-მაა, არ მინდა მე მაგ წვეულებაზე წამოსვლა, თანაც ნახე როგორი ქარია? პარიკი რომ მომძვრეს?-ვთხოვდი მამას თან ჩემს თეთრ პარიკს დავყურებდი რომელიც ხელში მეჭირა.
-კარგი შვილო რადგან მასეა ჩვენც სახლში დავრჩებით. შენს გარდა არავინ გვყავს ხომ იცი?-მამამ გულზე მიმიხუტა და თავზე მაკოცა რომელზეც თმა აღარ შემრჩენოდა.
-არ მაინტერესებს თუ გიყვარვართ წადით მაგ წვეულებაზე. მე ლიკასთან წავალ. არაფერი მომივა რამოდენიმე საათით მარტო რომ დავრჩე. ოღონდ არდალიო ხომ გახსოვს ხვალ ბოლო ქიმიას ვიკეთებ?-მამას მოვშორდი და დედას გავხედე რომელიც საოცრად გამოიყურებოდა.
-არა ელე დე როდის ნახე მამაშენს დაელიოს. უკვე 40 წლისაა და წვეთი არ ჩაუკარებია პირში.-დედამ ეშმაკურად გაიცინა და მამას თვალი ჩაუკრა
-შვილო არგინდა დღეს ლიკასთან დარჩე?-ასეთივე ღიმილით მკითხა მამამ და დედას გადახედა
-ოხ თქვე ცუღლუტებო. წავედი მე. ისე პატარა და ან ძმაზე უარს არ ვიტყოდი-მამას გავუცინე ლოყაზე ვაკოცე და გასასვლელისკენ ავიღე გეზი
-ელენე დე თბილად ჩაიცვი-დამარიგა დედამ და შუბლზე მაკოცა. ქურთუკი ჩავიცვი და შიშველ თავზე ქუდი ჩამოვიფხატე თბილი უგები ამოვიცვი და გარეთ გავედი მხიარულად ჩავირბინე 2 სართული და გარეთ გავედი თებერვალი იყო და მოგეხსენებათ საოცარი სიცივე იყო მიყვარს ზამთარი და თოვლი. ალბათ იმიტომ უფრო შემიყვარდა ეს დრო რომ შემიძლია მხოლოდ ქუდი დავიფარო გასვლის წინ და რაღაც იდიოტობა პარიკი არ გავიკეთო. ხვალ უბედნიერესი დღე მაქვს ბოლო გადასხმას გავიკეთებ და სრულიად გამოვჯანმრთელდები. ლიკა ჩემი ბავშვობის მეგობარია. პირველად სკოლაში შევხვდი და იმის მერე საოცრად დავახლოვდით მშობლებიც მეგობრები არიან და მასთან მისვლა მოსვლაზე პრობლემა არ მაქვს. ჩემი სახლიდან მის სახლამდე 5 წუთის გზაა. კარზე დავაკაკუნე და მალევე გავიგე ნაბიჯების ხმა. კარები უცხო ბიჭმა გამიღო
-გამარჯობა.-ვეუბნები და სახლში შევდივარ. ფეხზე ვიხდი და ქურთუკსაც ვაყოლებ. ქუდს თავზე ვიტოვებ. მარტო ლია დეიდა და ლიკა რომ იყვნენ მოვიხდიდი მაგრამ ეხლა ესე არგამოვა. სამზარეულოში შევდივარ და ლია დეიდას უკნიდან ვეხუტები
-მშია რა ლია დეიდა ხომ მაჭმევ?-მისალმების მაგივრად ვეუბნები და თვალებს სასაცილობ ვაფახურებ. ის კი იცინის და მეუბნება:
-სულ როგორ გშია. დავიჯერო ნატო საჭმელს არგაჭმევს?
-ლიკა სადაა?-კითხას ვაიგნორებ და გარშემო ვიხედები მაგრამ თვალში მხოლოდ ის აყლაყი მხვდება რომელმაც კარი გამიღო.
-ვიღაც მეგობართან შესახვედრადაა წასული. ეს ხომ გახსოვს რატი ჩემი უფროსი შვილი, მგონი ადრე იცნობდით ერთმანეთს.-გამაცნო ლია დეიდამ რატი ნუ რა გაცნობა უნდოდა ვიცნობდით ადრე. 8 წლის ვიყავი აქედან რომ წავიდა ავსტრალიაში. მაშინ თვითონ 14 წლის იყო. მის მერე 9 წელი გავიდა. მე კიარა მგონი ლიკასაც არ ახსოვს მისი ძმა წესიერად
-კი მახსოვს ვერასდროს ვერ ვიტანდი და-ვთქვი და ცხვირი ავუბზუე. ხელით კი ჩემს წინ დადებულ „ყიყლიყოს“ დავწვდი და გემრიელად ჩავკბიჩე
-ელე შენ რას შვები შვილო ხვალ ბოლოჯერ მიხვალ ხო?
-ხო ლია დეიდა. მერე ექვს თვეში ერთხელ და მერე წელიწადში ერთხელ ვივლი.
-ძალიან კარგი. ალბათ სკოლაშიც გააგრძელებ ხო სიარულს?
-დიახ მომენატრა სკოლა. 1 წელია არვყოფილვარ. ისე დღეს ხომ დამიტოვებთ? რატიმ გამომაგდო თუ ძმა გინდა მოუსვი აქედანო და ხოიცით როგორ მინდა პატარა ძმა.-გავიცინე და მისაღებში გავედი სადაც რატი იჯდა. ტელეფონი ამოვიღე და ლიკას დავურეკე გამორთული ქონდა
-ლია დეიდა ლიკას ტელეფონი გამორთული აქვს და ხომ არიცი რატომ?-ვკითხე ლიას და წინ ავესვეტე
-მე ვიცი-გავიგე რატის ბოხი ხმა და უნებურად იქეთ გავიხედე
-და შენ რატო იიცი და მე არა?-ვკითხე გაბრაზებულმა
-ახალი ნომერი აიღო ელენეს უნდა ვეღადაოო-თქვა სერიოზულად და ისევ ეკრანს მიაშტერდა
-ძუკნა ვანახებ როგორ უნდა ღადაობა.-ხმამაღლა გავიფიქრე და დივანზე დავჯექი
-რაო რათქვი?-გამომხედა ისევ რატიმ და უემოციოდ მომაჩერდა
-არაფერი ხმამაღლა გავიფიქრე. ისე რატის გეძახიან?-ვკითხე და ინტერესით მივაშტერდი
-აბა რა უნდა დამიძახონ?-გაიკვირვა მან
-რავი მე მაინდამაინც არმევასება სხვა რამეს მოვიფიქრებ. ისე შენი და რო ბიჭს ხვდება ის ბიჭი მოგწონს?-ვკითხე და სერიოზული სახით გავხედე გულში კი ბოლო ხმაზე ვიცინოდი
-ანჯაფარიძე-გაღიზიანებულმა წარმოთქვა ჩემი გვარი
-ჰო მე ვარ რაიყო?-ძლივს ვინარჩუნებდი სერიოზულ გამომეტყველებას როდესაც მის გაბრაზებულ სახეს ვუყურებდი
-ნუ ცდილობ გამაღიზიანო. ცუდი შედეგი მოჰქვება-დამიღრინა და მეც მაშინვე ფეხზე წამოვხტი.
-მე ჯერ კიდევ გადასახდელი მაქ შენთვის სამაგიერო 10 წლის წინ თმები რომ დამაწიწკნე უჟმურო-ორი თითი თვალებთან მივიტანე შემდეგ კი მას გავუშვირე. დავინახე როგორ გაეღიმა შემდეგ კი ლია დეიდასთან გავედი
-მე წავალ გავისეირნებ თან მეგობარს ნახავ და საღამოს ამოვალ დიდი ტორტით, ხომ გიყვართ შოკოლადდის ტორტი?
-არ შეწუხდე ელე გვაქვს ტორტი სახლში,და მალე ამოდი არმანერვიულო, რამე რომ მოგივიდეს მამაშენი მომკლავს ხოიცი თითიც რომ გაგეჭრას საავადმყოფოში მიყავხარ და ლამის გაგიჟდეს ისე ნერვიულობს.
-პაატას ვიინ ეკითხება თქვენს მოკვლას ლია დეიდა ხომ იცით მე თქვენი სუპერმენი ვარ და დაგიცავთ-სიცილიტ ვუთხარი და ჩემს საყვარელ სუპერმენის მაიკაზე ვანიშნე რომელიც მეცვა. მალევე აწრიპინდა ჩემი ტელეფონი. ლაშა მირეკავდა
-ხო ლაშიკოო
-სად ხარ გოგო გავიყინე
-ლიკასთან ვარ შე*ემა რაიყო? რამ გაგყინა ეს რიჟა ბოვში?
-ს მოგცემ ეხლა. მალე გამოატიე ეგ გასიებული გარეთ და შენ ბინასთან გელოდები, გავიყინეე.
-მე მაქ შე წითელთავა გასიებული ? ყველამ თავის ტრაკს მიხედოს რაა. 10 წუთში მანდ ვარ.
-სიგარეტი წამომიღეე,-მომაძახა ბოლოს და ტელეფონი გამითიშა. მალევე ჩავიცვი და გარეთ გავედი ლიფტი გამოვიძახე მალევე გაიღო სახლის კარი და იქედან რატი გამოვიდა გვერდით ამომიდგა.
-შეყვარებულს უნდა შეხვდე?-მკითხა მოულოდნელად მან
-არა მეგობარს და შენ?-კითხა შევუბრუნე მეც
-მეც-უხეშათ მითხრა და ლიფტში პირველი შევიდა
-იდიოტი-ჩავილაპარაკე და მეც შევედი ლიფტში
-მესმის ანჯაფარიძე
-რომ მოგესმინა მაგიტომ ვთქვი-შევუღრინე და 2 თავით მაღალ სილუეტს შევხედე
-გაჩუმდი თორემ ვბრაზდები ლაწირაკო-ბოლო სიტყვა გამოკვეთით თქვა
-ბებერი-კვლავ არ ვეშვებოდი მის გაბრაზებას
-მესმისთქო-წარბაწეულმა გამომხედა და ლიფტიდან გავიდა
-სად მიდიხარ? გაგიყვანო?-მკითხა უინტერესოთ და მანქანისკენ წავიდა
-არმინდა აქვე სიგარეტს ვიყიდი და მერე ჩემს ბინასთან მივდივარ.-თვალი ჩავუკარი და მარკეტში ჩავედი. Sobranie ვიყიდე და ჯიბეში ჩავიკვეხე. შემდეგ კი ჩქარი ნაბიჯით წავედი სახლისკენ. როგორც კი ლაშას სილუეტი დავლანდე სწრაფად გავიქეცი და ზურგზე შევახტი
-გამიკვირდებოდა წყნარად რომ მოსულიყავი ჩემო გიჟო გოგო. მომიტანე. სიგარეტი?-პირველად სიგარეტი მოიკითხა თავი გადმოწია და ლოყაზე მაკოცა.
-რამდენი ხანია არ მინახიხარ ტიტუუ. წვერებიც კი ამოგსვლია ბიჭო.-ვუტხარი სიცილით და ხელი წამოზრდილ წვერზე მოვუსვი
-მასე იძახი 15 წლიდან რაც წვერი წამომეზარდა. კი ვარ უკვე აგერ 22 წლის წვერებიანი ბიჭი. ისე რა მიკვირს იცი? 17 წლის ლაწირაკი როგორ დამატარებ შენ ჭკუაზე ამხელა კაცს ჰა? ბიძიას უნდა მეძახდე!
--
-ლაშა ბიძია წამიყვანე ლიკა დეიდასთან რა სიცივეა და ხოიცი გავცივდები.-ყურში ჩავყვირე ლაშას 1 საათი სიარულის მერე მაგრამ არ გეგონოთ მისი ზურგიდან ჩამოვედითქო. 2 წუთში ლიკას სახლის კარზე ვაკაკუნებდით კარი გაბრაზებულმა რატიმ გაგვიღო
-ლიკა მოვიდა? ვკითხე ინტერესით და ლაშას ვუბიძგე სახლში შევეყვანე
-გამარჯობა ლია დეიდა-ლაშა ლიას მიესალმა და თბილად გაიღიმა მე კი დივანზე მოწყვეტით დამაგდო.
-მეტკინა შე დეგენერატო. უიი ლიკუნაც აქ ყოფილა ნახე ვინ მომათრიაა. შენ რო ვერ იტაანნ-დავუძახე ოთახიდან ახლად გამოსულ ლიკას მან კი უკმაყოფილოდ გადმომხედა
-კარგი წავედი მე კარგად სოფ დაგირეკავ მერე-ლოყაზე მაკოცა და წავიდა
-ლევანიც მოგეყვანა ბარემ და ეგ გვაკლდა რაა.-ვითომდა გაბრაზებულმა მითხა და გვერდით მომიჯდა
-ვითომდა არვიცოდე ეხლა ლევანი ჭკუის დაკარგვამდე რომ მოგწონს რაა-ვუთხარი ეხლა მართლა გაბრაზებულ ლიკას. მან კი თვალები დამიბრიალა და რატისკენ მანიშნა
-ვინაა ლევანი? -მკაცრად თქვა და ჩვენს წინ დაჯდა
-საშენო არავინ ძამიკო-თვალი ჩაუკრა ლიკამ და ხელი გადმომხვია.
-მალე-ხმა უფრო გაუმკაცრდა და ცალი წარბი ზემოთ აწია
-აი ძმობას გაფიცებ მითხარი მაგას როგორ აკეთებ რომ მეც გავაკეთო და ლიკას ყველა შეყვარებულის ნომერს მოგცემ-ფეხზე წამოვხტი და ცალი წარბის აწევა ვცადე. ამის შემხედვარე ლიკას სიცილი აუტყდა რატის კი გაეღიმა
-ჩვენ მგონი ლევანზე ვსაუბრობდით
-რაიყო გოგო არმოგწონებია 17 წლის ასაკში. ან რა მოგეწონებოდა ავსტრალიაში ხალხზე მეტი კენგურუა და ალბათ იმათთან ერთად დადიოდი პაემნებზე.-სიცილით ვთქვი და მოჭუტული თვალებით გავხედე გაბრაზებულ რატის
-კიდევ ერთი სიტყვა ლაწირაკო და შემომაკვდები.-გაბრაზებულმა ამოილაპარაკა და მკვლელი თვალებით შემომხედა
-ლია დეიდა. დღეს სად ვიძინებ ? აქამდე სულ ამის ოთახში ვიძინებდი ხოლმე და.-გავძახე ლიას და ირონიული ღიმილით გავხედე რატის
-ლიკასთან ერთად დაიძინე შვილო
-არაა შანსი არაა მე ამ არსებასთან არ დავიძინებ რა საშინელი წოლააქ არცერთს არგამოგიცდიათ ვაიმე ღამე დამახრჩობს.-აყვირდა ლიკა
-აბა დივანზე მე ვერ დავიძინებ ხომ იცი სუსტი იმუნიტეტი მაქვს ისედაც დიდხანს ვიყავი გარეთ და ეხლა ღამე რომ შემცივდეს გავცივდები-თვალები ავუფახურე ლიკას
-ნუ ჩხუბობთ. -იღრიალა რატიმ-ჩემს ოთახში დაიძინებს. ოღონდ ნუ წიკვინებთ თორემ ტვინი მტკივა უკვე. თქვენი ხმა არ გავიგო. ჩქარა ორივე ოთახებში.-იყვირა ბოლო ხმაზე უჩამ
-ერთი ამას უყურეთ. ჩამოვიდა და დაგვიწყო ყვირილი შენ გაჩუმდი. არ ვაპირებ 9 საათზე დაძინებას და არც შენს ოთახში ძილს.-ვუყვურე მეც და როდესაც მის გაბრაზებულ მზერას წავაწყდი დედამიწიდან აორთქლება ვინატრე
-აღარ გაბედო ჩემთან ხმის აწევა. არასდროს. ეხლა კი სწრაფად მიყევი ლიკას და შედი ოთახში.-თქვა მშვიდად და ვგრძნობდი რა ფასად უჯდებოდა ეს სიმშვიდე
-დეგენერატი-ჩავიბუტბუტე ჩახლეჩილი ხმით რომელიც ყვირილის დროს ჩამეხლიჩა
-ანჯაფარიძე ოთახშითქო, მალეეეე-იყვირა ბოლო ხმაზე. გავბრაზდი! საშინლად გავბრაზდი.
-და შენ ვინ გეკითხება? რა უფლებით მიყვირი და მიბრძანებ რომ ოთახსი შევიდე? ადრე ხომ საერთოდ ვერ გიტანდი ეხლა უფრო შემძულდი. წადი და იმ დებილ ავსტრალიელებს უღრიალე ეგრე. დეგენერატო-ჩახლეჩილი ხმა უფრო ჩამეხლიჩა სწრაფად მოვიცვი ქურთუკი და გარეთ გამოვვარდი. წვიმს! ჯანდაბა წვიმაში შეიძლება ეხლა ჩემი გასვლა? თუ გავცივდი 1 თვე ვეღარ გამოვალ მდგომარეობიდან. 1 უბრალო ნაკაწრიც კი მთელი თვე უნდება მოშუშებას ისე დამიქვეიითდა იმუნიტეტი!
-ელე! დამელოდე-გავიგე რატის ხმა და სწრაფად მივიმალე იქვე რომ ვერ დავენახე
-ანჯაფარიძე დებილი არ გხედავ. გამოდი მალე. სანამ ძალით გამოგიყვანე-თავზე დამადგა. დებილი ბავშვივით ავჩერებოდი ქვემოდდან
-ნაყინი მინდა-ვთქვი და დავინახე როგორ გაიცინა
-მართლა ბავშვი ხარ. ნაყინი კიარა ამოდი ეხლა ჩაი დალიე წესიერად ილაპარაკო თორემ შეაშინებ ვინმეს
-სანამ ბოდიშს არ მომიხდი მე აქედან არ ავდგები თუარადა საჭმელს არშევჭამ.-გამოვაცხადე და მერე მივხვდი თუ რა სისულელე ვთქვი-1 საათით-გამოვასწორე ნათქვანი და მომცინარ რატის გავხედე
-დაისერიოზულე სახე თორემ ვინმეს შეაშინებ ზოროს ცხენივით რომ იცინი-ნაწყენმა ვუთხარი და ხელები მუხლებს შემოვხვიე
--
არ ვაპირებდი დადებას მაგრამ ვეღარ მოვითმინე :3 :3 მოკლედ ღირს გაგრძელება? მაინტერესებს აზრი..ფოტოზე რატია.