რა არის სიყვარული? ალბათ ეს კითხვა ბევრ ჩვენგანს დაუსვამს,ყველას შეუძლია ის სხვადასხვაგვარად აღწეროს,განგვიმარტოს და დაგვიხასიათოს,ზოგი სიყვარულს თავისი გამოცდილებიდან გვიხსნის და გვაზიარებს იმ სიყვარულს რასაც მან და მისმა მეორე ნახევარმა განიცადა,შეიგრძნო და ამ სიყვარულმა მისცა ძალა რომ ყველაფერი გადაელახათ,პატარა ტკივილები,დაბრკოლებები თუ სხვა რამე.არსებობს ადამიანები რომლებიც სიყვარულს სხვისი სიტყვებით გადმოგვცემენ,ისე კარგად და ლამაზად რომ ეჭვიც კი გეპარება რომ მას ეს ჯადოსნური გრძნობა არ გამოუცდია. არ არსებობს ადამინი რომელსაც სიყვარული არ აქვს გამონაცდელი.რომლსაც თუნდაც მშობლების,მეგობრის სიყვარული არ გამოუცდია.მერე რა თუ ეს სიყვარული არ იქნება შენი მეორე ნახევრის,მე შემიძლია ვაღიარო რომ ვერცერთი გრძნობა ვერ შედრება იმ სიყვარულს რასაც მშობლების,დედ-მამიშვილების და მეგობრების მიმართ ვგრძნობთ.მშობლები ის ადამიანები არიან რომელთაც უსასყიდლოდ უყვარხარ და ყველაფერს გაპატიებენ. მე რომ მკითხონ სიყვარული რა არისო? ვუპასუხებ ის რასაც ვგრძნობ მშობლების,მეგობრებისა და ოჯახის წევრების მიმართ.სიყვარულია ღმერთი რომელიც ყოველდღე გვხვდება ჩვენ,გვარიგებს,გვასწავლის,გვკურნავს,გვაპურებს.ღმერთი თითოეულ ჩვენგანში არის,ჩვენ გვიყვარს ღმერთი,აი ის მიზეზი თუ რატომაც უნდა გვიყვარდეს და პატივს ვცემდეთ თოთოეულ ადამინს.არ აქვს მნიშვნელობა ის როგორი არის,რა ცოდვები აქვს,ყველანი ცოდვილები ვართ და არ გვაქვს განვსაჯოთ ვინმე. და მაინც ყველაზე ლამაზი და ჯადოსნული სიყვარული შენი მეორე ნახევრის სიყვარული არის.სიყვარული ყველაზე ლამაზი,სუფთა,უმანკო,უკეთილშობილესი გრძნობაა.ყველაზე დიდი ნიჭია რაც ღმერთმა ადამიანს უბოძა.როცა გიყვარს ადამიანი იცვლები,იცვლება ყვრლაფერი შენს ირგვლივაც.ეს არის საოცარი კავშირი ადამიანებს შორის,რომელიც აუხსნელია,დაუწერელია.ეს უნდა განიცადო,უნდა დატკბე ამ ტკბილი გრძნობით და შეიგრძნო მთელი არსებით.ბედნიერია ვისაც სიყვარული შეუძლია,ვისაც გამოუცდია და შეუგრვნია ეს ყველაფერი.ვინც იცის რა არის სიყვარული ეგოიზმისგან,ანგარებისგან და შურისგან დაცლილი. სიყვარული თვით ღმერთია,უდიდესი ნიჭია და ციდვა ის ადამიანი ვიბც ამ ნიჭის გარეშე დატოვებს ამ წუთისოფელს.გიყვარდეს ეს ნიშნავს აამყაროს ხედავდე გულით და ყოველი დღე გაჯერებული ამ უხილავი ღმერთით.

სიყვარული მუდმივი ნდობა,ის არის სულისა და სხეულისა.ის რა სახეობისას არ უნდა იყოს ყოველთვის გულისხმობს მასში ორი მხარის არსებობას. სიყვარული ტკივილის გარეშე არ არსებობს,თუ ადამიანი მთელი ცხოვრების განმავლობაში ტკივილს ვერ შეიგრძნობს,ის ვერც სიყვარულს შეიგრძნობს.როდესაც გიყვარს ესეიგი გტკივა ესეიგი გიყვარს.ადამიანები ესე ვართ მოწყობილი ჩვენს საყვარელ ადანიანებს მხოლოდ მაშინ ვაფასებთ სათანადოთ როდესავ მათ ვკარგავთ.ვაცნობიერბთ თუ რა დიდი ადგილი უკავია მას ჩვენს ცხოვრებაში და უიმისოდ ცხოვრება უინტერესო ხდება.ვხვდებით რომ შეიძლება სამუდამოდ დაკარგო,რაღაცის გამო შეიძლება დაკარგო და ცხოვრებაც უფერული დაგრჩეს.ეს ყველაფერი კი მხოლოდ მაშინ ხდება თუ ნამდვილად გიყვარს და ეს გრძნობა უბრალიდ შეჩვევა არ არის.
მერე იყო ყველაზე ბედნიერი დღეები.იყო ჩხუბი,კამათიც და დაშორებაც კი მაგრამ იყო ის რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია,რაც არის ყველაფრის არსი.რის გარეშეც სიცოცხლეც კი უინტერესი უფერული ხდება.იყო სიყვარული დიდი და ღვთაებრივი.ჯადოსნური და ამოუცნობი.იყო ყველაზე მაგარი დაბადების დღე,ლევანის ცოტა რომანტიულობა და საოცარზე საოცარი დაბადების დღე,იყო მორთული რესტორანი გაკეთებული საჩუქარი.ვარდები და მისგან მეორე უფრო დიდი და მისნაირი წითელი დათუნია.იყო ცაზე წარწერა "ცხოვრება ცეცხლის ალში" იყო ჩემი ტირილი და ყველაზე მაგარი ჩახუტება.დაძლეული და ნათქვამი მიყვარხარ.აჩქარებული ლევანის გულისცემა,დავლილი ჟრუანტელი და ბედნიერი მისი სახე. ნერე იყო ჩხუბი რომელმაც მიმახვედრა რომ ეს ყველაფერი ,ეს სიყვარული უფრო დიდი იყო ვიდრე წარმომედგინა.მერე იყო შერიგება,დამნაშავე ყოველთვის ასწორებს და მეც გამოვასწორე ყველაფერი.თორნიკეს და ლიკას დახმარებით შემოვირიგე.ასევე იყო გაოცებული ლინდას და მეგობრების სახები როდესაც შესარიგებლად ვუმღე,ამჯერად მე ვაჩუქე ვარდები და დათუნია და მაინც ყველაზე მნიშვნელივანი მაშინ მისი მონატრებული ჩახყტება და მისებური კოცნა იყო.მერე იყო პირველი მოლოცილი თოვლი და მასთან ერთად გატარებული დღე,ხო კარგით სხვებიც იყვნენ ამჯერად თორნიკეს დამატებით.დეკემბრუს 31-ში თივლს ახალი წელი მოყვა.თერთმეტ საათამდე შეხვედრილი მშობლევთან და შემდეგ მათი თანხმობით ბავშვებთან წასვლა.ისე მიხაროდა რომ პირველ ახალ წელს ვხვდებოდით ერთად.სანამ ათი წამი არ დაკლდა თორმეტს მანამ არ გამოჩენილა.გაბრაზებული და ნაწყენი სწრაფად შემირიგა პირველად რომ მომილიცა ახალი წლის დადგომა და მაკოცა.მაინც ყველაზე გაბრაზებულ,ნაწყენ,ბედნიერი ახალი წელი გამოგვივიდა.სოფოც თანდათან იბერებოდა და უფრო ბედნიერდებოდა.სკოლაში და საერთოდ ყველგან სადაც არ უნდა ვყოფილიყავუ ჩემთან იყო და ეს ძალიან მახარებდა. მერე იყო ყველაზე საშინელი წუთები,საათები,დღები და თვები.იყო საშინელი მინატრება და დანაკლისის გრძნობა...
ორი თვე,ორი თვე იყო ყველაზე მტკუვნეული ჩე.თვუს და არა მარტო ჩემთვის,ლევანისთვისაც.საშინლად მენატრებიდა და მტკიოდა ის ყოველი დღე რომელსაც მის გარეშე ვატარებდი.საშინლად ნერვებს მიშლიდა ნერვებს ლინდას და ლევანის გერმაბიაში ყოფნა.ყველაზე მერად კი რომ მოქალაქეობის გამო მათი იქ გამგზავრება.უფრო მენატრებოდა როდესაც სკაიპში ვესაუბრებოდი.ცრემლების ფარეშე ერთი საუბარიც არ ყოფილიყო.სკოლაში წასვლაც კი არ მიხაროდა,იქ უკვე აღარ იყო ჩემი ნათელი წითელღავა და მაგიტომ.ორი თვე და ჩანოვალო მაგრამ ეს ორი თვე ისე გამეწელა,გაგვეწელა რომ უკვე რა გვექნა აღარ ვიცოდით.ესეთი ეგოისტიც ვერ ვიქნებოდი და ვერ ვაიძულებდი რომ ჩემს გამო რაღაც დაეთმი ამუტომ ვცდილობდი ეს ირი თვე როგორმე გადამეგორებინა.დედაც ნერვიულიბდა უკვე ჩემზე და ფსიქოლოგთან სურდა ჩემი წაყვანა.მეც დავთანმხდი,ჩემს გრძნობებზე და განცდებზე მასაც და გოგონებსაც ვუყვებოდი მაგრამ ვიცოდი ფსიქოლოგი მაინც სხვა იყო.სხვა,უცხო ადამიანი რომელმაც არ იცის შენს შესახებ და ყველაფერი უნდა გაიხსენო და მიუყვე.ვიცოდი რომ უფრო მატკენდა და მომანატრებდა მის თავს მაგრამ მაინხ ჯუყტად ვიხსენებდი და ვუყვებოდი ჩსმს ფსიქოლოგ ანიშკას და თან ვტიროდი.რომ მირჩია ყველაფერი რაც მის თავს გახსენებზ შეინახე და კონტაქტი გაუქმე მასთან დაბრუნებამდე ო ცოტა დამაკლდა რომ არ გამელახა,ჩემი ემოცია სიცილით დავფარე და დედა გავაფრთხილე მაგასთან მიმსვლელი რომ არ ვიყავი.გამოცდები გვაქვდ რამიდენიმე დღეში და ციტათი მასზე მაქვს ყურადღება გადატანილი თირე ატვიცი ალბათ ეს მონატრება ჭკუიდან შემშლიდა.ყოველ ღამე მესიზმრებიდა როგორ გავაცილე ლევანი,როგორ არ მემეტებიდა გასაავებად და როგორ ვიტირე გულამისკვილმა ორი საათი აეროპრტში,შემდეგ ტირილი სახლში განვაგრძე და ისევ ისე დამენართა როგორც "ბედის ვარსკვლავის ბრალიას" დროს.მერე მესიზმრებიდა ბევრი რამ მაგრამ უკვე იმას ვეღარ ვიხსენებდი.არვიცი როგორ მაგრამ ლევანი რომ დაბრუნდებოდა მაშინ ჩაბარებდა გამოცდებს,თუ ადრე დრეში სამჯერ მირეკავდა ეხლა მხოლოდ დილით და საღამოს უფრო სწორედ ღამე ვსაუბრობდით და მეცადინეობაში ხელს არ მიშლიდა.თვითონაც მეცადინეობდა და ამიტომ ვერ იცლიდა ხოლმე კიდევ.გამოცდებზე იმაზე კარგი ქულები ავიღე ციდრე ველოდი,ერთი გამოცდა მქონდა მხოლოდ დარჩენილი და ძალიან ვღელავდი.ვერც ლევანის დამშვიდებამ და ვერც ვერავინ შეძლო ჩემი დამშვიდება.საშინლად ვღელავდი და გული საშინლად მქონდა.თითქოს და რაღაცას მანიშნევდა მაგრამ რას ვერ გამეგო.ალბათ ლევანის დაბრუნების რიცხვირ რომ გავიგე მაგიტომ,ბოლო ზარისთვის ბრუნდებოდა უკან.ბოლო ზარი კიდევ კი ორ დღეში გვქონდა და ხვალ უკვე აქ იქნებოდა.ბოლო ზარი და ერთ კვირაში მერე ბანკეტიც გვქონდა,გოგონები გამიცდებზე მეტად კაბაზე და ბანკეტზე ღელავდნენ.მე კი ჯერ არც ვემზადებოდი რადგანაც პირობა გვქონდა დადებული რომ ერთად შევარჩევდით ბანკეტისთვის ტანსაცმელს მე და ლევანი.ბოლო მომიწია მწ შესვლა,მე და ჩემი ერთი კლასელი ვიყავით ელენე.დიდად არასდროს მიყვარდა ეს ფიზიკა მაგრამ მაინც კარგად ვიცოდი და კარგადაც დავწერე,რვა ქულა რომ დამიწერა გახარებულმა დავტოვე იქაურობა და გარეთ გამოვედი.გიჟივით ჩავირბინე კიბები და გარეატთ მომლოდიბე ჩემს მეგობრებისთვუს სათქმელი "ჩავაბარე" პირის დაღებისთანავე სადღაც გაქრა ლეცანის გაღიმებული სახე რომ დავინახე ,მეგობრებს დიდი წარწერებით დაეწერათ "ცხოვრება ცეცხლის ალში" და "წითელთავასი " წაკითვას რომ მივრჩი უსევ ლევანს გავხედე რომელიც მათ წინ იდგა და ჯიბებში ხელებ ჩაწყობილი მიღიმიდა.ადგილიდაბ ვერ ვიძროდი და ყველაზე ლამაზ სიზმარში მეგინა თავი,სიზმარში რომელშიდაც მთელი ცხივრება გავატარებდი გაუღვიძებლად.ხელზე ვიბრწკინე რომ დავრწმუნევულიყავი რომ მეღვუძა და ბავშვებს აცრემლებული ფვალევით შევხედე.სწრაფად ჩავირბინე კიბები და მისკენ წავედი,იმის აღმიჩენამ რონ ეს ყველაფერი სიზმარი არ იყო და ნამდვილად ხდევიდა შოკში ჩამაგდო.ცოტათი გონს რომ მოვედი უკვე ვეხუტებიდი და ვტიროდი.გაუგებრად ვბუტბუტებდი და უფრი მაფრად ვეხვეოდი.მეშინოდა რომ ისევ წავიდოდა და ეს მართლაც სიზმარი იქნებოდა და ვერ ფადავიტანდი უკვე ამ ყვრლაფერს.
-მიყვარხარ,ძალიან მიყვარხარ_მეორედ ნათქვამი მიყვარხარ და უფრო გაბედნიერებული და გახარებული მუსგან რომ მოვისმუნე კიდევ ერთხელ .
-მეც ძალიან მიყვარხარ,ძალიან მენატრებოდი_ჩურჩულევდა ჩემს ყურთან და ცხელ სუნთქვას ყელში მაფრქვევდა.ჯერ კიდევ გაუგებრივაში ვიყავი,კიდევ ერთხელ ვთქვი მიყვარხარ და ყელში ვაკოცე.ვიცოდი როგორ უყვარდა და მეც საშინლად მიმწიბდა მისი რეაქცია ამ დროს და ამ შანს ხელიდან არ ვუშვებდი.არც მოლოცვები გამიგია და არც არაფერი ისე ვიყავი,ჯერ კიდევ ვერ ვიჯერებდი რომ აქ იყო,ჩემს გვერდით და ესეთი სიურპრიზი ფამიჯეთა ჩემა წითელთავამ.იმ საღამოს რესტორანში წავედით,ჩაბარება ავღნიშნეთ.სულ არ ბერვიულობდნენ ლინდა და ლევანი გამოცდებზე,მაგრამ რა დროს გამოცდები და ნერვიულობა იყო.ჩემთან იყო ორივე , როგორც ლევანი იტყვის სამულო და თვითონ.პირველი დღე გამახსენდა სკოლაში რომ მივედი,რომ ვნახე და ყველაფერი გავიხსენე მის მიერ მოყოლებული.ძალიან ბედნიერი ვიყავი რომ ჩემა ცუდმა ქულებმა ესეთი კარგი მეგიბრები,სამულო და რაც მთავარია ლევანი მაჩუქა.მაკოსაც ძალიან უხაროდა ლევანის დაბრუნება,სახლამდე რომ მიმაცილა ქვემოთ დამხვდა და ლევანი ნახა.სამ წუთში მოუყვა როგორაც ვიყავი და სასაცილო თემაც მისცა ლევანს.მამაც ფახარებული იყი ჩემს ბედნიერ სახეს რომ ხედავდა და სადაც იყო მადლობა ეთქვა ლევანისთვის უფრო ადრე რომ დავრუნდა.გამოცდებს ბანკეტამდე ვერ მორჩებიდნენ ლინდა და ლევანი,ლინდას ჯაბა უკვე შერჩია გერმანიაში და არ ჰქონდა სადარდებელი.მე ჯერ კუდევ უკაბიდ ვიყავი და ასევე ლევანიც არ იყო მზად ბანკეტისთვის.ბანკეტამდე სამი დღით ადრე წავედით საყიდლებზე.დედამ მეც წამოვალო მაგრამ ლევანი დაპირდა რომ ძალიან კარგ და ლამაზ კაბას შემირჩევდა.მთელი სავაჭრო ცენტრი მომატარა და ვერაფერი ნახა საჩემო როგორც თქვა.მე ამდენი სიარულისგან ძალიან დავიღალე და ერთი სული მქობდა მიხვედრილიყო ლევანი რომ ის შავი კაბა რომელიც ვნახე ძალიან კარგი იყო,კარგი იყო აბა რა,უკან ცოტათი ამოღებული,წელში გამოყვანილი ლამაზად და ქვემოთ გაშლილი,ლამაზიად გაფორმებული მაგრამ რათ გინდა ამას ხომ ვერაფერს მოაწონებ.გაიძახის უკეთესი უნდა ვიყიდოთ ი და მერე პირობას მახსენევს დედას რომ მისცა.ბოლოს საქორწილო კაბების სექციასთან შეჩერდა და ხელით მისკენ წასვლაზე მიმანიშნა.რა მინდიდა ეხლა იქ მე,ქორწილი მაქვს თუ რა არის ვერ გავიგე.
-ლევან მანდ რა გვინდა?_ვკიხე და გავჩერდი
-წამო ვნახოთ მაინც,რაიცი იქნებ და გინდა_ეშმაკურად გამიღიმა და წინაღმდეგობის მიუხედავად შიგნით შემიყვანა.რამოდენიმე კაბა აარჩია და ჩამაბარა_წადი გაისინჯე_გასახდელისკენ გამიშვა და თვითონ სხვების თვალიერება გაგრძელა.კი არის ლამაზი კაბები მაგრამ რათ მინდა ეხლა მე ეს.არჩეული კაბებით მატრიალა და ყველა დაიწუნა ისევ.
-ლევან დავიღალე მიდი შენ ჩაიცგი ეს კაბები_პატარძლიდ კაბები მივაჩეჩე ხელში და გავშორდი
-კაი რა,ეს და ვსო_ერთი კაბა ამიფრიალა წინ
-ეს ბანკეტზეც გამომადგება ნახე რა კაია_თეთრი კაბა ჯიდევ ერთხელ შევათვალიერე.შიგნით შორტი ლამაზად მოჩანდა და გარედან თეთრი ნაჭერი მარჯვენა ფეხზე ჩახსნილიყო.ჩახსნილ ადილას კი გიპიური ლამაზად ჩანდა.მართლაც რომ ძალიან მომეწონა,ზემოთ კი გიპიუტში იყო და მკერდიც ლამაზად გამოჩნდებოდა,ზურგი ამოღებული ქონდა.
-გემოვნება რომ გქონდა სარკეში ჩახედვისას ვრწმუნდებოდი მაგრამ ეხლა კიდევ უფრო დამარწმუნე_მოწყვეტოთ ვაკოცე და გასახდელისკენ წავედი
-რა თავმდაბლობა_სიცილით შეიცხალ ლეომ თავისებური ქუთაისური კილოთ რომელსაც თოთქმის არასდროს არ იყენებდა.ტანზე ძალიან მომუხდა,თითქოს და ჩემს ტანზე იყო შეკერილი.გარეთ რომ გავედი ლევანი ვერ ვნახე,გაბრაზებულმა გავიხადე კაბა და გოგონასკენ წავედი ფული რომ გადამეხადა.ლევანის ეს გაქრობა ძალიან არ მიმეწობა და გამაბრაზა.ფული გადაუხდია და ისე წასულა,ეს ბიჭი მე თავს მომაკვლევინევს.გარეთ გასულს ლევანიც იქ დამხვდა თაიგულით ხელში,გამეცინა ჩემს გაბრაზებაზე და თაიგული გამოვართვი.
-დიდად საუბარი და წერა კარგად არ მეხერხება ეს შენც იცი,ძალიან მიყვარხაფ ესეც იცი,გერმანუაში ყიფნუს დრის მუვხვდი თურმე რამდენად ძვურფასი ხარ ჩემთვის,ვიცოდი რომ ძვირფასი იყავი და მიყვარდი მაგრამ ამ დრომ უფრი დამარწმუნა ამაში.ისიც კარგად გამაგებინა რომ შენს გარეშე ჩემს სიცოცხლეს აზრი ეკარგება,რომ არა შენ,აუ სად წავედი_გამიღიმა გაურკვევლიბაში მყოფს და ჯიბიდან წითელი პატარა ყუთი ამოიღო_ცოლად გამომყვები?_დაიჩოქა და ყუთის დანიშნულებასაც მიმახვედრა.გაოცებულმა,ბედნიერმა,გახარებულმა,შეშინებულმა და შოკში მყოფნა პურზე ხელი ავიფარე.ცრემლები ვერ შევიკავე ამ სცენის შემყყრე და ავტირდი.ლევანი მიღიმოდა და პასუხის მოლოდინში ძალიან ნერვიულობდა.მე კიდე ვიაზრებდი მის ნათქვამს და ვფიქრობდი არამარტო
რა იქნებიდა თუ დავთანხმდებოდი ან უარს ვეტყოდი არამედ მომავალზეც,ჩემს მშობლებზე,მისზაზეც და საერთოდ ისე ვიყავი ფიქრებში ალბათ ქვეყნის შველაზე ვიფიქრებდი მალე.
–ლევან...მეე...უბრალოდ ჩვენ... ესს ხომ... არვიცი ლევან_უფრო ავრირდი მე,დავინახე როგორ ჩაუსევდიანდა თვალები მაგრამ მაინც გამიღიმა და ფეხზე წამიდგა და ჩამეხუტა -არაუშავს,ორი დღე იფიქრე,ორი დღის შემდეგ კი პასუხს ველი,არ აქვს როგორი იქნება შენი ფადაწყვეტილება მე პატივს ვცემ მას და შენ_ძალიან მესიამივნა მისი ეს ქცევა.ყველაფერი ვიყიდეთ და სახლში მიმიყვანა.ხმა აღარ ამოუღუა ჩემს გადაწყვეტილებაზე ზეწოლა რომ არ მოეხდინა,მისებურად მაკოცა და წავიდა.მაკო სახლში დამხვდა,ყველაფერი მივუყევი და გაოცდა,გაგიჟდა,ჯერ პატარა ხარო.მაგრამ ბოლოს მაინც დაყოლა

-შენს ცხოვრებაში შენ იღებ გადაწყვეტილებებს,შენ აგებ პასუხს და სხვა ვერ ჩაერევა,ვერც მე ვერ ჩავერევი.შენ უკვე სრულწლოვანი ხარ და შენით წყვეტ ყველაფერს.ჩემთვის შენ ოთხმიცი წლიც კი პატარა იქნები_შუბლზე მაკოცა და ოთახში დამტივა.დედას ეს პოზიცია ძალიან მომეწონა,საფოქრლაფ ორი დღე მქონდა .გოგონწბს ეს რომ მოვუყევი გაიცდნენ და ძალიან ფაუხარდა.სოფომ და დიანამ ახალი რძალი მეძახეს სულ,სამულომ შენ წყვეტ ყველაფერსო თან დაყოლა მე ყველაფერი ვიცოდიო .ლიკამ და ჩემა გოგოებმა უკვე მეჯვარეობა დაგეგმეს.მე კიდე გაურკვევლობაში ვიყავი,ორი დღე სახლში ვიყავი და არსად არ გავსულვარ,არვ ლევანი მინახია და არც არავინ.ჭამის დროსაც კი ვფიქრობდი,ირი დღე რომ ფავიდა და ჩემი ფადაწყვეტილება გავაცანი ჩემს თავს შევშინდი.ძალიან შევშინდი,ხვალ ბანკეტი გვაქვს თან.კაფეში ვთხოვე ლევანს შეხვედრა და გავემზადე.
-სწორი გადაწყვეტილება მიღე_შემიქო გადაწყვეტილება დედამ და შუბლზე კიცნით ფამაცილა სახლიდან.რომ მივედი ლევანი უკვე იქ იყო,გადავკოცნე და მის პირდაპირ დავჯექი.ყავის მოტანის შემდეგ ძალა მოვიკრიბე სათქმელად.
-შენს გადაწყვეტილებას პატივს ვცემ ნატა და ნუ გეშინია მითხარი_ხელზე ხელი დამადო ლევანმა და სევდიანმა გამიღიმა,ერთი ამოვისუბთქე და პასუხის სათქმელად მოვემზადე.
-ძალიან ბევრუ ვიფიქრე თუ რა იყო სწორი გადაქყვეტილება და რა აჯობებდა ორივწსთვის_ძვლივს ამივთქვი _ლევან,არვიცი სწორია თუ არა,არ ვიცი კარგი გადაწყვეტულება მივუღე.გულს მივენდე და პასუხიც მან მიკარნახა,თამახმა ვარ_გავუღიმე ანერვიულებულს,სწრაფად ადგა და ჩამეხუტა,ვუცოდი როგორ არ ვიცოდი რომ სწორი იყო მაგრამ მაუნც ვნერვიულიბდი და მაშინებდა ქორწინება .ლევანის ბედნიერი თვალები რომ დავინახე მივხვდი რომ ყველაზე სწორი გადაწყვეეტილება მივიღე.
ბანკეტის დღე ,ძალიან ბედნიერი იყო,უფრო სწორედ უბედნიერესი.არ ვუცი არამგონია ამაზე დიდი ბედნიერება არსებობდეს.დილით ლევანმა ფამაღვუძა და განსხვავებულ ბედნიერი დღე მომილოცა.სალონიდან პირდაპირ სკოლისკენ წავედით,ლევანი ტელეფონზე საუბრობდა და რაღაცას აგვარებდა.რომ მივედი ტელეფონს თავი დანება და აღფრთოვანება გამიხატა.
-ულამაზესი ხარ_მაკოცა და სხვებისკენ წამიყვანა.ყველა ისეთი ლამაზი და კარგი უყო რომ ძალიან მიხაროდა.ყველაფერს რომ მივრჩით სკოლაში მცხეთაში წავედით,სვეტიცხიველში რომ შევედი ძალიან გაკვურვებული დავრხი,ლიკა,თორნიკე,დედა,მამა და ლევანისს მშიბლებიც აქ იყო.ჩვენი მეგიბრებიც აქვე იყვნენ და მიღიმიდნენ.ვერაფერი ვერ გავიგე რა ხდებოდა,გაკვირვებული ვუყურებდი ყველას.
-ქორწიია გრიალი_ჩვენს ფასაგონად დაიძახა თოკამ და ლევანს გაოცებულმა გავხედე
-ლევან ესენი რას ამბობენ?
-დღეს ჩემი ცოლი გახდები_მიმახვედრა და მშობლებისკენ წამიყვანა.ისე დქვიწერე ჯვარი ჯერ ჯიდევ გაოცებული ვიყავი,ვერ გამეაზრევინა რა ხდებოდა ჩემს თავს.ასე აღვმოჩნდი რამოდენიმე საათში ,ლიასა და მამუკას რძალი,ლინდას რძალი და მეგიბრებისთვის უკვე ნამდვილად რძალი,დედასთვის და მამასთვის გათხოვილი შვილი,ლიკასთვის გათხოვილი მამიდაშვი და რაც მთავარია ლევანის ცოლი,მისი მეუღლე,ის ჩემი ქმარი და მეუღლე.
მართლაც რომ განსხვავებულ,ბედნიერი დღე გამოვიდა.
და მაინც სიყვარული სიგიჟეა,დიდი სიგიჟე რომელიც აუცილებლად უნდა შეიგრძნო,გამოცადო.უნდა შეიყვარო,უნდა გაგიჟდე შენც.გვინდა არ გვინდა მოგვიწევს ეს ოდესმე და მივხვდებით რა ჯადოსნური რამ არის ეს სიგიჟე,ეს სიყვარული. ყველას გისურვებთ რომ შეიგრძნოთ,შეიყვაროთ და გაგიჟდეთ ამ სიყვარულით.მოდი გავგიჟდეთ,შევიყვაროთ და ვაჩუქოთ ჩვებს თავს ერთი ან რამდენიმე განსხვავებულ,ბედნიერი დღე.
დაგასვენეთ თქვენც და მეც დავისვენე...
იმედია კარგი გამოვიდა,,,მომიტევეთ არ დადებები,გამოტოვებული დღები და ჩემი უსინდისობა.
კარგი დასასრული გამოვიდა იმედია,ველი შეფასებას.არვარ ღირსი მაგრამ მაინც