მაგრამ ეგ არაფერი.. მალე წავალ დღეს დავეთხოვე....და ჩვენი ცვლაც მალე მთავრდება...
შეხედა და გაუღიმა...
-ჰოო რა... რა საყვარელი ხარ ასე რომ მიღიმი... ძალიან....
-გაჩერდი.. მიდი გარეცხე... დროზე! თვალები გაუფართოვდა და ქაფიანი ხელი სახეზე ჰკრა....
-ელე.. შენ გგონია კიდევ ამიყოლიებ.. წინაზეც იგივე ქენი და კინაღამ არ გამაგდეს.. აქაორობა მოსვრილი იყო ქაფით... გაფრთხილებ!
-ნიკუუუუუუშ.. გაწელა და ხელი წყალში დაისველა.. სახეზე გადუსვა და ქაფი მოაშორა...-კარგი.. გაგეხუმრე.. მიდი გარეცხე!!
ოთახში შუახნის კაცი შემოვიდა...
-ვიბლიანი...ხომ იცი დღეს 1 საათამდე აქ ხარ....არ დაგავიწყდეს....
-არა.. ბატონი..რა დამავიწყებს...
-ნიკუშ რატომ? 1 საათამდე რა გინდა...
-ღამით მიმტანადაც ვმუშაობ ხომ იცი?
-არააა.. გაგიჟდი.. მერე გაკვეთილები?
-მოვასწრებ.... თან კვირაში სამჯერ მარტო...
-რა ყოჩაღი ხარ... რომ ისწავლო ყველაფერს აკეთებ...
ნიკუშამ პასუხი არ დაუბრუნა, იაევ ტავის საქმეს დაუბრუნდა და რეცხვა დაჩქარებით გააგრძელა...
888
-არ მოსულა? ის მეორე სად გყავს.. ? სახლში გიორგი შემოვიდა.. შემოსაცმელი გაიხადა და ქრისტინესკენ წავიდა...
-შენ არ თქვი არ მაინტერესებსო როდის მოვაო.. ისევ სამსახურშია ალბათ ჩემი საწყალი ბიჭი...
-ლიზა სად არის?
-ოთახშია..
-გამვიდეს ერთად ვჭამოთ... წადი! დაუძახე!
-ხომ იცი....
-ახლავე დაუძახე....
ლიზას არ უნდოდა მაგრამ დედამ ფეხის ტრევით გამოიყვანა.. გიორგისთვის არ შეუხედავს რმის ზურგით იდგა....
-რას იპრანჭები... არ გშია..? მოდი ჭამე... დაჯდა... -მოდი შენ ამომიღე საჭმელი! ახლა ქრისტინეს შეხედა... რომელიც ჩუმად იდგა....ლიზა კი არც ინძრეოდა ..
-გაშეშდი ხომ... გარეთ გადი? დროზე! ფეხზე ადგა და ლიზას კარებისკენ მიუთითა...
-არსადაც არ წავალ... ოთახში შევდივარ! სანამ ნაბიჯს გადადგამდა... გიორგიმ შემოაბრუნდა და გარეთ ძალით გააგდო...
-ისე ჰაერი მოგიხდება.. და თან შენი სანდროც მანდ ზის... მიდი დაელაპარაკე! და კარები მიუჯახუნა....
-1000 წელიშენს ბრძანებებს არ დავემორჩილები! ყველანი მეჯავრებით... ვერ გიტანთ ვერავის...! დაიყვირა და სახლის კიბეები ჩამოირბინა...
სანდრომ მიიხედა... გაბრაზებული რომ დაინახა მისკენ წავიდა...
-როგორ ხარ ლიზა? ვინ გაგაბრაზე?ასე რომ ყვირი...
-შემეშვი რა .. ხმა არ გამცე.. ისე რჩევისთვის იცოდე.. ვერც შენ ვერ გიტან და საერთოდ რომ გხედავ ცუდათ ვხდები... ხმა აღარ გამცე! და უკან არ გამომყვე გაფრთხილებ..!

---------------------
ვინმეს თუ მოგწონთ მაინტერესებს.. შემდეგ თავს უფრო დიდს და შინაარსიანს დავდებ!